သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဂါထာမဟုတ္ပါ။
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ပိဋကတ္သံုးပံုတြင္ ပါဝင္ေသာ ဂါထာလည္း မဟုတ္ပါ။
သမၺဳေဒၶဂါထာကို မည္သူက စတင္ဖြဲ႔ႏြဲ႔ သီကံုးခဲ့သည္ကိုလည္း မသိရပါ။
သို႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာအလင္းေရာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဝယ္ စတင္ျဖန္႔က်က္သည့္ သထံုေခတ္မွ စတင္ေပၚေပါက္လာသည္ဟုသာ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိမ်ားက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကသည္။
ထိုသထံုေခတ္ သာသနာေတာ္ လင္းေရာင္ျခည္ စတင္ထြန္းလင္းသည့္ေခတ္မွသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတဝန္းသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔ခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားျခင္းမွာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ရိုးရိုးကုသိုလ္ရေအာင္ ဘုရားရွိခိုးအျဖစ္သာမက ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ေတြ႔ႀကံဳရင္ဆိုင္ရမည့္ ေဘးဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အႏၲရာယ္ဆိုး အဖံုဖံုတို႔မွ လက္ေတြ႔ မ်က္ေတြ႔ ပြဲေတြ႔ အႏၲရာယ္ကင္းၾကသည္ကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကရသျဖင့္ နာမည္ႀကီးျပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ အေလးအျမတ္ထားသည့္ သရဏဂံုျမတ္သံုးပါးကို အျမဲမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းကဲ့သို႔ပင္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ရရွိႏိုင္သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ျမတ္ဘုရားကို ပို၍အားထားၾကည္ညိဳ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းႏွင့္ ျမတ္တရားႏွင့္ ျမတ္သံဃာအေပါင္းကိုလည္း ယံုၾကည္အားထားကာ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဂါထာေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ေတြ႔ရွိရပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္ သရဏဂံုသံုးပါးကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းကဲ့သို႔ အသြင္သ႑ာန္ျခင္း တူညီေနပါသည္။
သို႔ေသာ္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ထူးျခားခ်က္မွာ အႏႈိင္းမဲ့ျမတ္ဗုဒၶ တဆူတည္းကို ပူေဇာ္ထားျခင္းမဟုတ္၊၊ ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ပြင့္ေလကုန္ျပီးသည့္ ျမတ္ဗုဒၶအေပါင္းကို ပူေဇာ္ထားေသာ ဂါထာ (ဝါ) ဘုရားရွိခိုးႀကီး ျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ ထိုအႏႈိင္းမဲ့ဘုရားရွင္မ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္ တရားေတာ္ျမတ္အေပါင္းတို႔အား၄င္း၊ ထိုျမတ္ဘုရားသခင္တို႔၏ တပည့္သားသာဝက ရဟႏၲာ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္အေပါင္းတို႔အား၄င္း၊ ရိုေသလွစြာ ရွိခိုးပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေသာ ဘုရားရွိခိုးဂါထာေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးသည္ တန္ခိုးထက္ျမက္လွ၏။ အႏၲရာယ္ဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္ၾက၏။ အသတ္ခံရမည့္ေဘးဆိုး အဖံုဖံုမွ လြတ္ေျမာက္ၾက၏၊ ေရာဂါဆိုးအေထြေထြမွ ကင္းလြတ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံဝယ္ ထင္ရွားေက်ာ္ေစာ ဂုဏ္သတင္း သင္းပ်ံ႔ျပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ႏႈတ္ဖ်ားဝယ္ သီက်ဴးပူေဇာ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။
အလားတူပင္ ညအိပ္ရာမဝင္မီ၌လည္း သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ၉-ေခါက္တိတိ ဘုရားရွိခိုးျပီးမွ အိပ္ရာဝင္ၾကရသည္။
