တရားတမန္ “သေျပကန္တရားေပါင္းခ်ဳပ္ အမွတ္(၂)”

ဘဝပေဒသာတရားေတာ္
•••••••••••••••••••••••
ယေန႔ဘုန္းႀကီးတို႔ သကၤန္းအလွဴ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾက ဆြမ္းအလွဴေတာ္ ပါဝင္လွဴဒါန္းၾက၊ ပစၥည္းအလွဴေတာ္ ပူေဇာ္လွဴဒါန္းၾက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိမိတို႔ဟာ ေရွးဘဝက ဆည္းပူးခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈအထူးရွိခဲ့ဖူးလို႔ ယခုလို လူ႕ဘဝမွာ လူလာျဖစ္ၾက၊ ထူးျခားတဲ့ လူ႕ဘဝေရာက္ၾကရ၊ လူ႕ဘဝေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း သာသနာမထြန္းကားရာ ရတနာသံုးပါး မရွိရာ အရပ္ေဒသမွာ မျဖစ္ၾကရဘဲနဲ႔ သာသနာေတာ္ ထြန္းကားရာ ရတနာသံုးပါး ထြန္းကားရာအရပ္မွာ မိမိတို႔ ျဖစ္လာၾကရတယ္။ ကံေကာင္းၾကတယ္၊ အဲဒီလို ကံေကာင္းၾကလို႔လူလည္း ျဖစ္လာ၊ ဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္လာၾကတဲအခါမ်ဳိးမွာ မေမ့ၾကနဲ႔လို႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ အလိုေတာ္အတိုင္းေပါ့။ ဘုန္းႀကီးတို႔ ၾသဝါဒေပးရတယ္။ မေမ့ၾကနဲ႔။ လူလည္းျဖစ္လာ ဘုရားပြင့္ရာ အခြင့္အခါေကာင္းႀကီးနဲ႔ ၾကံဳႀကိဳက္လာၾကတဲ့အခါမွာ မေမ့ၾကနဲ႔လို႔ သတိေပးရတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ နည္းလမ္းအတိုင္းပဲ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း “အပၸမာေဒန ဘိကၡေဝ သမၸာေဒထ” မေမ့ၾကနဲ႔လို႔ မၾကာမၾကာ သတိေပးေတာ္မူတယ္။

ခ်စ္သားတို႔၊ အပၸမာဒဆိုတဲ့ မေမ့ေလ်ာ့တဲ့ သတိရားနဲ႔ အျမဲတမ္း ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးစားၾကလို႔ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း တပည့္သားေတြကို ၾသဝါဒေပးေတာ္မူတယ္။ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိတုန္းလည္း အျမဲတမ္း သတိေပး႐ံုမက ေနာက္ဆံုးပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီးမွာလည္း ေနာက္ဆံုး စကားအျဖစ္ျဖင့္ -

ဟႏၵ ဒါနိ ဘိကၡေဝ အာမႏၲယာမိ ေဝါ၊

ဝယဓမၼာ သခၤါရာ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။

ဘိကၡေဝ=ခ်စ္သားတို႔။ ဟႏၵ=ငါဘုရား တိုက္တြန္းေတာ္မူခဲ့အံ့။ ေဝါ=သင္ခ်စ္သားတို႔ကို။ အာမႏၲယာမိ=ေနာက္ဆံုးစကား မွာၾကားေတာ္မူအ့ံ။ ယသၼာ=အၾကင့္ေၾကာင့္။ သခၤါရာ=႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ျဖာ ခႏၶာငါးဝ သခၤါရတရားတို႔သည္။ ဝယဓမၼာ=ပ်က္စီးတတ္ေသာ သေဘာရွိပါေပကုန္၏။ တသၼာ=ထို႔ေၾကာင့္။ ဝါ၊ တသၼာ=ထိုသို႔ သခၤါရမွန္က ပ်က္စီးတတ္ေသာ သေဘာရွိၾက ေလေသာေၾကာင့္။ တုေမွ=သင္ခ်စ္သားတို႔သည္။ အပၸမာေဒန=မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ အပၸမာဒဆိုေသာ သတိတရားျဖင့္။ သမၸာေဒထ=ခ်မ္းသာဖို႔အေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ သီလသမာဓိ ပညာ သိကၡာသံုးရပ္ အက်င့္ျမတ္တို႔ကို ကိုယ္စီကိုယ္င ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကပါကုန္ေလာ။

အေရးႀကီးလို႔ အပၸမာဒတရားကိုဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ေန႔တိုင္းပဲ ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိတ္ဆံုး ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီးမွာလည္း အပၸမာေဒန ဘိကၡေဝ သမၸာေဒထ=မေမ့ၾကနဲ႔ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးစကားျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။ ပိဋကတ္သံုးပံုကို အကုန္ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ နိဂံုးအုပ္သလို အပၸမာဒတရားျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္ေတာ္မူတယ္။ အပၸမာဒတရားဆိုတာက ပိဋကတ္သံုးပံုကို အကုန္ျခံဳမိတယ္၊ ငံုမိတယ္။ ပိဋကတ္သံုးပံုမွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေဟာေတာ္မူတဲ့ သုတၱန္တရားေတြရွိၾက၊ ဝိနည္းတရားေတြရွိၾက၊ အဘိဓမၼာတရားေတြ ရွိၾကတယ္။ အားလံုး ဒီတရားေတြဟာ အပၸမာဒထဲ ဝင္တာခ်ည္းပဲ။ အားလံုးတရားေတြဟာ အပၸမာဒရွိမွ က်င့္ႏိုင္ၾကတယ္။ အပၸမာဒနဲ႔ပဲ က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကတဲ့ တရားေတြ အားထုတ္ႏိုင္ၾကတဲ့တရားေတြ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မေမ့ၾကနဲ႔ဆိုတဲ့ အပၸမာဒတရားကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာ။ ပိဋကတ္သံုးပံုကို အကုန္ငံုမိတဲ့ တရားေလးတစ္ပုဒ္။

ဘာေၾကာင့္ မေမ့ရမွာတံုး၊ မိမိတို႔က တကယ့္ထူးျခားတဲ့ ဘဝႀကီးကို ရၾက၊ မႏုႆတၱဘာေဝါ=ဘဝပေဒသာဆိုရတဲ့ လူ႕ဘဝကို။ လေဒၶါ=ကံေကာင္းေထာက္မ ရခဲ့ပါေပၿပီ။ ခေဏာစ=ဘုရားပြင့္ရာ အခြင့္အခါ ေကာင္းႀကီးကိုလည္း။ ပဋိပါဒိေတာ=ေရွ႕႐ႈမ်က္ေမွာက္ က်ေရာက္ဆံုေတြ႕အပ္ပါေပၿပီ။ (လူလည္းျဖစ္လာ၊ သာသနာေတာ္နဲ႔လည္း ၾကံဳရတဲ့အတြက္ မိမိတို႔အဖို႔ အင္မတန္ ကံေကာင္းတဲ့ အခြင့္အခါႀကီးနဲ႔ ၾကံဳႀကိဳက္ေနၾကေလေသာေၾကာင့္ မေမ့ၾကနဲ႔လို႔ မွာၾကားခဲ့တာ။ အဲဒီေတာ့ မိမိတို႔မွာ မေမ့မွ ျဖစ္မယ္။ မေမ့ရင္ အဲဒီဘဝ မဆံုးဘူး၊ ဒီဘဝက ထူးသထက္ထူးျခားတဲ့ ဘဝကို ေရာက္ၾကရမွာ၊ ျမင့္သထက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘဝသို႔ ေရာက္ၾကရမွာ လူ႕ဘဝဟာ အလြန္တရားလည္း ၾကံဳႀကိဳက္ခဲတယ္။ ဘဝပေဒသာဆိုတဲ့ ဒီလူ႕ဘဝကေန ထူေထာင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ လူ႕အျဖစ္လည္း မခဲယဥ္းဘူး၊ လူခ်မ္းသာျဖစ္ဖို႔လည္း မခဲယဥ္းဘူး၊ နတ္ခ်မ္းသာျဖစ္ဖို႔လည္း မခဲယဥ္းဘူး၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ဖို႔လည္း မခဲယဥ္းဘူး၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္ဖို႔လည္း မခဲယဥ္းဘူး၊ အနာဂါမ္ျဖစ္ဖို႔လည္း မခဲယဥ္းဘူး၊ ရဟႏၲာျဖစ္ဖို႔လည္း မခဲယဥ္းဘူး၊ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ အပၸမာဒတရားနဲ႔သာ ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ အားလံုးရႏိုင္တာခ်ည္းပဲ။

ေယာ ဣမသၼႎ ဓမၼဝိနေယ၊

အပၸမေတၱာ ဝိေဟႆတိ။

ပဟာယံဇာတိ သံသာရံ၊

ဒုကၡႆႏၲံ ကရိႆတိ။

ေယာ=အၾကင္ပုဂိၢဳလ္သည္။ ဣမသၼႎသာသေန=ဤယခုၾကံဳႀကိဳက္ေနၾကတဲ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး၌။ အပၸမေတၱာ=မေမ့မေလ်ာ့မေပါ့မဆဘဲ။ ဝိေဟႆတိ ေနခဲ့သည္ျဖစ္အံ့။ ဇာတိသံသာရံ=ေဖာက္ျပန္တလဲလဲ ဆင္းရဲတို႔ျဖင့္ ဖန္တီးထားတဲ့ ဇာတိဆိုတဲ့ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း သံသရာႀကီးကို။ ပဟာယ=စြန္႔ခြာႏိုင္ၾက၍။ ဒုကၡႆ=ဝဋ္ဆင္းရဲ၏။ အႏၲံ=အဆံုးသတ္ရာျဖစ္တဲ့ အရဟတၱမဂ္ အရဟတၱဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို။ ကရိႆတိ=ေကာင္းစြာမေသြ ျပဳႏိုင္ေပေတာ့လတၱံ႕သတည္း။

ဒီလိုဘုရားရွင္သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးနဲ႔ ၾကံဳႀကိဳက္ၾကတဲ့အခါမွာ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆဘဲ ေနရင္ျဖင့္ အဲဒီ ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဖန္တီးေပးတတ္တဲ့ သံသရာႀကီးကို ပယ္ခြာႏိုင္ၿပီးေတာ့ ဒုကၡဆံုးရာနိဗၺာန္၊ ဒုကၡဆံုးရာ အရဟတၱမဂ္ အရဟတၱဖိုလ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာေၾကာင့္ မိမိတို႔ဘဝဟာ မေမ့ရတဲ့ဘဝ အဲဒီမေမ့ရမည့္ ဘဝကို မေမ့ေလ်ာ့ဘဲ ေနၾကရသျဖင့္ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္ၿပီးေတာ့ အထက္တန္းကို တက္လွမ္းၾကရမယ္။

ဥဒၶံဂါမီ=အထက္တန္းသို႔ တက္လွမ္းရမယ္။ ဝိေသသဂါမီ=ထူးျခားတဲ့ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရၿပီးေတာ့ ထူးျခားတဲ့အဆင့္အတန္း အေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေမ့ၾကဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ယခုဒကာဒကာမေတြကို ေမ့ေနလို႔ သတိေပးေနတာလား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြဟာ အပၸမာဒတရား လက္စြဲျပဳၿပီးေတာ့ အပၸမာဒတရားတို႔မွာ ရွိတယ္။ အပၸမာဒတရားကို တို႔က်င့္သံုးေနတယ္လို႔ လက္ေတြ႕ျပေနၾကတာပဲ။ ယေန႔သကၤန္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾက၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳၾကတာဟာ မေမ့ၾကလို႔ပဲ။

ဓေမၼသု=ကုသိုလ္တရားတို႔၌။ အပၸမာေဒါစ=မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းသည္လည္း။ ဥတၱမံ=ေကာင္းျမတ္ေသာ။ မဂၤလံ=မဂၤလာမည္၏ဆိုတဲ့ ေဒသနာေတာ္အရ ကုသိုလ္တရား၌ မိမိတို႔ ေန႔တိုင္းလည္း မေမ့မေလ်ာ့ၾကဘူး။ ဘုရားမေမ့ၾက၊ တရားကို မေမ့ၾက၊ သံဃာမေမ့ၾက၊ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း အပၸမာဒတရား လက္ကိုင္ထားေနၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ လူ႕ဘဝဟာ အင္မတန္ ဘဝပေဒသာႀကီးလို႔ ဘုန္းႀကီး ဆိုခဲ့တယ္။ မႏုႆတၱဘာေဝါ=ဘဝပေဒသာဆိုရတဲ့ လူ႕ဘဝကို။ လေဒၶါ=ကံေကာင္းေထာက္မ ရခဲ့ပါေပၿပီ။ အင္မတန္ ရခဲၾကတဲ့ ဘဝပေဒသာႀကီး၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ နတ္ေတြက လူ႕ဘဝကို သုဂတိလို႔ ဂုဏ္တင္ၾကတဲ့အေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က အေျဖေပးေတာ္မူတယ္။ ေကာင္းစြာ ရအပ္တဲ့ လာဘ္ႀကီးဆိုတာက ဘာတံုးဘုရားလို႔ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးက ေလွ်ာက္ထားေတာ့လည္း အဲဒီအခါ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က အေျဖေပးေတာ္မူတယ္။

ေကာင္းစြာရအပ္တဲ့ လာဘ္လာဘဆိုတာ အဲဒီလူ႕ဘဝကို ေရာက္ၿပီးေတာ့ သာသနာေတာ္မွာ သဒၶါတရား ျဖစ္ပြားၾကတယ္။ ဘုရားအေပၚမွာ၊ တရားအေပၚမွာ၊ သံဃာအေပၚမွာ၊ သဒၶါတရားျဖစ္ပြားၾကတယ္။ အဲဒီ သဒၶါတရားဟာ ေကာင္းစြာရအပ္တဲ့ လာဘ္လာဘႀကီးပဲလို႔ အေျဖေပးေတာ္မူတယ္။ ဟုတ္တာပဲ၊ လူ႕ဘဝမွာ တကယ့္လာဘ္လာဘႀကီးဟာ သဒၶါတရားပဲ၊ ဒီသဒၶါတရား ရွိလုိ႔လည္းပဲ လိုရာရႏိုင္တဲ့ ဘဝႀကီး၊ သဒၶါတရားမရွိတဲ့လူ အဖို႔ လူျဖစ္ေပမဲ့ အဲဒီ လာဘ္လာဘႀကီးကို မရႏို္င္ဘူး၊ သဒၶါတရားရွိတဲ့ လူေတြမွာေတာ့ လူ႕ျပည္ကိုလည္း ရႏိုင္တယ္။ နတ္ျပည္ကိုလည္း ရႏိုင္တယ္။ ျဗဟၼာျပည္ကိုလည္း ရႏိုင္တယ္။ ေသာတာပန္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သကဒါဂါမ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အနာဂါမ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ရဟႏၲာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သဒၶါတရားရွိၿပီဆိုရင္ လိုရာရတ, တိုင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သဒၶါဟာ လူတို႔အဖို႔ အင္မတန္ထူးျခားတဲ့ လာဘ္လာဘႀကီး။

သဒီၶဓ ဝိတၱံ ပုရိသႆ ေသ႒ံ။

ဣဓ=ဤေလာက၌။ ပုရိသႆ=ပုဂိၢဳလ္အေပါင္း၏။ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးအေပါင္း ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ်၏။ ဝိတၱံ=ႏွစ္သက္ဖြယ္ ပစၥည္းဥစၥာသည္။ သဒၶါ=ရတနာသံုးတန္ ကံ, ကံ၏အက်ဳိးကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားတည္းဟူေသာ ဥစၥာသာျဖစ္ပါေပေတာ့သတည္းလို႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ေဒသနာေတာ္တစ္ခုရွိတယ္။

