ပညတ္ရဲ႕သဘာ၀
ဒါျဖင့္ ဒီပညတ္ကလည္း အလြန္အေရးႀကီးတယ္၊ ေလာက သတ္မွတ္ထားတဲအတိုင္း အားလံုးေလးစားၾကရမယ္၊ လိုက္နာၾကရမယ္၊ အမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္း ေခၚထားတဲ့ အတိုင္း အားလံုးေလးစားၾကရတယ္၊ ဒါ ပညတ္ရဲ႕ သဘာ၀၊
အ၀တ္အစားေတြပဲၾကည့္၊ ဒါက ပုဆိုးလို႔ သတ္မွတ္ထားလို႔ ရွိရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ၀တ္ရဲ႕လား၊ သကၤန္းလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အ၀တ္ကို လူေတြ ၀တ္ရဲ႕လား၊ မ၀တ္ဘူး၊ တကယ္ေတာ့ အ၀တ္ဟာ အ၀တ္ပဲ၊ သို႔ေသာ္လည္း သမၼဳတိသစၥာအားျဖင့္ အမ်ားက ဒီလို သတ္မွတ္ထားသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မွန္ေနတယ္။
ဒီ သမၼဳတိစၥာရဲ႕ သေဘာကို နားမလည္သည့္အတြက္ တခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ေမးၾကတာ ရွိတယ္၊ “ေဟ့ ေရႊတိဂံု ဘုရားႀကီးက အုတ္ပံုႀကီးပဲ၊ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ အုတ္ပံုႀကီး ရွိခိုးေနၾကတာလား” လို႔ ေမးတယ္၊ ဒါ သမၼဳတိသစၥာ နားမလည္လို႔ ေျပာတာေနာ္၊ ေရႊတိဂံုဘုရားဟာ အုတ္ပံုမွ မဟုတ္ေတာ့ပဲ၊ ဘုရားျဖစ္ေနၿပီေလ၊ အားလံုးက အုတ္လို႔ ဘယ္သူေျပာေသးလဲ၊ သမၼဳတိသစၥာဆိုတာ အားလံုးက အတည္ျပဳၿပီး သတ္မွတ္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူက အတည္ျဖစ္သြားတာ၊
သူတို႔လည္း ရွိတာပဲေလ၊ ႐ုပ္ပံုႀကီးေတြ ကိုးကြယ္တာ၊ သို႔ေသာ္ အုတ္ရွိခိုးတယ္လို႔ သူတို႔က အေပၚယံ ေျပာခ်င္တာ၊ ဒါ အုတ္လား ဆိုေတာ့ ဘယ္အုတ္ ဟုတ္မလဲ၊ ဟို အုတ္ပံုနဲ႔ ေရႊတိဂံုဘုရားက ဘယ္တူေတာ့မလဲ၊ ဘုရားလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ ကတည္းက ဘယ္တူေတာ့မလဲ။
ဥပမာ- မႏၱေလးေက်ာက္ဆစ္တန္း သြားၾကည့္၊ ေက်ာက္တံုးႀကီးေတြ ထုၾကတယ္၊
ဆင္႐ုပ္ထုတာလည္း ရွိတယ္၊ ျခေသၤ့႐ုပ္ထုတာလည္း ရွိတယ္၊ ဘုရား႐ုပ္တုေတာ္ ထုတာလည္း ရွိတယ္၊ ဘုရား႐ုပ္တုေတာ္ ထုလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ႐ိုေသေလးစားဖို႔ တာ၀န္ရွိသြားၿပီ၊ ‘ဘုရား’ လို႔ ‘ဘုရားဆင္းတု’ လို႔ ေခၚၾကတယ္၊
ဆင္႐ုပ္ထုတာလည္း ရွိတယ္၊ ျခေသၤ့႐ုပ္ထုတာလည္း ရွိတယ္၊ ဘုရား႐ုပ္တုေတာ္ ထုတာလည္း ရွိတယ္၊ ဘုရား႐ုပ္တုေတာ္ ထုလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ႐ိုေသေလးစားဖို႔ တာ၀န္ရွိသြားၿပီ၊ ‘ဘုရား’ လို႔ ‘ဘုရားဆင္းတု’ လို႔ ေခၚၾကတယ္၊
ဘယ္သူကမွ ျခေသၤ့႐ုပ္တို႔၊ ဆင္႐ုပ္တို႔ မေခၚဘူး၊ ႐ုပ္ပံုေလးေပၚလာတာနဲ႔၊ တၿပိဳင္နက္ ဒါ ဘုရားပဲ၊ မ႐ုိမေသ မေလးစားလုပ္ရင္ အျပစ္ရွိတယ္၊ ဘုရားထုတဲ့ လူေတြကေတာ့ ထင္ၾကတယ္၊ အေနကဇာ မတင္ေသးရင္ ဘုရား မျဖစ္ေသးဘူးလို႔၊ မဆိုင္ဘူး၊ ဘုရားလို႔ သတ္မွတ္လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳထားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဒါ ဘုရားပဲ။
သမၼဳတိသစၥာကိုေလးစားၾက
