ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ အပိုင္း ၇
Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ
ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ အပိုင္း ၇ ၊ ပုေရဇာတ ပစၥေယာ ၊ ဗုဒၶျမတ္စြာက သိသာထင္ရွားေအာင္ ပုေရဇာတ ပစၥေယာဆိုတာ အင္မတန္ထင္ရွားတဲ့ လူတိုင္းလူတိုင္း ေန႕စဥ္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ပါရိွေနတဲ့ မ်က္စိအၾကည္၊ နားအၾကည္၊ ႏွာေခါင္းအၾကည္၊ လွ်ာအၾကည္၊ ကိုယ္အၾကည္ဆိုတဲ့ ပသာဒရုပ္ ငါးပါး (သိုု႕မဟုတ္) ၀တၳဳရုပ္မ်ားကို ပုေရဇာတပစၥည္းလို႕ ထိုအေျခခံ ၀တၳဳေတြကို အေျချပဳၿပီးေတာ့ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာေတြ ျဖစ္ရတယ္။ ထုိရုပ္နဲ႕နာမ္ သဘာ၀တရားႏွစ္ခုဟာ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ရုပ္တရားက နာမ္တရားကို ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ အေထာက္အကူျပဳထားတယ္္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို ျမတ္စြာဘုရားက ထင္ရွားသိသာေအာင္ ေဟာၾကားထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထို႕အတူပဲ အာရံုျဖစ္တဲ့ ရူပါရံု၊ သဒၵါရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံု၊ မ်က္စိက ျမင္ရတဲ့ အဆင္း၊ နားက ၾကားရတဲ့ အသံ၊ ႏွာေခါင္းက နမ္းရႈရတဲ့ အနံ႕၊ လွ်ာက လ်က္သိ ရတဲ့ အရသာ၊ ခႏၶာကိုယ္က ထိသိ ရတဲ့ အထိအေတြ႕ လို႕ ဆိုတဲ့ ဒီအာရံုေတြဟာလည္း လူေတြရဲ႕ ေန႕စဥ္ဘ၀မွာ ပသာဒရုပ္ ငါးခုနဲ႕ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေပၚေနၾကတာျဖစ္လို႕ သတိထားမိမယ္ဆို လူတိုင္းလူတိုင္း အလြယ္တကူနဲ႕ ေတြ႕ရိွႏိုင္ၾကတယ္။
အဲဒီ အာရံုေတြကလည္းပဲ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာေတြကို နာမ္တရားေတြကို အေထာက္အကူျပဳေနတယ္လို႕ ပုေရဇာတပစၥည္းမွာ ဒီလို ေဟာထားတာ။ ေနာက္ထပ္ ေဟာစရာဘာက်န္ေသးတုန္းဆိုေတာ့ အခုေျပာခဲ့တဲ့ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာေတြတင္ မကဘူး၊ တျခားစိတ္ေတြကိုလည္းပဲ အေထာက္အကူျပဳေနေသးတယ္ ဆိုတာကို ျမတ္စြာဘုရားဆက္ၿပီးေတာ့ ေဟာတယ္။
Mental Process လို႕ ေခၚတဲ့ စိတၱ ၀ီထိစိတ္ျဖစ္စဥ္ .. ျမင္သိစိတ္ စသည္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဘာလာလည္းဆိုလို႕ရိွယင္ သမၸဋိစၦန လက္ခံတဲ့စိတ္ဆိုတာ ေပၚလာတယ္။ အာရံုကို လက္ခံတဲ့ စိတ္ေပၚလာတယ္။ ထို႕အတူပဲ ျမင္သိစိတ္ရဲ႕ေရွ႕မွာ အာရံုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေပးတဲ့ (သို႕မဟုတ္) အာရံုဖက္ကို ဦးလွည့္ေပးတဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္း အာ၀ဇၨန္းစိတ္္ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒီ စိတ္ေတြကိုေရာ ေဟာဒီ အာရံုေတြကေန အေထာက္အကူျပဳေနတယ္ဆိုတာ ပုေရသဒၵါ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳေနတယ္ဆိုတာကို ျမတ္စြာဘုရားက ထင္ရွားေအာင္ ဆက္ၿပီးးေတာ့ ေဟာတယ္။
ဒီ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းဆိုတဲ့ အာ၀ဇၨန္းစိတ္ေလးဟာ အာရံုက ဒီ၀တၳဳရုပ္ေတြကို လာၿပီးမထင္ဟပ္ဘူးဆိုလို႕ရိွယင္ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ဟာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ေဟာဒီ အာရံုငါးပါးထဲက တစ္ခုခု အၾကည္ရုပ္ေတြေပၚကိုလာၿပီး ထင္ဟပ္ၿပီဆိုလို႕ရိွယင္ အဲဒီ ထင္ဟပ္လာတဲ့အာရံုကို သတိျပဳမိတဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ဆိုတာ ေပၚရတယ္။ အဲဒီ အာရံုက ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ကို … ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္ၿပီးေတာ့ .. ေက်းဇူးျပဳတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုေရဇာတ .. အာရံုေတြက ပုေရဇာတပစၥည္း .. ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္က ပုေရဇာပစၥယုပၸန္လို႕ ဒီလို ေျပာတယ္ … အေၾကာင္းနဲ႕အက်ဳိး ဆင္ျခင္ၾကည့္ေလ .. ဘာျဖစ္လို႕ ပစၥည္း ပစၥယုပၸန္ ျဖစ္လည္း ၊ မေန႕က ေျပာခဲ့သလို သူရိွလို႕ သူရိွရတယ္ .. သူျဖစ္လို႕ သူျဖစ္ရတယ္၊ ဒါျဖစ္လို႕ ဟိုဟာ ျဖစ္ရတယ္ … ဆိုလိုတာက အာရံုေတြရိွလို႕ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ျဖစ္ရတယ္၊ အာရံုေတြမရိွဘူးဆိုယင္ မျဖစ္ဘူး၊ ဒီလို ေဟာတယ္၊ ဒါဟာ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲေပါ့။