သဒၶါဆိုတာ တကယ့္လာဘ္ႀကီး၊ ဘာမဆို ဝယ္ႏို္င္တယ္၊ လူ႕ဘဝစည္းစိမ္ေတြကိုလည္ ဝယ္ႏိုင္တယ္။ နတ္ဘဝစည္းစိမ္ေတြကိုလည္း ဝယ္ႏိုင္တယ္။ ျဗဟၼာဘဝစည္းစိမ္ေတြကိုလည္း ဝယ္ႏိုင္တယ္၊ အသက္ရွည္ျခင္း ဂုဏ္ကိုလည္း ဝယ္ႏိုင္တယ္။ အဆင္းလွျခင္းဆိုတဲ့ ဂုဏ္ကိုလည္း ဝယ္ႏိုင္တယ္။ ခ်မ္းသာႀကီးျခင္း၊ ခြန္အားႀကီးျခင္း၊ ဉာဏ္ပညာႀကီးျခင္းဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေတြကိုလည္း ဝယ္ႏိုင္တယ္။ မရႏိုင္တာ ဘာမွ်မရွိဘူး၊ သဒၶါရွိရင္ အကုန္ရ၊ အဲဒါေၾကာင့္ သဒၶါဆိုတာ လူ႕ဘဝရဲ႕ တကယ့္ ထူးျခားတဲ့ လာဘ္လာဘႀကီး၊ ရတနာႀကီး။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သုဂတိိဆိုတဲ့ လူ႕ဘဝကို ရၿပီဆိုရင္ သဒၶါတရားကိုရမွ ထိုပုဂၢိဳလ္ဟာ ေကာင္းစြာရအပ္တဲ့ လာဘ္လာဘႀကီးကိုရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရားရွင္က အေျဖေပးေတာ္မူတယ္။

အဲဒီလို အေျဖေပးတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကို ရဟန္းက ဆက္ေလွ်ာက္ထားျပန္တယ္။

“ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေကာင္းစြာတည္တံ့သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါလို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေကာင္းစြာတည္တံ့သူဆိုတ ဘယ္လိုပါလိမ့္ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ “သာသနာေတာ္မွာ သဒၶါတရားတည္းဟူေသာ လာဘ္လာဘကိုရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အဲဒီလာဘ္လာဘဆိုတဲ့ သဒၶါတရားကို လူကလည္း မဖ်က္ဆီးႏိုင္၊ နတ္ကလည္း မဖ်က္ဆီးႏိုင္။္ ျဗဟၼာကလည္း မဖ်က္ဆီးႏိုင္၊ ဘယ္သူမွ် မဖ်က္ဆီးႏိုင္ေအာင္ ခိုင္ခံ့တဲ့၊ စြဲျမဲတဲ့ သဒၶါျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားဖုိ႔၊ အဲဒီလို ႀကိဳးစားလို႔ရွိရင္ တည္တံ့သူျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း” ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က အေျဖေပးေတာ္မူတယ္၊ အဲဒီအဆိုျဖင့္ ဘာေျပာတံုးဆိုေတာ့ မဂ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားပါလို႔၊ မဂ္ရၿပီဆိုရင္ ယုတ္စြအဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ရၿပီဆိုရင္ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္သူမွ သူ႕သဒၶါတရားကို မဖ်က္ဆီးႏို္င္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္နတ္ကမွ် ေရြ႕ရွားေအာင္ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္ဆရာႀကီးကမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္လို တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေပမဲ့ တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိေတာ့ဘူး၊ ေရြ႕လ်ားျခင္း မရွိေတာ့ဘူး၊ ခိုင္ျမဲတယ္။ ဘုရားအေပၚမွာ၊ တရားအေပၚမွာ၊ သံဃာအေပၚမွာ ၾကည္ညိဳတိုးကာ စြဲသြားတယ္။ ကုသုိလ္ေတြ အေပၚမွာလည္း အၾကည္ညိဳစြဲသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းစြာတည္တံ့သူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါဆိုတာ အဲဒီသဒၶါတရားကို အဓိဂမသဒၶါျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါလို႔ဆိုတာ။ သဒၶါေလးမ်ဳိး ၾကားဖူးၾကမွာပဲ၊

အာဂမသဒၶါ၊ အဓိဂမသဒၶါ၊ ၾသကပၸနသဒၶါ၊ ပသာဒသဒၶါလို႔ သဒၶါေလးမ်ဳိးရွိတယ္။

အာဂမသဒၶါဆိုတာ ဘုရားေလာင္းတို႔ရဲ႕ သဒၶါမ်ဳိး၊ နိယတဗ်ာဒိတ္ပန္း ဆင္ျမန္းသည့္အခါကစ၍ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူသည္အထိ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ျပားဘဲ တစ္သန္တည္း ဆိုက္ေရာက္လာတဲ့ အေလာင္းေတာ္တို႔ရဲ႕ သဒၶါမ်ဳိး။

အဓိဂမသဒၶါဆိုတာ အရိယာတို႔ သဒၶါမ်ဳိး၊ အရိယာမဂ္ကို ရျခင္းျဖင့္ ရခဲတဲ့ သဒၶါမ်ဳိး။

ၾသကပၸနသဒၶါဆိုတာ ဘုရား တရား သံဃာဟု ဆုိလိုက္လွ်င္မတုန္မလႈပ္ သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါမ်ဳိး။ ၾကည္ညိဳသဒၶါ ျဖစ္လာျခင္း မ်ဳိးကိုေတာ့ ပသာဒသဒၶါလို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့့္ ဘယ္သူမွ မဖ်က္ႏိုင္ေအာင္ ခိုင္ျမဲတဲ့ အဓိဂမသဒၶါျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမွ ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေတြ႕ရက်ဳိးနပ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိၿပီး အဓိဂမေခၚ အရိယသဒၶါမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

(သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓုပါဘုရား)

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ သေျပကန္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “သေျပကန္တရားေပါင္းခ်ဳပ္ အမွတ္(၂)” မွ ကူးယူပါသည္။

ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ ဘ၀ဆည္းဆာ ႏွင့္ က်င့္စဥ္တရား

Download

၀ိပသနာဂုဏ္ထူးေဆာင္ ထူးၿခားေသာ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ ႏွင္. ထူးဆန္းစြာ ေရာဂါေပ်ာက္ၿခင္းမ်ား

Download

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးေသာဘန မဟာသာရ

အထၳဳပၸတိ

  

Download

ေယာဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲသီရိႏၵာဘိဝံသ

Download

လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ဦးဥာဏ

ကမၼ႒ာန္းက်မ္းႀကီး

 

Download

အရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏ တစ္ဘဝသံသရာ

Download

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး တစ္ဘ၀ သာသနာ

Download

ဓမၼႆ၀နကုသိုလ္

(၁)

ဘုရားရွင္သည္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူျပီးခါစ အပါလသတၱာဟ၌ စံေတာ္မူေနစဥ္ "ရုိေသက်ိဳးႏြံရမည့္သူ မရွိဘဲ ေနသည္မွာ ဆင္းရဲလွ၏။ မည္သူ႔ကို အရုိအေသအက်ိဳးအႏြံ ျဖစ္ရပါမည္နည္း"ဟု စဥ္းစားၾကံစည္မိေလသည္။ 

ထို႔ေနာက္ ဘံုသံုးပါးကို သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ျဖန္႔ၾကက္ ဆင္ျခင္ ၾကည့္ရူေသာအခါ ဘုရားရွင္ထက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ ၀ိမုတၱိဂုဏ္ သာလြန္သူကို မေတြ႕ရေပ။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္သည္ "ငါသည္ မိမိထုိးထြင္း၍ သိျပီးေသာ တရားကိုသာလွ်င္ အရိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ၍ ေနရမူ ေကာင္းေလစြ"ဟု အၾကံအစည္ ျဖစ္ေတာ္မူေလသည္။

ဤသို႔အားျဖင့္ တရားေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ဘုရားရွင္၏ အေလးအျမတ္ ရုိေသရာျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ထင္ရွားလွေပသည္။

တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ျဒပ္ကား ၾကီးမားလွေပစြ။

(၂)

ဘုရားရွင္သည္ သတၱသတၱာဟ လြန္ေျမာက္ျပီး ရက္ငါးဆယ္ျပည့္၍ အဇပါလေညာင္ပင္ရင္း၌ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ေခြ ထုိင္ေနစဥ္၌လည္း စိတ္အၾကံတစ္ခု ျဖစ္ေတာ္မူျပန္၏။

"ငါကိုယ္ေတာ္တုိင္ သိျမင္ခဲ့ရေသာ သစၥာေလးပါး တရားအစုသည္ လြန္စြာသိႏုိင္ခဲလွ၏။ ျငိမ္းခ်မ္းလွ၏။ မြန္ျမတ္လွ၏။ သိမ္ေမြ႕လွ၏။ အက်င့္မွန္ကို က်င့္ၾကံေသာ ပညာရွိတုိ႔သာ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္၏။

သတၱ၀ါအေပါင္းသည္ အာရုံငါးပါး၊ ကာမဂုဏ္တရားတုိ႔ႏွင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္ေနသည့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို သိျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ ခက္လွ၏။ ထုိ႔ထက္ ကိေလသာတုိ႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကို သိျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ ပိုခက္၏။

ဤမွ် နက္နဲလွေသာ တရားတုိ႔ကို ေဟာၾကားသည့္အခါ ကၠေျႏၵမရင့္က်က္ေသာ နတ္၊ လူတုိ႔ နာၾကား၍ မသိျမင္၊ နားမလည္ႏုိင္လွ်င္ ငါဘုရားအတြက္ ပင္ပန္းရုံသာ ရွိခ်ိမ့္မည္"

ဤသည္မွာ တရားေတာ္၏ တန္ဖိုးကို သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိျမင္နားလည္ေသာ ဘုရားရွင္၏ တန္ဖိုးထားမူပင္တည္း။ သို႔ေသာ္ မဟာကရုဏာရွင္ပီပီ၊ အခ်ိန္က်သည့္အခါ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါ အနႏၵတို႔အား တရားေရေအးကို ေလးဆယ့္ငါး၀ါ ကာလပတ္လံုး မျပတ္တုိက္ေကြ်းခဲ့သည္သာ။ တရားေတာ္၏ တန္ဖိုးကား ၾကီးမားလွေပစြ။

(၃)

ႏွင္းမူန္ႏွင္းေငြ႕တုိ႔ၾကားမွာပင္ နႏၵမေထရ္၏ တရားေဟာသံသည္ လြင့္ပ်ံလာ၏။ ဘုရားရွင္သည္ နႏၵမေထရ္ တရားေဟာၾကားရာ ဆြမ္းစာေဆာင္ဆီသို႔ ညီေတာ္ အာနႏၵာႏွင့္အတူ ၾကြျမန္းေလသည္။ ေဆာင္းႏွင္းမူန္ေတြ ရုိက္ခတ္ေနသျဖင့္ ဆြမ္းစားေဆာင္ တံခါးေတြ ပိတ္ထား၏။ ဟေနေသာ တံခါးမၾကီး၏ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ၾကားမွ အရွင္နႏၵမေထရ္၏ အသံတစ္ခုတည္း ထြက္ေပၚေနျခင္းမွာ ပရိသတ္၏ တရားအေပၚ စူးစိုက္မူ မည္မွ်ၾကီးမားသည္ကို ေဖာ္ျပေနသည္။

ညီေတာ္ အာနႏၵာက ဆြမ္းစားေဆာင္တြင္းသို႔ ဟေနေသာ တံခါး၀မွ ၀င္ရန္ ဘုရားရွင္ကို ေလွ်က္ထားလုိက္သည္။ ဘုရားရွင္သည္ ခႏၶာ၀န္၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ကို သည္းခံေတာ္မူကာ တရားကို ဆက္နာေနသည္။ ညဥ္႔ဦးယံ ျပီးဆံုးသြားျပီ။ ဓမၼကထိက နႏၵမေထရ္၏ တရားကား အဆံုးမသတ္ေသး။ ညီေတာ္ အာနႏၵာက နားေတာ္မူပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း ဘုရားရွင္က ျငင္းပယ္ေတာ္မူသည္။

ညဥ္႔လယ္ယံသို႔ ေရာက္လာသည္။ နႏၵမေထရ္၏ တရားပြဲကား မျပီးဆံုးေသး။ အျပင္တြင္ ေဆာင္းႏွင္းခါးေတြ ရုိက္သျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ သကၤန္းေတာ္တို႔ပင္လွ်င္ စုိစြတ္လာေခ်ျပီ။ ဘုရားရွင္၏ ကိုေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ေအးစိမ့္ထံုက်ဥ္လာေခ်ျပီ။ နႏၵမေထရ္ကား တရားေဟာ ေကာင္းေနဆဲ။ ဘုရားရွင္ကလည္း တရားနာ၍ ေကာင္းေနဆဲ။

မုိးေသာက္ယံသို႔ ေရာက္လာသည္။ အေရွ႕ဘက္တြင္ ေရာင္နီေတြသမ္းလာျပီ။ ထုိအခါမွ နႏၵမေထရ္တရားပြဲကား ျပီးဆံုးသြားသည္။ ဘုရားရွင္ ဆြမ္းစားေဆာင္အတြင္းသို႔ ၾကြျမန္း၀င္ေရာက္လာမွ နႏၵမေထရ္သည္ ျပင္ပေဆာင္းႏွင္းဒဏ္ၾကားတြင္ တစ္ညလံုးသည္းခံေတာ္မူကာ တရားနာေနခဲ့သည့္ ဘုရားရွင္၏စိတ္ဓာတ္ကို သိရသည္။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏုိးတတ္ပံု၊ သူတစ္ပါး တရားေဟာ အရွိန္ပ်က္မွာစိုး၍ ဆြမ္းစားေဆာင္ အတြင္းမ၀င္ဘဲ ျပင္ပမွ တရားနာခဲ့ပံု၊ တရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ တပည့္သား ရဟန္းသံဃာအေပၚ ခ်ီးျမွင့္ပံု၊ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ တရားေတာ္ကို ေဖာ္ထုတ္၍ စတင္ေဟာၾကားသူ ျဖစ္ခဲ့ပါလ်က္ သူတစ္ပါး ေဟာၾကားသည္ကို တေလးတစား နာခဲ့သည္အထိ တရားအေပၚ၌အေလးအျမတ္ျပဳပံု၊ တရားဟူသည္ သူ႔တရား၊ ငါ့တရားမရွိ၊ သဘာ၀တရား သက္သက္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဘုရားရွင္က စိတ္ဓာတ္ႏွင့္လုပ္ရပ္ တြဲ၍ သက္ေသျပသြားခဲ့ပံုတုိ႔ကို နႏၵမေထရ္သည္ ဆင္ျခင္ ေတြးဆမိသြားသည္။ 

"တံခါးအျပင္ဘက္တြင္ ဘုရားရွင္ ရွိေနမွန္း သိပါက ဤမွ်ေလာက္ ေဟာျပ၀ံ့မည္ မဟုတ္ပါဘုရား"ဟု နႏၵမေထရ္က ေလွ်ာက္ထားလုိက္သည္။ ဘုရားရွင္က ျပံဳးေတာ္မူေလသည္။

တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူခဲ့ပါလား။

တရားေတာ္၏ဂုဏ္ေက်းဇူးကား "အႏူိင္းမဲ့"ေလစြ။

(၄)

အပၸမာဒ ဓမၼရသ မဂၢဇင္းတြင္ အႏူိင္းမဲ့ ေဟာစဥ္တရားမ်ား ေရးသား ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူေနေသာ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)ကို တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို အႏူိင္းမဲ့ေဟာစဥ္တရားတစ္ခုအျဖစ္ ေရးသားခ်ီးျမွင့္ေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားမည္ဟု စိတ္ကူးေနစဥ္မွာပင္ အိမ္သို႔ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာသည္။ "တရားပြဲဖိတ္စာ"။

ေခတ္စကားႏွင့္ဆုိရေသာ္ ဖိတ္စာက အပ်ံစား။ အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)၏ အထူးတရားပြဲ တဲ့။ က်င္းပမည့္ ေနရာက စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ႕နယ္၊ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္၊ သီရိမဂၤလာလမ္းရွိ ကံျမင့္ေက်ာင္းတုိက္။ ၂၈-၃-၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ည (၇)နာရီ။

ဖိတ္စာက ေရာင္စံု ကြန္ပ်ဴတာဒီဇုိင္း၊ "ဆရာေတာ္၏ ေထရုပၸတၱိအက်ဥ္း"ပါသည္။ "ဆရာေတာ္ဆႏၵ"ပါသည္။ ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးသည့္ ၾကာပြင့္ၾကီးသည္ ငြားငြားစြင့္စြင့္ ပြင့္လန္းလ်က္ ဖိတ္စာအေပၚတြင္ အထင္းသား။ ဆရာေတာ္၏ ဆႏၵသံုးခ်က္ကို ဖတ္လိုက္မိသည္။

(၁) ေလာကမွာ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာနဲ႔ တရားဓမၼခ်မ္းသာလုိ႔ ခ်မ္းသာႏွစ္မ်ိဳးရွိတဲ့အထဲက တရားဓမၼခ်မ္းသာနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္တယ္။

