Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ
သမၸယုတၱပစၥေယာ
သမၸယုတၱပစၥေယာ မွာ ေရွးဦးစြာ သမၸယုတၱဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိထားဖို႕ လိုတယ္။ ပါဠိစကားလံုးေတြဟာ အင္မတန္တိက် ေသခ်ာတဲ့အဓိပၸာယ္မ်ဳိးကို ေဖၚျပတယ္၊ စကားလံုးအဓိပၸာယ္ကို ေဖၚျပတာနဲ႕ပဲ အဒီပစၥည္းအေၾကာင္းကို အေတာ္အသင့္ နားလည္ၿပီးသား ျဖစ္သြားႏို္င္တယ္၊ သမၸယုတၱကို ပ ဒ သံုးခုနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတယ္၊ သံ ဆိုတာ ပုဒ္တစ္ခု၊ ပ ဆိုတာက ပုဒ္တစ္ခု၊ ယုတၱ ဆိုတာက ပုဒ္တစ္ခု၊ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ သမၸယုတၱလို႕ ျဖစ္တယ္၊ “ပဒ” လို႕ဆိုတာ အသီးသီးအဓိပၸာယ္ရိွတဲ့ စကားလံုးေတြကို ေခၚတယ္၊ ျမန္မာလိုက “ပဒ” ကို ပုဒ္လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ျမန္မာစကားမွာ အဓိပၸါယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ရိွတယ္၊ ဒီေတာ့ “ပဒ” ဆိုတဲ့စကားကို အသံုးျပဳၿပီးေတာ့ေျပာရင္ ပိုုရွင္းတာေပါ့၊ ပဒဆိုတာ အနက္ အဓိပၸာယ္ရိွတဲ့စကားလံုး၊ အနက္ကို ေဖၚျပႏိုင္တဲ့စကားလံုး ျဖစ္တယ္။
သံ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္က ညီတူညီမွ်လို႕ အဓိပၸာယ္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ သံရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းျပတဲ့အခါ သမံ လို႕ ရွင္းျပတယ္၊ (သမံ ဆိုတာ ညီတူညီမွ်လို႕ အဓိပၸာယ္ရတယ္) ပ ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ပကာရ၊ ပကာရဆိုတာ တစ္မ်ဳိးနဲ႕တစ္မ်ဳိးမတူတဲ့ အမ်ဳိးအစား၊ ယုတၱဆိုတာ ယွဥ္တြဲေနတာတဲ့၊ ေပါင္းၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ “ညီတူညီမွ် မတူတဲ့ အမ်ဳိးအစားေတြ ယွဥ္တြဲထားတာ” လို႕ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ သမၸယုတၱပစၥေယာဆိုတာ အဲဒီလို ယွဥ္တြဲေနတယ္ဆိုရင္ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳမႈဆိုတဲ့ သေဘာေလးေတြဟာ ေနရာတကာမွာ ရိွေနတယ္။
သာမန္အားျဖင့္ လူေတြက စိတ္တစ္ခုတည္းပဲ ေျပာေနၾကတယ္။ အဲဒီလို စိတ္လို႕ေျပာတဲ့ထဲမွာ အမ်ဳိးအစားေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ စုၿပံဳပါတယ္၊ စိတ္တစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘူး၊ သို႕ေသာ္ သာမန္လူေတြ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တစ္ခုတည္း အသြင္သ႑ာန္ဖြဲ႕စည္းထားတယ္။ ေပါင္းစပ္ထားတယ္၊ တစ္ခုတည္းလို႕ ထင္ရေအာင္ ေပါင္းစပ္ထားတာ၊ အဲဒီလို ေပါင္းစပ္တည္ရိွေနတဲ့သေဘာကိုပဲ သမၸယုတၱပစၥေယာလို႕ ေျပာတာ။
တို႕သႏၱာန္မွာရိွေနတဲ့ နာမ္တရားေတြ စိတ္ေတြ ေစတသိက္ေတြ အခ်ဳိးက်က် ေပါင္းစပ္ၿပီး တစ္ခုတည္းလို႕ ထင္ေနၾကရတယ္၊ အဲဒီလို တစ္ခုတည္းလို႕ ထင္ေနၾကရတာဟာ မီွရာ၀တၳဳရုပ္ကလည္း တူတယ္၊ သိစရာအာရံုကလည္း တူတယ္၊ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကလည္း တူတယ္၊ ပ်က္သြားတဲ့အခ်ိန္ကလည္း တူတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ခု ေပါင္းထားထား တစ္ခုတည္းလို႕ပဲထင္ရမွာပဲ၊ ကြဲျပားျခားနားမႈမွ မရိွတာကိုး၊ အဲဒီအဓိပၸာယ္ကို သမၸယုတၱ လို႕ ေျပာတာ။
ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ႀကီးမွာ -
“သမၸယုတၱပစၥေယာတိ - စတၱာေရာ ခႏၶာ အရူပိေနာ အညမညံ သမၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ” ဒီလို ေဟာထားတယ္။