ဒါရိွလို႕ ဒါရိွေနရတယ္၊ ဒါျဖစ္လို႕ ဟိုဟာ ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆက္သြယ္ေနမႈကို ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္လို႕ … ၊ …. ေအး … ပုေရဇာတပစၥည္းဆိုတာကလည္း အတၳိ နတၳိ ၊ ရိွခိုက္ ေက်းဇူးျပဳတာကို အတၳိ၊ မရိွေတာ့တဲ့ေနာက္မွ ေက်းဇူးျပဳတာကို နတၳိလို႕ … ရိွေနတုန္း ေက်းဇူးျပဳတဲ့ပစၥည္းအမ်ဳိးအစားလား၊ မရိွေတာ့တဲ့ေနာက္မွ ေက်းဇူးျပဳတဲ့ ပစၥည္းအမ်ဳိးအစားလားဆိုေတာ့ … ရိွေနတုန္းေက်းဇူးျပဳတာ၊ မရိွေတာ့ယင္ေတာ့ ေက်းဇူးမျပဳေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ အတၳိပစၥည္းအမ်ဳိးအစားထဲမွာ သူက ပါတယ္။
ရုပ္နဲ႕နာမ္နဲ႕ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေပါင္းစပ္လို႕ မရတဲ့ သဘာ၀ႏွစ္ခု ၊ ေပါင္းစပ္လို႕မရဘူးဆိုတာ … ဆီနဲ႕ေရ ေပါင္းစပ္လို႕ရလား ….. အတူေနေသာ္လည္း .. ဆီကဆီ .. ေရကေရပဲ။ ႏြားႏို႕နဲ႕ေရက ေရာလို႕ ရတယ္။ ဆီနဲ႕ေရ က်ေတာ့ ေရာမရဘူး။ သဘာ၀ျခင္း မတူဘူူး။
ထို႕အတူပဲ … ရုပ္နဲ႕နာမ္ ႏွစ္ရပ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး အတူတကြ တည္ရိွေသာ္လည္းပဲ သဘာ၀ျခင္း ျခားနားေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေရာလို႕ေတာ့ မရဘူးတဲ့။ အဲဒါကို ၀ိပၸယုတၱပစၥေယာလို႕ ေခၚတာ .. ေနာ္။ ၀ိပၸယုတၱဆိုတာ ဆီလို ေရလို ေပါင္းလို႕မရတဲ့ အရာတစ္ခု ၊ သို႕ေသာ္ အတူေတာ့ ရိွေနတယ္၊ ေပါင္းမရဘူး .. သဘာ၀ျခင္း မတူဘူး။ ေပါင္းလို႕ရတာၾကေတာ့ သမၸယုတၱပစၥေယာ .. ဒါက ေပါင္းလို႕ရတယ္ .. ေဟာ ၀ိပၸယုတၱ .. ဒါက ေပါင္းလို႕မရဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႕ေျပာတယ္။ အဲဒါကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာ။
ဘုန္းႀကီးတို႕ ဒီစိတ္ႏွစ္ခု ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ရယ္၊ ျမင္သိစိတ္တို႕ရဲ႕ေနာက္မွာ ျဖစ္တဲ့ သမၸဋိစၦနလို႕ ေခၚတဲ့ သမၸဋိစၦိုင္းစိတ္ ။ လက္ခံတဲ့စိတ္ အာရံုကို လက္ခံတဲ့စိတ္။ အာရံုကို လမ္းဖြင့္ေပးတဲ့စိတ္နဲ႕၊ အာရံုကို လက္ခံတဲ့စိတ္၊ ဒီစိတ္ႏွစ္ခုၾကားမွာ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ စိတ္ႏွစ္ခုအေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားက ဆက္ၿပီးေတာ့ ေဟာတယ္။
ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂႏၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ … ။ … အားလံုးကို ခ်ဳံၿပီးေတာ့ ေဟာ လိုက္တယ္။
ရူပါယတနဆိုတဲ့ အဆင္းအာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ သဒၵါယတနဆိုတဲ့ အသံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဂႏၶာယတနဆိုတဲ့ အနံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရသာယတနဆိုတဲ့ အရသာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေဖာ႒ဗၺာယတနလို႕ ေခၚတဲ့ .. ပထ၀ီ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာဆိုတဲ့ အထိအေတြ႕ အာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ … တဲ့ … အဲဒီ အာရံုေတြ တစ္ခုခုသည္ မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚတဲ့ စိတ္ ၊ ထိုစိတ္မွာ ယွဥ္တဲ့ ေစတသိက္ေတြကို … ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ႏွင့္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္ … ။
ႀကိဳတင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရိွေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ အတူတူ ေမြးဖြားလာတာ မဟုတ္ဘူး။
အေၾကာင္းတရားက အက်ဳိးတရားမေပၚခင္ ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္ေနတာ .. ပုေရဇာတ .. born earlier … ။ ေအး .. ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီစိတ္ႏွစ္ခုကို နံမည္ ဘယ္လိုေပးလိုက္တုန္းဆိုယင္ …
*** မေနာဓာတ္ … မေနာဓာတု ဆိုတဲ့ နံမည္ေပးထားတယ္။ မေနာဓာတုဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ .. သဘာ၀တရား၊ စိတ္သေဘာတရား။
မေနာဓာတု … မေနာ၀ိညာဏဓာတု .. စိတ္ေတြကို နံမည္ခြဲျခားၿပီးေတာ့ ေပးတဲ့ အခါ ၊ ဒါေလးကို သတိထားေပါ့။ ျမင္သိစိတ္ကို စကၡဳ၀ိညာဏဓာတု .. ဒီလို ေဟာတယ္။ ဓာတုဆိုတာ … သတၱ၀ါလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဇီ၀လည္း မဟုတ္ဘူး၊ အတၱလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာေတြ ထင္ေနတဲ့ လိပ္ျပာလည္း မဟုတ္ဘူး … ဒီလို ေျပာတယ္။