(၂) လူ႔ဘ၀ထက္ ရဟန္းဘ၀က အမ်ားအက်ိဳးကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တယ္။

(၃) မိဘေက်းဇူးကို အျမတ္ဆံုးနည္းနဲ႔ ဆပ္ခ်င္တယ္။

ဆရာေတာ္သည္ သူ႔ဆႏၵပါအတုိင္း သူကိုယ္တုိင္ ျဖည့္ဆည္း က်င့္ၾကံေဆာင္ရြက္ေနျပီတည္း။ ကြ်န္ေတာ္က ဆရာေတာ္ကို အေ၀းမွ အားက်ၾကည္ညိဳေနရသည္။ ယခင္တေလာက ဆရာေတာ္ တစ္ပါးတည္း ဧကစာရီေတာရေဆာက္တည္ရာ သထံုျမိဳ႕၊ ေကလာသေတာင္၊ ေရႊပါရမီေတာရေက်ာင္းသို႔ ကြ်န္ေတာ္လုိက္သြားခဲ့မိေသးသည္။ ေန႔ပရိယတ္၊ ညပဋိပတ္အလုပ္ႏွင့္ တစ္ပါးတည္း ေတာရေဆာက္တည္ေနေသာ ဆရာေတာ္၏ လက္ရွိ ဘ၀ေနမူပံုစံကို ၾကည္ညိဳအားက်မိခဲ့ရသည္။

ဆရာေတာ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထူးျခားတုိက္ဆုိင္စြာ ေမြးရက္၊ ေမြးလ တစ္ထပ္တည္း တူေနပါသည္။ ဇန္န၀ါရီ (၉)ရက္ဖြားမ်ား ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က ဆရာေတာ္ထက္ (၁၀)ႏွစ္တိတိေစာျပီး ေမြးပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆရာေတာ္ထက္ ကြ်န္ေတာ္က အသက္ (၁၀)ႏွစ္ၾကီးသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အသက္ဟူသည္ မေသမီအတြင္း သည္ဘ၀အတြက္ ရရွိထားေသာ ကိန္းဂဏန္း အေရအတြက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာမွ်လုပ္၍ မရပါ။ တကယ့္တန္ဖိုးအစစ္မွာမူ အသိဥာဏ္ပညာသာ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္က ၁၉၉၅-၉၆ ပတ္၀န္းက်င္ေရာက္မွ ဘုရားရိပ္၊ တရားရိပ္၊ သံဃာရိပ္ကို အျပီးတုိင္ ခုိလူံဖုိ႔ စိတ္ကူးေပၚလာခဲ့သည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ၁၉၈၄-ခုႏွစ္ ကတည္းက (၁၀)တန္း ေျခာက္ဘာသာဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီးေနာက္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ႏွစ္ျဖာ ၾကိဳးစားက်င့္ၾကံလာခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္ထက္စာလွ်င္ အသက္အရြယ္(ဂဏန္းနံပါတ္အားျဖင့္) ၁၀-ႏွစ္ ေစာသည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။

သို႔ေၾကာင့္လည္း ကြ်န္ေတာ္သည္ ဆရာေတာ္၏ သီလဂုဏ္၊ သမာဓိဂုဏ္၊ ပညာဂုဏ္တုိ႔ကို "လာျခင္းေကာင္းေသာ ဧည့္သည္" ေဆာင္းပါးျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ထိုေဆာင္းပါးေရးစဥ္က ဆရာေတာ္သည္ သဒၶမၼရံသီရိပ္သာ၌ သီတင္းသံုးေနစဥ္ကာလ ျဖစ္ပါသည္။ ရိပ္သာမွေန၍ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြခဲ့ေသာ အေျခအေနေလးကို ျပန္သတိရမိေနေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ "ျငိမ္းခ်မ္းေသာစိတ္ျဖင့္ မျငိမ္းခ်မ္းေသာ အာရုံမ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း" စာအုပ္၌ ဆရာေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အမွာစာေရးသား ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့သည္ကိုလည္း ျပန္လည္သတိရေနမိပါသည္။

ေမြးေန႔တူ၊ အာရုံတူ၊ ၀ါသနာတူ၊ ဦးတည္ရာတူသျဖင့္ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္၊ ေမတၱာဓာတ္ေတြ အျပန္အလွန္ ႏြယ္ယွက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဆရာေတာ့္တရားပြဲကို ကိုယ္တုိင္တစ္ခါမွ် မနာခဲ့စဖူး၊ သည္တစ္ခါေတာ့ တရားပြဲသို႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြား၍ ေရွ႕ဆံုးမွ နာၾကားမည္ဟု အားခဲထားလုိက္မိသည္။

ကာေလန ဓမၼႆ၀နံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ (အခါအခြင္သင့္တိုင္း တရားနာျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည္)ဟု (၃၈)ျဖာ မဂၤလာတရားတြင္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားခဲ့သည္။ ဓမၼႆ၀နကုသိုလ္ဟူသည္ ရခဲေပစြ။

တရားနာျခင္းသည္ မဂၤလာတရားကို ျဖစ္ေစပါလား။

တရားေတာ္၏ စြမ္းအားကား ျမင့္မားလွေပစြ။

(၅)
၂၈-၃-၂၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ညခ်မ္း။

စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ႕နယ္၊ ေအာင္ခ်မ္းသာရပ္ကြက္၊ သီရိမဂၤလာ၊ လမ္းသို႔ ေရာက္သည္။ တရားပြဲက်င္းပရာ ဓမၼသဘင္ကို သည္မွ်အထိ ခမ္းနားစြာ ပူေဇာ္ျပင္ဆင္ထားလိမ့္မည္ဟု မထင္မိခဲ့။ သီရိမဂၤလာ လမ္းထိပ္တြင္ တရားပြဲ ေရာင္စံုဆုိင္းဘုတ္ၾကီးေတြက ဟည္းေနသည္။ ဖိတ္စာထဲကအတုိင္း ဆရာေတာ္၏ ေထရုပၸတၱိအက်ဥ္း၊ ဆရာေတာ္၏ ဆႏၵတို႔ကို ဆုိင္းဘုတ္ၾကီးမ်ားျဖင့္ ေရးထားသည္။

မုခ္ဦးအေပါက္၀တြင္ "ဓမၼာစရိယ၊ ပထမေက်ာ္ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)၏ အထူးတရားပြဲ စာတန္းၾကီးက ဆြဲေဆာင္မူအျပည့္။

သီရိမဂၤလာလမ္းထဲတြင္ ကံျမင့္ေက်ာင္းတုိက္ရွိသည္။ လမ္းထိပ္ႏွင့္ ေက်ာင္းတုိက္သည္ အတန္ငယ္ လွမ္းသည္။ ကိုက္(၅၀၀)ေလာက္ေ၀သည္။ မုခ္ဦး၀လမ္းထိပ္မွ ကံျမင့္ေက်ာင္းတုိက္ထိ လမ္းဘယ္ညာတြင္ မီးေခ်ာင္း၊ မီးလံုးေတြ အစီအရီ ထြန္းညွိထားသည္။ ရာဇမတ္ေတြ ကာျပီး ထီးျဖဴေတြလည္း စိုက္ထားသည္။

သည္ အျပင္အဆင္ အားလံုး၏ အလွဴရွင္မွာ ေရႊသံလြင္ကုမၸဏီမိသားစုဟု သိရသည္။ သီရိမဂၤလာလမ္းသည္ မုခ္ဦး၀ ၀င္သည္ႏွင့္ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္မူက ဆီးၾကိဳေနသည္သို႔ ရွိသည္။

ကံျမင့္ေက်ာင္းတုိက္အ၀သို႔ ေရာက္ေသာအခါ တာ၀န္ရွိသူေတြက ပ်ဴငွာေသာအျပံဳးမ်ားျဖင့္ ဆီးၾကိဳေနသည္။ တရားပြဲတာ၀န္ယူက်င္းပသူ ေဒါက္တာလူေမာ္၊ ေဒါက္တာေအးေက်ာ္တုိ႔အဖြဲ႕က ဆီးၾကိဳမိတ္ဆက္ေပးသည္။ ကိုတင္ထြဋ္ႏွင့္ ကိုလြင္ဦးတို႔ကို ေတြ႕ရျပန္ျပီ။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္လွေသာ တရားပြဲမွန္သမွ်၌ ကိုတင္ထြဋ္ႏွင့္ ကုိလြင္ဦးတုိ႔ကို ေတြ႕ရစျမဲ။ သူတို႔သည္ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ၾကီး တရားပြဲမွမဟုတ္၊ အျခားေသာ ဆရာေတာ္မ်ား၏ တရားပြဲမ်ားတြင္လည္း တရားပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ အားတက္သေရာ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

သူတုိ႔သည္လူအမ်ား ဓမၼႆ၀နကုသိုလ္ ရေစရန္အတြက္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္မ်ားကို ဓမၼဒါနအျဖစ္ အရင္းျပဳ၍ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ ယူေနၾကျခင္းပင္။ သူတို႔ကို ၾကည့္လုိက္လွ်င္ ကုသိုလ္စိတ္ေၾကာင့္ အျမဲရႊင္လန္းတက္ၾကြေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူတစ္ပါး အက်ိဳးေဆာင္ရြက္လိုေသာ သူတို႔၏ ေစတနာမွာ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ အထင္းသားေပၚလြင္ေနသည္။ သူတို႔ကို ျမင္လုိက္ရသည္ႏွင့္ သူတုိ႔ထံမွ ဓမၼပီတိလူိင္းေတြကို ထိေတြ႕ခံစားလုိက္ရသလို ရွိသည္။

ကံျမင့္ေက်ာင္းတုိက္ ေအာက္ဘက္တြင္ (၃၆)လက္မခန္႔ရွိ တိဗီြၾကီးတစ္လံုး ခ်ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယခင္အၾကိမ္ တရားပြဲ ဗြီဒီယိုအေခြကို ထုတ္လႊင့္ျပသေနသည္။ တရားပြဲမက်င္းပမီ၊ ဆရာေတာ္ ၾကြမလာမီ ေရာက္ႏွင့္ျပီးေသာ ပရိသတ္မ်ားကို တရားႏွင့္မိတ္ဆက္ေနသည့္သေဘာ။

သည္ေန႔ တရားပြဲႏွင့္ပါဆုိလွ်င္ သည္ ေက်ာင္းတုိက္တြင္ တရားပြဲမ်ား က်င္းပခဲ့သည္မွာ (၁၂၆)ၾကိမ္ ရွိခဲ့ေပျပီ။ ဆရာေတာ္ေပါင္းစံုသည္ သည္ေက်ာင္းတုိက္ ဓမၼသဘင္ ဓမၼပလႅင္ေပၚမွ တစ္ဆင့္ တရားေဒသနာေပါင္းမ်ားစြာ ေဟာၾကားခဲ့ျပီးေပျပီ။ စီစဥ္သူတို႔ကလည္း စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကျပီ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကား ယခုမွပင္ ေရာက္ဖူးေတာ့သည္။ ကိုယ့္အျဖစ္ကို ကိုယ္ၾကည့္၍ ဘာမဆုိ အားမရ ျဖစ္မိသည္။

တရားေဟာ ပလႅင္အနီး ေရွ႕ဆံုးနားတြင္ ေနရာယူလုိက္သည္။ ထီးျဖဴသံုးလက္ေအာက္မွ တရားေဟာပလႅင္သည္ ေငြေရာင္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္လက္ေနသည္။ စံပယ္ပန္းေတြက တရားေဟာပလႅင္ ပတ္လည္တြင္ ျဖဴေဖြးႏူးအိစြာ ေနရာယူလ်က္။

ဘုရားခန္းထဲရွိ ေက်ာက္ဆင္းတု ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္မွာ ပလႅင္ထက္၌ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ေခြ သီတင္းသံုးကာ ကၠေျႏၵရင့္က်က္စြာျဖင့္ ျပံဳးေတာ္မူေနသည္။ ဘုရားခန္းအတြင္း ဘယ္ညာ ပန္းအိုးၾကီးမ်ားဘုရားခန္းအျပင္ဘက္ ဘယ္ညာ ပန္းအိုးၾကီးမ်ားမွာ တင့္တယ္လွေပသည္။ စီစဥ္သူတို႔၏ သဒၶါတရား ၾကီးမားပံုမွာ ပန္းအိုးျပင္ဆင္ထားပံုႏွင့္ပင္ သိသာလွပါသည္။

ျဖန္႔ၾကက္အာရုံျပဳေနမိေသာ စိတ္တုိ႔ကို ျပန္လည္စုဆည္ရသည္။ ဆရာေတာ္ၾကြလာသည္အထိ တရားကို ႏွလံုးသြင္းေနလုိက္မိသည္။ ည(၇)နာရီသာသာကေလးတြင္ ဆရာေတာ္ၾကြလာေလသည္။ အသံခ်ဲ႕စက္မွ ေျဗာသံအဖြင့္တီးလံုးကို ဖြင့္ထားေပးသည္။ ဆရာေတာ္ၾကြလာသည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဖူးေျမာ္ဦးခိုက္ေနေသာ တရားနာပရိသတ္တုိ႔၏ သဒၶါတရားကို လွမ္းေတြ႕ေနရသည္။

ဆရာေတာ္သည္ သက္ေတာ္ ငယ္လင့္ကစား က်င့္ၾကံေဆာက္တည္ေနေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဂုဏ္တုိ႔ေၾကာင့္ ကၠေျႏၵရင့္က်က္တည္ျငိမ္လွသည္။ ေတာရေဆာက္တည္ေနေသာေၾကာင့္လား မသိ။ ဆရာေတာ္သည္ သိသိသာသာ ပိန္က်သြားသည္။ ခႏၶာကိုယ္သြယ္လ်သြားသျဖင့္ ၾကည့္ရသည္မွာ ပို၍ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရွိလွပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ အရုိးေပၚ အေရတင္ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ သာသနာေဘာင္အတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္သြားေတာ္မူခဲ့ေသာ မင္းကြန္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကို သတိရလုိက္မိသည္။

သာသနာေတာ္အတြက္ ၾကီးမားေသာ ၀ီရိယျဖင့္ ရြက္ေဆာင္ၾကိဳးပမ္းေတာ္မူသြားခဲ့ၾကသည့္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို မငဲ့ေတာ့။ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ကပ္ျငိလာသည့္ ေရာဂါေ၀ဒနာတုိ႔ကိုလည္း ေရွ႕တန္းတင္ ႏွလံုးသြင္း မေနေတာ့။ သာသနာေတာ္အတြက္ အသက္ကို မငဲ့ၾကေတာ့ျပီ မဟုတ္ေလာ။

ဤသို႔ေသာ သာသနာ့အာဇာနည္ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြသည္ ဆရာေတာ့္ထံ၌အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာေနျပီလားဟု ကြ်န္ေတာ္ေတြးၾကည့္ေနမိသည္။

သံဃာစင္ထက္၌ ထုိင္ကာ ဘုရားကို ၀တ္ျပဳေနပံု၊ တရားေဟာပလႅင္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္ပံု၊ သကၤန္းကို အစအနသိမ္း၍ တရားေဟာရန္ ျပင္ဆင္ေနပံုတုိ႔ကို အမွတ္သတိျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနေသာ ဆရာေတာ္ကို ၾကည့္ရူၾကည္ညိဳေနမိသည္။

ဆလိုက္မီးေတြထိုးထားေသာ ေရႊေရာင္ပလႅင္ထက္မွာ ဆရာေတာ္ထုိင္လ်က္ သီတင္းသံုးေနပံုမွာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဆရာေတာ္၏ ဥပဓိရုပ္အဆင္းမွာ ၾကည္လင္ပီသသလို၊ ဆရာေတာ္၏ ဥပဓိရုပ္အဆင္းမွာလည္း ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းလွသည္။

"ဒီေန႔ ေဟာမယ့္တရားက ရေလလိုေလ၊ ဒါေပမဲ့ တဒဂၤေလးေတြဆုိတဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္"

တရားေတာ္၏ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ ကြန္ေတာ္လုိက္ပါသြားမိသည္။ ကာမဂုဏ္ဟူသည္ ခ်မ္းသာပါသလား။ တရားအာရုံသည္သာ ခ်မ္းသာအစစ္ေပတကား။ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ အလုိတြင္ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာ ဟူေသာ အစြဲအမွတ္ေတြ ရွေနသည္။ အရိယာတို႔၏ အျမင္တြင္မူ "ကာမဂုဏ္ဆင္းရဲ"ဟု မွတ္ထင္သည္။ တရားသည္သာလွ်င္ ခ်မ္းသာအစစ္ ျဖစ္ေလသည္။