ဤသမၺဳေဒၶဘုရားရွိခိုးႀကီးေၾကာင့္ပင္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွ စက္ေသနတ္ တဒက္ဒက္ပစ္ခတ္ေနေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုကို က်ည္တပြင့္မွ် မထိမမွန္ခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ ျမစ္ကမ္းနားႏွင့္နီးသျဖင့္ ေန႔စဥ္ ကၽြဲညီေနာင္ေခၚ မဟာမိတ္ေလယာဥ္မ်ားက ျမစ္တြင္းရွိ ေလွ၊ သမၺန္မ်ားကို တရစပ္ပစ္ခတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႔အိမ္မ်ားမွာ ေလယာဥ္ေပၚမွပစ္သည့္ စက္ေသနတ္က်ည္ဆန္ေၾကာင့္ မီးဟုန္းဟုန္းထေလာင္သြားသည္။
ေသလိုက္ၾကသည္မွာလည္း အတံုးအရံုး။
ယုတ္စြအဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားတစု ဝဲေျခာက္ပင္ မေပါက္ၾကပါ။ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဝမ္းေရာဂါအစ ဝဲေျခာက္အဆံုး လူတိုင္း အိမ္တိုင္းတြင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ေသာေရာဂါေဝဒနာဆိုးမ်ားမွလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လြတ္ကင္းၾကသည္။
*****
ဂ်ပန္ေခတ္သာ္ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ ေခတ္ဆိုး,ေခတ္ပ်က္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေတြ႔ေနရေသာ မိသားစုသည္ မနက္ျဖန္တြင္ ေတြ႔ခ်င္မွေတြ႔ရမည္။ မိမိတို႔ေနအိမ္ေပၚသို႔ ဗံုးက်၍ မိသားတစုလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႔တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ မိသားစုမ်ားမွာ ေန႔ေသမလား၊ ညေသမလား မသိရသျဖင့္ က်ီးလန္႔စာစားဘဝျဖင့္ ေနေနရသည္။ ဤအထဲတြင္ ဦးေက်ာ္တို႔မိသားစုလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။
ဦးေက်ာ္သည္ မိမိရင္ေသြးမ်ားကို အေရးၾကံဳလွ်င္ အႏၲရာယ္ဆိုးမ်ားမွ ကာကြယ္ႏိုင္ေသာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ႏႈတ္တိုက္ရေအာင္ သင္ၾကားေပးထားသည္။ ျပီးေတာ့ နံနက္တႀကိမ္၊ ညတႀကိမ္ ဘုရားစင္ေရွ႔တြင္ ဝတ္တက္ရွိခိုးပူေဇာ္ၾကသည္။ ျပီးေတာ့လည္း ရန္သူဗံုးၾကဲေလယာဥ္ပ်ံမ်ားလာေၾကာင္း အခ်က္ေပးဥၾသသံႀကီးကို ၾကားလိုက္လွ်င္ ဗံုးခိုက်င္းထဲေျပးဝင္ ၾကျပီး သမၺဳေဒၶဂါထာကို တဖြဖြရြတ္ဆိုၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ရႈမဝဦးေက်ာ္ႏွင့္ မိသားတစုလံုး အႏၲရာယ္ဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ လြတ္ကင္းခဲ့ၾကသည္။ ဦးေက်ာ္တို႔ေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းရပ္ရွိ ဗံုးခိုက်င္းမ်ား အိမ္မ်ားေပၚသို႔ မီးေလာင္ဗံုးမ်ားက်၍ ေသၾက,
ေၾကၾကသည္္မွာ ျမင္မေကာင္းပါ။
တေန႔ ဦးေက်ာ္တို႔မိသားစု ပုန္းေအာင္းေနေသာ ဗံုးခိုက်င္းမ်ားအနီးသို႔ ဗံုးမ်ားအက်ခံရသျဖင့္ ဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ က်င္းပိျပီး အေသဆိုးႏွင့္ ေသၾကရသည္ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျပီးေနာက္ ရႈမဝဦးေက်ာ္ႏွင့္ မိသားစုတို႔ ဗိုလ္ရာညြန္႔လမ္း(စေကာ့ေစ်း-ဝါ-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းအနီး)သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔လာခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာစာေပေလာက၌ ဆန္းသစ္ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ရႈမဝမဂၢဇင္းႀကီးကို ထုတ္ေဝခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။
တဖန္ ဦးေက်ာ္သည္ အပယ္ရတနာ၊ လာလုလုေငး၊ ခ်စ္တဲ့သူရဲ႔ရင္ခြင္ စေသာ ရုပ္ရွင္ကားမ်ားကို ရိုက္ကူးခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။
ဤသို႔ ရႈမဝဦးေက်ာ္၏ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ဝတ္မပ်က္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဦးေက်ာ္၏သာႀကီး စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ဒါရိုက္တာ ေမာင္ေဆြတင္(ဦးေဆြတင္)က ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ပါသည္။
*****
ျပီးလွ်င္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးႏွင့္တကြ အနက္မ်ားကို ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ေလသည္-ဟု မႏၲေလးျမိဳ႔တည္နန္းတည္ စာတမ္းတြင္ စည္သူေမာင္ေမာင္ေက်ာ္က မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့ပါသည္။
မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးကိုယ္တိုင္ ေန႔စဥ္ဝတ္ထားကာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ျမင္ကြန္း၊ ျမင္းခံုတိုင္တို႔က လုပ္ၾကံရာ၌ အသက္ေဘးမွ သီသီေလးလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ပါသည္။ ဤသည္မွာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
*****
ႏႈတ္ျဖင့္ ျမြက္၍ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္မွာ ၉-သေခ်ၤ တိုင္တိုင္ ၾကာခဲ့၏။
စိတ္ေရာႏႈတ္ပါ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္မွာ ၄-သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းတိုင္တိုင္ ၾကာခဲ့၏။
ေပါင္း အသေခ်ၤ ၂၀-ႏွင့္ ကမၻာတသိန္းျဖစ္ပါသည္။
ဤတြင္ ၄-ေသခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းအတြင္း၌ တဏွကၤရာဘုရားမွစ၍ ဘုရားေပါင္း ၂၈-ဆူ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾက။ ထို ၄-သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းအတြင္း ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို ရည္စူး၍ ဘုရားရွိခိုးေၾကာင္းကို သမၺဳေဒၶ အ႒ဝီသဥၥ-ပါဠိျဖင့္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔အား စတင္ပူေဇာ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။
စိတ္ကူးျဖင့္ ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ ၇-သေခ်ၤႏွင့္ ႏႈတ္ျမြက္ဆို၍ ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ ၉-အသေခ်ၤတို႔ကို ေပါင္းေသာ္ ၁၆-အသေခ်ၤျဖစ္၏။ ထို ၁၆-သေခ်ၤအတြင္း၌ ျဗဟၼာေဒဝဘုရားမွစ၍ ဘုရားေပါင္း (၅၁၂၀၀၀) (ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္) ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကေလသည္။
ထို ၁၆-သေခ်ၤအတြင္း ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္အေပါင္းကို ရည္စူး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ေၾကာင္းကို
သမၺဳေဒၶ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက။
ပဥၥသတ သဟႆာနိ၊ နမာမိ သိရသာမဟံ။
ပါဠိျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။
တဖန္-
ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက၊ ပဥၥသတသဟႆာနိ၊ သမၺဳေဒၶ စ သိရသာမဟံ နမာမိ-ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို ဦးေခါင္းျဖင့္ တပည့္ေတာ္ရွိခိုးပါ၏-ဟု ဖြင့္ဆိုထားသည္။
တဖန္-
အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤါ၊ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ-ဟူေသာ ႏွစ္ပါဒသည္ ႏွဲႀကိဳးဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားေခတ္တြင္ အဆိုပါႏွစ္ပါဒ မပါရွိေပ။ ေႏွာင္းေခတ္မွ ပါရွိလာခဲ့သည္။
ထိုႏွစ္ပါဒမပါလွ်င္ အသေခ်ၤ ၂၀-အတြင္း ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကိုသာ ရွိခိုးေသာဂါထာဟု မွတ္သားျပီး ထိုႏွစ္ပါဒပါလွ်င္ အသေခ်ၤ ၂၀-၏ ဟိုဘက္မွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ ေပါရာဏေဂါတမ အစရွိေသာ ဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔ကို ရွိခိုးပူေဇာ္ေသာဂါထာဟု ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
တဖန္--
ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ အာဒေရန နမာမဟံ-
ဟူေသာႏွစ္ပါဒျဖင့္ ထိုဘုရားအေပါင္းတို႔၏ တရားေတာ္ဆယ္ပါးႏွင့္ ရွစ္ပါးေသာ အရိယာသံဃာေတာ္ျမတ္ အေပါင္းကိုလည္း ရိုေသစြာရွိခိုးပါ၏ဟူ၍ အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ျမတ္ဗုဒၶအေပါင္းတို႔အား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျခင္း၊ ထိုဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔၏ တရားေတာ္ျမတ္အေပါင္းတို႔အား ရွိခိုးျခင္း၊ ထိုဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔၏ တပည့္သာဝက ရဟႏၲာျမတ္အေပါင္းတို႔အား ရွိခိုးျခင္း စေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔အား ရွိခိုးပူေဇာ္ေသာဂါထာျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤသမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးမွာ ေႏွာင္းေခတ္မွ ေပၚလာေသာ္လည္း ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း အရိုအေသ၊ အေလးအျမတ္ထားကာ ပူေဇာ္ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ က်ိဳက္လတ္ျမိဳ႔ေန ပစၧိမာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဤသမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးသည္