တစ္ခုခု သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းတစ္ခုခု ထုတ္လိုက္တယ္၊ တစ္ခုခုသတ္မွတ္ၿပီး ပစၥည္းကို ထုတ္လိုက္တယ္ ဆိုပါစို႔၊ ေၾကြထည္ပစၥည္းေတြ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ထမင္းထည့္ဖို႔ ခ်ိဳင့္ရယ္၊ ေနာက္ေဖးသံုးဖို႔ အံုးရယ္ ႏွစ္ခုစလံုး အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ၊ တစ္ခုကိုေတာ့ ေနာက္ေဖး အိုးလု႔ိ ေခၚလိုက္တယ္၊ တစ္ခုက ထမင္းခ်ိဳင့္လို႔ ေခၚတယ္၊ အဲဒီႏွစ္ခု အေျပာင္းအလဲ လုပ္လုိ႔ မရဘူးလား၊ မရဘူး။
အမည္ပညတ္ တင္လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေနာက္ေဖးအိုး အျဖစ္ အသံုးျပဳမယ့္ဟာကို အစာအဟာရထည့္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္သူမွလည္း မထည့္ဘူး၊ ပင္ကိုယ္စိတ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဘယ္သူမွ မသံုးဘူး၊ မသိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ သံုးေကာင္း သံုးမိလိမ့္မယ္၊ သူဟာနဲ႔သူ သတ္မွတ္ထားလိုက္တာ။
ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ကေနစၿပီးေတာ့ ဒီအရာ၀တၳဳဟာ အတည္ ျဖစ္သြားတာပဲ၊ ထို႔အတူပဲ အုတ္ေတြကို ဆင့္ဆင့္ၿပီးေတာ့ ေစတီ တည္လိုက္တာနဲ႔ ေစတီလို႔ အားလံုးက အသိအမွတ္ ျပဳၿပီးၿပီေလ၊ ျပဳၿပီးသြားတာနဲ႔ မ႐ိုမေသလုပ္ရင္ အျပစ္ ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ သမၼဳတိသစၥာဆိုတာ အင္မတန္မွ ႀကီးမားတယ္ေနာ္၊ ေလာကလူေတြဟာ သမၼဳတိသစၥာနဲ႔ပဲ အားလံုး ေန,ေနၾကရတယ္၊ သမၼဳတိသစၥာကို ႐ိုေသေလးစားၿပီး သမၼဳတိသစၥာအတိုင္း သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ေနၾကရတယ္၊ သမၼဳတိသစၥာကို ေဖာက္ဖ်က္မယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္မမွန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ သမၼဳတိသစၥာကို အေျခခံထားၿပီးေတာ့ ေဟာတဲ့ သုတၱန္တရားေတြ ရွိတယ္၊
မဂၤလသုတၱန္မွာ ၾကည့္၊ “အေသ၀နာ စ ဗာလနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ” လူမိုက္ေတြ မေပါင္းနဲ႔တဲ့၊ ပညာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေပါင္းလို႔ ဆိုေတာ့ လူမိုက္ရယ္၊ ပညာရိွရယ္လို႔ ဒါ သမၼဳတိသစၥာပိုင္းက ခြဲေျပာလိုက္တာေလ၊ အဲဒီလုိမွ မခြဲလို႔ရွိရင္ လူမိုက္မွာလည္း ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ပဲ ရွိတာပဲ၊ ပညာရွိမွာလည္း ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ပဲ ရွိတာပဲလို႔၊ ဒီလို သြားေျပာလို႔ ရမလား၊ မရဘူး၊ လူမိုက္နဲ႔ ပညာရွိ မတူတဲ့အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္၊ သို႔ေသာ္ လူ အတူတူပဲလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္လုိ႔ မရဘူးေနာ္။
***ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) -မွ***
*ဆက္ရန္* -------
{သူ႔ေနရာနဲ႔သူ မွန္တယ္၊ ပညတ္ရဲ႔ သေဘာလကၡဏာ} အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။
No comments:
Post a Comment