နီလာ နီလာ နိစၧရႏၲိ ၊ ပီတာ ပီတာ စ ရံသိေယာ ။
ေလာဟိတာ ေလာဟိတာ စာဘာ ၊ ၾသဒါေတာဒါတရံသိေယာ ။
တမွာ တမွာ စ မဥၨိ႒ာ ၊ ပဘာသႏၲိ ပဘႆရာ ။
ဧ၀ံ ဆဗၺဏၰရံသီ ေသာ ၊ ဌာတု ေမ ဘဂ၀ါ သိေရ ။
ပ႒ာနံ-နက္နဲထူးဆန္း ပ႒ာန္းက်မ္းကို။ သမၼသႏၲႆ-အႏုလံု ပဋိလံု အစုန္အဆန္ အဖန္ဖန္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏။
နီလာ-ဆံေတာ္ မုတ္ဆိတ္ေတာ္ မ်က္၀န္းေတာ္တခို စိမ္းညိဳေသာအရပ္ဌာနမွ။
နီလာ-ၾကာညိဳ ခြါညိဳ, ရတနာအညိဳကဲ့သို႔ စိမ္းတစိုစို ျမသားလိုျဖင့္ ညိဳေမွာင္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔သည္။
နိစၧရႏၲိ-ေန-အေထာင္, လ-အေထာင္, ျဗဟၼာနတ္အေရာင္ ရတနာန၀ရတ္ အေရာင္တို႔ကို ထိပ္ေခါင္က လႊမ္းမိုး၍ ျဖိဳးျဖိဳးၾကြယ္ၾကြယ္ အံ့ၾသဘြယ္လွ်င္ အဆန္းတၾကယ္ ကြန္႔ျမဴးေတာ္မူၾကေလကုန္၏။
ပီတာ စ-သိဂႌေရႊေလွာ္ အေရေတာ္မွလည္း။
ပီတာ-မဟာေလွကား ေရႊစကားႏွင့္ ေရႊသားေရႊရည္ ထိန္ၾကည္သစ္လင္း ပပ၀င္းကုန္ေသာ။
ရံသိေယာ-၀ါေရာင္၀င္းလွ်ပ္ ေရႊေသာေရာင္ျခည္ဓာတ္တို႔သည္။
နိစၧရႏၲိ-ေန-အေထာင္, လ-အေထာင္, ျဗဟၼာနတ္အေရာင္ ရတနာန၀ရတ္ အေရာင္တို႔ကို ထိပ္ေခါင္က လႊမ္းမိုး၍ ျဖိဳးျဖိဳးၾကြယ္ၾကြယ္ အံ့ၾသဘြယ္လွ်င္ အဆန္းတၾကယ္ ကြန္႔ျမဴးေတာ္မူၾကေလကုန္၏။
ေလာဟိတာ-အာေတာ္, လွ်ာေတာ္, ႏႈတ္ခမ္းေတာ္ႏွင့္ ေျခေတာ္ဘ၀ါး လက္ဘ၀ါး-စေသာ ကိုယ္ေတာ္အစိတ္အစိတ္မွ။
ေလာဟိတာ-ေခါင္ရမ္းႏွင္းဆီ ကမၺလာနီႏွင့္ ၾကာနီအလား ပတၱျမားအဆင္းရွိကုန္ေသာ။
အာဘာ-နီေရာင္၀င္းလွ်ပ္ နီေသာေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔သည္။
နိစၧရႏၲိ-ေန-အေထာင္, လ-အေထာင္, ျဗဟၼာနတ္အေရာင္ ရတနာန၀ရတ္ အေရာင္တို႔ကို ထိပ္ေခါင္က လႊမ္းမိုး၍ ျဖိဳးျဖိဳးၾကြယ္ၾကြယ္ အံ့ၾသဘြယ္လွ်င္ အဆန္းတၾကယ္ ကြန္႔ျမဴးေတာ္မူၾကေလကုန္၏။
ၾသဒါတာ-စြယ္ေတာ္, သြားေတာ္, မ်က္ျဖဴေတာ္အစံု ဥဏၰလံုေမြရွင္ေတာ္ဓာတ္မွ။
ၾသဒါတရံသိေယာ-စံပယ္ၾကက္ရံုး ဇြန္ပန္းကံုးႏွင့္ ေငြထံုးေဘာ္ဆိုင္ စိန္ပန္းခိုင္အတူ ၀တ္လဲေတာ္ဘြဲ႔ျဖဴႏွင့္ ၾကာျဖဴပန္းအေသြးကဲ့သို႔ ျဖဴေဖြးစင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴေသာေရာင္ျခည္ေတာ္ဓာတ္တို႔သည္။
နိစၧရႏၲိ-ေန-အေထာင္, လ-အေထာင္, ျဗဟၼာနတ္အေရာင္ ရတနာန၀ရတ္ အေရာင္တို႔ကို ထိပ္ေခါင္က လႊမ္းမိုး၍ ျဖိဳးျဖိဳးၾကြယ္ၾကြယ္ အံ့ၾသဘြယ္လွ်င္ အဆန္းတၾကယ္ ကြန္႔ျမဴးေတာ္မူၾကေလကုန္၏။
တမွာ တမွာ-အထက္ဆံဖ်ားေတာ္တေလွ်ာက္မွ ေအာက္ေျခဖ၀ါးေတာ္တခို ထိုထို ထိုထို ကိုယ္ေတာ္အစိတ္အစိတ္မွ။
မဥၨိ႒ာစ-ခရမ္းေသြးအေရာင္ မရမ္းေသြးအေရာင္ တေ၀ေ၀ တေျပာင္ေျပာင္ သေျပေရာင္အဆင္းကဲ့သို႔ ထိန္၀င္းညိဳေမာင္းေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔သည္၄င္း။