စတၱာေရာ ခႏၶာ အရူပိေနာ - ခႏၶာဆိုတာ ၅ မ်ဳိး ရိွတယ္၊ ခႏၶာ ၅ မ်ဳိးထဲမွာ ဒီမွာ စတၱာေရာ ခႏၶာဆိုေတာ့ ခႏၶာ ၄ မ်ဳိး၊ အဲဒီခႏၶာ ၄ မ်ဳိးက ဘာေတြတုန္းဆိုေတာ့ အရူပိေနာလို႕ ေနာက္က ျပထားတယ္၊ ရုပ္မဟုုတ္တဲ့ခႏၶာဆိုေတာ့ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ သညာကၡႏၶာ သခၤါရကၡႏၶာ ၀ိညာဏကၡႏၶာ ဆိုတဲ့ စိတ္ေစတသိက္ နာမ္ခႏၶာ၊ ဒါေျပာတာ။
ဒီပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ႀကီးကို ရြတ္ရင္း ရြတ္ရင္းနဲ႕ စတၱာေရာ ဆိုတာ ၄ ခုကို ေျပာတာ၊ ခႏၶာ ဆိုတာ ခႏၶာကို ေျပာတာ၊ အရူပိေနာလို႕ ေျပာလိုက္သျဖင့္ ရုပ္မပါဘူး၊ ရုပ္မပါတာဆိုရင္ နာမ္ခႏၶာ ၄ ပါးကို ေျပာတယ္လို႕ဆိုတာ ရွင္းရွင္းႀကီး သိရတယ္ေပါ့။
အညမညလို႕ ေျပာလိုက္သျဖင့္ အျပန္အလွန္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္၊ အဲဒီ အျပန္အလွန္ဟာ တစ္ခုတည္းလို႕ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ယွဥ္တြဲထားတဲ့ စြမ္းရည္သတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳထားတယ္တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခုတည္းလို႕ထင္တာ၊ တစ္ခုတည္းလို႕ ထင္တဲ့ အတိုင္းလည္း ေျပာတယ္၊ ဘာေျပာေျပာ “စိတ္ခ်မ္းသာတယ္၊ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး၊ စိတ္ေပ်ာ္တယ္၊ စိတ္မေပ်ာ္ဘူး” လို႕ ဒီစိတ္ပဲ ေျပာေနၾကတာေနာ္။ ဒါ တစ္ခုတည္းထင္လို႕ ေျပာတာေနာ္၊ အဲဒီလို တစ္ခုတည္းထင္ေလာက္ေအာင္ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ သဘာ၀တရားေတြတဲ့။
နာမ္ခႏၶာေလးပါးဟာ တစ္ခုက အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ က်န္တာက အက်ဳိး၊ က်န္တဲ့သံုးခုက အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ တစ္ခုက အက်ဳိး၊ ႏွစ္ခုက အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ ႏွစ္ခုက အက်ဳိးလို႕ ဒါကိုပဲ အညမညလို႕ ေျပာတာ၊ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳတားတယ္တဲ့၊ သမၸယုတၱပစၥည္းနဲ႕ အေထာက္အကူျပဳထားတယ္တဲ့၊ ဒါ ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္က ဒီေလာက္ပဲ ေျပာလို႕ရတာ။
ကဲ ဘုန္းႀကီးတို႕ ဒီကေန႕ applied လုပ္ၿပီးေတာ့ ထပ္ခ်ဲ႕ၾကည့္ရေအာင္၊ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုနဲ႕ ထပ္ခ်ဲ႕ၾကည့္ရေအာင္၊ ဒါ applied လုပ္တဲ့နည္းကိုေျပာတာ၊ ဒီ applied လုပ္တဲ့နည္းက အဘိဓမၼာေလ့လာထားတဲ့ ဗဟုသုတနဲ႕ ေျပာရေအာင္၊ လူ႕ရဲ႕ေန႕စဥ္ဘ၀မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုနဲ႕ ေျပာရေအာင္။
ျမင္လို႕ရတဲ့အာရံုဟာ မ်က္စိထဲမွာ ထင္ဟပ္လာတယ္၊ ထင္ဟပ္လာၿပီဆိုရင္ ထူးျခားတဲ့စိတ္အစဥ္ေတြ ေပၚလာတယ္၊ အဲဒါကို အေၾကာင္းျပဳေပါ့။ လိုရင္းကိုေျပာမယ္ဆိုရင္ ထူးျခားတဲ့စိတ္အစဥ္ကေလး၊ အာရံုတစ္ခုက မ်က္စိတံခါးေပါက္ကေနၿပီး မ်က္စိတံခါးကို အဆင္းအာရံုေလးက ၀င္ေရာက္လာတယ္လို႕ ေျပာရမယ္ေနာ္၊ ၀င္ေရာက္လာလို႕ မ်က္စိတံခါး၀မွာ အာရံုလာၿပီး ေပၚလိုက္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့စိတ္ ေပၚလာတယ္၊ အဲဒီ တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့စိတ္ကို ပဥၥဒါြရာ၀ဇၨန္းလို႕ ေခၚတယ္။
မ်က္စိတံခါးကို အဆင္းအာရံုက လာတိုက္တဲ့အခါ ဘြားကနဲေပၚလာတာေနာ္၊ တိုက္လို႕ေပၚတယ္လို႕ မွတ္ထားေပါ့၊ တိုက္တယ္ဆိုတာကို ၾကည့္ - ေစာင္းႀကိဳးကို လက္ကေလးနဲ႕တီးလိုက္ရင္ အသံထြက္လာတယ္၊ ဒါ ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲဆိုတာပါ၊ ဒါ applied method ပါ။ နာမ္တရားေတြဟာ မ်က္လံုးထဲက ထြက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။
