ေလာဘမူလစိတ္ ၈-မ်ိဳးျဖစ္ပံု
ဒီ ေလာဘေလးဟာ စိတ္ ၈-မ်ိဳးမွာ ယွဥ္တယ္၊ ေလာဘအေျခခံတဲ့စိတ္က ၈-ခု ရွိတယ္၊ သို႔ေသာ္ အေျခအေနေလးေတြက တစ္ခါတစ္ခါ မတူတက္တာရွိလို႔ ၈-မ်ိဳး ခြဲလိုက္တာ၊ ေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ စိတ္ကို ၈-မိ်ဳးခြဲတာ စိတ္ပိုင္းတုန္းက မေျပာခဲ့ဘူး၊ အခု သိသာ႐ံုေလး ေျပာမယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ ေလာဘျဖစ္တာဟာ အယူအဆ မွားတာေလးကို အေျခခံၿပီး ျဖစ္တာရွိတယ္၊ အယူအဆ မွားတာကို အေျခမခံဘဲနဲ႔ ျဖစ္တာရွိတယ္၊ စာလိုေျပာရင္ ‘ဒိ႒ိဂတသမၸယုတ္ နဲ႔ ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတ္’ ေပါ့၊ အမွားကို အေျခခံတာနဲ႔ အမွားကို အေျခခံတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ၂-မ်ိဳး ခြဲလိုက္မယ္။
အဲဒီ ၂-မ်ိဳးမွာ ခံစားခ်က္ ၂-မ်ိဳးနဲ႔ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေျပာရင္ ေလာဘျဖစ္တဲ့အခါ တစ္ခါတေလ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္တယ္၊ ဥပမာ- လိုခ်င္စရာ အာ႐ံုေလးက အသစ္အဆန္းေလး ျဖစ္လို႔ရွိရင္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ လိုခ်င္တယ္၊ ရလာရင္လည္း သိပ္ဝမ္းသာတယ္၊ အဲဒါ ‘ေသာမနႆေဝဒနာ’ လို႔ေခၚတယ္၊ အဲဒီလို မဟုတ္ဘဲ ေတြ႔ေနအခါက်ေတာ့, ႐ိုးေနၿပီဆိုတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဝမ္းသာေသးလား၊ မသာေတာ့ဘူး၊ သိပ္မသာဘူး၊ ဝမ္းနည္းတဲ့ အဆင့္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ သိပ္မသာေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဝမ္းသာမႈေလ်ာ့က်သြားတာ၊ အဲဒါကို ‘ဥေပကၡာေဝဒနာ’ လို႔ေခၚတယ္၊
ဝမ္းသာေနတာက ေသာမနႆေဝဒနာ၊ ဝမ္းသာမႈ ေလ်ာ့က်သြားတာက ဥေကၡာေဝဒနာဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ အေတြ႔အႀကံဳ ၂-ခုနဲ႔ ေျမွာက္လိုက္၊ ခုနက ၂-ခုကို ၂-ခုနဲ႔ ေျမွာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေလာဘမူလစိတ္ ၄-ခု ျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ လုိခ်င္စိတ္သည္ တိုက္တြန္း မေနရေအာင္ ထက္ျမက္တယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ တံု႔ဆိုင္းတုံ႔ဆိုင္းျဖစ္တယ္၊ အဲလို ထက္ျမက္တာရယ္၊ တံု႔ဆိုင္းတံု႔ဆိုင္း ျဖစ္တာရယ္ ၂-ခုနဲ႔ ခုနက ၄-ခုကို ေျမွာက္လိုက္လို႔ရွိရင္ (ေလာဘမူလစိတ္) ေလာဘအေျခခံတဲ့စိတ္ ၈-ခုကို ရတယ္၊ အေျခခံအားျဖင့္ ဒီလို ၈-မ်ိဳး ကြဲလာႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာတာေနာ္။
ဒီ ၈-မ်ိဳးတင္ မကဘူး၊ ျမင္တဲ့အာ႐ံုမွာ ၈-မ်ိဳး၊ ၾကားတဲ့အသံေပၚမွာလည္း ဒီလို ၈-မ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ နံတဲ့ အနံ႔ေပၚမွာ၊ ႐ွဴရတဲ့ အနံ႔ေပၚမွာ ၈-မ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ အာ႐ံု ၆-ပါးနဲ႔ ေျမွာက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေလာဘမူစိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္သြားမယ္၊