ပဘႆရာစ-နတ္မီးအေရာင္ လွ်ပ္စည္းအေရာင္ ရတနာမ်ိဳးစံုအေရာင္ ၾကာမ်ိဳးစံုအေရာင္ ထိန္ေျပာင္၀င္းလက္ ၾကက္လွ်ာျပန္ စိန္ေရာင္ထြက္သကဲ့သို႔ ရိုးရိုးရက္ရက္ ျပိဳးျပိဳးျပက္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔သည္၄င္း။
ပဘာသႏၲိ-ေန-အေထာင္, လ-အေထာင္, ျဗဟၼာနတ္အေရာင္ ရတနာန၀ရတ္ အေရာင္တို႔ကို ထိပ္ေခါင္က လႊမ္းမိုး၍ ျဖိဳးျဖိဳးၾကြယ္ၾကြယ္ အံ့ၾသဘြယ္လွ်င္ အဆန္းတၾကယ္ ကြန္႔ျမဴးေတာ္မူၾကေလကုန္၏။
ဧ၀ံ-ဤေရာင္ျခည္ေျခာက္သြယ္ ဂုဏ္ေတာ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးဖြင့္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း။ ဆဗၺဏၰရံသီ-အညိဳ-တျဖာ, အ၀ါ-တလီ, အနီ-တဆူ, အျဖဴ-တေၾကာင္း, အေမာင္း-တခ်က္, ျပိဳးျပက္ငြါးငြါး ေျခာက္ပါးေရာင္ဆိုင္ အျပိဳင္ျပိဳင္ကို စိုးပိုင္ရရွိေတာ္မူေပေသာ။
ဘဂ၀ါ-ဘုန္းေတာ္သရဖူ ေဆာင္းေတာ္မူ၍ ေအာင္သူညြတ္ရံုး အထြတ္ဆံုးလည္း ျဖစ္ေတာ္မူေပထေသာ။
ေသာ-ထိုသံုးေလာကညြန္႔ဖူး နိဗၺာန္မွဴးျဖစ္ေတာ္မူေပေသာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။
ေမ-ပ႒ာန္းပစၥည္း ဆက္သြယ္နည္းျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းကလာပ္ ရုပ္နာမ္ဓာတ္ကို စြဲမွတ္သမုတ္ အကၽြႏ္ုပ္၏။
သိေရ-ဆံပင္ဂႏိုင္ ပန္းျမိဳင္ေတာညိဳ စိမ္းစိုႏြဲ႔ေႏွာင္း ဦးေခါင္းတြင္ေခၚ ေတာင္ထြဋ္ေပၚ၌။
ဌာတု-ပ႒ာန္းဉာဏ္သြား စ်ာန္ကစားလ်က္ တန္႔နား-ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူလွဲ႔ပ သံုးေလာက ေကေသွ်ာင္ ေရႊဘုန္းေခါင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဘုရား။
ဘဂ၀န္ဘုန္းလႈိင္ ႏႈန္းျပိဳင္တုကင္း အဘက္ကြာ၍ စၾကာမင္းအစစ္ ျဖစ္ႀကီးျဖစ္ေတာ္မူေသာ တိဘ၀ပါရဂူ သယမၻဴ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ငါးပါးမာရ္ႏွင္ ပလႅင္ေဗြထြတ္ ေျမတမြတ္၀ယ္ ေရႊ၀တ္လႊာမႈံ ၾကာပဒံုသို႔ အစံုေလးလီ ခိုင္ႏွင္းဆီကို လွမ္းမွီဆြတ္ေခၽြ၍ ကရြတ္ေခြ၀ဋ္စက္မွ လြတ္ထြက္ေတာ္မူျပီးေနာက္ သတၱာသတၱ န၀တာလီ ကိန္းယာယီျဖင့္ ခိုမွီေျပာင္းစံေတာ္မူဆဲအခါ ရတနာဃရ သတၱာဟ၀ယ္ ဓမၼနက္က်ယ္ သမုဒ္နယ္သို႔ ဆန္းၾကယ္နက္၀ွမ္း ပ႒ာန္းက်မ္းကို ေထာက္လွမ္းျမဴးကြန္႔ ေရႊဉာဏ္ေတာ္လြန္႔ေလေသာ္ ေရာင္ညြန္႔ေရာင္စြယ္ ေရႊဘုန္းေတာ္ျခယ္ေသာေၾကာင့္ သပၸါယ္လို႔-ရႈမဆံုး မိုးလံုးတျပင္ ေ၀ဟင္အျပန္႔ မရပ္တန္႔ဘဲ မဆန္႔ႏိုင္-တေ၀ေ၀ ညိဳ-ေရႊ-နီ-ျဖဴ အဆူဆူေထြးယွက္လ်က္ နီေမာင္းေရာင္ထြက္ လွ်ပ္စည္းေတြလက္သလို ျပိဳးျပိဳးျပက္ တငြါးငြါး ေရာင္ေျခာက္စံု ကစားလ်က္ ေလာကဓာတ္ တိုက္အမ်ားကို ျဖန္႔လႊားအုပ္ျခံဳေတာ္မူၾက ေလကုန္သတည္း။