အဆင္းအာရံုက ထြက္လာတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဒီႏွစ္ခုၾကားက ေပၚလာတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚလာတာပဲ၊ မေပၚခင္ကလည္း တစ္ေနရာမွာ သိုေလွာင္ထားတာလည္း မရိွပါဘူးး၊ ေပၚလာၿပီးေတာ့လည္း တစ္ခါတည္း ေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။
တရားနာရင္း တရားထူးတရားျမတ္ ရသြားႏိုင္တယ္၊ အဲဒီလို နာတာကိုက က်င့္သံုးတယ္လို႕ ေခၚတာပဲ၊ ေခတ္စကားနဲ႕ေျပာရင္ applied လုပ္တာေပါ့၊ တရားနာေနရင္း အသံုးခ်တာေပါ့၊ အဲဒီလို တရားနာေနရင္း အသံုးခ်ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ အသိဉာဏ္ေတြက တဖြားဖြားေပၚေနတာ၊ အဲဒီ အသိဉာဏ္ေတြ ေပၚေနတာကိုက ဒါ attainment ပဲေလ၊ ကိုယ္သိတဲ့အသိက မလံုေလာက္ေသးလို႕သာ မဂ္သိ ဖိုလ္သိ မေရာက္ေသးတာကိုုး၊ လံုေလာက္ၿပီဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ တရားထူး တရားျမတ္လို႕ဆိုတဲ့ မဂ္သိ ဖိုလ္သိ ေရာက္သြားမွာေပါ့၊ ကိုယ့္ရဲ႕ရင္က်က္မႈ မရင့္က်က္မႈေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ အသိေတြ တိုးတက္လာမွာ ေသခ်ာတာေပါ့။
ကဲ ေကာင္းၿပီ၊ မ်က္စိဆိုတဲ့တံခါးကို ရူပါရံုဆိုတဲ့အဆင္း အာရံုက လာၿပီးေခါက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ကို မီွေနတဲ့၊ ငါးဒြါရမွာ attention လုပ္တဲ့ စိတ္၊ သတိျပဳလိုက္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။
ဟဒယ၀တၳဳကို မီွေနတဲ့ ဒီ ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္က ဘယ္လိုလုပ္ ေပၚရတာတုန္းလို႕ ေမးေကာင္း ေမးမိလိမ့္မယ္၊ အဓိကပဓာနအေနနဲ႕သာ ျမင္စရာအာရံုသည္ စကၡဳကို တိုက္တယ္လို႕ေျပာတာ၊ သူတိုက္တာက ႏွစ္ခုစလံုးကိုတိုက္တယ္၊ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မ်က္စိဆိုတဲ့ တံခါးကိုလည္း တိုက္တယ္၊ ဘ၀င္ဆိုတဲ့ မေနာဒြါရ mind door ကို္လည္း တိုက္တယ္၊ ႏွစ္ခုစလံုးကို တိုက္တာ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ႏုိးထသြားတာေပါ့၊ စကၡဳဒြါရဆိုတဲ့ မ်က္စိတံခါးကိုတင္မကဘူး၊ မေနာဒြါရလို႕ ေခၚတဲ့ ဘ၀င္တံခါးကိုပါ ေခါက္လိုက္တာ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ အ႒သာလိနီအ႒ကထာမွာ “အာရမၼဏံ ဒြီသု ဒြီသု ဒြါေရသု ဥပၸဇၨတိ” - အာရံုဟာ တံခါးႏွစ္ခုမွာ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေပၚပါတယ္လို႕ေျပာတာ၊ အာရံုတစ္ခုသည္ တံခါးႏွစ္ခုမွာ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေပၚလာတယ္တဲ့။
စိတ္တံခါး ႏွစ္ခုမွာ လာထင္ဟပ္ပါတယ္တဲ့၊ ဒီေတာ့ စိတ္္တံခါးပြင့္ၿပီး ေပၚလာတာက ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္လို႕ ေခၚတယ္တဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႕ ပဥၥဒြါရဆိုတာ ငါးဒြါရ၊ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း လွ်ာ ကိုယ္ လို႕ဆိုတဲ့ အာရံုေတြ ၀င္ရာ၊ စိတ္က အာရံုကိုရယူတဲ့ ေနရာ၊ တံခါးသဖြယ္ျဖစ္တဲ့ အဂၤါ ၅ ပါး။ တံခါးဆိုတာ အ၀င္အထြက္လုပ္တဲ့ ေနရာကို တံခါးေခၚတာပဲေလ၊ အ၀င္အထြက္ လုပ္တာ၊ ၀င္လို႕ရတယ္၊ ထြက္လို႕ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ တံခါးဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ပါဠိလို ဒြါရ၊ ဒြါရ ဆိုတာ ဒု + အရ ၊ ဒု ဆိုတာ ၂ ေယာက္၊ အရ ဆိုတာ အသံုးျပဳတာ၊ လူႏွစ္ေယာက္အသံုးျပဳတာကို တံခါးေခၚတယ္တဲ့၊ လူႏွစ္ေယာက္ဆိုတာ ၀င္သူနဲ႕ထြက္သူ ဒါပဲ၊ လူ ၁၀၀ ၀င္၀င္ လူ ၁၀၀၀ ၀င္၀င္၊ ၀င္သူနဲ႕ထြက္သူ ဒါပဲ ရိွတာပဲ၊ ၀င္တဲ့လူလည္း တစ္ေယာက္ပဲ၊ ထြက္တဲ့လူလည္း တစ္ေယာက္ပဲ၊ တစ္မ်ဳိးတစ္စားးတည္း၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ၀င္သူနဲ႕ထြက္သူ ႏွစ္ေယာက္ အသံုးျပဳတာကို ဒြါရလို႕ ေခၚတာ။