ဆရာေတာ္သည္ ကာမဂုဏ္၏ အျပစ္ေတြကို တစ္ဆစ္ခ်င္း ေဖာ္ထုတ္ျပသည္။ အေထာက္အထား ပံုျပင္ေတြပါသည္။ အေတာမသတ္ႏိုင္ေသာ ေလာဘ၏ သဘာ၀ကို လွစ္ဟ ေဖာ္ထုတ္သည္။ ေလာဘေၾကာင့္ ရေအာင္လုပ္လုိ႔ ရလာျပန္ေတာ့လည္း ခဏေလးပါလား၊ တဒဂၤေလးပါလားဟု ဆရာေတာ္က သံေ၀ဂဥာဏ္တင္၍ သံုးသပ္တင္ျပသည္။ နိဂံုးခ်ဳပ္တြင္ -

"ဦးပဥၥင္းက တရားေဟာေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ တစ္ဖက္မွာလည္း ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ျပန္နားေထာင္ေနတာပါပဲ၊ တရားနာပရိသတ္ထဲမွာ ဦးပဥၥင္းကုယ္တုိင္လည္း ပါေနတာပါပဲ။ တရားဆိုတာက ဘယ္သူမွ် ကိုယ္ပိုင္မရိွိပါဘးူ။ ဘုရားရွင္ ေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို တစ္ဆင့္ျပန္ေျပာေနၾကတာပါ"

သည္စကားၾကားရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ အတုိင္းမသိ ပီတိျဖစ္မိသည္။

သူ႔တရား၊ ငါ့တရား၊ စည္းျခား၊ နယ္ျခား၊ အစြဲမ်ား မရွိျခင္သည္ပင္လွ်င္လည္းေကာင္း၊ မူလတရားပိုင္ရွင္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ ေက်းဇူးတရားမ်ားကို တရားေတာ္မွတစ္ဆင့္ ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ျငိမ္းေအးမူ၏ အေျခခံ အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
တရားေတာ္သည္ ျငိမ္းေအးလွေပစြ။ လြတ္ေျမာက္မူအတြက္ လမ္းျပအမွန္ ျဖစ္ေပစြ။

(၆)

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကံျမင့္တရားပြဲမ်ားသို႔ ေန႔စဥ္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ မတ္လ (၃၁)ရက္ တိပိဋကဓရ (ေယာ) ဆရာေတာ္၏ ေန႔တြင္သာ သြားေရာက္ၾကည္ညိဳ နာၾကားႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကံျမင့္တရားပြဲ က်င္းပေရးအဖြဲ႕က တိပ္ေခြႏွင့္ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းေတြေပး၍ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ၾကည္ညိဳသဒၶါပြား၍ မဆံုးႏုိင္။ တရားေခြမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ဓမၼႆ၀န ကုသိုလ္ေတြ ရရွိ၍ မဆံုးႏုိင္။

မတ္လ (၃၁)ရက္ေန႔ သီတဂူဆရာေတာ္၏ အျမတ္ဆံုးဥစၥာႏွစ္ပါး (သီလႏွင့္ပညာ) ေဟာေျပာခ်က္သည္ ရင္ထဲသို႔ အလင္းတန္းမ်ား ျဖန္႔၀င္လာသည့္ႏွယ္။ တိပိဋကဓရ (ေယာ) ဆရာေတာ္၏ "ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ ဥစၥာထုပ္" တရားေတာ္၏ ေရအလ်ဥ္သည္လည္း ရင္ထဲေအးျမ၍ မဆံုး။ ယခု ဤေဆာင္းပါးေရးသားေနခ်ိန္တြင္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္အရွင္သုမဂၤလာလကၤာရ(Ph.D)ႏွင့္ တိပဋကဓရ (ေရစၾကိဳ) ဆရာေတာ္ အရွင္၀ါယာမိႏၵာဘိ၀ံသတို႔၏ တရားေခြမ်ားကို ႏွလံုးသြင္း နာၾကားေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

သည္အထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ထဲသို႔ စီး၀င္လာေသာ တရားအဆံုးအမတစ္ခုမွာ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ၏ "ရေလလိုေလ၊ ဆင္းရဲေလ၊ စြန္႔ေလခ်မ္းသာသည္"ဟူေသာ တရားေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ သည္အဆံုးအမသည္ တုိသေလာက္ အဓိပၸာယ္မွာ နက္ရူိင္းလွေပသည္။ တဏွာေလာဘကို စြန္႔ႏုိင္သူတုိ႔၏ အျပီးတုိင္ခ်မ္းသာသြားၾကပံုတုိ႔ကို ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သား ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တုိ႔က သက္ေသျပသြားခဲ့ၾကျပီ ျဖစ္ပါသည္။

ယခု ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္အတြင္း၀ယ္ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သားသံဃာေတာ္တုိ႔သည္ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ၀ိနည္းမ်ားအတုိင္း တရားေတာ္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္းအေမြ အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

သံဃာေတာ္မ်ားမွာ တစ္ဆင့္ တရားေတာ္မ်ားကို ၾကည္ညိဳနာၾကားခြင့္ရပါသည္။

တရားေတာ္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ခြင့္ရပါသည္။ သရဏံဂံုသံုးပါးသည္ ရင္ထဲ၌ ျဖစ္တည္လာ၏။

သို႔အတြက္ တရားေတာ္မ်ား နာယူႏုိင္ရန္ တရားပြဲမ်ား က်င္းပေပးေသာ ကံျမင့္ေက်ာင္းတုိက္ ဥပ႒ာကအဖြဲ႕၏ ေစတနာသဒၶါတရားကိုလည္း ေလးစားၾကည္ညိဳရပါသည္။

သည္မွ တစ္ဆင့္ ကူးစက္ကာ အပၸမာဒ ဓမၼရသ မဂၢဇင္း တစ္ႏွစ္ျပည့္သည့္အခါ အပၸမာဒအထူးတရားပဲြမ်ား က်င္းပရန္ကြ်န္ေတာ့္တြင္ စိတ္ကူးမ်ား အစပ်ိဳးမိေပျပီ။

ျမန္မာျပည့္ အႏွံ႕အျပား ေနရာေဒသ အသီးသီးတြင္ "တရားနဲ႔ ပနံတင့္၊ အမ်ားရဲ႕ကံျမင့္"ကဲ့သို႔ ဓမၼႆ၀နကုသိုလ္ယူ အထူးတရားပြဲမ်ား ေပၚေပါက္လာပါေစ။ ကံျမင့္ အထူးတရားပြဲမ်ားကို အားက်၍ မိမိတုိ႔ ေနရာဌာန အသီးသီးတြင္ တရားေရဖ်န္း ဓမၼပန္းမ်ား လန္းဆန္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့သည္။

ျမသန္းစံ (၁၄.၄.၂၀၀၀) 

 ေရႊပါရမီေတာရ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက “ၾကာလုိလူ” စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။

လူ၀င္စား ဟူသည္

 

(ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၁၁ ျပည့္ ေမလထုတ္ ျမတ္ပန္းရဂံုစာေစာင္ပါ ဥကၠာ (အင္ၾကင္းေျမ)၏ အခ်ိဳ႕ေသာ လူ၀င္စားမ်ားတြင္ ဘ၀ေဟာင္းမွ ဥတုဇ႐ုပ္ေပၚတြင္ ရွိခဲ့ဖူးေသာ အမာရြတ္မ်ား ပါၾက၏။ အဘယ္အေၾကာင္း တရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေမးျမန္းခ်က္ကို ေျဖၾကားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။) လူ၀င္စားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေခတ္အဆက္ဆက္ေမးျမန္းၾကသျဖင့္ ဆရာေတာ္ေျမာက္ျမားစြာက အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျဖဖူးၾက ေလၿပီ။

 

ဤ၌ ထင္ရွားေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အေျဖမ်ားမွ ထုတ္ႏႈတ္၍ ေမးခြန္းရွင္သိလိုသည္မ်ားကို
ေျဖပါမည္။ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ႏိုင္ငံျခားပုစၧာ အေျဖေပါင္းခ်ဳပ္-စာအုပ္မွ ျပင္သစ္ပုစၧာ အမွတ္ေလး အေျဖတြင္ လူ၀င္စားႏွင့္ပတ္သက္သည့္အေျဖကို ေရွးဦးစြာ ထုတ္ျပပါမည္။

ေမး။ “လူ၀င္စားဟူ၍ ေလာက၌ ေျပာရိုး ဆိုရိုးရွိၾက၏။ ၀င္စားျခင္း အေၾကာင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္တြင္ သက္၀င္ျခင္းရွိပါသလား-

ေျဖ။ လူ၀င္စားဟူသည္ အသီးအျခား တပါးတမ်ိဳး မဟုတ္။လူ႔ဘ၀သို႔ ေရာက္လာၾကသူ အေပါင္းတို႔တြင္ ေရွးဘ၀ကို ျပန္၍သိႏိုင္သူ အနည္းငယ္မ်ွသာ ရွိၾက၏။ ထိုသူတို႔ကို လူ၀င္စားဟူ၍ ေခၚၾက၏။ ထိုသူကို ဗုဒၶ ဘာသာက်မ္းဂန္တို႔၌ `ဇာတိႆရ´ ပုဂိၢဳလ္ဟူ၍ ေခၚ၏။ ေရွးဘ၀ကို ျပန္၍ေအာက္ေမ့ႏိုင္ေသာသူ၊
သိႏိုင္ေသာသူ ဟု ဆိုလိုသည္။ ေရွးဘ၀ကို ျပန္၍ မသိႏိုင္ျခင္း၊ သိႏိုင္ျခင္း အေၾကာင္းကား -

(၁) လူ႔ဘ၀၌ ေန႔ရက္ရွည္ၾကာ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းပန္းစိတ္အား ကုန္ခန္း၍ ေသရျခင္းတပါး။
(၂) ေနာက္ဘ၀၌ ဂဗၻေသယ်ကမ်ိဳး ျဖစ္၍ အလြန္ေသးငယ္လွေသာ ကလလေရၾကည္ အစတည္လ်က္
ေန႔ရွည္ရက္မ်ား ေျဖးေႏွးစြာ ႀကီးပြားရသျဖင့္ စိတ္အားေသးႏုတ္ ေမွးတုတ္ မိန္းေမာ၍ ေနရျခင္းတပါး။
ဤအေၾကာင္းႏွစ္ပါးႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳ၍ လာၾကကုန္ေသာ သူတို႔သည္ ေရွးဘ၀ကို ေမ့ၾကကုန္၏။
ထိုမွတပါး-

(၁) အလြန္ငယ္ကေလးက ေသခဲ့ၾကေသာသူ၊ အလြန္အိုမင္းထိုင္းမိႈင္းလွမွ ေသခဲ့ၾကေသာသူ၊ ယစ္မ်ိဳးၾကဴး လွေသာသူတို႔သည္၄င္း၊
(၂)ေနာက္ဘ၀၌အမိသည္ေရာဂါသည္မျဖစ္ခဲ့ေသာ္၄င္း၊
(၃)အလုပ္ၾကမ္း၊အကိုင္ၾကမ္းလုပ္ကိုင္ရသူျဖစ္ခဲ့ေသာ္၄င္း၊
(၄)ကိုယ္၀န္ေဆာင္မႈ၌အလိမၼာမရွိသူျဖစ္ခဲ့ေသာ္၄င္း၊
(၅)အေစာင့္အစည္းမရွိသူျဖစ္ခဲ့ေသာ္၄င္း၊
အမိ၀မ္းတြင္း၌ သူငယ္သည္ အလြန္ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားျခင္း မ်ားသျဖင့္လည္း ေရွးဘ၀ကို ေမ့ၾကကုန္၏။
(ဤကားေရွးဘ၀ကိုျပန္၍မသိႏိုင္ျခင္းအေၾကာင္းတည္း။)

(၁) ဤလူ႔ဘ၀၌ ေသလြန္၍ ဥပပတ္နတ္ဘ၀၊ ျဗဟၼာဘ၀သို႔ ေရာက္ၾကေသာသူ၊ ငရဲဘ၀ ၿပိတၱာ ဘ၀သို႔ ေရာက္ၾကေသာသူတို႔သည္ေရွးဘ၀ကိုသိႏိုင္ၾကကုန္၏။
(၂) ဤလူ႔ဘ၀၌ အားရွိတုန္းအခါမွာ လက္နက္ေဘး၊ ကပ္၊ ဥပါဒ္ေဘး ႏွင့္ ရုတ္တရက္ ေသဆံုး ၾကကုန္၍ ေနာက္ဘ၀၌ အနာေရာဂါကင္း၍ သန္႔ရွင္းၿငိမ္သက္ေသာ အမိ၀မ္း၌ ျဖစ္ရေသာ သူမ်ားသည္ ေရွးဘ၀ကို သိတတ္ၾက၏။

(၃) ေရွးဘ၀ကို ျပန္၍ သိရလို၏ - ဟု ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳ၍ ဆုေတာင္းပတၳနာျပဳခဲ့ေသာ သူမ်ားသည္လည္း ေရွးဘ၀ကိုျပန္၍သိတတ္ၾက၏။
(၄) ပုေဗၺနိ၀ါသ အဘိညာဏ္ကို ရၾကကုန္ေသာ ရေသ့တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၲာတို႔သည္လည္းေကာင္းေရွးဘ၀ကိုသိတတ္ၾကကုန္၏။
(ဤကားေရွးဘ၀ကိုျပန္၍သိႏိုင္ျခင္းအေၾကာင္းတည္း။)”

ဆရာ၀န္ႀကီး ဦးေန၀င္း ေမးသျဖင့္ ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္ေျဖဆိုအပ္ေသာ `သိပၸံအျမင္ႏွင့္ ဗုဒၶအဘိဓမၼာ အေျဖမ်ား´ စာအုပ္မွ ယခုဘ၀အထိ ယခင္ဘ၀က အမာရြတ္မ်ား ပါရွိလာျခင္းႏွင့္ပတ္သက္သည္အေျဖကို ထုတ္ျပပါမည္။
“ေမး။ ။ ႐ုပ္ကေကာဘယ္လိုေျပာင္းပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ႐ုပ္လည္းမေျပာင္းဘူး၊ ႐ုပ္လည္း မေျပာင္းဘူး။ ကံေၾကာင့္ ႐ုပ္သစ္ျဖစ္။ ။ ဒီဘ၀မွာ လူပင္ျဖစ္ ေသာ္လည္း ေနာက္ဘ၀ၿပိတၱာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ၿပိတၱာ႐ုပ္၊ တျခားသပ္သပ္ ကံက အက်ိဳးေပးတယ္ေလ။

 

 ကံက၀ိပါက္၀ိညာဥ္ကိုလည္း အက်ိဳးေပးတယ္။ ခုနက ကမၼဇကလာပ္သံုးစည္းဟာ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတာပဲ။ ႐ုပ္က ဆက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ေၾကာင့္ ေပၚလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔၊ ဒီက႐ုပ္ေတြ ေျပာင္းသြားလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကံေၾကာင့္ ႐ုပ္သစ္ေတြျဖစ္တယ္။ ဒီဘက္က ဓားခုတ္ရာ ဟိုဘက္မွာပါေန။ ။ တစ္ခါ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေမးစရာရွိတယ္။ ဓားခုတ္ရာနဲ႔လူဟာ ဟိုဘက္ဘ၀က်ေတာ့ သူ႔မွာ အဲဒီဓားခုတ္ရာ ပါသြားတယ္။