ဘ၀ တစ္ခုကေန တစ္ခု ကူးသြားတဲ့ လိပ္ျပာဆိုတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သဘာ၀တရားသက္သက္မွ်သာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဓာတုဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႕ ရွင္းျပတာ။ အဲေတာ့ ဒီ ဓာတုဆိုတဲ့ စကားလံုးက ဘာကိုျငင္းပယ္တာတုန္းဆိုေတာ့ .. ပုဂၢလ .. အိႏၵိယဖီေလာ္ေဆာ္ဖီမွာသံုးတဲ့ .. ပုဂၢလဆိုတဲ့ အယူ၀ါဒ တစ္ခုကို ျငင္းပယ္တယ္၊ သတၱဆိုတာကို ျငင္းပယ္တယ္၊ ဇီ၀လို႕ဆိုတာကို ျငင္းပယ္တယ္။
အဲေတာ့ .. ပုဂၢလတို႕ ဇီ၀တို႕ သတၱတို႕ အတၱတို႕ ဆိုတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးတဲ့ … သူ႕ဟာသူ သူသေဘာသူေဆာင္ေနတဲ့ ဓာတ္သေဘာသက္သက္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ .. တဲ့ … ဓာတုကို element လို႕ ဒီလို ျပန္ေလ့ ရိွတယ္၊ သူ႕သဘာ၀တရားသက္သက္ phenomenon ေပါ့ ။
*** ေအး … ျမင္သိစိတ္ကို စကၡဳ၀ိညာဏဓာတု၊ ၾကားသိစိတ္က်ေတာ့ ေသာတ၀ိညာဏဓာတု၊ နံသိစိတ္က်ေတာ့ ဃာန၀ိညာဏဓာတု၊ လ်က္သိစိတ္က်ေတာ့ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏဓာတု၊ ထိသိစိတ္က်ေတာ့ ကာယ၀ိညာဏဓာတု .. ၾကည့္ ။ ေရွ႕က ဘာေလးေတြပါတုန္းဆိုယင္ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွ၊ ကာယ ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရာ ဌာန အေျခခံ၀တၳဳရုပ္ကေလးေတြ ထည့္ေျပာထားတာ။
ေနာက္က ဘာေျပာထားတုန္းဆို … ၀ိညာဏဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို သံုးထားတယ္။
*** ၀ိညာဏ အာရံုကို aware လုပ္တယ္၊ သိတတ္တယ္၊ အာရံုကို သတိျပဳမိတဲ့စိတ္ ဆိုၿပီး ၀ိညာဏဆိုတဲ့ စကားလံုုးနဲ႕ သံုးခဲ့တယ္။ ဒီ စိတ္ေတြကို ၀ိညာဏဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို သံုးၿပီးေတာ့ …
*** အခု ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္နဲ႕ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္က်ေတာ့ မေနာဓာတုဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးတယ္။
ဒါ အဘိဓမၼာဆိုင္ရာ term တစ္ခု၊ ေအး .. မေနာဓာတုလို႕ ဆိုလိုက္ယင္ နားလည္ရမွာက ခုနကေျပာတဲ့ ၀ိညာဏဓာတုဆိုတဲ့ စိတ္ ၁၀မ်ဳိးရဲ႕ ေရွ႕မွာျဖစ္တဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္။
*** အဲဒီ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ဆိုတာ ကံရဲ႕အက်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကံတရားလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ကံရဲ႕အက်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကရိယလို႕ ေခၚတယ္။ ကရိယကို ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုေဟာတုန္းဆိုယင္ ကရိယာ ေန၀ကုသလာ နာကုသလာ နစကမၼ၀ိပါကာ လို႕ ..
အဲဒါနဲ႕ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္မွာ ကရိယဆိုတာတဲ့ .. ေန၀ကုသလာ .. ကုသိုလ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ .. နာ ကုသလာ .. အကုသိုလ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ … နစကမၼ၀ိပါကာ … ကံရဲ႕အက်ဳိးတရားလည္း မဟုတ္ဘူးလို႕ ဒီလို ေဟာထားတာ။ အဲေတာ့ ကံ ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ဟာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေဟာထားတာ။
*** ကရိယဆိုတာ .. ကုသိုလ္လည္း မဟုတ္္ဘူး၊ အကုသိုလ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ ကံ ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ အရာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းတရား … ပစၥဳပၸန္ဆက္ဆက္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ .. ျဖစ္ေပၚၿပီးေတာ့ ျပဳလုပ္ယံု သက္သက္ပဲလို႕ ဒီလို အဓိပၸာယ္ ေျပာတာ … ေနာ္။
*** ဒီ ကရိယစိတ္ကေလးက အာရံုနဲ႕၀တၳဳ ဆံုစည္းမႈေၾကာင့္ ေပၚလာတဲ့ အရာေလးတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္။
သူ႕ကို ကုသိုလ္လို႕လည္း မေခၚဘူး၊ အကုသိုလ္လို႕လည္း မေခၚဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႕တုန္း ကုသိုလ္ အကုသိုလ္လို႕ အက်ဳိးတရားကို ထုတ္လုပ္မဲ့ဟာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကံအရာေျမာက္တဲ့အရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကံအရာမေျမာက္ဘူးဆိုေတာ့ ကံရဲ႕အက်ဳိးလားဆိုေတာ့ ကံရဲ႕အက်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူးး တဲ့။
*** ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႕ သူက ေပၚလာတယ္တဲ့ … ဒါ ေျပာတာ။ အဲဒါေတြကို မေနာဓာတုဆိုတဲ့ … မေနာဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို အသံုုးျပဳၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတယ္။
ေအး … ဘယ္အာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ .. ရူပါရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ … သဒၵါရံု ၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ အာရံုငါးပါးက ၀တၳဳရုပ္ ငါးမ်ဳိးမွာ … စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ါွ၊ ကာယ လို႕ ဆိုတဲ့ အၾကည္ရုပ္ ငါးမ်ဳိးမွာ လာၿပီးေတာ့ ထင္ဟပ္ၿပီဆိုလို႕ရိွယင္ ေဟာဒီ မေနာဓာတုဆိုတဲ့ စိတ္္ကေလးေတြ ေပၚလာတတ္တယ္တဲ့။
အဲဒီ အာရံုငါးပါးသည္ မေနာဓာတုဆိုတဲ့ စိတ္ကုိ … တဲ့ … ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္တဲ့အေၾကာင္းတရားျဖစ္လို႕ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္ … တဲ့။ ႀကိဳတင္ျဖစ္တယ္ဆို ဘယ္တုန္းက ျဖစ္တာတုန္း … ေဟာ …
***အတီတဘ၀င္နဲ႕ ဥပါဒ္ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္တဲ့။
အတီတဘ၀င္ကေလးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကေလးျဖစ္တာ။
အတီတဘ၀င္ၿပီးေတာ့ ဘာလာတာတုန္း … ဘ၀ဂၤစလန … တဲ့ … လႈပ္ရွားတဲ့ ဘ၀င္။ လႈပ္ရွားတဲ့ဘ၀င္ၿပီးယင္ ဘာလာတာတုန္း … ဘ၀ဂၤုပေစၦဒ … ျပတ္ဆဲသြားတဲ့ ဘ၀င္လာတယ္။ ဘ၀င္စိတ္သံုးႀကိမ္ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ ဘ၀င္စိတ္ သံုးႀကိမ္ရဲ႕ေနာက္မွာ ေဟာဒီ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္က လာတာ .. တဲ့။
ခုနေျပာတဲ့ … ရူပါရံု၊ သဒၵါရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံုဆိုတဲ့ ဒီအာရံုကေလးဟာ စိတၱကၡဏ သံုးခ်က္ ေစာၿပီး ေပၚလာတာမို႕ ပုေရဇာတ၊ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတာ … တဲ့ .. သို႕ေသာ္ … ရိွေသးလားလို႕ ဆိုေတာ့ ရိွေသးတယ္၊ ရိွေနတဲ့ အခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ သူ႕ရဲ႕သက္တမ္းက စိတၱကၡဏ ၁၇ ခ်က္ ထိေအာင္ သြားမွာ ဆိုေတာ့ ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ တည္ေနတုန္းပဲရိွေသးတယ္၊ ျပတ္ဆဲၿပီးမသြားေသးဘူးတဲ့ .. ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ .. ရိွေနတုန္း ေက်းဇူးျပဳတာ ….။ အဲဒါကို ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက …
ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂႏၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ … ။ တဲ့
ေဟာဒီ စိတ္ႏွစ္ခုကို ေပါင္းေဟာလိုက္တာၾကည့္ ….။ ဒါ ဘာနားလည္ရမလည္းဆိုယင္ … သခၤါရလို႕ဆိုတာ .. အေၾကာင္းတရားေတြက ဖန္တီးထားတာလို႕ ေျပာတာ … သခၤါရရဲ႕အဓိပၸာယ္ .. လူတိုင္း လူတိုင္း နားလည္ၾကတယ္။ သေဗၺသခၤါရာ အနိစၥာ … သခၤါရတရားဆိုတာ မျမဲဘူး … လူေတြက အေတာ္မ်ားမ်ားက သခၤါရဆိုယင္ နာေရးေၾကာ္ျငာမွတ္ေနတယ္။
နာေရးေၾကာ္ျငာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုုယ့္သႏၱာန္မွာျဖစ္ေနတာေတ
ြ အကုန္လံုး သခၤါရေတြခ်ည္းပဲ .. ေနာ္။
အေၾကာင္းတရားေပါင္းၿပီးေတာ့ … သန္ဆိုတာ အေၾကာင္းတရားေတြက စုေပါင္းၿပီးေတာ့၊ ခါရဆိုတဲ့ ပုဒ္က ကရ လုပ္ထားတာလို႕ ေျပာတာ။ ေအး … ထာ၀ရဘုရားက ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သူက လုပ္ထားတာတုန္း …
အေၾကာင္းတရားေတြက ေပါင္းၿပီးေတာ့ ျပဳလုပ္ထားတာ ….။ တဲ့ …
တစ္ခုတည္းနဲ႕ မဟုတ္ဘူး … ၾကည့္ေလ .. ဂက္စ္မီးျခစ္ကေလးကေနၿပီး မီးေတာက္ကေလး ျဖစ္လာတယ္ … အဲဒီ မီးေတာက္ကေလးကို ဘယ္သူေတြက စုုေပါင္းၿပီး လုပ္ထားတာတုန္းဆို … အဲဒီထဲမယ္ ဂက္စ္ပါရတယ္ .. ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘီးလံုးကေလးနဲ႕ ေအာက္က မာမာအတံုးတစ္ခု သံတံုးေလးပါရမယ္ .. ၿပီးေတာ့ ဖိျခစ္တဲ့ အားစိုက္တာေလး ပါရမယ္ … ေဟာဒီ သံုးခု ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့မွ မီးကေလး ေတာက္လာတာ မဟုတ္လား … အဲဒီ မီးကေလးက အဲဒီ အေၾကာင္းသံုးခုက ေမြးဖြားလိုက္တာ .. ဒါကို သခၤါရလို႕ေျပာတာ။
ေမြးဖြားၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း သူ႕ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ေလတို႕ ဘာတို႕ ရိွရတယ္ ၊ ေလလံုသြားယင္ ၿငိမ္းသြားမွာပဲ။
ေအး … သခၤါရတရားေတြဆိုတာ အေၾကာင္းတရားေတြက စုေပါင္းၿပီးဖန္တီးထားတာေတြကို ဒါေၾကာင့္မို႕ သခၤါရလိုဆိုတာ။ အခုလည္းၾကည့္ … ပဥၵဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္တို႕၊ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္တို႕ဆိုတာ သူဟာသူ ေပၚလာၾကတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေဟာဒီ အာရံုငါးပါးထဲက တစ္ခုခုက … ၀တၳဳရုပ္ေတြေပၚမွာ (သို႕မဟုတ္) အၾကည္ရုပ္ေတြေပၚမွာ သူတို႕ဟာ လာၿပီးေတာ့ ထင္ဟပ္လိုက္တာနဲ႕ သူတို႕ဟာ ေပၚလာၾကတယ္ … တဲ့။
ဒါျဖင့္ ထူးျခားတာက ဘာတုန္းဆိုလို႕ရိွယင္
… ေပၚလာတဲ့ေနရာက်ေတာ့ ျမင္သိစိတ္ ေပၚလာတာက ဘယ္ေနရာက ေပၚတုန္း … မ်က္စိအၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ။ ၾကားသိစိတ္က ဘယ္က ေပၚတုန္း … နားအၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ၊ နံသိစိတ္က ဘယ္က ေပၚတုန္း … ႏွာေခါင္းအၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ၊ လ်က္သိစိတ္္က (လွ်ာအၾကည္ရုပ္က) ၊ ထိသိစိတ္က်ေတာ့ … ကိုုယ္အၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ။
*** အခုေျပာခဲ့တဲ့ မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚတဲ့ ပဥၵဒြါရ၀ဇၨန္း အာရံုငါးပါးကို ဆင္ျခင္တဲ့စိတ္၊ သမၸဋိစၦနဆိုတဲ့ အာရံုကို လက္ခံတဲ့စိတ္၊ အဲဒီ စိတ္ႏွစ္ခုကေတာ့ မ်က္လံုးကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ နားကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ႏွာေခါင္းကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ လွ်ာကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ သူ႕ေပၚတဲ့ေနရာ သပ္သပ္ရိွတယ္။ အဲဒီ ေပၚတဲ့ေနရာကို ျမတ္စြာဘုရားက ဘာလို႕ … တိုက္ရိုက္ ထုတ္ေဖာ္ၿပီးေတာ့ ေဟာၾကားၿပီးေတာ့ မထားဘူးး။
ေနာက္ပိုင္း အဘိဓမၼာက်မ္းေတြက်ေတာ့ အဲဒီ ေပၚတဲ့ေနရာကို ဟဒယ၀တၳဳလို႕ဆိုၿပီးေတာ့ ေဟာလာတယ္ … ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ . .၊ အဘိဓမၼာသမိုင္းမွာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာေလး ထည့္ထားတယ္။
ၾကည့္ … ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီ .. အခုေျပာခဲ့တဲ့ မေနာဓာတ္တို႕ ၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္တို႕၊ က်န္တဲ့စိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့ .. က်န္တာေတြကို ေပါင္းလိုက္ေတာ့မွ ေနာ္ …။ အခု သီးသန္႕ထုတ္ၿပီး ေျပာေနတာ ပုေရဇာတပစၥည္းမွာ သတိထားလိုက္ဖို႕က .. စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ေသာတ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ဃာန၀ိညာဏ္စိတ္၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ကာယ၀ိညာဏ္စိတ္လို႕ဆိုတဲ့ … ေဒြပဥၥ ၀ိညာဏ္ ၁၀ လို႕ သၿဂၤ ိဳလ္သရုပ္ခြဲတဲ့အခါမွာ ေျပာတယ္ .. ေနာ္။ ၀ိညာဏ္စိတ္ ၁၀ ခု။ မေနာဓာတ္လို႕ေခၚတဲ့ သမၸဋိစၦိဳင္းနဲ႕သႏၱီရဏ။ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္က ႏွစ္ခု၊ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္နဲ႕ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၃ခု။ က်န္တဲ့ စိတ္ေတြကို မေနာ၀ိညာဏဓာတုလို႕ ေခၚတယ္။
မေနာနဲ႕၀ိညာဏႏွစ္ခုေပါင္းထားေတာ့ .. စြမ္းအား ပိုႀကီးတယ္လို႕ ေျပာႏိုင္တာေပါ့ .. ေနာ္။
***ဟုိတုန္းက ၀ိညာဏတစ္ခုတည္း သံုးခဲ့တယ္၊ စကၡဳ၀ိညာဏ၊ ေသာတ၀ိညာဏ၊ ဃာန၀ိညာဏ၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ၊ ကာယ၀ိညာဏ၊ ဆိုတဲ့ ၀ိညာဏတစ္လံုုးနဲ႕သံုုးတယ္။
***ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းနဲ႕သမၸဋိစၦိဳင္းနဲ႕ၾကေတာ့ မေနာဆိုတဲ့ စကားလံုးတစ္ခုတည္းကို သံုးတယ္။ က်န္တဲ့ စိတ္ေတြက်ေတာ့ စြမ္းအားထက္လို႕ မေနာ၀ိညာဏဆိုၿပီးေတာ့ .. ေဟာ .. မေနာ ေရာ၊ ၀ိညာဏ ေရာ ႏွစ္ခုစလံုး ထည့္သံုးထားတယ္ ….။
***ေပါင္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွါ၊ ကာယ ၀ိညာဏက ငါးခု။ မေနာဓာတု ထည့္လိုက္တဲ့အခါ ၆ခု။ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ထည့္လိုက္တဲ့အခါ ဘယ္ႏွစ္ခုျဖစ္သြားလည္း … ၇ ခု။ တဲ့ … အဲဒါ စိတ္နဲ႕ဆိုင္တဲ့ ၀ိညာဏဓာတ္ ၇ခုလို႕ ေခၚတယ္။ ဓာတ္၁၈ပါးက်ေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ေဟာတယ္။ အဲဒီ အစဥ္ေလးနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာတာ။
ကဲ ေကာင္းၿပီ။