ဒီမွာလည္း အတူတူပဲ၊ အာရံုက ၀င္တယ္၊ စိတ္က ထြက္တယ္၊ ထြက္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ စိတ္က အျပင္ထြက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ အျပင္က ၀င္လာတဲ့ အာရံုကို ဖမ္းယူႏိုင္တာကို ေျပာတာ၊ ဒါက်ေတာ့ တင္စားေခၚတာ၊ Metaphorical term လို႕ေခၚတယ္။
ကဲ ေကာင္းၿပီ - အဆင္းအာရံုက မ်က္စိတံခါးနဲ႕ စိတ္တံခါးကို ထိလိုက္တဲ့အခါမွာ ဟဒယ၀တၳဳကို မီွေနတဲ့ ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ (ပထမဆံုး ထိုအာရံုုကို အသိအမွတ္ျပဳလိုက္တဲ့စိတ္) ဟာ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တဲ့ သေဘာအေနနဲ႕ ေပၚလာတယ္တဲ့၊ ကဲ ဒီေနရာမွ သမၸယုတၱပစၥေယာလို႕ ေျပာခ်င္လို႕ရိွရင္ ဘာကိုေျပာမလဲ၊ ပ႒ာန္းပစၥည္းေတြခ်ည္းပဲ အကုန္လံုး၊ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ျမင္စရာအာရံုက အာရမၼဏပစၥေယာပဲ၊ စကၡဳဒြါရ ဆိုတဲ့ မ်က္စိတံခါးက ပုေရဇာတပစၥေယာပဲ၊ နိႆယ ပစၥေယာ၊ တူညီတာေတြ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဒါ သူ႕ဆိုင္ရာဆိုင္ရာအေၾကာင္း၊ ဒီေနရာမွာ သမၸယုတၱပစၥေယာနဲ႕ ဆိုင္ရံုေလးတင္ ေျပာမယ္ဆိုလို႕ရိွရင္ အဲဒီေပၚလာတဲ့ ပထမဆံုး တံခါးဖြင့္တဲ့အေနနဲ႕ အာရံုကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ ေပၚလာတဲ့ ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္၊ ထိုစိတ္က ဦးေဆာင္ၿပီး ေစတသိက္ ၁၀ ခု ပါလာတာ၊ ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္္လို႕ ေျပာတဲ့အထဲမွာ ၁၁ မ်ဳိးပါတယ္လို႕ မွတ္လိုက္ပါ၊ ၁၁ မ်ဳိးကို ဖြဲ႕စည္းထားတာ၊ သူတစ္ခုတည္း မဟုတ္ဘူး၊ ၁၁ ခု ပါတယ္။
ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္က တစ္ခု၊ အဲဒီစိတ္မွာ ယွဥ္တြဲလာတာေတြဟာ ဘာေတြလဲဆိုရင္ ဖႆဆိုတာ ပါလာတယ္၊ ဖႆဆိုတာ အာရံုနဲ႕ဆက္သြယ္ေပးတဲ့သေဘာ၊ အာရံုနဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳရသြားတဲ့ ေ၀ဒနာဆိုတာ ပါလာတယ္၊ ထိုအာရံုကို မွတ္တမ္းတင္တတ္တဲ့ သညာဆိုတာ ပါလာတယ္၊ လႈံ႕ေဆာ္ေပးတဲ့ ေစတနာဆိုတာ ပါတယ္၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ ေစတနာ၊ ထိုအာရံုတစ္ခုတည္းကိုပဲ ယူထားတဲ့ ဧကဂၢတာဆိုတာ ပါတယ္၊ ေနာက္ အသက္အေနနဲ႕ ထိုသဘာ၀တရားေတြကို ေစာင့္ထိန္းတဲ့ ဇိ၀ိတိၿႏၵိယဆိုတာ ပါလာတယ္၊ ႏွလံုးသြင္းတဲ့သေဘာ မနသိကာရဆိုတာ ပါလာတယ္၊ အာရံုဘက္လွည့္ေပးတဲ့သေဘာ ျဖစ္တယ္၊ universal mental state ေစတသိက္ ၇ ခုဟာ သူနဲ႕ ယွဥ္တြဲၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာတယ္။
ဒါတင္လားဆိုေတာ့ မကေသးဘူး၊ သူနဲ႕ ယွဥ္တြဲလာတာေတြြက ရိွေသးတယ္၊ ဘာေတြပါလာတုန္း၊ ၀ိတက္ဆိုတာ ပါလာတယ္၊ ေတြြးေတာတာေလးေတြပါတယ္၊ ၀ိစာရဆိုတဲ့ ဆင္ျခင္သံုုးသပ္မႈေတြ ပါလာတယ္၊ ၀ိတက္ ၀ိစာရ ဒီႏွစ္ခုပါလာတယ္၊ အဓိေမာကၡဆိုတာ ပါလာတယ္၊ ဒီဘက္က ၃ ခု၊ ဟုိဘက္က ၇ ခုေပါင္း ၁၀ခု၊ အဲဒီ ၁၀ ခုရယ္ ခုနက စိတ္ရယ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၁၁ ခု။
ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္လို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ function ေတြနဲ႕ မတူတဲ့ အမ်ဳိးအစား ၁၀ခု စုစည္းထားၿပီး တစ္ခုတည္းလိုေနေအာင္ စုလိုက္တာ၊ တစ္ခုတည္း အသြင္သ႑ာန္ ဘာေၾကာင့္ဖန္တီးႏိုင္လဲလို႕ဆိုရင္ သူတို႕ဟာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ေနရာကလည္း အတူတူပဲတဲ့၊ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္၊ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ the same base တူညီတဲ့ေနရာကေန ေပါက္ဖြားလာတာ၊ ေပါက္ဖြားလာၿပီး သူတို႕သိလိုက္တဲ့အာရံုကလည္းပဲ မ်က္စိတံခါးမွာထင္လာတဲ့ ရူပါရံုကိုပဲ သိၾကတယ္၊ ေဟာ အာရံုကလည္း တူတယ္၊ ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္္ ၾကည့္ဦးမလား၊ တစ္ၿပိဳင္နက္ျဖစ္လာၾကတယ္၊ ခ်ဳပ္သြားတဲ့အခ်ိန္္ ၾကည့္ဦးမလား၊ တစ္ၿပိဳင္နက္ ခ်ဳပ္သြားၾကတယ္၊ ေဟာ ဒီ တူ ၄ တူနဲ႕ စုစည္းထားလိုက္တဲ့ ဒီသဘာ၀တရား ၁၁ခုဟာ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳၿပီး တစ္ခုတည္းကဲ့သို႕ စုစည္းထားတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၸယုတၱပစၥေယာလို႕ ေျပာတာပါ၊ ဒီစိတ္ ဒီလိုတည္ေနႏိုင္ေအာင္ ဒီ ၁၁ ပါးေသာ ဒီသဘာ၀တရားေတြဟာ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳေနၾကတာ၊ တစ္ခုတည္းကဲ့သို႕ ရိွေနေအာင္ သမၸယုတၱသတၱိနဲ႕ အေထာက္အကူ ျပဳထားတာ၊ သမၸယုတၱသတၱိဆိုတာ ခုနက တူ ၄ တူနဲ႕ စုစည္းထားတာကို ေျပာတာေနာ္။ အဲဒီလို စုစည္းၿပီး ယွဥ္တြြဲထားတဲ့သေဘာ။
ကဲ ဒါ မ်က္စိဖြင့္လိုက္လို႕ ပထမဆံုးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ေစတသိက္ေတြကို သမၸယုတၱပစၥည္းလို႕ မွတ္ပါ၊ သမၸယုတၱပစၥည္းရလိုက္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ အျခားပစၥည္းေတြကေကာ မရဘူးးလား? ရတယ္၊ စုစည္းတာက သမၸယုတၱ၊ သူတို႕ဟာ တစ္ၿပိဳင္နက္ အတူတကြ ေမြးဖြားလာၾကတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သဟဇာတ၊ born together ေနာ္၊ အတူတူေမြးလာၾကသလိုပဲ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳေနၾကလို႕ အညမည၊ တစ္ဦးတစ္ဦး မီွခိုေနၾကတယ္ - နိႆယ၊ ရိွေနတုန္းပဲ အမီွျပဳၾကတယ္ - အတၳိ၊ မကင္းမကြာခင္ ျဖစ္ေနတုန္္းအခ်ိန္မွာ အမီွျပဳၾကတယ္ - အ၀ိဂတ၊ ဒီသေဘာတရားေတြမွာ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုလို႕ရိွရင္ ဒီလိုအေနအထားေတြ ရိွၾကတယ္ေလ၊ သဟဇာတပစၥည္း၊ အညမညပစၥည္း၊ နိႆယပစၥည္း၊ အတၳိပစၥည္း၊ အ၀ိဂတပစၥည္းဆိုတဲ့ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြနဲ႕ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ အေထာက္အကူ ျပဳေနတာဟာ ေဟာဒီ သမၸယုတၱပစၥည္းကို ၀ိုင္းရံထားလိုက္ၾကတာ၊ ဒီေလာက္ condition ေတြ မ်ားေနတဲ့ ဘ၀တစ္ခုဟာ ဘယ္မွာ စိတ္ခ်ရမလဲ၊ condition ေတြ ပ်က္သြားတာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ က်န္တာေတြ ပ်က္မွာပဲ၊ ဒီထဲမွာ “ငါ့ဟာ” လို႕ ေျပာစရာ မရိွဘူး၊ ငါလုပ္ႏိုင္တာ တစ္ခုမွမရိွဘူး၊ သူ႕ဟာသူ လုပ္ေနၾကတာ။
ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္္ဟာ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားေတြကေန ေပါင္းစပ္လိုက္လို႕ သူ႕ဟာသူ ေပၚလာတာ၊ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြ ဖယ္လိုက္လို႕ရိွရင္ ကိုယ္က ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ေပၚေအာင္လုပ္ႏိုုင္တဲ့ အင္အားရိွရဲ႕လား။ မရိွဘူးေနာ္။
ေအး ေဟာဒီ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ေပၚလိုက္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေစတသိက္ ၁၀ခုက ရံုလိုက္လာတာ၊ ေစတသိက္ ၁၀ခုနဲ႕ ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္က တစ္ခု၊ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၁၁ ခု၊ အဲဒီ ၁၁ ခုသည္ အျပန္အလွန္္အေထာက္အကူျပဳၿပီး born together အတူတကြ ေမြးဖြား လာၾကတယ္၊ reciprocal အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳေနၾကတယ္၊ နိႆယ - တစ္ခုတစ္ခု မီွေနၾကတယ္၊ သမၸယုတၱ - တစ္ခုတည္းကဲ့သို႕ ယွဥ္တြဲထားတယ္၊ ေပါင္းစပ္ထားတယ္၊ အတၳိ - အားလံုးဟာ ရိွေနတဲ့အခိုက္မွာ အေထာက္အကူ ျပဳၾကတယ္၊ အ၀ိဂတ - တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု ကြာမသြားေအာင္ အေထာက္အကူျပဳေနၾကတယ္၊ ကြာသြားရင္ မရိွေတာ့ဘူးးေပါ့၊ အဲဒါကို ဒီလိုအာရံုျပဳၿပီးေတာ့ ၾကည့္ရမွာေပါ့၊ ဒါ သမၸယုတၱပစၥေယာပါပဲ။
( ဒီေနရာမွာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ရွင္းလင္းခ်က္ကရွည္လွေသာေၾကာင့္ စာမ်က္ႏွာအခက္အခဲေၾကာင္း့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ထဲကအနည္းငယ္ခ်ဳံ႕လိုက္ၿပီး အဘိဓမၼာသေဘာတရားေလးတစ္ခုကို ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပေပးပါရေစခင္ဗ်ာ။ TNO)
ဆိုပါစို႕ခင္ဗ်ာ -
စကၡဳဒြါရ၀ီထိ။ ။အဆင္းအာရံု တစ္ခုခုကို ျမင္ၾကတယ္ဆိုပါစို႕၊ အဲဒီမွာ စကၡဳဒြါရ ေခၚ မ်က္စိတံခါးေပါက္မွာ ျမင္သိစိတ္အစဥ္ စကၡဳဒြါရ၀ီထိ ဟာ ျဖစ္ေပၚပါတယ္။
အဲဒီျမင္သိစိတ္အစဥ္မွာ ျမင္သိစိတ္ မျဖစ္ေပၚမီ အဆင္းအာရံုကို အာရံုျပဳေသာ အာရံုဆင္ျခင္စိတ္ ျဖစ္ေပၚပါတယ္။ အာရံုဆင္ျခင္စိတ္သည္ မ်က္စိတံခါးေပါက္သို႕ ၀င္လာေသာ အဆင္းအာရံုကို မည္သည့္အဆင္းအာရံုနည္း ဟု ဆင္ျခင္၍ တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ( ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္=ႀကိဳဆိုတဲ့စိတ္လို႕ ဆရာေတာ္က ဥပမာေပးပါတယ္။ အိမ္ကိုဧည့္သည္လာတာနဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ျပထားပါတယ္။)
ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္း။ ။ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ဟူေသာ ရုပ္တံခါးေပါက္သို႕ အသီးသီး၀င္ေရာက္လာေသာ အာရံုငါးပါးကို ဆင္ျခင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ရုပ္တံခါးအာရံုဆင္ျခင္စိတ္ ‘ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္း’ လို႕ေခၚပါတယ္။ အာရံုကို သိကာမ်သေဘာ ‘မေနာဓာတ္’ လို႕လည္း ေခၚပါတယ္။ (သူကျပဳကာမွ် ႀကိယာစိတ္ပါ။)
ျမင္သိစိတ္(စကၡဳ၀ိညာဏ္)။ ။ ထိုအာရံုဆင္ျခင္စိတ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့အခါ ျမင္သိစိတ္ က ဆက္၍ ျဖစ္ေပၚပါတယ္။
သမၸဋိစၦိဳင္း(လက္ခံတဲ့စိတ္)။ ။ ျမင္သိစိတ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေသာအခါ အာရံုလက္ခံစိတ္ က ဆက္၍ ျဖစ္ပါတယ္။
အာရံုလက္ခံစိတ္ကို သမၸဋိစၦိဳင္း လို႕ေခၚပါတယ္။ အာရံုကို သိကာမွ်သေဘာ မေနာဓာတ္ လို႕လည္း ေခၚပါတယ္။
အာရံုလက္ခံစိတ္သည္ အဆင္းအာရံုကို ျမင္သိစိတ္အစဥ္၌ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေစရန္ လက္ခံေသာ စိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ကံက အက်ဳိးေပးေသာ အက်ဳိး၀ိပါက္စိတ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ အလိုရိွအပ္ေသာ အဆင္းအာရံု ကို ျမင္ရေသာအခါ ေကာင္းက်ဳိး၀ိပါက္ အာရံုလက္ခံစိတ္ သည္ ျဖစ္ေပၚ၏တဲ့။ ေရွးမေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ အလိုမရိွအပ္ေသာ အဆင္းအာရံုကို ျမင္ရေသာအခါ မေကာင္းက်ဳိး၀ိပါက္ အာရံုလက္ခံစိတ္သည္ ျဖစ္ေပၚပါတယ္တဲ့။