အဲဒီဟာက ဘုန္းႀကီးသိပ္မမီဘူးေနာ္၊ သိပ္မမီေပမဲ့လို႔ စိတၱဇ႐ုပ္က ဓါတ္ခ်င္းက ဆက္ေနေသးတယ္။ စိတ္က ဟိုသယ္သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ေပမဲ့လို႔ ဓါတ္ခ်င္းက ဆက္ေနေတာ့ ကေလးမွာ ဓါးခုတ္ရာေလး ဘာေလး ေတြ႔ေနတယ္။ အဲဒီထိေအာင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီး ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒီလို ဆက္တဲ့ဥစၥာ ဒီက႐ုပ္ ပါသြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ႐ုပ္ခ်င္း ေက်းဇူးျပဳ။ ။ ခုဘ၀မွာပဲ ၁၀-ႏွစ္သားတုန္းက ဓားခုတ္ရာနဲ႔လက္ဟာ ၁၁-ႏွစ္သားက်ေတာ့ ဒီအရာက ပါလာတာမဟုတ္ဘူး၊ ႐ုပ္သစ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဓါတ္ခ်င္း ဆက္ေတာ့ ဟိုမွာ အရာကေလးက ပါရက္ပါရက္ပဲ။ ဒီက ဓါးခုတ္ရာက ႐ုပ္ေတြက ဟိုမွာ ဓါးခုတ္ရာ အျဖစ္နဲ႔ ဆက္တာမဟုတ္ဘူး။ ႐ုပ္ခ်င္း ေက်းဇူးျပဳလိုက္ေတာ့ ဒီအရာကေလးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ႐ုပ္ကေလးေတြပဲ ဟိုမွာသြား ၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္။ ဟုိဘက္ဘ၀က်ေတာ့ ႐ုပ္သစ္ေပမဲ့လို႔ ဒီက စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ ဆက္ရက္ျဖစ္ေနတယ္။
ဓားခုတ္ရာေလး ဘာေလး ပါသြားတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တယ္လို႔ ၊ ဒီလိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးက နားလည္း ထားတယ္။ (ႏွာ ၆၀-၆၁)”

၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ေဒါက္တာဦးျမင္ေဆြ ေမးျမန္းသျဖင့္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေျဖဆိုအပ္ေသာ `ဘ၀ျပႆနာ´ စာအုပ္မွ ထုတ္္ႏႈတ္ျပပါဦးမည္။
“ေခြးဘ၀ကလူ” ။ ။ ျမင္းၿခံခ႐ိုင္၊ ဧရာ၀တီကၽြန္းထဲက မိဖုရားရြာ၌ မယ္အိမ္ေခါင္း၏သား (ယခု အသက္ ၅၀-ခန္႔ရွိ) ေမာင္တိုက္စိုးဆိုသူသည္ ေရွးဘ၀က မယ္မင္းပု+ ဖုိးခိုတို႔၏ အိမ္၌ ေခြးမျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ၊
ေခြးသားကေလးမ်ားေမြးလ်က္ တစ္ညေသာအခါမွာ စားစရာ မရွိေသာေၾကာင့္ တျခားအိမ္သို႔သြား၍ ထမင္းအိုးကို ဖြင့္ကာ ထမင္းခ်ိဳးကို ကိုက္စားေနခိုက္ အိမ္ရွင္က ခရင္းႏွင့္ ရင္ဘတ္ကို ထိုးေသာေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာခဲ့ရေၾကာင္း၊ သားကေလးမ်ားအနီးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လဲက်၍ ေသခဲ့ေၾကာင္း စသည္ကို ေျပာျပ၏။ ထိုသူ၏ ရင္ဘတ္၌ ခက္ရင္းဒဏ္ရာ ထင္လ်က္ရွိ၏။ ၎မွာ စြဲလမ္းေသာ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ယူသင့္၏။

 

 ဥပမာ အိပ္ေမြ႔ခ်ထားေသာသူအား ဆရာက သံပူႏွင့္ကပ္မည္ဟု ေျပာ၍ ခဲတန္ႏွင့္ ကပ္လိုက္လွ်င္ စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ ထိုေနရာတြင္ မီးေလာင္ဖု ေပၚလာျခင္းမ်ိဳးပင္ဟု မွတ္ရာ၏။” (ႏွာ -၄၈)
အထက္ပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္အေျဖမ်ားအတိုင္း `ယခင္ဘ၀က အမာရြတ္မ်ား ယခုဘ၀အထိ
ပါလာျခင္းမွာ စိတ္စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ စိတၱဇ႐ုပ္မ်ားက ေက်းဇူးျပဳသျဖင့္ ထင္လာျခင္း´ဟု သေဘာက် မွတ္သားသင့္ပါသည္။

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) 

 http://www.myatpanyagon.comမွတဆင့္ခံစားတင္ျပသည္။

ကံျမင့္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ

မ်ားစြာေသာသူတို႕သည္ ကံဆိုေသာ စကားလံုးႏွင့္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ျပီးသား ျဖစ္ၾက၏။ ေတြ႕ၾကံဳခံစားရေသာ အေျခအေနတစ္ရပ္အေပၚ မူတည္ကာ ကံေကာင္းသည္၊ ကံဆိုးသည္၊ကံနိမ့္သည္၊ ကံျမင့္သည္၊ ကံလိုက္သည္ ကံမလိုက္၊ ကံစပ္သည္ ကံမစပ္၊ ကံစြမ္းရွိသည္၊ ကံစြမ္းမရွိစသည္ျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲကာ သံုးႏႈန္းေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကံဆိုသည့္စကားလံုး၏ ဆိုလိုရင္းအဓိပၸာယ္ ကိုထဲထဲ၀င္၀င္ဆစ္ပိုင္းကာ နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း မရွိၾကသည္သာ မ်ားပါသည္။


အထူးအားျဖင့္ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊လူမႈေရးတို႕အဆင္မေျပခ်ိန္တြင္ ကံကို ယိုးမယ္ဖြဲ႕ကာ တရားခံရွာၾက၏။ မိမိကိုယ္တိုင္က ကံနိမ့္ ေနျပီဟု အထင္ရွိခ်ိန္၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က အေၾကာင္းျပေျပာဆိုလာခ်ိန္တြင္ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္တတ္ၾကျပီး၊ ကံဇာတာျမင့္ေနသည္ ကံေကာင္းခ်ိန္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလာပါက ေက်နပ္အားရတတ္ၾက၏။


ထို႕ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ကံေကာင္းေစသည္ဟု ေျပာဆိုေသာအေဆာင္လက္ဖြဲ႕စသည္တို႕ကို ရွာေဖြ စုေဆာင္းၾက၏။ မိမိ၏ကံကိုျမင့္တက္ သြားေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္သည္ဟုဆိုသူတို႕ကို အလြယ္တကူ အေလးထားဆည္းကပ္ၾကေလေတာ့သည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲရွိ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ ဒကာတစ္ေယာက္အိမ္တြင္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရေသာေန႕ကျဖစ္၏။ နယ္မွ ခဏေရာက္လာေသာ ဖခင္ၾကီးႏွင့္တကြ သားသမီးမိသားစုမ်ား စံုညီစြာျဖင့္ဆြမ္းကပ္ၾကသည္။ သူတို႕၏မိတ္ေဆြမ်ားလည္းေရာက္လာၾကျပီး ဆြမ္းစားအျပီး တြင္စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ စပ္မိစပ္ရာေျပာဆုိၾကျပီးတြင္ "အရွင္ဘုရား၊ကံျမင့္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား" ဟု ေမးျမန္းလာေသာ ဧည့္သည္ဒကာတစ္ဦး၏ ဆိုလိုခ်က္ကို သေဘာမေပါက္လိုက္ေသာေၾကာင့္အက်ိဳးအေၾကာင္းသိေစရန္ "ဘာျဖစ္လို႕လဲ"ဟုျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ရပါသည္။

"တပည့္ေတာ္မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အခုေခတ္နဲ႕ေျပာရင္ေတာ့အရမ္းခ်မ္းသာတယ္ေပါ့ဘုရား၊ လုပ္သမွ်လုပ္ငန္းၾကီးေတြ အားလံုးလည္းအဆင္ေျပေအာင္ျမင္တာခ်ည္းပဲ။ သူ႕အေျပာကေတာ့ ဘုရား၊ သူ႕မွာကိုးကြယ္တဲ့ဆရာေတာ္တစ္ပါးရွိတယ္။ ကံနိမ့္ေနသူ ေတြ အဆင္မေျပသူေတြကိုကံေကာင္းေအာင္ ကံျမင့္သြားေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။အဲဒီဆရာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လို႕ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္တာ ခ်မ္းသာလာတာလို႕ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမးၾကည့္တာပါဘုရား"

ထိုဒကာမွာ အမွန္တကယ္နားမလည္၍ ရိုးသားစြာေမးျမန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စီးပြားေရးကို အားသြန္ေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ဘာသာေရးကို မေလ့လာ ျဖစ္ေသးပါဟု တင္ၾကိဳေျပာဆုိထားေသာေၾကာင့္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ နားလည္သြားေအာင္ ရွင္းျပရေပေတာ့မည္။
"ဒါဆို ဘုန္းၾကီးရွင္းျပပါ့မယ္။ ျပီးမွ ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ပါ။ ဘုန္းၾကီးတို႕ရဲ႕ဆရာ ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ၾကီး ကံအေၾကာင္းေျပာတဲ့ တရားပြဲ ေတြမွာ ထည့္သြင္းေဟာေျပာေလ့ရွိတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကေလးတစ္ခုရွိတယ္။

"ကံဆိုတာအလုပ္၊အလုပ္ဆိုတာကံ။အလုပ္မေကာင္း၊ကံမေကာင္း။အလုပ္ေကာင္းမွ ကံေကာင္းမည္။ကံေကာင္းေအာင္ ေကာင္းေကာင္း လုပ္" တဲ့။

"ကံဆိုတာအလုပ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သူလုပ္တဲ့အလုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္တဲ့အလုပ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ေန႕စဥ္ဘ၀မွာ မျဖစ္မေန ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ ျပဳတဲ့ ကာယကံ၊ ႏႈတ္နဲ႕ေျပာဆိုတဲ့ ၀စီကံ၊ စိတ္ကၾကံစည္တဲ့ မေနာကံေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အလုပ္ ကိုယ့္ရဲ႕ကံေတြျဖစ္ပါတယ္။

ကမၼႆေကာမွိ။ကမၼဒါေယာေဒါ - ကိုယ္ျပဳလုပ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကိုယ့္ကံရဲ႕အေမြကို ခံယူၾကရတယ္။ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ျပဳမူေဆာင္ရြက္ ၾကံစည္ေနၾကတဲ့ေနရာမွာ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ကံေကာင္းမယ္။ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ ကံမေကာင္းဘူးေပါ့။အဲဒီေကာင္းကံမေကာင္းကံ ေတြေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးေတြကိုေတာ့ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ခံယူၾကေတာ့မွာပဲ။ ျငင္းဆန္လို႕ေရြးခ်ယ္လို႕ မရ ေတာ့ဘူး။
ေကာင္းမႈျပဳရင္ ကံေကာင္းမယ္၊ အက်ိဳးေပးေကာင္းမယ္။ မေကာင္းမႈျပဳရင္ ကံမေကာင္းဘူး၊ အက်ိဳးေပးမေကာင္းဘူးလို႕ တထစ္ခ်မွတ္ ပါ။ ဒါဟာ ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးေပးလို႕ ယံုၾကည္တဲ့ ကမၼႆကတာ သမၼဒိ႒ိဉာဏ္လို႕ ေခၚပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း ဒီေလာက္ေတာ့ သိနားလည္ေအာင္ ေလ့လာထားဖို႕လိုပါတယ္။

မိမိရဲ႕ကံေကာင္းမေကာင္း၊ နိမ့္မနိမ့္၊ ျမင့္မျမင့္ဆိုတာ မိမိအေပၚမွာပဲ လံုး၀မူတည္ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ်ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ပါ ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ျပဳမွ ကိုယ့္ကံပါ။ သူမ်ားကလုပ္ေပးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူမ်ားကံျဖစ္သြားေတာ့မွာပါ"
ထိုဒကာမွာ ဘာမွ်ျပန္လည္ေျပာဆိုျခင္းမရွိဘဲဆိတ္ဆိတ္ေနပါသည္။ စဥ္းစားေနပံုရ၏။မိတ္ေဆြျဖစ္သူခ်မ္းသာေနသည္မွာလည္း လက္ေတြ႕မ်က္ျမင္မို႕ လက္ခံရန္ခက္ေနသလားေတာ့မသိပါ။ စိတ္ထဲတြင္ သိပ္ဘ၀င္က်ဟန္ေတာ့မတူပါ။ အသိအျမင္ရွင္းမွသာလွ်င္ ေက်နပ္လက္ခံမည္မွာ သဘာ၀မို႕ တစ္မ်ိဳးလွည့္ကာ ေျပာရျပန္သည္။


"ဘုန္းၾကီးတစ္ခုေမးမယ္ေနာ္။ ဒကာရဲ႕မိတ္ေဆြ ၾကီးပြားခ်မ္းသာလာေတာ့ သူကိုးကြယ္တဲ့ဆရာေတာ္အတြက္ဘာေတြလုပ္ေပးသလဲ"


"အကုန္ေပါ့ဘုရား၊ ဘာမွ်လိုေလေသးမရွိေစရဘူး။တိုက္ေတြ၊ကားေတြကအစ အားလံုးလွဴဒါန္းပါတယ္။ လွဴတာေတြကလည္းအေတာ္ မ်ားေနပါျပီ"


"ဒကာေျပာသလိုဆို အဲဒီ ဆရာေတာ္က ပိုျပီးကံေကာင္းတယ္လို႕ မေျပာႏိုင္ဘူးလား။ ကံျမင့္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္လို႕ေျပာရံုနဲ႕ သူ႕အတြက္ အားလံုးျပည့္စံုသြားတယ္ေလ။ လူတစ္ရာကိုေျပာလို႕ တစ္ေယာက္ တည့္သြား မွန္သြားရင္ပဲ အဆင္ေျပျပီေနာ္။ ဒကာရဲ႕မိတ္ေဆြအေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ခ်မ္းသာသြားတာကို သူ႕အေျပာနဲ႕တိုက္ဆိုင္သြားတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား"
စာေရးသူ၏စကားဆံုးလွ်င္ တစ္စံုတစ္ရာကို တြက္ဆၾကည့္ေနဟန္ တူပါသည္။ ခဏၾကာမွ ျပံဳးေယာင္သန္းလာျပီး -
"ဟုတ္တယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ ခပ္ေရးေရးေတာ့ သေဘာေပါက္လာပါျပီ"ဟုေျပာဆို ေလွ်ာက္ထားပါသည္။

"ဘုန္းၾကီးအရင္ဆံုးတြက္ျပမယ္။ တကယ္သာ ကံျမင့္ျပီး ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူတိုင္း မီလ်ံနာ သူေဌးၾကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့။ ခုေတာ့ အားလံုးခ်မ္းသာသြားၾကတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီ ဆရာေတာ္လုပ္ေပးလို႕ ဘယ္ဟုတ္ေတာ့မွာလဲ။ ကံ၊ဉာဏ္၊၀ီရိယေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာလို႕သာ မွတ္ရမွာပါ။

"ဒါမွမဟုတ္ က်ိန္းေသဧကန္ လုပ္ေပးႏုိင္စြမ္း တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္ အဲဒီဆရာေတာ္ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူးလို႕ စြပ္စြဲရမွာပဲ"

"ကိုးကြယ္သူေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ အားလံုးကိုေတာ့ လုပ္မေပးဘဲ ခ်မ္းသာျပီးသားလူေတြကိုသာ ပိုပိုျပီးခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးရာ မေရာက္ဘူးလား။ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျပီး ခ်မ္းသာမလာတဲ့ သူေတြကိုက်ေတာ့ေကာ ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ"

"ဟုတ္လိုက္တာ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ခုမွ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အဲဒီဘက္က မစဥ္းစားမိလိုက္ဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ နားလည္ပါျပီ"
ေက်နပ္သြားပံုရပါသည္။ နားလည္ရခက္ေသာပုစၦာတစ္ပုဒ္ကိုအေျဖမွန္ရေအာင္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားသူကဲ့သို႕ ရႊင္လန္းတက္ၾကြ၀မ္းေျမာက္ ေနပါသည္။

"အရွင္ဘုရား၊ အတိတ္ကံအေၾကာင္းလည္း နည္းနည္းေျပာျပပါဦး ဘုရား"

နားေထာင္ေနေသာ အိမ္ရွင္ဒကာၾကီးက ပိုမိုျပည့္စံုစြာ သိေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ တိုက္တြန္းေတာင္းပန္လိုက္ျခင္းျပဳ၏။ ဒကာၾကီးမွာ ရတနာသံုးပါးကို စနစ္တက်နီးကပ္စြာဆည္းကပ္ေနသူျဖစ္ျပီး တရားနာျခင္း၊ တရားအားထုတ္ျခင္းတို႕ျဖင့္ ဘာသာေရးဗဟုသုတ ၾကြယ္၀သူလည္း ျဖစ္သည္။ ကံအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဧည့္သည္မ်ားကို တင္ၾကိဳရွင္းျပထားျပီး ပိုမိုအခ်ိဳးက်နစြာ သိေစရန္ စာေရးသူရွိရာ အေပၚထပ္သို႕ ေခၚလာသူလည္းျဖစ္သည္။