*** မေနာဓာတ္ဆိုတဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းနဲ႕သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္တို႕ဟာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ ဆိုတဲ့ အၾကည္ရုပ္ေတြက ေပၚတာမဟုတ္ဘူးးဆို .. ဘယ္က ေပၚတုန္း ဟဒယ၀တၳဳရုပ္က ေပၚတယ္္တဲ့။ အဲဒီ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားက ဒီေနရာမွာ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မသံုးပဲနဲ႕ ဘယ္လို ေဟာတုန္းဆို …
ယံ ရူပံ နိႆာယ မေနာဓာတု စ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ ၀တၱႏၱိ ….။
ယံ ရူပံ … အၾကင္မီွရာျဖစ္တဲ့ ရုပ္ကေလးကို၊ နိႆာယ … အမီွျပဳၿပီးေတာ့မွ၊ မေနာဓာတု စ … မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့စိတ္သည္၄င္း၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ … မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့စိတ္သည္၄င္း၊ ၀တၱႏၱိ .. ျဖစ္ေပၚ၍ လာၾကရေလကုန္၏….တဲ့။ ေဟာ …
စကၡဳတုန္းက … စကၡဳ၀ိညာဏ္ ျမင္သိစိတ္ကေလးက ဘယ့္သူ႕ကို မီွျဖစ္တာတုန္း … မ်က္လံုးအၾကည္ကို မီွျဖစ္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ စကၡဳ၀ိညာဏ မ်က္လံုုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ေရွ႕က ထည့္ေျပာထားတာ ေနာ္။ ေသာတ၀ိညာဏ္စိတ္က နားကို မီွျဖစ္တယ္၊ ဃာန၀ိညာဏ္စိတ္က ႏွာေခါင္းကို မီွျဖစ္တယ္၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ္စိတ္က လွ်ာကို မီွျဖစ္တယ္၊ ကာယ၀ိညာဏ္စိတ္က ခႏၶာကိုယ္ကို မီွျဖစ္တယ္။ ေဟာဒီ မေနာဓာတ္တို႕ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္တို႕ ဆိုၾကေတာ့ … သူတို႕ မီွျဖစ္တဲ့ရုပ္ရိွတယ္တဲ့။ အဲဒီ ရုပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားက ဘာရုပ္လို႕ နံမည္မေပးဘူး။ ယံ ရူပံ အၾကင္ရုပ္လို႕ ဒီလိုပဲ ေျပာခဲ့တယ္။
အဲေတာ့ အၾကင္ရုပ္လို႕ ေျပာလိုက္ကတည္းက … စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွါ၊ ကာယ လို႕ ဆိုတဲ့ ပသာဒရုပ္ ၅ခု စလံုးမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ျခားရုပ္ဆိုတာ မသိသာဘူးလား။ သိသာတယ္ေနာ္။
ယံ ရူပံ .. အၾကင္မီွရာျဖစ္တဲ့ရုပ္ကေလးကို၊ နိႆာယ .. အမီွျပဳ၍၊ မေနာဓာတု စ .. မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့ စိတ္သည္၄င္း၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ … မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့ စိတ္သည္၄င္း၊ ၀တၱႏၱိ .. ျဖစ္ေပၚ၍ လာၾကရေလကုန္၏။
တံ ရူပံ .. ထို မီွရာျဖစ္တဲ့ ရုုပ္ကေလးသည္၊ မေနာဓာတုယာ .. မေနာဓာတ္အား၄င္း၊ တံ သမၸယုတၱကာနံ .. ထို မေနာဓာတ္နဲ႕ ယွဥ္ၿပီး ျဖစ္တဲ့၊ ဓမၼာနံ .. ေစတသိက္တရားတို႕အား၄င္း၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ ဥပကာရေကာ … ေက်းဇူးျပဳတတ္ပါေပ၏။
ဆက္သြယ္မႈေလးကို ထင္ရွားေအာင္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေပးထားတာ .. ၾကည့္။ အဲဒီ ယံ ရူပံ လို႕ ရည္ညႊန္းလိုက္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ေနာက္ပိုင္း အဘိဓမၼာမွာ ဟဒယ၀တၳဳလို႕ သတ္မွတ္လိုက္တာ။ ဒါျဖင့္ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာ အဘိဓမၼာသင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ သိတယ္။ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ဟာ အဓိပၸာယ္ႏွစ္မ်ဳိး ရိွတယ္။ ဟဒယ၀တၳဳရဲ႕ location ေပါ့ .. ဘယ္ေနရာမွာ ရိွသလဲဆိုတာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရိွတယ္။
ေအး … ဟဒယဆိုတဲ့ စကားလံုးက ႏွလံုးကိုလည္း ေဟာတယ္၊ စိတ္ကိုလည္း ေဟာတယ္။ ႏွလံုးဆိုတာ လူေတြရဲ႕သႏၱာန္မွာရိွတဲ့ … ႏွလံုုးသား … heart organ .. ကိုေျပာတာေနာ္။ အဂၤလိပ္စကား heart ဆိုတာကလည္း တစ္ခါတစ္ရံ organ ျဖစ္တဲ့ ႏွလံုးးသားကို ရည္ညႊန္းတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံ heart ဆိုတဲ့ စကားလံုးသည္ စိတ္ကို ရည္ညႊန္းတယ္။