ေရာင္ျခည္ေတာ္ဖူးညြန္႔ ေထြးယွက္လိမ္ လူးလြန္႔လ်က္ ျမဴးကြန္႔ေတာ္မူေစရန္ အေၾကာင္းရင္း သမု႒ာန္ ဧကန္ဧက ပ႒ာနဟု နယထူးဆန္း ျမတ္ပ႒ာန္းကို ရႊင္လန္းေသာ ဉာဏ္ကသိုဏ္း သမာဓိ ဖလ္တံတိုင္းျဖင့္ ဌာန္ကရိုဏ္းပီသစြာ ေစတနာထြတ္အျမတ္ျဖင့္ ရြတ္ဘတ္ သရဇၩာယ္ေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ။
( ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီး သံုးသပ္ရြတ္ဖတ္ရျခင္း အက်ိဳး )
ပ႒ာန္းဥေဒၵသႏွင့္ နိေဒၵသတို႔ကို သံုးသပ္ရြတ္ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ခ်က္ျခင္း အခါမလင့္ ေအာက္ပါေကာင္းက်ိဳးမ်ား ရႏိုင္ေပသည္။
၁။ ရင္ဆိုင္ ၾကံဳေတြ႔ေနရသည့္ ေဘးအႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကို လြန္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း။
၂။ က်ေရာက္လတ့ံေသာ ေဘးအႏၲရာယ္တို႔မွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ျခင္း။
၃။ အျပစ္ကင္း၍ ေကာင္းက်ိဳးပြားသည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ ကိစၥအ၀၀ကို ျပီးစီးေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။
၄။ အျပစ္ရွိ၍ မေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစမည့္ က်ဴးလြန္ျခင္းတို႔မွ ေရွာင္ႏိုင္ လြဲႏိုင္ျခင္း။
၅။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သမွ် ေကာင္းျမတ္သည့္ ကိစၥခပ္သိမ္းတို႔ကို ျပီးျငိမ္းေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။
၆။ အဆံုးစြန္ေသာဘ၀၌ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း-စသည့္ အက်ိဳးတရားတို႔ပင္တည္း။
အထက္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္တို႔ကို ေပၚလြင္ထင္ရွားေစပါအံ့-
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔၌ အပရာဇိတ ပလႅင္ထက္၀ယ္ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူသည္။ အေနကဇာတိ သံသာရံ-အစခ်ီေသာ ဥဒါန္းကို စိတ္ေတာ္ျဖင့္ က်ဴးရင့္ေတာ္မူသည္။
ပလႅကၤသတၱာဟ-
ျမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ အပရာဇိတ ပလႅင္ေတာ္ထက္၀ယ္ ဘုရားျဖစ္ျပီးေနာက္ ထိုပလႅင္ေတာ္ထက္၌ပင္လွ်င္ ဆက္လက္၍ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွ ၇-ရက္ေန႔အထိ ၇-ရက္ပတ္လံုး သီတင္းသံုးေတာ္မူသည္။
ဤသတၱာဟ ပထမေန႔အခါ၌ ဖလသမာပတ္ကို ၀င္စား၍ ေနေတာ္မူသည္။ ညအခါ၌ကား ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ ေထာက္ပံ့သည့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္ႀကီးကို အႏုလံု, ပဋိလံု အျပန္အလွန္ အဖန္ဖန္ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ယဒါ ဟေ၀-စေသာ ဥဒါန္းသံုးဂါထာကို အသံမထြက္ ႏႈတ္မျမြက္မူပဲ စိတ္ေတာ္ျဖင့္သာ က်ဴးရင့္ေတာ္မူသည္။