"ဘုန္းၾကီးတို႕ ဗုဒၶစာေပအရ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကံကို သံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အတိတ္ကံနဲ႕ ပစၥဳပၸန္ကံလို႕ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျပီးသိရပါမယ္။ လက္ရွိဘ၀ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနတာက ပစၥဳပၸန္ကံပါ။ ဟိုးအရင္အရင္ဘ၀ေတြက ျပဳစုဆည္းပူးခဲ့တာေတြကအတိတ္ကံပါ။

"ဥပမာအားျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ၾကီးပြားခ်မ္းသာလာတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အတိတ္က ခ်မ္းသာေစႏိုင္တဲ့ကံေတြအမ်ား ၾကီး ပါခဲ့ေပမဲ့ လက္ရွိဘ၀မွာ ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္ကံေတြ အျပဳနည္းမယ္ဆုိရင္ အက်ိဳးေပး ခြင့္မသာလို႕ ထင္သေလာက္ အက်ိဳးမေပး ပါဘူး။

"ဒီအတိုင္းပဲ လက္ရွိဘ၀မွာ အားၾကိဳးမာန္တက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳေနေပမဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖစ္မလာပါလားလို႕ သံသယ မ၀င္ပါနဲ႕။ ကိုယ့္အတိတ္ကံေၾကာင့္လို႕ သေဘာေပါက္ပါ။

"အတိတ္ကံဆိုတာက မျမင္ႏိုင္မသိႏိုင္လို႕ ထားလိုက္ပါ။လက္ရွိအခ်ိန္မွာအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ျပဳမူေျပာဆိုေနထိုင္မယ္ဆိုရင္ ထိုက္တန္သေလာက္ေတာ့ အက်ိဳးျဖစ္လာမွာပါ"

"ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကကိုယ့္ကံကိုကိုယ္ယံုပါ။ သူမ်ားကိုသြားျပီး မျမွင့္ခိုင္းဘဲ ကိုယ္တိုင္ ျမွင့္တင္တဲ့အေနနဲ႕ ေကာင္းမႈေတြကို ၾကိဳးစားပါ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ျမင့္ေအာင္ လုပ္ပါလို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္"

"မွန္လွပါဘုရား"

တရားလမ္းေၾကာင္းဆိုသည္မွာ မေလွ်ာက္လွမ္းျဖစ္ေသးရင္ေတာင္ လမ္းမွန္ေပၚမွာ ရပ္မိေနဖို႕ေတာ့ အေရးၾကီးပါသည္။ လမ္းမွားကို လိုက္မိလွ်င္ေတာ့ျဖင့္...။


ဓမၼဒူတ ေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ
B.A(Myanmar), M.A(Srilanka), Ph.D (India)

မူရင္း=ကံျမင့္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ

၃၈-ျဖာ မဂၤလာ

( မဂၤလာ အမႊန္း )
ယံ မဂၤလံ ဒါြဒသဟိ၊ စိႏၲယႎသု သေဒ၀ကာ။
ေသာတၳာနံ နာဓိဂစၧႏၲိ၊ အ႒တႎသဥၥ မဂၤလံ။
နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူတို႔သည္ ၁၂-တိုင္ေအာင္ ၾကံစည္ေတြးေတာပါေသာ္လည္း မဂၤလာတရား၏ အဓိပၸါယ္ကို မသိႏိုင္ၾကကုန္။ မဂၤလာတရားသည္ အေရအတြက္အားျဖင့္ ၃၈-ပါးရွိ၏။ မဂၤလာတရားသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။

ေဒသိတံ ေဒ၀ေဒေ၀န၊ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ။
သဗၺေလာကဟိတတၳာယ၊ မဂၤလံ တံ ဘဏာမေဟ။
နတ္တကာတို႔သည္ ျမတ္ေသာ ၀ိသုဒၶိနတ္ ဘုရားျမတ္သည္ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားအလို႔ငွါ မဂၤလာတရားကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ အလံုးစံုေသာ မေကာင္းမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာဟု ေခၚပါသည္။ အို-သူေတာ္ေကာင္းတို႔...ထိုမဂၤလာတရားေတာ္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရြတ္ဖတ္ၾကပါကုန္စို႔။

( မဂၤလာနိဒါန္း )
ဧ၀ံ ေမ သုတံ၊ ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ ၀ိဟရတိ၊ ေဇတ၀ေန အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
အထ ေခါ အညတရာ ေဒ၀တာ အဘိကၠႏၲာယ ရတၱိယာ အဘိကၠႏၲ၀ဏၰာ ေက၀လကပၸံ ေဇတ၀နံ ၾသဘာေသတြာ ေယန ဘဂ၀ါ ေတႏုပသကၤမိ၊ ဥပသကၤမိတြာ ဘဂ၀ႏၲံ အဘိ၀ါေဒတြာ ဧကမႏၲံ အ႒ာသိ၊ ဧကမႏၲံ ဌိတာ ေခါ သာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ႏၲံ ဂါထာယ အဇၩဘာသိ။
အကၽြႏ္ုပ္အာနႏၵာသည္ မဂၤလာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွ႔ေမွာက္ေတာ္မွ ဤသို႔ ၾကားနာမွတ္သားခဲ့ရ ပါသည္။ အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူပါသည္။

ထိုအခါ မထင္ရွားေသာ နတ္သားတေယာက္သည္ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာပါ သည္။ ေဇတ၀န္တေက်ာင္းလံုး နတ္သား၏ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါျဖင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ နတ္သားသည္ သင့္ေလ်ာ္ရာအရပ္၌ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရိုေသစြာ ရွိခိုးျပီးလွ်င္ ဂါထာျဖင့္ ဤသို႔ ေမးေလွ်ာက္ေလသည္။

( မဂၤလာ တရားေတာင္း )
ဗဟူေ၀ဒါ မႏုႆာ စ၊ မဂၤလာနိ အစိႏၲယံု။
အာကခၤမာနာ ေသာတၳာနံ၊ ျဗဴဟိ မဂၤလ မုတၱမံ။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ မ်ားစြာကုန္ေသာ နတ္ႏွင့္လူတို႔သည္ စင္ၾကယ္ေသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လိုခ်င္ေတာင့္တကုန္၍ မဂၤလာတရားေတာ္ကို ၁၂-ႏွစ္ၾကာမွ် ၾကံစည္ေတြးေတာ ပါေသာ္လည္း မသိႏိုင္ၾကပါကုန္။ ထိုမဂၤလာတရားကို ရွင္းလင္းေဟာၾကား ေပးသနားေတာ္မူပါဘုရား။

( ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး မဂၤလာ ၃-ပါး )
အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နံ။
ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ
၁။ လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲ မေပါင္းသင္းျခင္း။
၂။ ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ ေပါင္းသင္းျခင္း။
၃။ ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ျခင္း။
ဤသံုးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလြဲလို႔၊ မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႔၊ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ နည္းယူေစ။
သံုးပါးရတနာ မိဘမ်ားႏွင့္၊ ဆရာသမားကို ပူေဇာ္ေလ။
ခ်မ္းသာကိုေပး ဆက္ဆံေရး၊ ေျမႇာ္ေတြး သံုးခ်က္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( ေနေရး ထိုင္ေရး မဂၤလာ ၃-ပါး )
ပတိရူပ ေဒသ၀ါေသာ စ၊ ပုေဗၺ စ ကတပုညတာ။
အတၱသမၼာပဏိဓိ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၄။(၁)။သင့္ေလ်ာ္ေသာအရပ္၌ ေနရျခင္း။
၅။ (၂)။ ေရွး၌ျပဳဖူး ေကာင္းမႈအထူးရွိျခင္း။
၆။ (၃)။ မိမိ၏ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း။
ဤသံုးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
ကုသိုလ္ပညာ ဥစၥာရဖို႔၊ သင့္ရာေဒသ အျမဲေန။
ေရွးကတင္ႀကိဳ ျပဳခဲ့ဖူးသည့္၊ ေကာင္းမႈအထူး ရွိပါေစ။
မိမိကုိယ္ကို ေကာင္းေအာင္ထိန္းလို႔၊ မတိမ္းေစနဲ႔ ေဆာက္တည္ေလ။
ဥစၥာကိုေပး ေနထိုင္ေရး၊ ေျမႇာ္ေတြး သံုးခ်က္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( သင္ၾကားေရး မဂၤလာ ၄-ပါး )
ဗာဟုသစၥဥၥ သိပၸဥၥ၊ ၀ိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ။
သုဘာသိတာ စ ယာ ၀ါစာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၇။ (၁)။ ေလာကီ ေလာကုတ္ အၾကားအျမင္မ်ားျခင္း။
၈။ (၂)။ စက္မႈ လက္မႈ အတတ္တို႔ကို တတ္ျခင္း။
၉။ (၃)။ လူႏွင့္ဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္မ်ားကို ေကာင္းစြာ သင္ၾကားနားလည္ျခင္း။
၁၀။ (၄)။ အေျပာအဆို ခ်ိဳသာ ယဥ္ေက်းျခင္း။
ဤေလးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
တတ္ေကာင္းတတ္ရာ ဟူသမွ်ကို၊ ၾကားျမင္သုတ ရွိပါေစ။
အိုးအိမ္တည္ေထာင္ ၀မ္းစာေရးနဲ႔၊ အသက္ေမြးဖို႔ အတတ္သင္ေလ။
လူႏွင့္ဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္မ်ားကို၊ ေကာင္းစြာသင္ၾကား နားလည္ေစ။
မွန္ကန္ယဥ္ေက်း ခ်ိဳသာေအး၊ ဆိုေရး တတ္ပါေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( ျပဳစုေရး မဂၤလာ ၃-ပါး )
မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ၊ ပုတၱဒါရႆ သဂၤေဟာ။
အနာကုလာ စ ကမၼႏၲာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၁။ (၁)။ မိဘႏွစ္ပါးကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုျခင္း။
၁၂။ (၂)။ သားမယားတို႔ကို တရားႏွင့္အညီ လုပ္ေကၽြးျခင္း။
၁၃။ (၃)။ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းေသာ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ျခင္း။
ဤသံုးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
ျမင္းမိုရ္ေရႊေတာင္ မိဘမ်ားကို၊ ေကာင္းစြာဆင္ေပး ၀တ္ေက်ေက်။
ေၾကြးသစ္ခ်ကာ သားႏွင့္မယားကို၊ ေျမႇာက္စားခ်ီးျမႇင့္ ၀တ္ကုန္ေစ။
အလုပ္တာ၀န္ မလစ္ဟင္းနဲ႔၊ အျပစ္ကင္းေအာင္ လုပ္ပါေလ။
စည္းစိမ္ကိုေပး ျပဳစုေရး ေျမႇာ္ေတြးသံုးခ်က္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( လိုက္နာက်င့္သံုးေရး မဂၤလာ ၄-ပါး )
ဒါနဥၥ ဓမၼစရိယာ စ၊ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ။
အန၀ဇၨာနိ ကမၼာနိ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၄။ (၁)။ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း။
၁၅။ (၂)။ သုစရိုက္တရားကို က်င့္ျခင္း။
၁၆။ (၃)။ ေဆြမ်ိဳးးတို႔အား ေထာက္ပံ႔ကူညီျခင္း။
၁၇။ (၄)။ အျပစ္မရွိေသာ အမႈတို႔ကို ျပဳျခင္း။
ဤေလးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
သံုးတန္ေစတနာ ျဖဴစင္လန္းလို႔၊ ေပးကမ္းေ၀မွ် လွဴႏိုင္ေစ။
ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ၾကံ မမိုက္မွားနဲ႔၊ သုစရိုက္တရားကို က်င့္ပါေလ။
ေဆြမ်ိဳးေတြကို ျပင္ပမထားနဲ႔၊ သဂၤဟတရားနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ေလ။
သန္႔စင္ျပစ္မ်ိဳး လူထုက်ိဳး သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္ေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( ေရွာင္ၾကဥ္ေရး မဂၤလာ ၃-ပါး )
အာရတီ ၀ိရတီ ပါပါ၊ မဇၨပါနာ စ သံယေမာ။
အပၸမာေဒါ စ ဓေမၼသု၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၈။ (၁)။ မေကာင္းမႈ မျဖစ္ေအာင္ စိတ္ျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၁၉။ (၂)။ မေကာင္းမႈ မျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ႏႈတ္ ၂-ပါးျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၂၀။ (၃)။ မူးယစ္ေသစာ မေသာက္စားျခင္း။
၂၁။ (၄)။ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ မေမ့ မေလ်ာ့ျခင္း။
ဤေလးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
မေကာင္းမႈေတြ ဟူသမွ်ကို၊ မေတြ႔ခင္က ေရွာင္ၾကဥ္ေလ။
ေတြ႔ႀကံဳလာလွ်င္ မလြန္က်ဴးနဲ႔၊ အထူးသျဖင့္ ေစာင့္စည္းေလ။
အရက္ေသစာ မေသာက္စားနဲ႔၊ ေမွာက္မွားတတ္တဲ့ အရာေပ။
လုပ္ကိုင္ေျပာၾကား သတိထား တရားမေမ့ေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( စိတ္ထားေရး မဂၤလာ ၅-ပါး )
ဂါရေ၀ါ စ နိ၀ါေတာ စ၊ သႏၲဳ႒ိ စ ကတညဳတာ။
ကာေလန ဓမၼႆ၀နံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၂၂။ (၁)။ ရိုေသထိုက္ေသာ သူကို ရိုေသျခင္း။
၂၃။ (၂)။ မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ရျခင္း။
၂၄။ (၃)။ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း။ (ေလာဘအပို အလိုမလိုက္ျခင္း)
၂၅။ (၄)။ သူတပါးေက်းဇူးကို သိျခင္း။
၂၆။ (၅)။ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ တရားနာျခင္း။
ဤငါးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
အသက္ဂုဏ္၀ါ ကိုယ့္ထက္ႀကီးက၊ ဆည္းကပ္ခစား ရိုေသေလ။
မာနတံခြန္ ဂုဏ္မၾကြနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုႏွိမ္ခ် အျမဲေန။
ေလာဘအပို လိုမလိုက္နဲ႔၊ ကိုယ္ထိုက္တာနဲ႔ ေက်နပ္ေစ။
ကိုယ့္ေပၚျပဳဖူး သူ႔ေက်းဇူး အထူးသိတတ္ေစ။
ေကာင္းက်ိဳးဆင့္ပြား ျမတ္တရား၊ နာၾကား မျပတ္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( သည္းခံေရး မဂၤလာ ၄-ပါး )
ခႏၲီ စ ေသာ၀စႆတာ၊ သမဏာနဥၥ ဒႆနံ။
ကာေလန ဓမၼသာကစၧာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၂၇။ (၁)။ သည္းခံျခင္း။
၂၈။ (၂)။ ဆံုးမလြယ္ျခင္း။
၂၉။ (၃)။ ရဟန္းသံဃာတို႔အား ဖူးေျမာ္ျခင္း။
၃၀။ (၄)။ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ တရားေဆြးေႏြးျခင္း။
ဤေလးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
၀တ္စားေနထိုင္ ရန္ခပ္သိမ္း၊ စိတ္ကိုခ်ဳပ္ထိန္း သည္းခံေလ။
က်ိဳးေၾကာင္းျပညႊန္ ဆံုးမစကား၊ ေျပာၾကားလာက နာလြယ္ေစ။
သူျမတ္ပုဂၢိဳလ္ ဟူသမွ်၊ မၾကာခဏ ေတြ႔ဆံုေလ။
သဘာ၀ေတြး မွန္ကန္ေရး ေဆြးေႏြးမျပတ္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။


( ျခိဳးျခံေရး မဂၤလာ ၄-ပါး )
တေပါ စ ျဗဟၼစရိယဥၥ၊ အရိယသစၥာနဒႆနံ။
နိဗၺာန သစၧိကိရိယာ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၃၁။ (၁)။ ျခိဳးျခံစြာ က်င့္ျခင္း။
၃၂။ (၂)။ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ျခင္း။
၃၃။ (၃)။ သစၥာေလးပါးကို သိျခင္း။
၃၄။ (၄)။ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္း။
ဤေလးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
ေလာကီအာရံု ဇိမ္ယစ္မူးလို႔၊ အေပ်ာ္မၾကဴးနဲ႔ ျခိဳးျခံေလ။
ေမတၱာျဗဟၼစိုရ္ လက္ကိုင္သံုးလို႔၊ သူျမတ္က်င့္ထံုး ယြင္းမေသြ။
ေလးပါးသစၥာ ဉာဏ္ျမင္ၾကည့္လို႔၊ အမွန္သိေအာင္ ႀကိဳးစားေလ။
ဒုကၡလြတ္ကင္း နိဗၺာန္ခ်ဥ္း အလင္းေပါက္ႏိုင္ေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