ေလာကီ, ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာအက်ိဳးကို ေပးစြမ္းႏိုင္သည္ဟု မိန္႔ဆိုထားျခင္းျဖစ္သည္။
သုသုက
(ဂမၻီရ ၂၀၀၇-၁၂)
ပဥၥသတ သဟႆာနိ၊ နမာမိ သိရသာမဟံ။
အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤါ၊ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ။
ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ အာဒေရန နမာမဟံ။
နမကၠာရာႏုဘာေဝန၊ ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေဝ။
အေနကာ အႏၲရာယာပိ၊ ဝိနႆႏၲဳ အေသသေတာ။
အ႒ဝီသံ-သံုးပါးဘဝ, သံုးေလာကတြင္, ဉာဏေရာင္ဖိတ္, ေအာင္ဘိသိက္ႏွင့္, ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ-တန္ေဆာင္ပမာ, ဉာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္, သစၥာပြင့္လင္း, တရားမင္းတို႔ကို၄င္း၊
ဒါြဒသဥၥ သဟႆေက-နိဗၺာန္ကိန္းေအာင္း, စက္ေမြ႔ေလ်ာင္းသည့္, တေသာင္းႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ၊
သမၺဳေဒၶ စ-လေရာင္ပမာ, ဉာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္, သစၥာလင္းေျပာင္, ျမတ္ဘုန္းေခါင္တို႔ကို၄င္း၊
ပဥၥသတသဟႆာနိ-ေသာင္းတိုက္စၾကာဝဠာ, ဂုဏ္ဝါေရွာင္ရွိန္း, ငါးသိန္းကုန္ေသာ၊
သမၺဳေဒၶ စ-ေနေရာင္ပမာ, ဉာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္, သစၥာလင္းထိန္, ျမတ္မုနိန္တို႔ကို၄င္း၊
အဟံ-အကၽြႏ္ုပ္သည္၊ သိရသာ-ဦးေခါင္းရတနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္၊ နမာမိ-ရိုေသညြတ္က်ိဳး, လက္အုပ္မိုး၍, ရွိခိုးပါ၏။
ဂဂၤါ-ဂဂၤါယ-ဂဂၤါျမစ္အတြင္း၌၊ ဝါဠဳကာ-ရွိၾကကုန္ေသာ သဲတို႔သည္၊ အပၸကာ-နည္းၾကကုန္ေသး၏။ နိဗၺဳတာ-ဘံုဇာတ္သိမ္း၍ ျငိမ္းေအးေတာ္မူၾကကုန္ျပီးေသာ၊ ဇိနာ-ေႏွာင့္ယွက္ဖန္လာ, မာရ္ငါးျဖာကို, အရိယာမဂ္, ဘုန္းေရာင္စက္ျဖင့္, ခ်ိဳးဖ်က္လြယ္ကူ, ေအာင္ေတာ္မူေသာ, ဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔ကား၊ အနႏၲာ-သခ်ၤာဂဏန္း, ေရတြက္မွန္းလည္း, ဆံုးခန္းတိုင္ေျမာက္, မေရာက္ႏိုင္ၾကကုန္၊ ေတ ဇိေန စ-ထိုဘုရားရွင္ တို႔ကို၄င္း၊ ေတသံ-ထိုငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ဘုရားရွင္, မေရတြက္ႏိုင္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏၊ ဓမၼဥၥ-တရားေတာ္ျမတ္ကို၄င္း၊ သံဃဥၥ-တပည့္သားသံဃာေတာ္ျမတ္ကို၄င္း၊ အဟံ-အကၽြႏ္ုပ္သည္၊ အာဒေရန-အာဒရံ-ရိုေသစြာ၊ နမာမိ-ရွိခိုးပါ၏။
နမကၠာရာႏုဘာေဝန-ဤသို႔ ရွိခိုးပူေဇာ္, ဖူးေျမႇာ္မာန္ေလွ်ာ့, ကန္ေတာ့ရေသာ, ပဏာမကုသိုလ္,
ေစတနာေၾကာင့္၊ သေဗၺ-ခပ္သိမ္းကုန္ေသာ၊ ဥပဒၵေဝ-ေဘးရန္တို႔ကို၊ ဟိတြာ-ပယ္ေဖ်ာက္၍၊ အေနကာ အႏၲရာ ယာပိ-တပါးမက, မ်ားလွသြယ္သြယ္, အႏၲရာယ္တို႔သည္လည္း၊ အေသသေတာ-အၾကြင္းအက်န္ မရွိေသာအားျဖင့္၊ ဝိနႆႏၲဳ-ေပ်ာက္ပ်က္ပါေစကုန္သတည္း။
(ေမာ္လူး)
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ပိဋကတ္သံုးပံုတြင္ ပါဝင္ေသာ ဂါထာလည္း မဟုတ္ပါ။
သမၺဳေဒၶဂါထာကို မည္သူက စတင္ဖြဲ႔ႏြဲ႔ သီကံုးခဲ့သည္ကိုလည္း မသိရပါ။
သို႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာအလင္းေရာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဝယ္ စတင္ျဖန္႔က်က္သည့္ သထံုေခတ္မွ စတင္ေပၚေပါက္လာသည္ဟုသာ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိမ်ားက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကသည္။