ဤေန႔ ညဥ့္ဦးယာမ္၌ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္ႀကီးကို အစဥ္အတိုင္း အႏုေလာမနည္းအားျဖင့္ ဆင္ျခင္ျပီးလွ်င္ ယဒါ ဟေ၀-ဟူေသာ ပထမဂါထာကို ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္မူသည္။
မဇၩိမယာမ္၌ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို အျပန္အားျဖင့္ ပဋိေလာမနည္း ဆင္ျခင္ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ယဒါ ဟေ၀-ဒုတိယ ဂါထာကို ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္မူသည္။
ပစၧိမယာမ္၌ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္ကို အႏုလံု, ပဋိလံု အျပန္အလွန္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူျပီးေသာ္ ယဒါ ဟေ၀- တတိယဂါထာကို ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္မူသည္။
ေနာက္ ၆-ရက္အတြင္းမွာမူ ဖလသမာပတ္ ၀င္စားကာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာျဖင့္ စံေနေတာ္မူသည္။ သတၱမေျမာက္ေန႔ ညဥ့္ဦး ပထမယာမ္အစ၌ ဖိုလ္မွ ထေတာ္မူျပီးေနာက္ ညဥ့္သံုးယာမ္ပတ္လံုး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္ႀကီးကို အႏုလံု, ပဋိလံု အျပန္အလွန္ အဖန္ဖန္ သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္။
ထိုသို႔ ၇-ရက္ပတ္လံုး ေရႊပလႅင္ေတာ္ထက္၌ စံေနေတာ္မူသျဖင့္ ဤအပရာဇိတ ပလႅင္ေတာ္ကို ( ပလႅကၤ သတၱာဟ )-ဟု ေခၚေပသည္။ ( သတၱာဟ-၇-ရက္ )။
အနိမိသ သတၱာဟ-
ထို႔ေနာက္ ပလႅင္ေပၚမွ သက္ဆင္းေတာ္မူျပီးလွ်င္ ေဗာဓိပင္၏အနီး အေရွ႔ေျမာက္ ခပ္ယြန္းယြန္း ၁၄-လံကြာ ေနရာ၌ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔မွ ၁၄-ရက္ေန႔အထိ ၇-ရက္ ထပ္မံ၍ သီတင္းသံုး စံျမန္းေတာ္မူျပန္ သည္။ ဤေနရာကို ဒုတိယသတၱာဟ-ဟု ေခၚသည္။
ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ ငါသည္ ပါရမီေတာ္မ်ား ျဖည့္ခဲ့သျဖင့္ ဤပလႅင္ထက္၌ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္၍ ဘုရားျဖစ္ခဲ့ျပီတကား-ဟု ဆင္ျခင္ေတာ္မူကာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ ရပ္ေတာ္မူ၍ အပရာဇိတ ပလႅင္ျမတ္ကို မမွိတ္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ ၇-ရက္ပတ္လံုး ရႈေတာ္မူျပီးလွ်င္ စံေနေတာ္မူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤဌာနကို (အနိမိသ သတၱာဟ) ဟု ေခၚတြင္သည္။ ( အ=မ။ နိမိသ=မ်က္ေတာင္ခတ္သည္။ မ်က္စိမွိတ္သည္)
( မ်က္ေတာင္ မခတ္ မ်က္စိမမွိတ္ )
စကၤမ သတၱာဟ-
