အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဟု ဆက္လက္႐ႈပံု
ထုိ႔ေနာက္ ကုိယ္ေတာ့္သႏၲာန္ရွိေသာ ႐ုပ္ႏွင့္ နာမ္တရားစု၏ (အမ်ား ထင္သလုိ အၾကာႀကီး မတည္တံ့ဘဲ) ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း ပ်က္စီးရပံု အျခင္းအရာ အနိစၥလကၡဏာကုိ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ႐ႈလ်က္ “အားလံုး ႐ုပ္ နာမ္ေတြသည္ အျမဲမရွိ အျမဲမရွိ အျမဲမရွိ=အနိစၥ အနိစၥ အနိစၥခ်ည္းပါတကား”ဟု စဥ္းစား ေနေသာ ၀ိပႆနာဉာဏ္သည္လည္းေကာင္း, ဤ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာကုိယ္ ရွိေနသမွ် ျဖစ္ရ ပ်က္ရျခင္းဟူေသာ သခၤါရဒုကၡႏွင့္တကြ အုိရ နာရ ေသရျခင္းဒုကၡမွ စ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကုိယ္ဒုကၡ စိတ္ဒုကၡေတြကုိ ခံရမည္သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အားလံုးေသာ ႐ုပ္ နာမ္ေတြသည္ ဒုကၡျဖစ္ဖုိ႔ အေၾကာင္း ဒုကၡအေလာင္း ခ်ည္းပါတကား” ဟု စဥ္းစားေနေသာ ၀ိပႆနာဉာဏ္သည္ လည္းေကာင္း,
႐ုပ္နာမ္ခႏၶာတြင္း၌ မိမိအလုိက် စီမံႏုိင္ေသာ “အတၱ”ေခၚ အသက္ေကာင္ ၀ိညာဥ္ မရွိ၊ ႐ုပ္နာမ္ကုိ ဖယ္ထားလုိက္လွ်င္ “မိမိ= ငါ, သူ”ဟု ေခၚရေသာ အရာသည္ပင္ မရွိ၊ “အားလံုး႐ုပ္နာမ္ခႏၶာေတြသည္ အတၱလည္း မဟုတ္, အတၱလည္း မရွိ = အနတၱ အနတၱ အနတၱခ်ည္းပါတကား“ဟု စဥ္းစား သိျမင္ေသာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ သည္လည္းေကာင္း,
ဆက္၍ ဆက္၍ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနေလရာ ခႏၶာကုိယ္၌ ႏွစ္သက္တြယ္တာေနက်ျဖစ္ေသာ တဏွာသည္ နည္း၍ နည္း၍ လာေလေတာ့၏၊ ျဖစ္ျမဲ ျဖစ္ေနေသာ ဉာဏ္အစဥ္လည္း ထုိ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ နာမ္ခႏၶာ၌ ၿငီးေငြ႕စရာ ေၾကာက္စရာႏွင့္ အျပစ္ေတြကုိသာ ျမင္ေနေလေတာ့သည္။
ဗုဒၶျဖစ္ေတာ္မူပံု
ထုိသုိ႔ ျမင္သျဖင့္ ႐ုပ္ နာမ္ခႏၶာမွ လြတ္လပ္ျခင္းကုိ လြန္စြာ လုိလားေနရကား ႐ုပ္ နာမ္ခႏၶာကုိ စိတ္ျဖင့္ အာ႐ံုမျပဳဘဲ ႐ုပ္ နာမ္ႏွင့္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းျဖစ္ေသာ နိစၥသုခဓာတ္ကို စမ္းသပ္ရွာေဖြေလရာ ျမင္ေတာ့မလုိ ျမင္ေတာ့မလုိႏွင့္ အေတာ္ႀကီးၾကာမွ အမွန္ျမင္ေသာ စိတ္အစဥ္တစ္မ်ိဳးသည္ ထင္ရွားေပၚလာ၏၊ စိတ္ဓာတ္ကား ေအးသြားသလုိ ျဖစ္၏၊ ေသာတာပတိၱမဂ္ဉာဏ္ ေပၚလာသည္ဟု ဆုိလုိသည္၊ စိတ္ဓာတ္၌ ၿငိကပ္ပါလာေသာ ကိေလသာ ဓာတ္ခုိး ဓာတ္ေငြ႕မ်ားသည္ ထုိခဏ၌ အေတာ္ရွင္းသြား၏၊ လံုးလံုးကား မကုန္ေသး၊ ထုိ႔ေနာက္ တစ္ဆက္တည္းေလာက္ပင္ အလြန္ လ်င္ျမန္စြာ နိစၥသုချဖစ္ေသာ (နိဗၺာန္)ဓာတ္တစ္မ်ိဳးကုိ ထပ္၍ထပ္၍ ျမင္ေသာဉာဏ္မ်ား ေပၚလာ၏၊ စိတ္အစဥ္ကား ေအး၍ေအး၍သြားေတာ့၏၊ ကိေလသာဓာတ္ပူ ဓာတ္ခုိးတုိ႔လည္း တုိး၍တုိး၍ ကုန္ခန္းသြားေလရာ ေနာက္ဆံုး အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ေပၚလာေသာအခါ ကိေလသာအေနာက္အက်ဳ အပူအခုိးအေငြ႕ဟူသမွ် လံုး၀ကင္းစင္၍ “သဗၺညဳတာ”ေခၚ ထူးျခားေသာ ဉာဏ္ေတာ္ကုိလည္း ရေတာ္မူသည္။
သဗၺညဳတာဉာဏ္စြမ္း
[သဗၺ = အလံုးစံုကုိ + ညဳ = သိေသာ ပုဂိၢဳလ္၏ + တာ = ျဖစ္ေၾကာင္းဉာဏ္၊] ထုိဉာဏ္ေတာ္၏အစြမ္းကား…
(၁) သိရန္မွန္သမွ် အားလံုးကုိ အကုန္အစင္ သိေတာ္မူျခင္း
(၂) သိအပ္ၿပီးေသာ တရားတုိင္း၏ ေဟာနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ သိေတာ္မူျခင္း
(၃) သံသရာ၀ဋ္ဒုကၡမွ ကၽြတ္ လြတ္ထုိက္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏ သဒၶါ ပညာ စေသာ ေရွးကပါလာ ေသာ ဣေႁႏၵ အႏု အရင့္ကုိလည္းေကာင္း, ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ သဒၶါ ပညာ စေသာ ယခုဘ၀၌ အျဖစ္မ်ားေသာ စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ လည္းေကာင္း သိေတာ္မူျခင္းအားျဖင့္ သံုးပါးရွိပါသည္။
“ဗုဒၶ = သမၼာသမၺဳဒၶ”ဟူေသာ နာမည္ေတာ္သည္ ဤသဗၺညဳတာဉာဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ နာမည္ေတာ္တည္း၊ ထုိ ဗုဒၶျဖစ္ခ်ိန္မွာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ကုန္၍ ညဥ့္သန္းေခါင္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ လျပည့္ ေက်ာ္ တစ္ရက္သုိ႔ မေရာက္ခင္ အ႐ုဏ္တက္ခါနီးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
[ေဆာင္] ၁။ သိရန္မွန္က,မက်န္ရေအာင္,လံုး၀စံုလင္,အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္အစြမ္းတည္း။
၂။ သိသည့္တရား, မ်ားအျပား၌, ေဟာထားစဖြယ္, နည္းသြယ္သြယ္ကုိ, ျခယ္လွယ္စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္အစြမ္းတည္း။
၃။ ကၽြတ္ထုိက္ၾကေပ, မ်ားေ၀ေန၏, ဣေႁႏၵ စ႐ိုက္, သူ႕အႀကိဳက္ကုိ, ႏႈိက္ခၽြတ္ စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္အစြမ္းတည္း။
၄။ ဉာဏ္ေတာ္စြမ္းပကား, ဤသံုးပါးေၾကာင့္, အမ်ား ေ၀ေန, ကၽြတ္လြတ္ေစဖုိ႔, မေနမနား, သက္ေတာ္ အားျဖင့္, ႀကီးမားေလဘိ, ရွစ္ဆယ္ျပည့္၍, ပရိနိဗၺာန္, စံသည့္တုိင္ေအာင္, သယ္ယူေဆာင္,… ဘုန္းေခါင္ ငါတုိ႔ဘုရားတည္း။
Credit to
No comments:
Post a Comment