ထိုသထံုေခတ္ သာသနာေတာ္ လင္းေရာင္ျခည္ စတင္ထြန္းလင္းသည့္ေခတ္မွသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတဝန္းသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔ခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားျခင္းမွာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ရိုးရိုးကုသိုလ္ရေအာင္ ဘုရားရွိခိုးအျဖစ္သာမက ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ေတြ႔ႀကံဳရင္ဆိုင္ရမည့္ ေဘးဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အႏၲရာယ္ဆိုး အဖံုဖံုတို႔မွ လက္ေတြ႔ မ်က္ေတြ႔ ပြဲေတြ႔ အႏၲရာယ္ကင္းၾကသည္ကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကရသျဖင့္ နာမည္ႀကီးျပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ အေလးအျမတ္ထားသည့္ သရဏဂံုျမတ္သံုးပါးကို အျမဲမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းကဲ့သို႔ပင္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ရရွိႏိုင္သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ျမတ္ဘုရားကို ပို၍အားထားၾကည္ညိဳ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းႏွင့္ ျမတ္တရားႏွင့္ ျမတ္သံဃာအေပါင္းကိုလည္း ယံုၾကည္အားထားကာ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဂါထာေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ေတြ႔ရွိရပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္ သရဏဂံုသံုးပါးကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းကဲ့သို႔ အသြင္သ႑ာန္ျခင္း တူညီေနပါသည္။
သို႔ေသာ္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ထူးျခားခ်က္မွာ အႏႈိင္းမဲ့ျမတ္ဗုဒၶ တဆူတည္းကို ပူေဇာ္ထားျခင္းမဟုတ္၊၊ ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ပြင့္ေလကုန္ျပီးသည့္ ျမတ္ဗုဒၶအေပါင္းကို ပူေဇာ္ထားေသာ ဂါထာ (ဝါ) ဘုရားရွိခိုးႀကီး ျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ ထိုအႏႈိင္းမဲ့ဘုရားရွင္မ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္ တရားေတာ္ျမတ္အေပါင္းတို႔အား၄င္း၊ ထိုျမတ္ဘုရားသခင္တို႔၏ တပည့္သားသာဝက ရဟႏၲာ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္အေပါင္းတို႔အား၄င္း၊ ရိုေသလွစြာ ရွိခိုးပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေသာ ဘုရားရွိခိုးဂါထာေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးသည္ တန္ခိုးထက္ျမက္လွ၏။ အႏၲရာယ္ဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္ၾက၏။ အသတ္ခံရမည့္ေဘးဆိုး အဖံုဖံုမွ လြတ္ေျမာက္ၾက၏၊ ေရာဂါဆိုးအေထြေထြမွ ကင္းလြတ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံဝယ္ ထင္ရွားေက်ာ္ေစာ ဂုဏ္သတင္း သင္းပ်ံ႔ျပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ႏႈတ္ဖ်ားဝယ္ သီက်ဴးပူေဇာ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။
ဦးျပဳံးခ်ိဳႏွင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီး---
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္စဥ္တုန္းက အမိ,အဖမ်ားက သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ႏႈတ္တိုက္ခ်ေပးခဲ့သည္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားတစု ဂ်ပန္ေခတ္ႀကီးဝယ္ နံနက္အိပ္ရာမွ ထလွ်င္ထခ်င္း မ်က္ႏွာသစ္ျပီး သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ၉-ေခါက္တိတိရြတ္ဆိုျပီး ဘုရားရွိခိုးရသည္။အလားတူပင္ ညအိပ္ရာမဝင္မီ၌လည္း သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ၉-ေခါက္တိတိ ဘုရားရွိခိုးျပီးမွ အိပ္ရာဝင္ၾကရသည္။
ဤသမၺဳေဒၶဘုရားရွိခိုးႀကီးေၾကာင့္ပင္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွ စက္ေသနတ္ တဒက္ဒက္ပစ္ခတ္ေနေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုကို က်ည္တပြင့္မွ် မထိမမွန္ခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ ျမစ္ကမ္းနားႏွင့္နီးသျဖင့္ ေန႔စဥ္ ကၽြဲညီေနာင္ေခၚ မဟာမိတ္ေလယာဥ္မ်ားက ျမစ္တြင္းရွိ ေလွ၊ သမၺန္မ်ားကို တရစပ္ပစ္ခတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႔အိမ္မ်ားမွာ ေလယာဥ္ေပၚမွပစ္သည့္ စက္ေသနတ္က်ည္ဆန္ေၾကာင့္ မီးဟုန္းဟုန္းထေလာင္သြားသည္။
ေသလိုက္ၾကသည္မွာလည္း အတံုးအရံုး။
ယုတ္စြအဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားတစု ဝဲေျခာက္ပင္ မေပါက္ၾကပါ။ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဝမ္းေရာဂါအစ ဝဲေျခာက္အဆံုး လူတိုင္း အိမ္တိုင္းတြင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ေသာေရာဂါေဝဒနာဆိုးမ်ားမွလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လြတ္ကင္းၾကသည္။
*****
ရႈမဝ ဦးေက်ာ္ႏွင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီး---
ဂ်ပန္ေခတ္တေခတ္လံုးတြင္ ရႈမဝဦးေက်ာ္ႏွင့္ မိသားစုသည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ စမ္းေခ်ာင္းရပ္တြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္တေခတ္လံုးဝယ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ႀကီးေပၚသို႔ မဟာမိတ္တို႔၏ ေလယာဥ္မ်ား ေန႔စဥ္ တဝုန္းဝုန္း၊ တဒိန္းဒိန္ ဗံုးမိုးမ်ား ရြာခ်လ်က္ရွိသည္။ဂ်ပန္ေခတ္သာ္ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ ေခတ္ဆိုး,ေခတ္ပ်က္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေတြ႔ေနရေသာ မိသားစုသည္ မနက္ျဖန္တြင္ ေတြ႔ခ်င္မွေတြ႔ရမည္။ မိမိတို႔ေနအိမ္ေပၚသို႔ ဗံုးက်၍ မိသားတစုလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႔တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ မိသားစုမ်ားမွာ ေန႔ေသမလား၊ ညေသမလား မသိရသျဖင့္ က်ီးလန္႔စာစားဘဝျဖင့္ ေနေနရသည္။ ဤအထဲတြင္ ဦးေက်ာ္တို႔မိသားစုလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။
ဦးေက်ာ္သည္ မိမိရင္ေသြးမ်ားကို အေရးၾကံဳလွ်င္ အႏၲရာယ္ဆိုးမ်ားမွ ကာကြယ္ႏိုင္ေသာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ႏႈတ္တိုက္ရေအာင္ သင္ၾကားေပးထားသည္။ ျပီးေတာ့ နံနက္တႀကိမ္၊ ညတႀကိမ္ ဘုရားစင္ေရွ႔တြင္ ဝတ္တက္ရွိခိုးပူေဇာ္ၾကသည္။ ျပီးေတာ့လည္း ရန္သူဗံုးၾကဲေလယာဥ္ပ်ံမ်ားလာေၾကာင္း အခ်က္ေပးဥၾသသံႀကီးကို ၾကားလိုက္လွ်င္ ဗံုးခိုက်င္းထဲေျပးဝင္ ၾကျပီး သမၺဳေဒၶဂါထာကို တဖြဖြရြတ္ဆိုၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ရႈမဝဦးေက်ာ္ႏွင့္ မိသားတစုလံုး အႏၲရာယ္ဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ လြတ္ကင္းခဲ့ၾကသည္။ ဦးေက်ာ္တို႔ေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းရပ္ရွိ ဗံုးခိုက်င္းမ်ား အိမ္မ်ားေပၚသို႔ မီးေလာင္ဗံုးမ်ားက်၍ ေသၾက,
ေၾကၾကသည္္မွာ ျမင္မေကာင္းပါ။
တေန႔ ဦးေက်ာ္တို႔မိသားစု ပုန္းေအာင္းေနေသာ ဗံုးခိုက်င္းမ်ားအနီးသို႔ ဗံုးမ်ားအက်ခံရသျဖင့္ ဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ က်င္းပိျပီး အေသဆိုးႏွင့္ ေသၾကရသည္ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျပီးေနာက္ ရႈမဝဦးေက်ာ္ႏွင့္ မိသားစုတို႔ ဗိုလ္ရာညြန္႔လမ္း(စေကာ့ေစ်း-ဝါ-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းအနီး)သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔လာခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာစာေပေလာက၌ ဆန္းသစ္ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ရႈမဝမဂၢဇင္းႀကီးကို ထုတ္ေဝခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။
တဖန္ ဦးေက်ာ္သည္ အပယ္ရတနာ၊ လာလုလုေငး၊ ခ်စ္တဲ့သူရဲ႔ရင္ခြင္ စေသာ ရုပ္ရွင္ကားမ်ားကို ရိုက္ကူးခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။
ဤသို႔ ရႈမဝဦးေက်ာ္၏ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ဝတ္မပ်က္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဦးေက်ာ္၏သာႀကီး စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ဒါရိုက္တာ ေမာင္ေဆြတင္(ဦးေဆြတင္)က ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ပါသည္။
*****
ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ မင္းတုန္းမင္းႀကီးႏွင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီး---
မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးသည္ နံနက္အိပ္ရာမွ ထေတာ္မူျပီးလွ်င္ မ်က္လဲသန္႔စင္ေတာ္မူသည္။ ျပီးလွ်င္ နန္းဦးဘုရားေဆာင္ေတာ္၌ ေရႊဗန္းႀကီးဝယ္ ပန္းေပါက္ေပါက္အျပည့္ထည့္ကာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ေလသည္။ျပီးလွ်င္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးႏွင့္တကြ အနက္မ်ားကို ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ေလသည္-ဟု မႏၲေလးျမိဳ႔တည္နန္းတည္ စာတမ္းတြင္ စည္သူေမာင္ေမာင္ေက်ာ္က မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့ပါသည္။
မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးကိုယ္တိုင္ ေန႔စဥ္ဝတ္ထားကာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ျမင္ကြန္း၊ ျမင္းခံုတိုင္တို႔က လုပ္ၾကံရာ၌ အသက္ေဘးမွ သီသီေလးလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ပါသည္။ ဤသည္မွာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
*****
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ကို ျပန္လည္ စိစစ္ျခင္း---
အႏႈိင္းမဲ့ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ဘဝက ဘုရားဆုကို စိတ္ကူးခဲ့သည္မွာ ၇-ေသခ်ၤတိုင္ ၾကာခဲ့ျခင္း၊ႏႈတ္ျဖင့္ ျမြက္၍ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္မွာ ၉-သေခ်ၤ တိုင္တိုင္ ၾကာခဲ့၏။
စိတ္ေရာႏႈတ္ပါ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္မွာ ၄-သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းတိုင္တိုင္ ၾကာခဲ့၏။
ေပါင္း အသေခ်ၤ ၂၀-ႏွင့္ ကမၻာတသိန္းျဖစ္ပါသည္။
ဤတြင္ ၄-ေသခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းအတြင္း၌ တဏွကၤရာဘုရားမွစ၍ ဘုရားေပါင္း ၂၈-ဆူ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾက။ ထို ၄-သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းအတြင္း ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို ရည္စူး၍ ဘုရားရွိခိုးေၾကာင္းကို သမၺဳေဒၶ အ႒ဝီသဥၥ-ပါဠိျဖင့္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔အား စတင္ပူေဇာ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။
စိတ္ကူးျဖင့္ ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ ၇-သေခ်ၤႏွင့္ ႏႈတ္ျမြက္ဆို၍ ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ ၉-အသေခ်ၤတို႔ကို ေပါင္းေသာ္ ၁၆-အသေခ်ၤျဖစ္၏။ ထို ၁၆-သေခ်ၤအတြင္း၌ ျဗဟၼာေဒဝဘုရားမွစ၍ ဘုရားေပါင္း (၅၁၂၀၀၀) (ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္) ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကေလသည္။
ထို ၁၆-သေခ်ၤအတြင္း ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္အေပါင္းကို ရည္စူး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ေၾကာင္းကို
သမၺဳေဒၶ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက။
ပဥၥသတ သဟႆာနိ၊ နမာမိ သိရသာမဟံ။
ပါဠိျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။
တဖန္-
ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက၊ ပဥၥသတသဟႆာနိ၊ သမၺဳေဒၶ စ သိရသာမဟံ နမာမိ-ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို ဦးေခါင္းျဖင့္ တပည့္ေတာ္ရွိခိုးပါ၏-ဟု ဖြင့္ဆိုထားသည္။
တဖန္-
အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤါ၊ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ-ဟူေသာ ႏွစ္ပါဒသည္ ႏွဲႀကိဳးဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားေခတ္တြင္ အဆိုပါႏွစ္ပါဒ မပါရွိေပ။ ေႏွာင္းေခတ္မွ ပါရွိလာခဲ့သည္။
ထိုႏွစ္ပါဒမပါလွ်င္ အသေခ်ၤ ၂၀-အတြင္း ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကိုသာ ရွိခိုးေသာဂါထာဟု မွတ္သားျပီး ထိုႏွစ္ပါဒပါလွ်င္ အသေခ်ၤ ၂၀-၏ ဟိုဘက္မွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ ေပါရာဏေဂါတမ အစရွိေသာ ဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔ကို ရွိခိုးပူေဇာ္ေသာဂါထာဟု ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
တဖန္--
ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ အာဒေရန နမာမဟံ-
ဟူေသာႏွစ္ပါဒျဖင့္ ထိုဘုရားအေပါင္းတို႔၏ တရားေတာ္ဆယ္ပါးႏွင့္ ရွစ္ပါးေသာ အရိယာသံဃာေတာ္ျမတ္ အေပါင္းကိုလည္း ရိုေသစြာရွိခိုးပါ၏ဟူ၍ အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ျမတ္ဗုဒၶအေပါင္းတို႔အား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျခင္း၊ ထိုဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔၏ တရားေတာ္ျမတ္အေပါင္းတို႔အား ရွိခိုးျခင္း၊ ထိုဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔၏ တပည့္သာဝက ရဟႏၲာျမတ္အေပါင္းတို႔အား ရွိခိုးျခင္း စေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔အား ရွိခိုးပူေဇာ္ေသာဂါထာျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤသမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးမွာ ေႏွာင္းေခတ္မွ ေပၚလာေသာ္လည္း ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း အရိုအေသ၊ အေလးအျမတ္ထားကာ ပူေဇာ္ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ က်ိဳက္လတ္ျမိဳ႔ေန ပစၧိမာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဤသမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီးသည္
ေလာကီ, ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာအက်ိဳးကို ေပးစြမ္းႏိုင္သည္ဟု မိန္႔ဆိုထားျခင္းျဖစ္သည္။
သုသုက
(ဂမၻီရ ၂၀၀၇-၁၂)
သမၺဳေဒၶဂါထာ ဘုရားရွိခိုး ပါဌ္-အနက္
သမၺဳေဒၶ အ႒ဝီသဥၥ၊ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက။ပဥၥသတ သဟႆာနိ၊ နမာမိ သိရသာမဟံ။
အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤါ၊ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ။
ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ အာဒေရန နမာမဟံ။
နမကၠာရာႏုဘာေဝန၊ ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေဝ။
အေနကာ အႏၲရာယာပိ၊ ဝိနႆႏၲဳ အေသသေတာ။
အ႒ဝီသံ-သံုးပါးဘဝ, သံုးေလာကတြင္, ဉာဏေရာင္ဖိတ္, ေအာင္ဘိသိက္ႏွင့္, ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ-တန္ေဆာင္ပမာ, ဉာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္, သစၥာပြင့္လင္း, တရားမင္းတို႔ကို၄င္း၊
ဒါြဒသဥၥ သဟႆေက-နိဗၺာန္ကိန္းေအာင္း, စက္ေမြ႔ေလ်ာင္းသည့္, တေသာင္းႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ၊
သမၺဳေဒၶ စ-လေရာင္ပမာ, ဉာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္, သစၥာလင္းေျပာင္, ျမတ္ဘုန္းေခါင္တို႔ကို၄င္း၊
ပဥၥသတသဟႆာနိ-ေသာင္းတိုက္စၾကာဝဠာ, ဂုဏ္ဝါေရွာင္ရွိန္း, ငါးသိန္းကုန္ေသာ၊
သမၺဳေဒၶ စ-ေနေရာင္ပမာ, ဉာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္, သစၥာလင္းထိန္, ျမတ္မုနိန္တို႔ကို၄င္း၊
အဟံ-အကၽြႏ္ုပ္သည္၊ သိရသာ-ဦးေခါင္းရတနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္၊ နမာမိ-ရိုေသညြတ္က်ိဳး, လက္အုပ္မိုး၍, ရွိခိုးပါ၏။
ဂဂၤါ-ဂဂၤါယ-ဂဂၤါျမစ္အတြင္း၌၊ ဝါဠဳကာ-ရွိၾကကုန္ေသာ သဲတို႔သည္၊ အပၸကာ-နည္းၾကကုန္ေသး၏။ နိဗၺဳတာ-ဘံုဇာတ္သိမ္း၍ ျငိမ္းေအးေတာ္မူၾကကုန္ျပီးေသာ၊ ဇိနာ-ေႏွာင့္ယွက္ဖန္လာ, မာရ္ငါးျဖာကို, အရိယာမဂ္, ဘုန္းေရာင္စက္ျဖင့္, ခ်ိဳးဖ်က္လြယ္ကူ, ေအာင္ေတာ္မူေသာ, ဘုရားရွင္အေပါင္းတို႔ကား၊ အနႏၲာ-သခ်ၤာဂဏန္း, ေရတြက္မွန္းလည္း, ဆံုးခန္းတိုင္ေျမာက္, မေရာက္ႏိုင္ၾကကုန္၊ ေတ ဇိေန စ-ထိုဘုရားရွင္ တို႔ကို၄င္း၊ ေတသံ-ထိုငါးသိန္းတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ဘုရားရွင္, မေရတြက္ႏိုင္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏၊ ဓမၼဥၥ-တရားေတာ္ျမတ္ကို၄င္း၊ သံဃဥၥ-တပည့္သားသံဃာေတာ္ျမတ္ကို၄င္း၊ အဟံ-အကၽြႏ္ုပ္သည္၊ အာဒေရန-အာဒရံ-ရိုေသစြာ၊ နမာမိ-ရွိခိုးပါ၏။
နမကၠာရာႏုဘာေဝန-ဤသို႔ ရွိခိုးပူေဇာ္, ဖူးေျမႇာ္မာန္ေလွ်ာ့, ကန္ေတာ့ရေသာ, ပဏာမကုသိုလ္,
ေစတနာေၾကာင့္၊ သေဗၺ-ခပ္သိမ္းကုန္ေသာ၊ ဥပဒၵေဝ-ေဘးရန္တို႔ကို၊ ဟိတြာ-ပယ္ေဖ်ာက္၍၊ အေနကာ အႏၲရာ ယာပိ-တပါးမက, မ်ားလွသြယ္သြယ္, အႏၲရာယ္တို႔သည္လည္း၊ အေသသေတာ-အၾကြင္းအက်န္ မရွိေသာအားျဖင့္၊ ဝိနႆႏၲဳ-ေပ်ာက္ပ်က္ပါေစကုန္သတည္း။
(ေမာ္လူး)
No comments:
Post a Comment