ထို႔ေနာက္တဖန္ ၇-ရက္ ထပ္မံ၍ ကဆုန္လကြယ္ေန႔မွ နယုန္လဆန္း ၆-ရက္ေန႔အထိ ေရႊပလႅင္ႏွင့္ အနိမိသ ဌာနအၾကား ေဗာဓိပင္၏ေျမာက္ဘက္၌ အေရွ႔အေနာက္ သြယ္တန္းလ်က္ အေတာင္ ေျခာက္ဆယ္ရွိေသာ နတ္တို႔ဖန္ဆင္းသည့္ ရတနာစၾကႍေတာ္၌ လူးလာတုံ႔ေခါက္ စၾကႍၾကြကာ သီတင္းသံုး စံျမန္းေတာ္မူသည္။
အနိမိသ သတၱာဟဌာန၌ စံျမန္းေတာ္မူစဥ္ နတ္, ျဗဟၼာတို႔၏ စိတ္ထဲ၌ အရွင္ေဂါတမသည္ ပလႅင္ေတာ္၌ တပ္မက္ျခင္း ရွိေနေသးသည္၊ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ဆံုးခန္းတိုင္ ေရာက္ေတာ္မမူေသး-ဟု ယံုမွားသံသယ ျဖစ္ၾကသည္။ နတ္တို႔၏ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္ေနသည္ကို သိေတာ္မူ၍ ထိုယံုမွားသံသယကို ပယ္ေဖ်ာက္စိမ့္ေသာငွါ ေရအစံု မီးအစံုေသာ ယမကျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မူသည္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ စၾကႍသြားေတာ္မူရင္းပင္ တရားဆင္ျခင္ေတာ္မူ၍ေသာ္၄င္း, အရဟတၱ ဖလသမာပတ္ ၀င္စား၍ေသာ္၄င္း, စံေနေတာ္မူသည္။ ထိုသို႔ စၾကႍသြားလ်က္ ၇-ရက္ စံေနသည့္ဌာနကို ( စကၤမ သတၱာဟ ) ဟု ေခၚသည္။
ရတနာဃရ သတၱာဟ-
ထို႔ေနာက္ ေဗာဓိပင္၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ အေတာင္ ၄၀-(၁၀-လံ) ကြာေ၀းေသာ အရပ္၌ နတ္တို႔ ဖန္ဆင္းအပ္ေသာ ရတနာေရႊအိမ္သို႔ ၾကြေတာ္မူ၍ ထက္၀ယ္ဖြဲ႔ေခြ ထိုင္ေနေတာ္မူျပီးလွ်င္ နယုန္လဆန္း ၇-ရက္ေန႔မွ ၁၃-ရက္ေန႔အထိ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူလ်က္ ၇-ရက္တိတိ သီတင္းသံုး စံေနေတာ္မူသည္။ ဤသို႔ ရွင္ေတာ္ဘုရား ၇-ရက္ ရတနာဃရေရႊအိမ္၌ စံေနေတာ္မူသည္ကို (ရတနာဃရ သတၱာဟ) ဟု ေခၚသည္။
ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ ဤရတနာဃရ ေရႊအိမ္၌ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို သံုးသပ္ဆင္ျခင္ေတာ္မူရာ၌ ေရွးဦး ေျခာက္က်မ္းျဖစ္ေသာ ဓမၼသဂၤဏီ, ၀ိဘင္း, ဓာတုကထာ, ပုဂၢလပညတ္, ကထာ၀တၳဳ, ယမိုက္က်မ္းတို႔ကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာအခါ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား ထြက္ေပၚကြန္႔ျမဴးျခင္း မရွိေသးေခ်။
( အတုမဲ့ တန္ခိုးေတာ္ ထင္ေပၚလာျခင္း )
ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကို သံုးသပ္ဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာ အခါမွသာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ ကိုယ္ေတာ္မွ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္တို႔သည္ ထြက္ေပၚ ကြန္႔ျမဴးလာကာ အနႏၲစၾကာ၀ဠာသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔ ထြန္းလင္း လႊမ္းမိုးေလေတာ့သည္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ ဉာဏ္ေတာ္အနႏၲကို ထင္ရွားေပၚလြင္ေစသည့္ အခမ္းအနားႀကီး က်င္းပဘိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဉာဏ္ေတာ္ တန္ခိုးေတာ္တို႔သည္ တုမဲ့ကင္း ျပိဳင္ဘက္ကင္းသည့္ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ေခ်ျပီဟု မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွေသာ နတ္, ျဗဟၼာ, အေပါင္းတို႔သည္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၾကည္ညိဳသဒၶါ လြန္ၾကဴးစြာျဖင့္ ေျခေတာ္ဦးခိုက္ ပူေဇာ္ၾကေလျပီ။
ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကို သံုးသပ္မွသာ ဉာဏ္ေတာ္အနႏၲ, တန္ခိုးေတာ္အနႏၲ, ျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္လာေပသည္။ နတ္ပရိသတ္ ျဗဟၼာပရိသတ္တို႔ သိလာၾကသည္။
ျမတ္ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ ဘုရားျဖစ္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ တုဘက္ကင္း ျပိဳင္ဘက္ကင္းသည့္ ဉာဏ္ေတာ္ရွင္ တန္ခိုးေတာ္ရွင္ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္ကား မွန္၏။ သို႔ရာတြင္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကို သံုးသပ္ေတာ္မူသည့္အခါမွသာ ထိုသတၱိမ်ား ေပၚလြင္လာေပသည္။
( ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ မ်က္ေမွာက္အက်ိဳး )
သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္းရာျမတ္ႏိုး၊ ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးပမ္း-ေနသူတို႔အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖိဳးေ၀ေအာင္ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္တို႔ တိုးေစသည့္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကို ေန႔ညမျပတ္ ရြတ္ဖတ္ သရဇၩာယ္ၾကရေပမည္။
သို႔မွသာ မိမိတို႔သႏၲာန္၌ ကိန္းေအာင္းေနေသာ ဉာဏအား, ကာယအား အစြမ္းသတၱိတို႔ ေပၚလြင္မည္။ ထြန္းေတာက္မည္။ ထက္ျမက္မည္။ ေပၚလြင္ ထက္ျမက္သည့္ ဉာဏ္အား, ကိုယ္အား, စိတ္အားရွိသည့္ အတိုင္းလည္း ေျမာ္မွန္းသည့္ ေကာင္းက်ိဳးဟူသမွ် အခါမလင့္ မ်က္ေမွာက္ ခ်က္ျခင္းပင္ ျဖစ္ထြန္းကာ ေအာင္ပန္း ဆြတ္ခူးႏိုင္ၾကရေပမည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျဖဴစင္ေကာင္းျမတ္သည့္ ေစတနာရွင္တို႔သည္ မိမိတို႔ေျမာ္မွန္းေသာ ေကာင္းျမတ္သည့္ ေကာင္းက်ိဳးဟူသမွ်ကို မုခ်ေအာင္ျမင္ ရရွိႏိုင္ၾကေစရန္ ရည္သန္၍ ပ႒ာန္းဥေဒၵသ၊ ပ႒ာန္းနိေဒၵသ ပါဠိေတာ္ တို႔ကို ျဖန္႔ျဖဴးလိုက္ရေပသည္။ ဓမၼပူဇာ အခါမလပ္ ထက္ၾကပ္မကြာ ျပဳႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။