မိမိသႏၱာန္မွာ ျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ သူတပါးသႏၱာန္ မွာျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ အဲဒီလို စိတ္ေတြခြဲလိုက္ရင္ အမ်ားႀကီး၊ မေန႔တုန္းက ေလာဘ၊ ဒီကေန႔ ေလာဘ၊ မနက္ျဖန္ ေလာဘလို႔ ခဲြလို႔ ရေသးတယ္၊ အဲလို ေျမွာက္ပြားလိုက္မယ္ရွိရင္ ေလာဘမူစိတ္ေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ေဒါသ
ေနာက္တစ္ခုက ‘ေဒါသ’ တဲ့၊ ေဒါသဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ နားယဥ္ေနတဲ့, အားလံုးနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတဲ့ စကားလံုးပဲ၊ ေဒါသဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့, ရႊင္ပ်ေနတဲ့ စိတ္အေျခအေနတစ္ခုကို ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္၊ ဒုႆတိ-ဖ်က္ဆီးတက္တယ္၊ စိတ္ဆိုးၿပီး ဆိုလို႔ရွိရင္ ႐ုပ္ေရာ စိတ္ေရာ ပံုပ်က္သြားတာပဲ၊ စိတ္ပ်က္တာေတာ့ အကုန္ ျမင္ခ်င္မွ ျမင္ရမွာ၊ လူေတြက ေျပာတယ္၊ စိတ္ပ်က္လိုက္တာ၊ စိတ္ပ်က္လိုက္တာနဲ႔ ေျပာတယ္၊ ႐ုပ္ပ်က္တာကေတာ့ သိသာတယ္၊ စိတ္ဆိုးေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးကို မွန္ထဲ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေတာင္ လန္႔ေကာင္းလန္႔မယ္၊ ႐ုပ္ပ်က္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဖ်က္ဆီးတက္လို႔ ‘ေဒါသ’ လို႔ ေခၚတာ၊ ပင္ကိုယ္ အေျခအေနေလးေတြ ပ်က္စီးသြားတယ္၊ ဘယ္သူက ဖ်က္ဆီး၊ ေဒါသက ဖ်က္ဆီးတယ္။
ေဒါသမီး
ေဒါသက သူျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာကို ေလာင္ကၽြမ္း ပ်က္စီးေစတယ္၊ ဘာနဲ႔ ဥပမာတူတုန္းဆို ေတာမီးနဲ႔ တူတယ္တဲ့၊ ၾကည့္ေလ သစ္ပင္ေတြေပၚ စြဲတဲ့မီးသည္ ဘယ္သူ႔ကို ဖ်က္ဆီးတာတံုး၊ ေတာေတြကိုပဲ ဖ်က္ဆီးတာပဲ မဟုတ္လား၊ ထင္းေလာင္တဲ့မီးသည္ ထင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္၊ စိတ္ကိုမွီၿပီး ျဖစ္တဲ့ ေဒါသသည္ စိတ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္တာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ေဒါသကို ဒါဝဂိၢဝိယ- ေတာ္မီးလိုပဲတဲ့၊ ဒီလိုေခၚတာ။
ေျမြေဟာက္လို
ေဒါသဆိုတာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ သေဘာရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေျမြေဟာက္ကို တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္လိုက္တယ္ဆို ႐ွဴးခနဲ ေခါင္းႀကီးေထာင္မလာဘူးလား။ အဲဒီလိုမ်ိဳးပဲတဲ့၊ ေဒါသက အဲဒီလို စိတ္ထဲမွာ ျပင္းထန္တဲ့, ၾကမ္းတမ္းတဲ့ သဘာဝေတြ ေပၚလြင္ ထင္ရွား လာေစတက္တယ္။
အျပစ္ႀကီးေပမယ့္
အဲဒီ ေဒါသဟာ အျပစ္ႀကီးတယ္တဲ့၊ မဟာသာဝေဇၨာ- အျပစ္ႀကီးတယ္၊ သို႔ေသာ္ ခိပၸဝိရာဂီ- ေျပလြယ္တယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူတယ္၊ ခုန ေလာဘက ေျပခဲတယ္၊ အျပစ္နည္းတယ္၊ ေဒါသေလာက္ အျပစ္မႀကီးဘူး၊ ေဒါသက်ေတာ့ အျပစ္ႀကီးတယ္၊ ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတ္မႈ၊ ျဖတ္မႈ၊ ဒုစ႐ိုက္မႈ က်ဴးလြန္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဴးလြန္လို႔ ေဒါသအေလ်ာက္ က်ဴးလြန္လိုက္ရင္ ေနာက္ဆံုး အပါယ္ငရဲထိေအာင္ က်သြားတယ္၊ ေဒါသက ပိုၿပီး ၾကမ္းတယ္၊ ၾကမ္းတမ္းသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ဒဏ္က ပိုျပင္းထန္တယ္လို႔ ေျပာတာ။