သႏၱီရဏစိတ္။ ။ ေနာက္ ဘာကိစၥလာလည္လဲလို႕ စံုစမ္းတာက သႏၱီရဏစိတ္ပါပဲ။
၀ုေ႒ာ။ ။သူလာတာ ျမင္သလို အေၾကာင္းကိုသိလိုက္တာက ၀ုေ႒ာ ပါပဲ။
ဆိုလိုတာကသူလည္း အာရံုဆင္ျခင္စိတ္ပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္သူက်မွ ဘာေၾကာင့္ ၀ုေ႒ာလို႕ ဆိုရသလဲဆိုေတာ့ သူက အာရံုကိုဆင္ျခင္ရံုတင္မဟုတ္္ပါဘူး၊ အာရံုကိုဆံုးျဖတ္တဲ့အလုပ္ကိုအဓိကလုပ္တဲ့အတြက္ သူ႕ကိုေတာ့ အာရံုဆံုးျဖတ္စိတ္ ၀ုေ႒ာ လို႕ေခၚျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သႏၱီရဏစိတ္က ျဖတ္ကနဲဆို ပ်က္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကသတၱိေလး ျမွဳပ္ႏွံထားခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဘယ္သူကိုေပၚထြန္းေစလိုက္သလဲဆိုရင္ ၀ုေ႒ာဆိုတဲ့စိတ္ကို ေပၚထြန္းေစပါတယ္။ ၀ုေ႒ာဆိုတာ မေနာဒြါရ၀ဇၨန္းကိုပဲေခၚပါတယ္။
ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းက ဒီေလာက္အရာမေရာက္ဘူး။ မေနာဒြါရ၀ဇၨန္းက အရာေရာက္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းကို ၀ုေ႒ာလို႕ နာမည္ေျပာင္းေပးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီမေနာဒြါရ၀ဇၨန္းနဲ႕က်မွ ေနာက္က ေဇာဆိုတာ လာလို႕ ရပါတယ္။
ေဇာ။ ။ အတူတကြ စကားစျမည္ေျပာျခင္း ေကာ္ဖီေသာက္ျခင္း စသျဖင့္ လုပ္တာက ေဇာ ပါပဲ။ ေဇာစိတ္ဆိုယင္ repeation ရိွတယ္ဆိုတာ သိၿပီးသူမ်ားပါတယ္။ သူက အရိွန္ရိွတယ္လို႕ဆိုလိုတာပါ။ ေဇာ ဆိုတာ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အဗ်ာကတ ခြဲရေတာ့မယ္။ ေလာဘေဇာျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ့ ခံစားခ်က္ ျပင္းတန္မႈရိွ မရိွေပၚမွာမူတည္ၿပီး ဒိ႒ိဂတသမၸယုတ္ နဲ႕ ဒိ႒ိဂတ၀ိပၸယုတ္ ထပ္ခြဲလိုက္ပါတယ္၊ ျဖစ္လာကတည္းက hesitation တြန္႕ဆုတ္ျခင္းမရိွဘဲနဲ႕ထက္ထက္သန္ျဖစ္တာလား၊ တြန္႕ဆုတ္ေနတာလား တြက္ရပါဦးမယ္။ (ဒီမွာ ဒီေလာက္ပဲ ေဖာ္ျပခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ာ။ TNO)
တဒါရမၼဏ။ ။ ႏႈတ္ဆက္တာက တဒါရမၼဏ၊
ဘ၀င္။ ။ ျပန္သြားတာက ဘ၀င္ပဲ။ တံခါးျပန္ပိတ္္သြားတယ္၊ အဲဒီ process အတိုင္းပဲ လူေတြရဲ႕စိတ္ ျဖစ္ေနတယ္လို႕ ဆရာေတာ္က ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ျမင္သိစိတ္အစဥ္ကိုသိယင္ ေသာတဒြါရ၀ီထိ၊ ဃာနဒြါရ၀ီထိ …… တို႕ကိုလည္း သိျမင္ႏိုင္ပါတယ္္ခင္ဗ်ာ။ ဒါဟာ စိတၱနိယာမ ပါပဲခင္ဗ်ာ။ ေၾသာ္ … ေနာက္တစ္ခုဗ်ာ ရုပ္တံခါးစိတ္အစဥ္မွာ ျပဳကာမွ် ၾကိယာစိတ္ အာရံုဆင္ျခင္စိတ္ေရွ႕မွာ အတိတ္ဘ၀င္စိတ္၊ လႈပ္ဘ၀င္စိတ္၊ ျပတ္ဘ၀င္စိတ္ဆိုတဲ့ (မဟာ၀ိပါက္စိတ္) ရိွတယ္ဆိုတာေလးလည္း သိထားသင့္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီ မဟာ၀ိပါက္စိတ္ ေနာက္မွာမွ ၀ီထိစိတ္အစဥ္လာပါတယ္။ … TNO
(ေနာက္တစ္ခုက ဒီေနရာေလးမွာ စိတ္ျဖစ္စဥ္ ႏွစ္မ်ဳိး အေၾကာင္းေလးကို ဆရာေတာ္အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ကို ပ႒ာန္းနည္းျဖင့္ ေလ့လာျခင္းမွ ဆက္စပ္သိျမင္ႏိုင္သည္ ျဖစ္၍ စိတ္ျဖစ္စဥ္ႏွစ္မ်ဳိးရိွပံုေလးကိုပါ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီးထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ TNO)
စိတ္ျဖစ္စဥ္ႏွစ္မ်ဳိး
လူေတြရဲ႕စိတ္အစဥ္ကို ႏွစ္လိုင္းလို႕ ခြဲၿပီးေတာ့ မွတ္သင့္တယ္ေပါ့၊ ၿငိမ္သက္တဲ့ စိတ္ေတြရဲ႕ျဖစ္စဥ္က တစ္ခုနဲ႕ လႈပ္ရွားတဲ့စိတ္ေတြရဲ႕ျဖစ္စဥ္က တစ္ခုလို႕ ဒီလိုေျပာရမယ္။
အေရာင္နဲ႕ ခြဲေျပာမယ္ဆိုရင္ blue line နဲ႕ red line ေပါ့၊ လူေတြက ေမြးဖြားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ၿငိမ္သက္ေနတာျဖစ္ေတာ့ blue line ေပါ့၊ Blue line ဆိုတာ ဘာလဲဆိုရင္ ပဋိသေႏၶရယ္ ဘ၀င္ရယ္ စုတိရယ္၊ ေဟာဒါေတြက ၿငိမ္သက္ေနတာ၊ ၿငိမ္သက္တယ္ဆိုတာ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာရိွတဲ့ အာရံုနဲ႕ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး၊ ဘ၀တစ္ခုမွကံက ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ အရိွန္အတိုင္းပဲ သြားေနတာ၊ ကံရဲ႕အရိွန္နဲ႕သြားေနတာ၊ ပစၥဳပၸန္အာရံုနဲ႕ဆက္သြယ္မႈ ဘာတစ္ခုမွ မရိွဘူးး။
ပစၥဳပၸန္အာရံုတစ္ခု ၀င္လာၿပီဆိုတဲ့အခါ အဲဒီ blue line ဟာ ျပတ္သြားၿပီးေတာ့ red line ျဖစ္လာတယ္ေပါ့၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႕ ဘ၀င္စိတ္ကို mind door လို႕ ေခၚတယ္၊ မေနာဒြါရလို႕ ေခၚတယ္။
အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ စိတ္္ေတြဟာ ပစၥဳပၸန္မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ ရရိွတဲ့ မ်က္စိက ျမင္ရတဲ့ အာရံု၊ နားက ၾကားလိုက္ရတဲ့ အာရံု၊ ႏွာေခါင္းက နမ္းလို႕ရတဲ့ အာရံု၊ လွ်ာက လ်က္လို႕ရတဲ့ အရသာအာရံု၊ ခႏၶာကိုယ္က ထိေတြ႕လို႕ရတဲ့ အာရံု၊ စိတ္ထဲက စိတ္ကူးလို႕ရတဲ့ အာရံုေတြဟာ ျဖစ္ေပၚၿပီးေတာ့ ပစၥဳပၸန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အာရံုေတြနဲ႕စိတ္ဟာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ၀င္လာတယ္၊ အဲဒါကို ၀ီထိစိတ္လို႕ ေခၚတာေပါ့။
ခုနတုန္းက blue line ကို ၀ီထိမုတ္စိတ္လို႕ ေခၚတာေပါ့။ အဲဒါကို အဂၤလိပ္လို ျပန္တဲ့အခါက်ေတာ့ thought free လို႕ ဒီလို ျပန္ေလ့ရိွတယ္။
ဒီေတာ့ စိတ္ျဖစ္စဥ္ဟာ ႏွစ္ခုရိွတယ္လို႕ ဒီလို မွတ္ရမယ္။ သူ႕ဟာသူ ၿငိမ္သက္ၿပီးေတာ့ေနတဲ့ျဖစ္စဥ္က တစ္ခု၊ လႈပ္ရွားတဲ့ျဖစ္စဥ္က တစ္္ခု။
လႈပ္ရွားတဲ့ျဖစ္စဥ္က ပစၥဳပၸန္အာရံုတစ္ခုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး လႈပ္ရွားလာတယ္၊ အဲဒီလႈပ္ရွားတဲ့ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာတာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၿငိမ္သက္တဲ့ျဖစ္စဥ္တစ္ခုက ရပ္တန္႕သြားရမယ္၊ ႏွစ္ခုလံုးၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ မသြားႏိုင္ဘူးတဲ့၊ စိတ္ဟာ တစ္ခုခ်င္းပဲသြားလို႕ ရတယ္၊ စိတ္ႏွစ္ခု ၿပိဳင္တူသြားတာမ်ဳိး မရိွဘူး။
(ဒါေလးက ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းမွာျဖစ္လာတဲ့ စိတ္ျဖစ္စဥ္ႏွစ္မ်ဳိးအေၾကာင္းေလးကို ပိုမိုနားလည္ႏိုင္ေအာင္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ၾကားျဖတ္ထည့္ေပးလိုက္တာပါခင္ဗ်ာ။ ဆိုလိုတာက ၿငိမ္သက္တဲ့ျဖစ္စဥ္နဲ႕ လႈပ္ရွားတဲ့ျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခု အေၾကာင္းကို သတိျပဳေစခ်င္လို႕ပါ။ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ။ TNO )
ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာ ဝဟံ ေဟာတု။
ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု။
…_/|\_…_/|\_…_/|\_…
ဆရာေတာ္ Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ မွ ထုတ္ႏႈတ္ပူေဇာ္ပါသည္။
ေမတၱာျဖင့္ . . . TNO
Credit to Ko Thein Ohn
No comments:
Post a Comment