( စိတ္ထားေရး မဂၤလာ ၄-ပါး )
ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ န ကမၼတိ။
အေသာကံ ၀ိရဇံ ေခမံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၃၅။ (၁)။ ေလာကဓံတရားႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳေသာအခါ စိတ္ဓာတ္မတုန္လႈပ္ျခင္း။
၃၆။ (၂)။ မစိုးရိမ္ျခင္း။
၃၇။ (၃)။ ကိေလသာျမဴ ကင္းျခင္း။
၃၈။ (၄)။ ေဘးကင္းျခင္း။
ဤေလးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
ဆင္းရဲခ်မ္းသာ သဘာ၀၊ ေတြ႔ႀကံဳေနၾက လူတိုင္းေပ။
ေကာင္းဆိုးႏွစ္တန္ အစံုတြဲလို႔၊ တလဲစီလွည့္ အျမဲေန။
ေလာကဓံႀကံဳ မျဖံဳတမ္းေပါ့၊ မတုန္စမ္းနဲ႔ စိတ္ခိုင္ေစ။
ေသာကကိုထိန္း ရမၼက္သိမ္း၊ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာေန။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

မွတ္ခ်က္။
၁-မွ ၃၂-အထိ ေလာကီ မဂၤလာ။ က်န္ ၆-ပါး ေလာကုတၱရာ မဂၤလာ။
၁-မွ ၃၃-အထိ အေၾကာင္း မဂၤလာ။ က်န္ ၅-ပါး အက်ိဳး မဂၤလာ-ဟု မွတ္ပါ။

( မဂၤလာအက်ိဳးျပ နိဂံုး )
ဧတာဒိသာနိ ကတြာန၊ သဗၺတၳ မပရာဇိတာ။
သဗၺတၳ ေသာတၳႎ ဂစၧႏၲိ၊ တံ ေတသံ မဂၤလ မုတၱမံ။
ဤ သံုးဆယ့္ရွစ္ပါးေသာ မဂၤလာတရားတို႔ကို လိုက္နာျပဳက်င့္ေသာေၾကာင့္ ရန္သူမွန္သမွ် အႏို္ငမခံရ၊ အရပ္ေဒသ အားလံုးတို႔၌ ႀကီးပြား ခ်မ္းသာျခင္းသို႔ ေရာက္ႏိုင္၏။
၃၈-ျဖာ မဂၤလာတရားသည္ နတ္လူတို႔အတြက္ အျမတ္ဆံုးေသာ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာကံုးကို၊ လိုက္နာက်င့္သံုး ပန္သူေတြ။
စီးပြားခ်မ္းသာ က်က္သေရတိုးလို႔၊ ေကာင္းက်ိဳးစည္ပြင့္ တေ၀ေ၀။
ေဘးကင္းရန္ကြာ ခ်စ္သူေပါလို႔၊ စိတ္ေရာ ကိုယ္ေရာ ခ်မ္းသာမေလ။
ေျပာဆိုၾကံဆ ေဆာင္သမွ်၊ ေအာင္ရမည္ ကိန္းေသ။
အဲဒါေၾကာင့္ ပန္ၾက ဆင္ၾက မဂၤလပန္းခိုင္ေတြ။

ေမာ္လူး
(ဆယ္ေစာင္တြဲ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)

အနတၱလကၡဏသုတ္ ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္ အဂၤလိပ္

- အနတၱလကၡဏသုတ္ အမႊန္း -

(က) ဓမၼစကၠံ ပဝေတၱတြာ၊ အာသဠွိယံ ဟိ ပုဏၰေမ။ နဂေရ ဗာရာဏသိယံ၊ ဣသိပတနဝွေယ ဝေန။
(ခ) ပါေပတြာဒိ ဖလံ ေနသံ၊ အႏုကၠေမန ေဒသယိ။ ယံ တံ ပကၡႆ ပဥၥမ်ံ၊ ဝိမုတၱတၳံ ဘဏာမ ေဟ။

(က) ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔တြင္ ဗာရဏသီျပည္၏အနီး ဣသိပတနေခၚ မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ပဥၥဝဂၢီအမည္ရွိကုန္ေသာ ေကာ႑ည၊ ဝပၸ၊ ဘဒၵိယ၊ မဟာနာမ္၊ အႆဇိ ရဟန္းငါးဦးတို႔အား ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၍ –

(ခ) ေန႔ရက္အစဥ္ ေထရ္စဥ္ဝါလိုက္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစေတာ္ မူၿပီး၍ ဝါဆိုလျပည္႔ေက်ာ္(၅)ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထိုပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔၏ အရဟတၱဖိုလ္အက်ဳိးငွာ အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ဆက္၍ေဟာေတာ္မူၿပီ ထိုအနတၱလကၡဏသုတ္ကို အို- သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အကြၽနု္ပ္တို႔သည္ ရြတ္ဆိုပြားမ်ားၾကပါကုန္စို႔။

(A) On the full moon day of Waso, at Isipatana, Migadawon forest near Varanasi, Buddha taught the Dhammacakka Pavattana to five ascetics; Kondanna, Vappa, Boddiya, Mahanam and Assaji. ( five ascetics = the group of five were the monks who had previously followed the Bodhisatta while he was practicing austerities and who later heard the First Discourse and became the Buddha's first disciples.)

(B) In succession by one another after attainment of Sotapatti Phala on consecutive days, (on the 5th of waning Waso month) Buddha taught them the Anatta Lakkhana sutta for the attainment of Arahatta Phala. O, Good persons, let's recite this Anatta Lakkhana sutta now.

- အနတၱလကၡဏသုတ္ နိဒါန္း -

ဧဝံ ေမ သုတံ...
ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ပဥၥဝဂၢိေယ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ ဘိကၡေ၀ါတိ။ ဘဒၵေႏၲတိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ပစၥေႆာသံု။ ဘဂဝါ ဧတဒေဝါစ-

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂါ၀ုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရားဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾက ကုန္၏။

The introduction of Anattalakkha Sutta:
At one time, Buddha was staying in Isipatana, the Deer park, near the township of Varanasi. There the the Bhagava addressed the group of five Bhikkhus 'O! Bhikkhus, and the Bhikkhus answered, " Bhante" , then the Bhagava spoke thus: -

- ႐ူပကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

႐ူပံ ဘိကၡေဝ အနတၱာ...
႐ူပဥၥ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ ႐ူပံ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ႐ူေပ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ႐ူပံ အနတၱာ၊ တသၼာ ႐ူပံ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ ႐ူုေပ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ မာ အေဟာသီ တိ။

ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ႐ုပ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

"Matter, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If matter, Bhikkhus, were the self, then matter would not tend to sickness, and one could say of matter, "Thus let matter happen to me this way (in favorable condition), let matter not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as matter is not the self, which is why matter tends to sickness. And one cannot say of matter, "Thus let matter be thus for me, let matter not be thus for me."

- ေဝဒနာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

ေဝဒနာ အနတၱာ...
ေဝဒနာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ ေ၀ဒနာ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ေဝဒနာယ ဧ၀ံ ေမ ေဝဒနာ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ ေဝဒနာ အနတၱာ၊ တသၼာ ေဝဒနာ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ ေဝဒနာယ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ မာ အေဟာသီ တိ။

ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤေဝဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

"Feeling, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If feeling, Bhikkhus, were the self, then feeling would not tend to sickness, and one could say of feeling, "Thus let feeling happen to me this way (in favorable condition), let feeling not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as feeling is not the self, which is why feeling tends to sickness. And one cannot say of feeling, "Thus let feeling be thus for me, let feeling not be thus for me."

- သညာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

သညာ အနတၱာ...
သညာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ သညာ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ သညာယ ဧဝံ ေမ သညာ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ သညာ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ သညာ အနတၱာ၊ တသၼာ သညာ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ သညာယ ဧဝံ ေမ သညာ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ သညာ မာ အေဟာသီ တိ။

သညာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

"Perception, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If perception, Bhikkhus, were the self, then perception would not tend to sickness, and one could say of perception, "Thus let perception happen to me this way (in favorable condition), let perception not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as perception is not the self, which is why perception tends to sickness. And one cannot say of perception, "Thus let perception be thus for me, let perception not be thus for me."

- သခၤါရကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

သခၤါရာ အနတၱာ...
သခၤါရာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆံသု၊ နယိဒံ သခၤါရာ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်ဳံ။ လေဗၻထ စ သခၤါေရသု ဧဝံ ေမ သခၤါရာ ေဟာႏၲဳ၊ ဧဝံ ေမ သခၤါရာ မာ အေဟသု ႏၲိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ သခၤါရာ အနတၱာ၊ တသၼာ သခၤါရာ အာဗာဓာယ သံဝတၱႏၲိ။ န စ လဗၻတိ သခၤါေရသု ဧဝံ ေမ သခၤါရာ ေဟာႏၲဳ၊ ဧဝံ ေမ သခၤါရာ မာ အေဟသုႏၲိ။

သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သခၤါရတို႔သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

"Mental formation, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If mental formation, Bhikkhus, were the self, then mental formation would not tend to sickness, and one could say of mental formation, "Thus let mental formation happen to me this way (in favorable condition), let mental formation not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as mental formation is not the self, which is why mental formation tends to sickness. And one cannot say of mental formation, "Thus let mental formation be thus for me, let mental formation not be thus for me."

- ဝိညာဏကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

ဝိညာဏံ အနတၱာ...
ဝိညာဏဥၥ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ နယိဒံ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ဝိညာေဏ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ မာ အေဟာသီတိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ ဝိညာဏံ အနတၱာ၊ တသၼာ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ ဝိညာေဏ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ မာ အေဟာသီ တိ။

ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤဝိညာဏ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္း မရ။

"Consciousness, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If consciousness, Bhikkhus, were the self, then consciousness would not tend to sickness, and one could say of consciousness, "Thus let consciousness happen to me this way (in favorable condition), let consciousness not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as consciousness is not the self, which is why consciousness tends to sickness. And one cannot say of consciousness, "Thus let consciousness be thus for me, let consciousness not be thus for me."

- ႐ူပကၡႏၶာ၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -

တံ ကႎ မညထ ဘိကၡေဝ၊ ႐ူပံ နိစၥံ ဝါ အနိစၥံ ဝါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

What do you think of this, Bhikkhus? Is matter permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

- နာမကၡႏၶာေလးပါး၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -

ေဝဒနာ နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

ေဝဒနာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာေဝဒနာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္း သေဘာရွိေသာ ေဝဒနာကို ဤေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

Is feeling permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

သညာ နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

သညာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသညာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ ျခင္းသေဘာရွိေသာ သညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

Is perception permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

သခၤါရာ နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

သခၤါရတို႔သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသခၤါရတို႔သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရ တို႔သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါ မည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

Is mental formation permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

ဝိညာဏံ နိစၥံ ဝါ အနိစၥံ ဝါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

ဝိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာဝိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

Is consciousness permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

- ႐ုပ္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

တသၼာ တိဟ ဘိကၡေဝ ယံကိဥၥိ ႐ူပံ အတီတာ နာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺံ ႐ူပံ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever matter there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, matter of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

- ေဝဒနာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ယာကာစိ ေဝဒနာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺာ ေဝဒနာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ေဝဒနာကို ဤ ေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ ေဝဒနာသည္ ငါ၏ ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever feeling there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, feeling of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

- သညာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ယာကာစိ သညာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺာ သညာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာသညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever perception there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, perception of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

- သခၤါရတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ေယေကစိ သခၤါရာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ေယ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သေဗၺ သခၤါရာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေဝး အနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ကုန္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever mental formation there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, mental formation of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

- ဝိညာဏ္္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ယံကိဥၥိ ဝိညာဏံ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺံ ဝိညာဏံ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever consciousness there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, consciousness of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

- နိဗၺိႏၵဉာဏ္မွစ၍ မဂ္ကိစၥတစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ျဖစ္ပံု -

ဧဝံ ပႆံ ဘိကၡေဝ သုတဝါ အရိယသာဝေကာ ႐ူပသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ေဝဒနာယပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ သညာယပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ သခၤါေရသုပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ဝိညာဏသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ။ နိဗၺိႏၵံ ဝိရဇၨတိ။ ဝိရာဂါ ဝိမုစၥတိ။ ဝိမုတၱသၼႎ ဝိမုတၱမီတိ ဉာဏံ ေဟာတိ။ ခီဏာ ဇာတိ။ ၀ုသိတံ ျဗဟၼစရိယံ။ ကတံ ကရဏီယံ။ နာပရံ ဣတၳတၱာယာတိ ပဇာနာတိ။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ေဝဒနာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရတို႔၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ဝိညာဏ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ျငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ျပီဟု အသိဉာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ ပဋိသေႏၶ ေနမႈကုန္ျပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီဟု ေဟာေတာ္မူ၏။

So seen, Bhikkhus, the well taught noble disciple is disgusted with matter, disgusted with feeling, disgusted with perception, disgusted with mental formation, disgusted with consciousness. So being disgusted, he is dispassionate. Through dispassion, he is free from craving. When he is freed, he knows that it is freedom. Further he knows that birth is ended. The Holy life has been lived. What was to be done has been done. Nothing further has to be done for this noble path.

- ပဥၥဝဂၢီရဟန္းမ်ား ရဟႏၲာျဖစ္ပံု -

ဣဒမေဝါစ ဘဂဝါ၊ အတၱမနာ ပဥၥဝဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။ ဣမသၼႎ စ ပန ေဝယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန ပဥၥဝဂၢိယာနံ ဘိကၡဴနံ အႏုပါဒါယ အာသေဝဟိ စိတၱာနိ ဝိမုစၥႎသူတိ။

အနတၱလကၡဏသုတၱံ နိ႒ိတံ။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပဥၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။

ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္ ပဥၥဝဂၢီ ရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္ မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။

အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီးပါၿပီ။

သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ (ညီညြတ္သူမ်ား၏ အက်င့္သည္ ခ်မ္းသာ၏)

။ အခ်ိန္ 6/15/2013 03:03:00 AM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

ေမွာ္ဘီ သံဃာ့အစည္းအေဝးႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပၿပီးစီးခဲ့ပါၿပီ။ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈ၊ ပညာရွင္မ်ား၏ လမ္းညြန္မႈ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား ေထရ္ရွင္မ်ား၏ ပံ့ပုိးမႈ၊ ေနရာေဒသ အသီးသီးရွိ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္မ်ား၏ ပူးေပါင္းမႈတုိ႔ျဖင့္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ ထုိအစည္းအေဝးသုိ႔ စာေရးသူလည္း  ပင့္ဖိတ္စာႏွင့္အတူ က်န္သည့္အေရးမ်ား ေဘးဖယ္ထားက လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ ျပႆနာမ်ားအတြက္ က်ရာက႑မွ ပူေပါင္းပါဝင္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ 

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ က႑ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စုေပါင္းအေျဖရွာခဲ့ၾကသည့္ ေဆြးေႏြးပဲြတြင္ စာေရးသူတုိ႔သည္ “ႏုိင္ငံသား အားလုံးၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထုိင္ေရး”ဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မ်ား ဖလွယ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ျပႆနာ အရပ္ရပ္ကုိ ၾကြေရာက္လာေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားက ဗုဒၶနည္းက် ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းၾကရန္ တညီတစ္ညြတ္တည္း အတည္ျပဳ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ 

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားတြင္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစမည့္ ပဋိပကၡမ်ားကုိ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားက ဗုဒၶအလုိက် ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအေပၚ အမွားသတင္းမ်ားျဖင့္ အျပစ္ျမင္ေနၾကသည့္ အခ်က္မ်ားကုိ သံဃာဥေသွ်ာင္မေထရ္ႀကီးမ်ားက အလြန္စိတ္မေကာင္းစြာ ခံစားေနရသည္ကုိ အစည္းအေဝးတြင္ ၾကြေရာက္ ၾသဝါဒ ေပးခဲ့ၾကသည့္ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ ၾသဝါဒမ်ားတြင္ အထူးထည့္သြင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။ 

ထုိၾသဝါဒမ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက မီဒီယာမ်ားအား သတင္းမွန္ဖုိ႔၊ သတင္းမခ်န္ဖုိ႔ႏွင့္ ဘက္လုိက္မႈကင္းဖုိ႔ ထပ္ခါထပ္ခါ မိန္႔ၾကားေတာ္မူသြားခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ျပႆနာ အစကုိ ထိန္ခ်န္ၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြကုိသာ တဖက္သတ္ ေဖာ္ျပေနသည့္ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာမ်ား၏ ဘက္လုိက္ေနမႈမ်ားကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ေထာက္ျပေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။ ထုိသတင္းမ်ားကုိ အမွန္ျဖစ္ဖုိ႔ ျပႆနာ အရင္းခံကုိ ေျဖရွင္းၾကဖုိ႔လည္း တုိက္တြန္းေတာ္ မူသြားခဲ့ပါသည္။ 

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဒါက္တာဘဒၵႏၲနႏၵမာလ အရွင္ျမတ္ကုိယ္တုိင္က ထုိျပႆနာမ်ားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖဲြ႕တစ္ခု ဖဲြ႕စည္း၍ သတင္းမွန္ကုိ ထုိအဖဲြ႕က ျမန္မာျပည္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ အသံ၊ ဗုဒၶဘာသာမ်ား၏ အသံတစ္ထပ္တည္း ျဖစ္ေစရန္ အႀကံျပဳေတာ္မူသြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာေနျခင္းကပင္ စကားအရာ မညီညြတ္မႈကုိ ျဖစ္ေစကာ အကဲြကဲြအၿပဲၿပဲ ျဖစ္တတ္သျဖင့္ အားလုံးကုိ ကုိယ္စားျပဳေပးႏုိင္မည့္၊ အသံတစ္သံတည္း ထြက္ေစႏုိင္မည့္ အမ်ိဳးဘာသာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖဲြ႕တစ္ခု ေပၚေပါက္ေစရန္အထိ အႀကံျပဳေတာ္မူသြားခဲ့သည္။

သံဃာ့အစည္းအေဝးသုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူကာ အႀကံျပဳစကားမ်ား မိန္႔ၾကားေတာ္မူသြားခဲ့ၾကသည့္ သံဃာ့ဥေသွ်ာင္ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ ရင္တြင္းစကားမ်ားကုိ ၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာသံဃာထုုတစ္ရပ္လုံးႏွင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ မည္မွ်လုိလားၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရွိႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ေန၍ ျမန္မာျပည္အေပၚ မခ်စ္ဘဲ ျမန္မာျပည္ကုိ ဒုကၡေပးမည့္ အနည္းစုဟု ေခၚေနၾကသည့္ ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕သည္ အားနည္သည္ဟု ဆုိကာ လူ႔အခြင့္အေရး စကားလုံးမ်ားျဖင့္ မည္မွ်ပင္ အသုံးျပဳကာ ျပႆနာ အရပ္ရပ္ကုိ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေအာင္ မွ်သုိ႔ပင္ ျပဳလုပ္ေနပါေသာ္လည္း စာေရးသူတုိ႔ သံဃာထု တစ္ရပ္လုံးက မိေအးႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ဘာသာ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မည္သူကအမ်ိဳးဘာသာကုိ ခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ စာေရးသူတုိ႔က ခ်စ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ မည္သူက မည္သုိ႔ပင္ စာေရးသူတုိ႔ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းအား သိကၡာခ်ေနပါေစ စာေရးသူတုိ႔သည္ စာေရးသူတုိ႔၏ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာႏွင့္ ႏုိင္ငံအေရး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ႏွစ္ခါသုံးခါ နာေနေသာ္လည္း ခြင့္လြတ္သီးခံမႈျဖင့္ အားလုံးကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထုုိင္ႏုိင္ေရး ႀကိဳးစားေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ 

တဖက္ကလည္း စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မိမိတုိ႔ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းႏွင့္ ဘာသာဝင္မ်ားကုိ ဗုဒၶနည္းအရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ဦးတည္ၾကဖုိ႔ ေဟာေျပာၾကသလုိ အျခားအျခား ဘာသာေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း မိမိတုိ႔၏ ဘာသာဝင္မ်ားကုိ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕ေစမည့္ အဆုံးအမမ်ားျဖင့္ အသိပညာေပး ေဟာေျပာေပးသင့္ေပသည္။ အမ်ားစုျဖစ္သည့္ စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လက္ကမ္းေနေပမယ့္ တဖက္က လက္ကုိပုတ္ခ်ကာ၊ အၾကမ္းဖတ္ေရး၊ စိတ္ၾကမ္းဝင္ေရး၊ တုိက္ေရးခုိက္ေရးမ်ားကုိသာ ေဟာေျပာေနပါက မည္သုိ႔မွ် ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တဲြေနထုိင္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ အားလုံးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႏူးညံ့စြာ ပူးေပါင္းပါဝင္ႏုိင္ပါမွ အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထုိင္ေရး အေကာင္အထည္ ေပၚႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။

ဆုိလုိသည္မွာ ျပႆနာမ်ိဳးစုံျဖင့္ အလုပ္႐ႈတ္ေနသည့္ ၾကားမွပင္ စာေရးသူတုိ႔ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ညီညီညြတ္ညြတ္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ သံဃာအစည္းအေဝးၾကီးသည္ အေရးႀကီးလွ်င္ ေသြးစည္းသည္ဟူသည့္ စကားအတုိင္း ေသြးစည္းမႈ၏ ျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ပရိယတ္လုိင္း(line)၊ ပဋိပတ္လုိင္း၊ ပရဟိတလုိင္း၊ ဓမၼကထိကလုိင္းစသည္ျဖင့္ သူ႔လုိင္းႏွင့္သူ ေအာင္ျမင္ေနၾကသည့္ သံဃာေတာ္ အသီးသီးသည္ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာႏွင့္ ႏုိင္ငံအေရးအတြက္ဆုိလွ်င္ လုိင္းေပါင္းစုံသည္ တစ္လုိင္းတည္ျဖစ္ကာ အလြန္ညီညြတ္ၿပီး ေသြးစည္းသြားသည္ကုိ ဤအစည္းအေဝးႀကီးက သတ္ေသျပဳခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ညီညြတ္သည့္ အဖဲြ႕သည္ ခ်မ္းသာ၏ဟု ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူသည့္ အတုိင္း ယခုလုိ အသြင္ေျပာင္းကာလတြင္ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္ႏွင့္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ၏ အနာဂတ္ ေကာင္းမြန္တုိးတက္ၾကေစရန္ မည္သူကမည္မွ်ပင္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိ အပုတ္ခ် တုိက္ခတ္ေနၾကသည္ ျဖစ္ပါေစ စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ ဆရာဒကာမ်ားသည္ကား စာေရးသူတုိ႔၏ ႏုိင္ငံ့အေရး၊ အမ်ိဳးဘာသာ အေရးမ်ားျဖစ္ေနပါသျဖင့္ အေရးႀကီးေနသည့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း၊ ကုိယ့္ဘာသာတူအခ်င္းခ်င္း၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသား အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ပုံခ်ကာ အျပစ္ဖုိ႔ေနၾကမည့္ အစား ဆရာဒကာ ညီညြတ္စြာျဖင့္ ဘာသာသာသနာကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါစုိ႔ဟုသာ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ပါသည္။ 

ဝါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ဝင္ၾကည့္ၾကစုိ႔

။ အခ်ိန္ 7/21/2013 07:10:00 AM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

လာမည့္ ဝါဆုုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ (၂၃-၇-၂၀၁၃)ေန႔ဆုုိရင္ ေထရဝါဒ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝါဆုုိဝါကပ္ ျပဳေတာ္မူရာ ဝါတြင္းကာလ စတင္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါတြင္းကာလ ေရာက္ၿပီဆုုိရင္ ျမန္မာဗုုဒၶဘာသာေတြဟာလည္း ဘာသာတရားကုုိ အထူးအေလးထားေလ့ရွိၿပီး အကုုသုုိလ္ အလုုပ္မ်ားကုုိ အတတ္ႏုုိင္ဆုုံး ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ဥပုုသ္ေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ တရားစခန္းဝင္ျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြကုုိ သတ္မွတ္ျပဳလုုပ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီဝါတြင္းကာလမွာ ဘယ္လုုိေနမယ္၊ ဘယ္လုုိထုုိင္မယ္၊ ဘာကုုသုုိလ္လုုပ္မယ္ စသျဖင့္ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုုခုုျပဳကာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ကုုသုုိလ္ေကာင္းမႈေတြမွာ သတ္မွတ္လုုပ္ေဆာင္ၾကတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုုိအလုုပ္ေတြဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အလုုပ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ လုုပ္ေနၾကတာထက္စာရင္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အားလုုံး လုုပ္ႏုုိင္ၾကရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြ မလုုပ္ႏုုိင္တာေတာင္မွာ ဝါတြင္းကာလမွာေတာ့ ကုုိယ့္ကုိကုိယ္ အဓိ႒ာန္ေလးဝင္ၿပီး လုုပ္ၾကည့္ႏုုိင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ဆုိတာ အဓိ႒ာနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိ႒ာနဆုိတာ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ စိတ္ဆုံးျဖတ္တဲ့အတုိင္း ၿမဲျမံစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိ႔ ျဖည့္က်င့္ရတဲ့ ပါရမီေတြထဲမွာလည္း အဓိ႒ာန ပါရမီဆုိတာ ပါရွိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းတုိ႔ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီအဓိ႒ာန ပါရမီက အျပစ္ကင္းတဲ့ အရာေတြမွာ စိတ္ကုိေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီေဆာက္တည္တဲ့ အတုိင္းလည္း မပ်က္စီးေအာင္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ဒါက ပါရမီေျမာက္ ျဖည့္က်င့္တဲ့ သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ အထိ မျဖည့္က်င့္ႏုိင္တာေတာင္မွ တစ္ႏွစ္မွာ အနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ပါရမီေျမာက္တာ မေျမာက္တာ အသာထား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရာေလး တစ္ခုအေပၚမွာ ၿမဲၿမံေအာင္ ေဆာက္တည္ထားႏုိင္ရင္ ဒါဟာ ထူးျခားတဲ့ ကုသုိလ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မအားလပ္လုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ ၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ အားျပဳတုိက္တြန္းေပးမွ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီလုိ ကာလသတ္မွတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေတြကုိ အဓိ႒ာန္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပ႒ာန္းၿပီး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အစဲြမရွိဘဲ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေပမယ့္ မေကာင္းမႈေတြမွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ကုသုိလ္တစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ေလးေတြေတာ့ လုိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိ႒ာန္၀င္ၾကည့္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ေန႔စဥ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ မျပတ္ေအာင္ သတ္မွတ္ၿပီး လုပ္မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္၀င္ကာ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ၀ါတြင္းကာလေလးကုိေတာ့ သတ္မွတ္ပုိင္းျခားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ (၃)လလုံးမွာလည္း ေန႔တုိင္းမလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ တစ္လမွာ ေလးရက္ပဲ ရွိတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ေလးေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ မျဖစ္မေန ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း ငါးပါးသီလကေတာ့ လုံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေနေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစာင့္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခုေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားကို တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

“အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္တုိ႔က အလုပ္မအားေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း မသြားႏုိင္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးဆီမွာလည္း ဥပုသ္သီလ မယူႏုိင္ဘူး”လုိ႔ အေၾကာင္းေတာ့ မျပပါနဲ႔ဦး။ ဥပုသ္သီလကုိ ကိုယ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘုရားရွင္ရွိေနသလုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ ဒီအတြက္ ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္တုိ႔က ညပုိင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရေတာ့ အစားစားရတာ အဆင္မေျပဘူး ဆုိရင္လည္း ဒီဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိ မြန္းတည့္ ၁၂နာရီ မေက်ာ္ခင္ အဆင္ေျပသလုိ စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ညစာတစ္နပ္မစားလုိ႔ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသသြားလည္း ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ေသသြားတာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာ သုဂတိေတာ့ ေရာက္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ က်န္းမာေရးအရ ဘယ္လုိမွ မစားလုိ႔ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေဆးအျဖစ္ တစ္ခုခုကုိ ဖန္တီးစားေသာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကုိ ေၾကညက္ေအာင္ေဖ်ာ္ၿပီး ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္ ေသာက္တာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေပမယ့္ ေ၀ဒနာကုိ သီးခံႏုိင္လုိ႔ မေသာက္ဘဲ ေနႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အမတန္ေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ တစ္ခုကုိ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေကာင္းတဲ့ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ သစၥာဆုိၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အထိ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သလုိ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလတုန္းက ဒီလုိအလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ သံသယကင္းေစ၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားခြန္ေတြ ေပးေစ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သူမ်ားအသတ္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ ေမထုန္ကိစၥမွီ၀ဲတာ၊ မုသားေျပာတာ၊ အရက္ေသစာမူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာ၊ ေနလဲြညစာစားတာ၊ ဆုိကေရးတီးျခင္း ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္းနဲ႔ အေမြးနံ႔သာ သုံးေဆာင္မွီ၀ဲတာ၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနထုိင္အသုံးျပဳတာ ေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးနဲ႔ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ျဖစ္သလုိ ဒီအလုပ္ေလးကုိ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း အားခြန္ေတြနဲ႔ ကုသုိလ္ပီတိေတြ တုိးေနေစမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုလုိခ်င္လုိ႔ တစ္ခုခုရခ်င္လုိ႔ စတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘနဲ႔ ကုိးန၀င္း မုိးလင္းမွ သိမယ္ဆုိတဲ့ ေလာကီအက်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔လုိၿပီး ကုသုိလ္ရလုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလနဲ႔ ထိန္းလုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလအဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္လည္း အျပည့္အ၀ အႏွစ္သာရ ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါၿပီး လုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ် အက်ိဳးတရား အျပည့္အ၀ မရတတ္တာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘာလုိလုိ႔ ဘာလုပ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ေစတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက သတ္မွတ္ခ်က္ပါမွ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခု အေနျဖင့္ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးတစ္ခုကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ေလာကမွာ ဥပုသ္မေစာင့္ဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အတြက္ မေစာင့္ဖူးေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဥပုသ္လည္းေစာင့္ရင္း အဓိ႒ာန္လည္း၀င္ရင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ အဓိ႒ာန္၀င္ျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကမေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈကေတာ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုအျဖစ္ ဒီႏွစ္၀ါတြင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလကုုိ မပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးကုိ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး ရေစႏုိင္တဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္လုိသူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြလုပ္ေဆာင္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းကာလာ ဥပုသ္ေန႔မ်ားကုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ႏုိင္ၾကပါေစ…

၁။ ဝါဆုိလျပည့္ ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔ (၂၂-၇-၂၀၁၃)၊ တနလၤာေန႔

၂။ ဝါဆုိလဆုတ္ (၈)ရက္၊ (၃၀-၇-၂၀၁၃)၊ အဂၤါေန႔

၃။ ဝါဆုိလကြယ္ (၆-၈-၂၀၁၃)၊ အဂၤါေန႔

၄။ ဝါေခါင္လဆန္း (၈)ရက္ (၁၄-၈-၂၀၁၃)၊ ဗုဒၶဟူးေန႔

၅။ ဝါေခါင္လျပည့္ (၂၁-၈-၂၀၁၃)၊ ဗုဒၶဟူးေန႔

၆။ ဝါေခါင္လဆုတ္ (၈)ရက္ (၂၉ -၈-၂၀၁၃)၊ ၾကာသပေတးေန႔

၇။ ဝါေခါင္လကြယ္ (၄-၉-၂၀၁၃)၊ ဗုဒၶဟူးေန႔

၈။ ေတာ္သလင္းလဆန္း (၈)ရက္ (၁၂-၉ -၂၀၁၃)၊ ၾကာသပေတးေန႔

၉ ။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ (၁၉ -၉ -၂၀၁၃)၊ ၾကာသပေတးေန႔

၁၀။ ေတာ္သလင္းလဆုတ္ (၈)ရက္ (၂၇-၉ -၂၀၁၃)၊ ေသာၾကာေန႔

၁၁။ ေတာ္သလင္းလကြယ္ (၄-၁၀-၂၀၁၃)၊ ေသာၾကာေန႔

၁၂။ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း (၈)ရက္ (၁၂-၁၀-၂၀၁၃)၊ စေနေန႔

၁၃။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ (၁၉ -၁၀-၂၀၁၃)၊ စေနေန႔