ေဒါသရဲ႕ အျပစ္
ဒီ ေဒါသက ေျပေတာ့ ေျပလြယ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီ ေဒါသေၾကာင့္ က်ဴးလြန္မိတာေတြထဲမွာ အေမသတ္မိတာ ရွိတယ္၊ အေဖသတ္မိတာေတြရွိတယ္၊ ေဟာ ေဒါသအေလ်ာက္ အနႏၱရိယကံေတြကို က်ဴးလြန္မိတာေတြ ရွိတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ဖ်က္ဆီး တက္တယ္၊ ေဒါသက ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတဲ့ suicide လုပ္တယ္ဆိုတာ ေဒါသေၾကာင့္ပဲ၊ ေလာကႀကီးကို မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းတီးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတာေတြ ကမၻာမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ၊ ခုလည္း ရွိတာပဲ၊ အဲဒါ ေဒါသေၾကာင့္ ျဖစ္တာေနာ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတည့္လို႔ ရန္ျဖစ္တာ၊ ေလာကဘႀကီးမွာ ၾကည့္ေလ၊ မတည့္လို႔ ရန္ျဖစ္ၾက၊ ႐ိုက္ၾက၊ ႏွက္ၾက၊ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ရွိေနတာ၊ ဒါ ေဒါသရဲ႕အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲေပါ့၊ ေဒါေသ ရွိေနေသးသမွ် မုန္းတီးတဲ့ အေတြးေတြ၊ မုန္းတီးတဲ့ အေျပာေတြ၊ မုန္းတီးတဲ့ ျပဳမူခ်က္ေတြဟာ ရွိေနဦးမွာပဲ၊ ေဒါသေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အဲဒါေတြ အကုန္လံုး မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒါ ေဟတုပစၥေယာ ႐ႈေထာင့္က ေျပာတာေနာ္။
ေဒါသမူစိတ္ ၂-မ်ိဳး ျဖစ္ပံု
ေဒါသက စိတ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့အခါ ေဒါသမူစိတ္ ၂-ခု၊ သူရဲ႕ ခံစားခ်က္က ဝမ္းနည္းမႈပဲ၊ အၿမဲတမ္း စိတ္ထဲ မေက်မနပ္ျဖစ္မႈ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုပဲရွိတယ္၊ သူက်ေတာ့ ဘာနဲ႔ခြဲလဲဆိုရင္ စိတ္ဆိုးတာဟာ ဝုန္းဒိုင္းနဲ႔ဆိုးတာ ရွိသလိုပဲ၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတြးၿပီးေတာ့ ဆိုးတာလည္းရွိတယ္၊ စိတ္ဆိုးတာလည္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္၊ ခံစားခ်က္ကေတာ့ အတူတူပဲ၊ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ တစိမ့္စိမ့္ ေတြးရင္းကေန ေဒါသက ေပါက္ကြဲလာတာ အစပထမကေတာ့ သူ႔ဆဲသြားတာ ေဒါသျဖစ္ရမွန္းမသိဘူး၊ ေနာက္က်ေတာ့ မွ ဒီေကာင္ ငါ့ဆဲတာ ထင္ပါရဲ႕၊ ငါ့ဆဲတာ ထင္ပါရဲ႕ ဆိုၿပီးေတာ့ ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ ေပါက္ကြဲတာ၊
ေဟာဒီလို သူက အေျခအေန ႏွစ္ခုရွိတယ္၊ ‘အသၤါရိက’ ေပါ့၊ တျဖည္းျဖည္းေတြးၿပီးေတာ့ ေပါက္ကြဲလာရင္ေတာ့ ‘သသခၤါရိက’လို႔ ဒီလို ခြဲတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ေဒါသမူစိတ္ဆိုတာ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္။
** ဆက္ရန္ ** {ေမာဟ၊ အကုသိုလ္ျဖစ္တိုင္း၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတို႔ရဲ႔ ေျဖေဆး၊ အဟိရိက၊ အေနာတၱပၸ၊ ဥဒၶစၥ၊ ဒိ႒ိ}*ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္* အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (စာ၂၆၉-၂၇၄) မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment