ပသာဒ႐ုပ္ ၅-ပါး
ေနာက္ၿပီး သက္ရွိသတၱ၀ါေတြမွာ ထူးျခားတဲ့ ႐ုပ္ကေလးေတြ ပါလာျပန္တယ္၊ ကံေၾကာင့္ ပါလာတာ၊ ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ေတြက ဘာလဲဆိုရင္ စကၡဳပသာဒ႐ုပ္တဲ့၊ ပသာဒ ဆိုတာ ၾကည္တယ္ဆိုတ့ဲ အဓိပၸါယ္ ရတယ္၊ မ်က္လံုးကေလးရဲ႕ အၾကည္ဓာတ္နဲ႔ ဒီ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အၾကည္ဓာတ္နဲ႔ မတူဘူး၊ ဟုတ္လား၊ ၾကည္တယ္ဆိုတာ အာ႐ံုကို ဖမ္းယူႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိကို ေျပာတာ၊ အျပင္ဘက္က အဆင္းအာ႐ံုေတြကို ဖမ္းယူႏိုင္တဲ့ မွန္ေလးလို ၾကည္ေနတာ၊ မ်က္လံုးကိုလည္း အဲဒီလို အၾကည္လို႔ပဲ ေခၚတယ္၊ သို႔ေသာ္ အဂၤလိပ္လို ျပန္တဲ့အခါက်ေတာ့ sensitive လို႔ ျပန္တယ္၊ sensitive eye၊ ပါဠိလိုေတာ့ စကၡဳပသာဒ႐ုပ္တဲ့၊ ပသာဒ႐ုပ္ဟာ လူေတြမွာ (၅) ခုရွိတယ္၊ ‘ပသာဒ႐ုပ္’ ဆိုသည္မွာ ျပင္ပက အာ႐ုံေတြကို ဖမ္းယူႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတိၱရွိတဲ့ ကံက ေပးထားတဲ့ ႐ုပ္ငါးမ်ိဳးလို႔ ဒီလို ေျပာတာ၊ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ မ်က္စိရယ္၊ နားရယ္၊ ႏွာေခါင္းရယ္၊ လွ်ာရယ္၊ ကိုယ္ရယ္၊ ဟုတ္ရဲ႕လား။
အဆင္းအာ႐ံုကို မ်က္စိက ဖမ္းယူတယ္၊ အသံအာ႐ံုကို နားက ဖမ္းယူတယ္၊ အနံ႔အာ႐ံုကို ႏွာေခါင္းက ဖမ္းယူတယ္၊ ရသာ႐ံုကို လွ်ာက ဖမ္းယူတယ္၊ ခႏၶာကိုယ္မွာ ထိတဲ့ အာ႐ံုေတြကို ဘယ္ေနရာထိထိ ကာယပသာဒက ဖမ္းယူတယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ဒါ ပသာဒ႐ုပ္ ငါးခုပဲ။
စဥ္းစားၾကည္ပါ၊ လူေတြမွာ ျပင္ပနဲ႔ ဆက္သြယ္စရာ အဲဒီ႐ုပ္ငါးခုသာ မပါလုိ႔ရွိရင္ ဘယ္လိုေနပါ့ မလဲ၊ အဆက္ အသြယ္ေတြ ျပတ္မေနဘူးလား၊ ျပင္ပကဟာလည္း ဘာမွ မျမင္ရဘူး၊ အသံကလည္း ဘာမွ ၾကားရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အနံ႔လည္း ဘာမွ မရဘူး၊ အရသာလည္း သိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ထိလည္း သိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာနဲ႔ တူတုန္းဆို ႐ုပ္တုႀကီးနဲ႔ တူမေနဘူးလား၊ အဲဒါေတြ မပါရင္ ႐ုပ္တုႀကီးနဲ႔ တူေနမွာပဲ။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ‘နာမ႐ူပပစၥယာသဠာယတနံ’ ဆိုတာ ဒါေျပာတာ၊ ဆက္သြယ္စရာ အဂၤ ါရပ္ေတြ လူေတြေပၚမွာ ေပၚလာတယ္၊ အဲဒါေတြက ပသာဒ႐ုပ္ငါးခု၊ ဒီ ပသာဒ႐ုပ္(၅)ခုသည္ ကံေၾကာင့္သာ ျဖစ္တယ္လို႔ စကၡဳပသာဒ၊ ေသတာပသာဒ၊ ဃာနပသာဒ၊ ဇိ၀ွာပသာဒ၊ ကာယပသာဒလို႔ အၾကည္ ႐ုပ္ငါးမ်ိဳး၊ အၾကည္ဆိုတာ မွန္လိုၾကည္ေနလို႔ အၾကည္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ အာ႐ံုကို ရယူႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတိၱရွိတာ၊ တယ္လီေဗးရွင္း ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဘာတပ္ထားၾကတုန္း၊ အန္တဲနာေတြ စေလာင္းေတြက ဖမ္းေပးတာပဲေလ၊ ဒီျပင္ တုတ္ေခ်ာင္း ေထာင္လားလို႔ မရဘူးေနာ္၊
သူ႔ဟာနဲ႔သူမွ ဖမ္းလို႔ရတာ၊ ထို႔အတူပဲ မ်က္စိကမွ အဆင္းအာ႐ံုကို ျမင္တာ၊ နားကမွ အသံအာ႐ံုကို ၾကားတာ၊ သူ႔ဟာနဲ႔သူ လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာလည္းပဲ ျပင္ပနဲ႔ အာ႐ံုေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔, ဖမ္းယူဖို႔ အဂၤါရပ္ေတြ ေပၚေနတယ္၊ အဲဒီအဂၤါေတြကို ႐ုပ္တရားလို႔ ေခၚတယ္။
သူ႔ဟာနဲ႔သူမွ ဖမ္းလို႔ရတာ၊ ထို႔အတူပဲ မ်က္စိကမွ အဆင္းအာ႐ံုကို ျမင္တာ၊ နားကမွ အသံအာ႐ံုကို ၾကားတာ၊ သူ႔ဟာနဲ႔သူ လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာလည္းပဲ ျပင္ပနဲ႔ အာ႐ံုေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔, ဖမ္းယူဖို႔ အဂၤါရပ္ေတြ ေပၚေနတယ္၊ အဲဒီအဂၤါေတြကို ႐ုပ္တရားလို႔ ေခၚတယ္။
အဲဒီေတာ့ ႐ုပ္တရားေတြကို ျပန္တြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ အားလုံး အေျခခံက (၈)႐ုပ္၊ ဇိ၀ိတထ္ည့္ရင္ (၉)ခု၊ ဣတိၳဘာ၀, ပုမၻာ၀ ထည့္လိုက္ (၁၁)ခု၊ ေနာက္တစ္ခါ ဟဒယထည့္လိုက္ (၁၂)ခု၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စကၥဳပသာဒ၊ ေသာတပသာဒ၊ ဃာနပသာဒ၊ ဇိ၀ွာပသာဒ၊ ကာယပသာဒ ထည့္လိုက္လို႔ ရွိရင္ (၁၇)ခု ရွိသြားၿပီ၊ ဒါ ႐ုပ္အစစ္(၁၇)ခု။
ဒီထဲမွာ ‘သဒၵ’ ဆိုတဲ့႐ုပ္ကေလးတစ္ခု အေၾကာင္း မေျပာရေသးဘူး၊ ဒီသဒၵဆိုတဲ့ ႐ုပ္ကေလးက စိတ္ေၾကာင့္ ဥတုေၾကာင့္သာ ျဖစ္တာ၊ ကံေၾကာင့္ မျဖစ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ အ႒ကလာပ္႐ုပ္ ၈-ခုထဲမွာ သူက မပါဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စိတ္တို႔ ဥတုတို႔ဆိုတာက ပစၥဳပၸန္ အေၾကာင္းတရား၊ ကံက အတိတ္အေၾကာင္းတရား၊ စိတ္ဆိုတာ ခုေလာေလာဆယ္ ရွိေနတဲ့ စိတ္ကိုေျပာတာ၊ ဥတုဆိုတာလည္း အခုႀကံဳေတြ႔ေနတဲ့ ဥတုကို ေျပာတာ၊ ဒါေတြက ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အ႒ကလာပ္႐ုပ္ ၈-ခုထဲမွာ သဒၵ႐ုပ္ကို မထည့္ဘူး။
ဘုန္းႀကီးတို႔ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံသြားၿပီး အဘိဓမၼာတရားပို႔ခ်တဲ့အခါ သင္တန္းလာတက္တဲ့ ဂ်ာမန္တစ္ေယာက္က ဒီအသံအေၾကာင္းကို ေမးတယ္၊ ဒီ ႐ုပ္(၈)-ခုထဲမွာ ဘာျဖစ္လို႔ အသံ မပါတာတုန္းတဲ့၊ အဆင္းတို႔, အနံ႔တို႔, အရသာတို႔ေတာ့ ပါတယ္ေပါ့၊ ဘာျဖစ္လို႔ အသံမပါတာလဲတဲ့၊ အသံလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လားတဲ့။
ဘုန္းႀကီးက ခုနက ဥပမာနဲ႔ ေျပာျပတယ္၊ မင္းတို႔ဆီမွာ ဂစ္တာရွိတယ္ မဟုတ္လား၊ ဂစ္တာထဲမွာ အသံ ရွိလို႔လား၊ မရွိဘူးတဲ့၊ မရွိရင္ ဒီအသံက နဂိုက ဖြဲ႔စည္းထားတာ မဟုတ္ဘူး၊
ဆိုင္ရာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔၊ သူက ဘာနဲ႔သြားၿပီး ေရာေထြးေနတုန္းဆိုရင္ အသံကို ရီေကာ္ဒါနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားလို႔ရတာ, ခုေခတ္ေျပာတဲ့ Mp3 တို႔ Mp4 နဲ႔ အသံကို ဖမ္းထားလို႔ ရတာနဲ႔ ေရာေထြးေနတာ၊ အသံဖမ္းလို႔ ရေနတာဟုတ္တယ္၊ အသံ ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ဖမ္းလို႔ ဖမ္းထားလို႔ ရတာေလ၊ မျဖစ္ေသးတဲ့အသံကု ဘယ္နား ရွိေနတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး၊ ဘယ္ေနရာမွာ အသံရွိေနတယ္ဆိုတာ ရွာၾကည့္ေလ။
ဆိုင္ရာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔၊ သူက ဘာနဲ႔သြားၿပီး ေရာေထြးေနတုန္းဆိုရင္ အသံကို ရီေကာ္ဒါနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားလို႔ရတာ, ခုေခတ္ေျပာတဲ့ Mp3 တို႔ Mp4 နဲ႔ အသံကို ဖမ္းထားလို႔ ရတာနဲ႔ ေရာေထြးေနတာ၊ အသံဖမ္းလို႔ ရေနတာဟုတ္တယ္၊ အသံ ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ဖမ္းလို႔ ဖမ္းထားလို႔ ရတာေလ၊ မျဖစ္ေသးတဲ့အသံကု ဘယ္နား ရွိေနတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး၊ ဘယ္ေနရာမွာ အသံရွိေနတယ္ဆိုတာ ရွာၾကည့္ေလ။
မီးျခစ္ဘူး ဥပမာပဲ ၾကည့္ဦးေပါ့၊ မီးရွိေနရဲ႕လား၊ မီးျခစ္ဘူးထဲမွာ မရွိဘူး၊ အေၾကာင္းဆံုမွသာ ျဖစ္လာတာ၊ အသံဆိုတာလည္း ထို႔အတူပဲ၊ ဘယ္ေနရာမွာမွ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားေတြ ေပါင္းဆံုမိရင္ ေပၚလာတဲ့ သေဘာပဲ ရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီသဒၵ႐ုပ္ဟာ ခုနက အဆင္းတို႔ ဘာတို႔နဲ႔ မတူဘူး၊ သူက ရွိေနတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္လာတဲ့အရာပဲ ျဖစ္တယ္၊ အ႒ကလာပ္႐ုပ္ (၈)ခုက ရွိေနတဲ့ အရာေတြ၊ ႐ုပ္၀တၳဳတိုင္းမွာ remain ျဖစ္ေနတယ္၊ တည္ရွိေနၾကတယ္၊ အသံက ဒီလို မဟုတ္ဘူး၊ ဆိုင္ရာအေၾကာင္းနဲ႔ ေပါင္းလုိက္တဲ့ အခါမွာ ေပၚလာတဲ့ ႐ုပ္၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူ သေဘာေပါက္သြားပံုရတယ္၊ ဘာေမးခြန္းမွ မေမးေတာ့ဘူး။
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ရင္းႏွီးေနတဲ့ ေစာင္းကို ၾကည့္ေပါ့၊ ေစာင္းထဲမွာ အသံေတြရွိရဲ႕လား၊ မရွိဘူးေနာ္၊ ေစာင္းအိုးရယ္ ေစာင္းႀကိဳးရယ္ တီးတဲ့လက္ရယ္ ေပါင္းလိုက္မွ အသံျဖစ္လာတာေလ၊ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသံထြက္လာတာ၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အသံ(သဒၵ႐ုပ္) ဆိုတာ “သေဒၵါ စိေတၱာတုေဇာ” ဆိုတဲ့အတိုင္း စိတ္ ဥတုဆိုတဲ့ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားကို စြဲၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေျခခံ အ႒ကလာပ္႐ုပ္ေတြထဲမွာ ထည့္မထားဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီသဒၵ႐ုပ္ ထည့္လိုက္ရင္ ႐ုပ္ေပါင္း ၁၈-ခု ျဖစ္လာတယ္၊ အဲဒီ ႐ုပ္ ၁၈-ခုကို နိပၹႏၷ႐ုပ္ လို႔ ေခၚတယ္၊ ဘာေၾကာင့္တံုးဆို ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားေတြက ထုတ္လုပ္တဲ့ ႐ုပ္ျဖစ္လုိ႔ပါ။
အဲဒီ နိပၹႏၷ႐ုပ္ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ကသာလွ်င္ သဘာ၀႐ုပ္၊ တကယ့္႐ုပ္အစစ္ ျဖစ္တယ္၊ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ရင္ အဲဒီ (၁၈)ခုထဲက တစ္ခုခုကို ႐ႈၿပီး အားထုတ္ရတယ္၊ ႐ုပ္ (၁၈)ခုဟာ ၀ိပႆနာရဲ႕ အာ႐ံု ျဖစ္တယ္၊ ႐ုပ္ (၂၈)ခုလို႔ ၾကားဖူးပါတယ္၊ ဘယ္ႏွယ့္ေၾကာင့္ (၁၈)ခုကသာ ႐ုပ္အစစ္ ျဖစ္ရတုန္းဆို က်န္တာေတြက ဆင့္ပြားထားတဲ့ ႐ုပ္ေတြ၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ဖို႔ မလိုဘူး။
*ဆက္ရန္* {အနိပၹႏၷ႐ုပ္ ၁၀-ပါး၊ အာကာသဓာတ္၊ ပရိေစၦဒ႐ုပ္၊ ၀ိညတ္႐ုပ္ ၂-ပါး၊ ၀ိကာရ႐ုပ္၊ လကၡဏ႐ုပ္ ၄-ပါး} အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။
*ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္*အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (စာ ၁၂၅-၁၂၉) မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment