ဗုဒၶအစစ္ကုိ မယံုႏုိင္ၾကေသးျခင္း
ေလာက၌ မစစ္ မမွန္ေသာအရာ, အတုအေယာင္ ဟန္ေဆာင္ေနေသာ သတၱ၀ါအမ်ားကုိ ေတြ႕ႀကံဳဖူးသူတုိ႔သည္ တကယ္ အစစ္အမွန္ကုိ ေတြ႕ၾကရေသာ္လည္း “ယုန္ထင္ ေၾကာင္ထင္” ထင္ေနတတ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ႏွင့္ မယံုႏုိင္ၾကေသးေပ၊ အစစ္အမွန္ျဖစ္သူတုိ႔မွာလည္း အတုအေယာင္ေတြႏွင့္ ေရာေနသျဖင့္ “ႏြားထီးငါးက်ပ္, ႏြားမငါးက်ပ္” တန္ဖုိးခ်င္း ထပ္တူျဖစ္ေန သည့္အတြက္ စိတ္ပ်က္စရာေပတည္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အစစ္အမွန္တုိ႔ သည္ စိစစ္စံုစမ္းတတ္သူမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရမွ တန္ဖုိးျမင့္ႏုိင္ၾကေသာ ေၾကာင့္ စိစစ္စံုစမ္းႏုိင္မည့္ ပညာရွိတုိ႔ႏွင့္သာ မ်ားစြာ ေတြ႕လုိၾက ေလသည္။
ဤျပခဲ့ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္ဗုဒၶေတြ ထြန္းကားေနေသာ ထုိအခ်ိန္မွာ ထြန္းေပၚေတာ္မူလာရေသာ ငါတုိ႔ ဗုဒၶကုိ သတင္းၾကားရ႐ံုမွ်ျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ မယံုႏုိင္ၾကေသးေခ်၊ သတင္း ၾကားလွ်င္ စံုစမ္းခ်င္ေသာ ၀ါသနာရွင္တုိ႔ ဗုဒၶအထံ လာ၍ စံုစမ္းၾက၏၊ ငါတုိ႔ ဗုဒၶအရွင္ျမတ္လည္း ထုိသုိ႔ စံုစံုစမ္းစမ္းႏွင့္ ေက်ခ်မ္းမွ ယံုၾကည္သူကုိသာ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေလ့ရွိသည္၊ “သူမ်ား ေယာင္လုိ႔ ေယာင္, အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္း မသိ”သူကုိ ခ်ီးမြမ္းေတာ္ မမူ။
[ဤေနရာ၌ တိကအဂၤုတၱိဳရ္လာ ကာလာမသုတ္ေတာ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္သင့္၏၊ သုိ႔ေသာ္ အလြန္မွတ္ဖြယ္ေကာင္းလွ၍ အနာဂတ္ သာသနာအခန္းက်မွ ထုတ္ျပပါမည္။]
မွတ္ခ်က္။ ။ ငါတုိ႔၏ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ကုိယ္တုိင္ အစဥ္းစားဉာဏ္ရွိသူ နည္းပါးေသာေၾကာင့္ ထုိထုိကိစၥ၀ယ္ အတု အေယာင္ ဟန္ေဆာင္သူေတြ စားလမ္းေသာက္လမ္း ေျဖာင့္တန္း၍ စန္းပြင့္ေနၾကေလသည္၊ ထုိသူေတြ စန္းပြင့္ေနသေလာက္လည္း အစစ္အမွန္ ျဖစ္သူမ်ားမွာ ေအာက္က် ေနာက္က် ျဖစ္ေနၾကရ၏၊
ထုိကဲ့သုိ႔ အထက္ေရာက္သင့္သူ ေအာက္က်၍ ေအာက္က်သင့္သူ အထက္ေရာက္လ်က္ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေနသမွ်လည္း ဤ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ လြတ္လပ္ေရးရသည့္တုိင္ေအာင္ မ်ားစြာေသာ တုိင္းသူျပည္သားေတြ အမွန္ပင္ အတန္းမျမင့္ႏုိင္ဟု ဆုိရဲ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူမ်ားေျပာတုိင္း မယံုတတ္ဘဲ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ စဥ္းစား ဉာဏ္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ေအာင္ လူေရာ ရွင္ပါ ေတာရြာ ၿမိဳ႕နယ္ ဒိစႀတိတ္နယ္ မက်န္ အသိဉာဏ္ ျမႇင့္တင္ႏုိင္မည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း လူေက်ာင္းမ်ားကုိ စနစ္က်က် တည္ေထာင္ေပးဖုိ႔ မေမ့သင့္ၾကေတာ့ၿပီ။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ႏွင့္ ေကာသလမင္း
အရြယ္ငယ္ေန၍ ငါတုိ႔ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ထြန္းေပၚေတာ္မမူမီ မယံုႏုိင္ပံုကပင္ (ျပခဲ့သည့္အတုိင္း) အတုအေယာင္ ဟန္ေဆာင္ဗုဒၶတုိ႔ ေပၚေပါက္ေနရကား ေကာသလ မဟာရာဇာလည္း ဗုဒၶကုိ မယံုၾကည္သူမ်ားတြင္ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ ျဖစ္၏၊
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ ဗုဒၶျဖစ္ေတာ္ မူၿပီးေနာက္ ဒုတိယ၀ါ၌ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ ေ၀ဠဳ၀န္တုိက္ေတာ္မွာ ၀ါကပ္ေတာ္မူပါေသာ္လည္း ထုိ၀ါတြင္းမတုိင္မီ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ ပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္အရ သာ၀တိၳသုိ႔ ႂကြေတာ္မူရာ ထုိအခါ၌ သက္ေတာ္ ၃၇ ႏွစ္မွ် ရွိေတာ္မူေပဦးမည္၊ ထုိသာ၀တိၳၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ ေတာ္မူစဥ္ ေကာသလမဟာရာဇာလည္း ဗုဒၶအထံသုိ႔ ေရာက္လာ၍ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္စကားမ်ားကုိ ေျပာၿပီးလွ်င္ …
မဟာရာဇာ။ ။ အရွင္ေဂါတမလည္း ဗုဒၶဟု ၀န္ခံပါသလား။ (ဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ကုိ သတိရ၍ “အရွင္ေဂါတမလည္း”ဟု သံုးစဲြသည္။)
ဗုဒၶရွင္ေတာ္။ ။ မဟာရာဇာ…ဗုဒၶဟု ေျပာလွ်င္ ငါ့ကုိ ေျပာမွ အမွန္ျဖစ္မည္၊ ငါသည္အလြန္ ေကာင္းေသာ ဉာဏ္ကုိ ရၿပီ။
မဟာရာဇာ။ ။ အရွင္ေဂါတမ…ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ တပည့္မ်ားစြာျဖင့္ ဂုိဏ္းဆရာႀကီးျဖစ္ၾက ေသာ ပူရာဏကႆပ စေသာဆရာႀကီးတုိ႔ေသာ္မွ ဗုဒၶျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ၀န္မခံၾကကုန္၊ အရွင္ေဂါတမမွာ အသက္လည္းငယ္, ရဟန္းျပဳတာကလည္း မၾကာေသးေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဟု ၀န္မခံသင့္ေသးပါ။ (ရွင္ဘုရင္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ အထက္ကေန၍ စီးစီး နင္းနင္း ေျပာေလသည္။)
ဗုဒၶရွင္ေတာ္။ ။ မဟာရာဇာ … ေလးမ်ိဳးေသာ အရာတုိ႔ကုိ ေသးငယ္သည္ဟု အထင္မေသးထုိက္ ကုန္၊ ေလးမ်ိဳးတုိ႔ကား မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ျဖစ္ေသာ ကေလး, ေႁမြဆုိး, မီး, ရေသ့တုိ႔တည္း၊ မဟာရာဇာ…မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ျဖစ္ေသာ သူငယ္ကုိ “အငယ္ကေလးပဲ”ဟု မေလးမစားျပဳ လွ်င္ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ေသာအခါ ထုိငယ္စဥ္က မေလးမစားခံရမႈကုိ သတိရ၍ ထုိသူကုိ ႀကီးေလးစြာ အျပစ္ေပးတတ္သည္၊ အဆိပ္ထန္ေသာေႁမြကုိ “အငယ္ကေလးပဲ”ဟု မေလးမစားျပဳလွ်င္ ထုိေႁမြကေလးကုိက္၍လည္း ေသႏုိင္သည္၊ မီးကုိ “အငယ္ ကေလးပဲ” ဟု မေလးမစားျပဳလွ်င္ မီးကေလးသည္ အမိႈက္စေသာ ေလာင္စာႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ ႀကီးက်ယ္စြာ ေလာင္တတ္သည္၊ ထုိ႔အတူ သီလသိကၡာရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္း ရေသ့ ရဟန္းကုိ “အငယ္ကေလးပဲ”ဟု မေလးမစားျပဳျပန္လွ်င္ သူ၏ သီလ တန္ခုိးေၾကာင့္ အက်ိဳးမဲ့ ျဖစ္ရတတ္သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေကာသလမဟာရာဇာသည္ ဉာဏ္ပညာနည္းပါး ရွာ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ သူႏွင့္တန္႐ံုသာ တရားေဟာေတာ္မူ၏၊ ထုိမဟာရာဇာလည္း ထုိမွ်ေလာက္ တရားစကားကုိပင္ မ်ားစြာသေဘာက်၍ ရတနာသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္သူ ဥပါသကာဟူ၍ မွတ္ေတာ္မူပါမည့္အေၾကာင္းကုိ ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
ဤသုတၱန္၌ “အသက္ႀကီးသူႏွင့္ရဟန္းျပဳ၍ ၾကာျမင့္သူေတြသာ ဗုဒၶျဖစ္မည္ဆုိလွ်င္ ျဖစ္တန္ရာ၏၊ အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ ရဟန္း ျပဳခါစ ျဖစ္သူတုိ႔ကား အသိဉာဏ္နည္းပါးဦးမည္သာ”ဟု မဟာရာဇာ ထင္ေနျခင္းသည္ “အသက္ႀကီးေသာ ဘုန္းႀကီးဟူသမွ် စာတတ္ခ်ည္း”ဟု ငယ္စဥ္က ဘုန္းႀကီးထင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ တူလွ၏၊ ယခုကာလ၌ လည္း အသက္သိကၡာ ႀကီးသူတုိ႔၏ စကားကုိသာ အမွန္ဟု ယူလုိ ၾက၏၊ ႐ုိေသကို္င္း႐ိႈင္းရမည့္ ကိစၥ၌ ႀကီးသူကုိ ဂါရ၀ျပဳသင့္၏၊ ပညာေရးဆုိင္ရာ (အသိဉာဏ္ကိစၥ)၌မူ နဂုိဉာဏ္ႏွင့္ အသင္အၾကား (ဗဟုသုတ)မ်ားျခင္း လုပ္ရည္ကုိင္ရည္ ၀ေနျခင္းတုိ႔သာ ပဓာန ျဖစ္ေၾကာင္း, အသက္ အႀကီး အငယ္မွာ ပဓာနမဟုတ္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ၾကေပသည္။ 
No comments:
Post a Comment