ပါဠိ ဟဒယဆိုတဲ့ စကားလံုးကလည္း ထို႕အတူပဲ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဒီ ႏွလံုးသားကုိ ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့၊ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ စိတ္ကို ရည္ညႊန္းတယ္တဲ့။ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာ ႏွလံုးသားလို႕ေခၚတဲ့ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ရာ၊ ၀တၳဳဆိုတာ ျဖစ္ရာ တည္္ရာ။
အိမ္ေဆာက္တဲ့ေနရာလို … ဟုတ္လား … ဃရ၀တၳဳ၊ ေက်ာင္းေဆာက္တဲ့ေနရာ ၀ိဟာရ၀တၳဳ၊ ၀တၳဳဆိုတဲ့ စကားလံုးသည္ မီွရာတည္ရာဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေျပာတာ။
ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ေနရာမွာ ႏွလံုးသားဆိုတဲ့ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ရာ၊ ဒါျဖင့္ .. ဒီ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ ရုပ္ကေလးဟာ ဘယ္မွာရိွတာတုန္းလို႕ ေမးလို႕ရိွယင္ … အဘိဓမၼာဋီကာက်မ္းေတြအရဆိုလို႕ရိွယင္ .. အ႒ကထာဋီကာက်မ္းေတြအရဆိုလို႕ရိွယင္
… ႏွလံုးသားထဲမွာ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ့ ေသြးေလးေတြ ရိွတယ္။ ေသြးဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ျပန္႕ႏွံ႕ၿပီး တကိုယ္လံုးျဖန္႕ေနတယ္ဆိုတာ ခုေခတ္မွာ နားလည္ၾကတယ္။
ဒီလို ေသြးေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး လည္ပတ္သြားေနေအာင္ ဘယ္သူူကေန ပံ့ပိုးလုပ္ကိုင္ေနတုန္းဆိုယင္ ႏွလံုးသားလို႕ ေခၚတဲ့ heart organ က လုပ္ေပးေနတာ။ pump လိုေပါ့ .. ႏွလံုးက ညွစ္ေပးေနတာ။ ေအး ႏွလံုးကညွစ္အားေတြ သိပ္မ်ားလာၿပီဆိုလို႕ရိွယင္ ဒါ ေသြးတိုးေရာဂါလို႕ ေခၚတယ္။ ႏွလံုးက ပံုမွန္ေလးပင္ ညွစ္ေနရတယ္၊ ေသြးက သူ႕ဟာသူ ႏွလံုးညွစ္ယံုေလးနဲ႕ သာမာန္ညွစ္ယံုေလးနဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တစ္ကိုယ္လံုးရိွတဲ့ ေသြးေၾကာေတြကေနၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး အသားအေသြး တစ္ကိုယ္လံုး ျပန္႕ႏွံ႕ၿပီးေတာ့ သြားတယ္ .. ပံုမွန္ စီးဆင္းေနတယ္ဆိုယင္ ဒါ ေသြးတိုးမရိွဘူးလို႕ ေျပာတာေပါ့။ ေသြးတိုးေရာဂါရိွလာယင္ ေသြးလႊတ္တဲ့အေၾကာေလးေတြဟာ က်ဥ္းလာတဲ့အခါ (သို႕မဟုတ္) မာေတာင့္လာတဲ့အခါက်လို႕ရိွယင္ ဒီ ေသြးသြားဖို႕ရာ သာမာန္စီးဆင္းဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ႏွလံုးက ဖိအားေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ blood pressure လို႕ ေခၚတာေပါ့။ pressure ေတြ မ်ားလာတာ၊ ဖိအားေတြ မ်ားလာတာ၊ အဲဒါကို တိုင္းတာတာပဲ။ ေသြးတိုး ရိွတယ္၊ မရိွဘူးနဲ႕။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေသြးတိုးတယ္ဆိုတာ ေသြးအားေတြ တိုးလာတယ္ ေအာင္းေမ့တယ္။ ေသြးအားေတြေကာင္းလာတာကို ေသြးတိုးလို႕ ထင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ခႏၶာကိုုယ္ထဲမွာ အစားအစာေတြကျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေသြးေတြဟာ တစ္ကိုယ္လံုးး လွည့္ပတ္ၿပီးေတာ့ေနတယ္။ အဲဒီလို လည္ပတ္ေနတဲ့အခါ ႏွလံုးသားက ပံုမွန္ေလး ညွစ္ေနယံုနဲ႕ သူ႕ဟာသူ သြားလာေနလို႕ရိွယင္ ဒါေရာဂါ မရိွဘူး။ ပိုၿပီးဖိၿပီးလုပ္ေနရၿပီဆိုယင္ သူက ပင္ပန္းလာတယ္၊ က်ဳံးရုန္းၿပီးလုပ္လာရတယ္၊ အဲဒီလို က်ဳံးရုန္းၿပီးေတာ့လုပ္လာရတာကို တိုင္းတာရလို႕ရိွယင္ heart blood pressure ျဖစ္လာတယ္ေပါ့။
ေအး စာေပက်မ္းဂန္အရ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ဆိုတာ ဘယ္မွာရိွတာတုန္းဆိုေတာ့က်ေတာ့ အဲဒီ ညွစ္အားျပဳေနတဲ့ .. pump လို႕ ညွစ္အားလုပ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေရာက္ရိွေနတဲ့ ေသြး၊ အဲဒီ ေသြးေလးကို လက္ဖ၀ါးကို ဆန္႕လိုက္ ၊ ဆန္႕ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေလးတြန္႕ၿပီးေတာ့ ခံုးလိုက္ ၊ ကိုယ္လက္ဖ၀ါးေလးကို တြန္႕ၿပီးေတာ့ ခံုးလိုက္တဲ့အခါမွာ အရည္ေလးေတြကို ထည့္ၾကည့္လိုက္လို႕ ရိွယင္ အရည္ဘယ္ေလာက္ ဆန္႕သလဲ …. အဲဒါကို တစ္လက္စြန္႕ ၊ တစ္လက္ဖက္လို႕ ေခၚတယ္။ အဲဒီ လက္ကေလးကို တြန္႕ခံုးထားတဲ့ လက္ဖ၀ါးေလးထဲမွာ စန္႕ႏိုင္ တည္ႏိုင္တဲ့ အရည္ေလးေတြကို ဒါ တစ္လက္စြန္႕လို႕ ေခၚတယ္။
***အဲဒီ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေသြးကေလးေတြဟာ အဲဒီေလာက္ ပမာဏရိွတယ္၊ အဲဒီေလာက္ ပမာဏရိွတဲ့ ေသြးထဲမွာ ျပန္႕ႏွံ႕ၿပီးေတာ့ တည္ေနတယ္လို႕ ဒီလို ေျပာတာ .. ဟဒယ၀တၳဳဟာ။
အဲေတာ့ ….
