ပရမတၳပိုင္းက ၾကည့္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ခုန သမၼဳတိသစၥာေတြဟာ အမွားျဖစ္သြားတယ္၊ အေမဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ၊ အေဖဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ၊ ေယာက်္ားဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ၊ အမ်ိဳးသမီး ဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘယ္ဟာကို အ၀တ္ေခၚတာလဲလို႔ ပရမတၳ႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ သမၼဳတိသစၥာက ေျပာတာေတြက အမွားေတြခ်ည္းပဲ၊ အကန္ုလံုး၊ မမွန္ေတာ့ဘူး၊ ဉာဏ္နဲ႔ ခြဲၾကည့္လုိက္ရင္ အကုန္ ေပ်ာက္သြားၿပီ၊ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ အသိဉာဏ္နဲ႔ ရွာၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ လံုး၀ မရွိေတာ့ဘူး။
မ်ားေျပာေနတဲ့ လူဆိုတ ာ ဘယ္ဟာကို ေျပာတာတုန္းဆိုေတာ့ လူလို႔ ေျပာစရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေပ်ာက္သြားေရာ၊ အဲဒီေတာ့ အကုန္လံုး အမွားေတြ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ဆိုလို႔ရွိရင္ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ဒီႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတာကိုး၊ ႐ုပ္နာမ္ကလြဲလို႔ လူလို႔ေခၚစရာ တစ္ခုမွ မရွိဘူးေနာ္၊ သူေခၚထားတဲ့အတိုင္း တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင္မို႔ ပရမတၳသစၥာ ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္လိုက္ရင္ သမၼဳတိသစၥာဟာ အလြဲအမွား ျဖစ္သြားျပန္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ေမးစရာ ေၾကာင္းရွိတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔ ပရမတၳသစၥာကို သိေအာင္ လုပ္ရတာလဲ၊ သမၼဳတိသစၥာ ႐ႈေထာင့္ကသာ ၾကည့္ေနမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ တြယ္တာမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ မဖယ္ရွားႏိုင္ဘူး၊ အတြယ္ အတာဆိုတဲ့ တဏွာေလာဘကို မဖယ္ရွားႏိုင္သမွ် ကာလပတ္လံုး ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြ သံသရာ၀ဋ္က မလြတ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။
အေမဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ တြယ္တာမယ္၊ အေဖဆိုတဲ့အျမင္နဲ႔ တြယ္တာမယ္၊ ဒါက အမ်ိဳးသားပဲ၊ အမ်ိဳးသမီးပဲဆိုတာနဲ႔ တြယ္တာမယ္၊ တြယ္တာစရာအာ႐ံုေတြကို အစစ္အမွန္ ထင္ၿပီးေတာ့ တြယ္တာေနလိမ့္မယ္၊ မ်က္စိလည္ လွမ္းမွားေနၾကတာ၊ သညာ က မွတ္ထားတ့ဲ အတိုင္း တြယ္တာေနဦးမွာပဲ၊
ဒါေၾကာင့္ ပရမတၳသစၥာဆိုတဲ့ ႐ႈေထာင့္က မၾကည့္ႏိ္ုင္သမွ် ကာလပတ္လံုး သမၼဳတိသစၥာကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္သမွ် ကာလပတ္လံုး တြယ္တာမႈ လုိခ်င္မႈဆိုတဲ့ တဏွာ,ေလာဘကို မပယ္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ မပယ္ႏိုင္လုိ႔ရွိရင္ မုန္းတီးမႈတို႔ ရြံရွာမႈတို႔ဆိုတဲ့ ေဒါသေတြလည္း လာမွာပဲ၊ တြယ္တာမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဒါသျဖစ္မႈဆိုတာ ေပၚလာတာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ ေလာကလူေတြဟာ အားလံုး အျမင္မွားၿပီးေတာ့ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနၾကတာဟာ ပရမတၳသစၥာ႐ႈေထာင့္က မၾကည့္ႏိုင္လို႔ပဲေနာ္။
သဘာ၀သစၥာ နဲ႔ အရိယသစၥာ
ပရမတၳကို တစ္ခါထပ္ၿပီးေတာ့ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ခြဲျပေသးတယ္၊ ပရမတၳသစၥာကိုပဲ သဘာ၀သစၥာနဲ႔ အရိယသစၥာဆိုၿပီး ခြဲလိုက္တယ္၊ သဘာ၀သစၥာဆိုတာအေၾကာင္းတစ္ခုကို အေျချပဳၿပီးေတာ့ မွန္တယ္လို႔ ေျပာရတာ၊ လံုး၀ အမွန္မဟုတ္ေသးဘူး၊ အရိယသစၥာက်ေတာ့မွ လံုး၀ အမွန္ပဲ၊ ဒီလို လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ခြဲတယ္။
ဒါျဖင့္ သဘာ၀သစၥာဆိုတာက သဘာ၀တရားေတြရဲ႕ အရိွ၊ သဘာ၀တရားေတြမွာ ရွိေနတဲ့ ေနအထားကို ၾကည့္ၿပီး သဘာ၀သစၥာလို႔ ဆိုတာ၊ ဆိုပါစို႔၊ ဖႆဆိုတာ ထိေတြ႔တဲ့ သေဘာရွိတယ္၊ ေ၀ဒနာဆိုတာ ခံစားတဲ့သေဘာရွိတယ္၊ သညာဆိုတာ မွတ္တဲ့သေဘာ ရွိတယ္၊ သဘာ၀အားျဖင့္ ဒီလိုရွိတယ္၊ သဘာ၀သစၥာ မွန္ေနတယ္၊ သူ႔သေဘာကို ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ မွန္တယ္၊ ေျပာတဲ့အတိုင္း ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီသသဘာ၀သစၥာေတာင္မွပဲ အရိယသစၥာ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ မွားသြားေနတယ္တဲ့။
သဘာ၀သစၥာအေနနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေ၀ဒနာကို ခြဲၿပီးေတာ့ ေဟာတယ္၊ ဒါက သုခေ၀ဒနာ- ခ်မ္းသာမႈကို ခံစားတယ္၊ ဒါက ဒုကၡေ၀ဒနာ- ဆင္းရဲမႈကို ခံစားတယ္၊ ဒါက ဒုကၡမသုခေ၀ဒနာ- ဆင္းရဲတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ခ်မ္းသာတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ စပ္ၾကားမွာ ခံစားမႈဆိုၿပီး ေ၀ဒနာ ၃-မ်ဳိး ခြဲလိုက္ေသးတယ္၊ သဘာ၀႐ႈေထာင့္က ၾကည့္လိုက္လုိ႔ ရွိရင္ ခ်မ္းသာတယ္၊ ဟုတ္သလိုလို ရွိတယ္၊ ဆင္းရဲတယ္၊ ဟုတ္သလိုလိုရွိမယ္၊ ဒါ သဘာ၀သစၥာ႐ႈ ေထာင့္ကေန ၾကည့္ရင္ ခ်မ္းသာတယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္၊ ဆင္းရဲတယ္လုိ႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္၊ ခ်မ္းသာ-ဆင္းရဲ ႏွစ္ခုစပ္ၾကားက ခံစားခ်က္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္။
*ဆက္ရန္* -------
{အရိယသစၥာ၊ ပရမတၳသစၥာကို ေဟာရျခင္းအေၾကာင္း} အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာမွ ပူေဇာ္သည္။
No comments:
Post a Comment