***ေသြးကို ေခၚတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေလး မွတ္ထား။ ႏွလံုးသားႀကီးကို ဟဒယ၀တၳဳေခၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ ဒီရုပ္ကေလးဟာ ကံ ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတာ ျဖစ္လို႕ အဲဒီ ေသြးထဲမွာတည္ရိွေနတဲ့ ရုပ္သေဘာေလး တစ္ခုပဲလို႕ ဒီလုိ မွတ္ရမယ္ … ဒါက အဓိပၸာယ္တစ္ခု။
*** ေနာက္ အဓိပၸာယ္တစ္ခုက်ေတာ့ ဟဒယဆိုတာ စိတ္၊ ႏွလံုးသားကိုု မရည္ညႊန္းဘူး၊ ဟဒယဆိုတာ စိတ္၊ ဘယ္စိတ္ေတြတုန္းဆို မေနာဓာတ္နဲ႕ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ .. ဒါေတြကို ရည္ညႊန္းတာ။
*** ၀တၳဳဆိုတာ တည္ရာ၊ မေနာဓာတ္ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြရဲ႕ တည္ရာကို ဟဒယ၀တၳဳလို႕ ေခၚတယ္တဲ့။
ဒါက ျမတ္စြာဘုရားေဟာတာနဲ႕ ပိုၿပီးေတာ့ နီးစပ္တယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ နီးစပ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ၾကည့္ေလ .. ယံ ရူပံ လို႕ပဲ ေဟာခဲ့တာ .. အၾကင္ရုပ္ လို႕။ ေအး ေကာင္းၿပီ။ အဲဒီ ရုပ္ကေလးက အခုေခတ္ အဘိဓမၼာမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ နားလည္ေနတာေျပာယင္ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ေပါ့။ စိတ္ရဲ႕မီွ္ရာလို႕ အဓိပၸာယ္ ေကာက္ခ်င္ေကာက္ (သို႕မဟုတ္) ႏွလံုးသားထဲက ေသြးထဲမွာ တည္ေနတဲ့ ရုပ္လို႕ ေျပာခ်င္ေျပာ .. ။
အဲဒီ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ကေလးကို အမီွျပဳၿပီးေတာ့ ျဖစ္တဲ့ စိတ္္ေတြဟာ မေနာဓာတ္စိတ္နဲ႕ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ စိတ္ေတြ … တဲ့။ ခုနက စကၡဳ၀ိညာဏဓာတ္က စကၡဳ၀တၳဳကို မီွတယ္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတ္က ေသာတ၀တၳဳကို၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတ္က ဃာန၀တၳဳကို၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏဓာတ္က ဇိ၀ွါ၀တၳဳကိုု၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတ္က ကာယ၀တၳဳကို … သူ႕ဟာသူ မီွၾကတယ္။
*** က်န္တဲ့ စိတ္ေတြက်ေတာ့ ဟဒယ၀တၳဳကို မီွတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ၀တၳဳရုပ္ ၆ပါး လို႕ ေျပာတာ။
အဲဒီ ၀တၳဳရုပ္ ၆ပါး ဟာ၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ကို .. မေနာဓာတ္ကို ေက်းဇူးျပဳတဲ့ အခါမွာ … ဘယ္အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုေရဇာတ၊ ေရွးဦးစြာ ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္ၿပီး ရိွေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးျပဳလို႕ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္ ..။
တစ္ဖက္ကလည္း ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုလို႕ရိွယင္ အားလံုး သတိထားမိလိမ့္မယ္ .. ဘုန္းႀကီးတို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅လေလာက္က ေဟာထားၿပီးၿပီ၊ နိႆယပစၥေယာဆိုတာ … မီွရာ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ အခုေျပာခဲ့တဲ့ ၀တၳဳရုပ္ေတြဟာ နိႆယပစၥည္းပဲ။ မီွရာအေနနဲ႕ ျဖစ္ခဲ့လို႕ နိႆယပစၥည္း၊ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္လို႕ ပုေရဇာတ၊ နံမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပးထားတာ၊ သူ႕ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး နံမည္ေပးတာလို႕ မွတ္ရမယ္။
ေအး ေကာင္းၿပီ။ မေနာဓာတ္ကို ေက်းးဇူးျပဳတယ္္တဲ့။ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေဟာဒီ ရုပ္ကေလးက ေက်းဇူူးျပဳတယ္၊ ဒါျဖင့္ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ကိုေကာ ဘယ္လို ေက်းဇူူးးျပဳသလဲဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားက ဆက္ေဟာတယ္။
တံ ရူပံ မေနာ၀ိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ကိဥၥိကာေလ ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ကိဥၵိကာေလ န ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ …. ။ တဲ့
ထူးထူးျခားျခားေလး ကိဥၥိကာေလဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး ထည့္ေဟာထားတာ။ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ ေခၚတဲ့ စိတ္ေတြကို ေဟာဒီ မီွရာျဖစ္တဲ့ ၀တၳဳရုပ္ေလးက ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတဲ့အခါမွာ အျမဲတမ္း ေက်းဇူးမျပဳပါဘူးးတဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႕အခါမွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕အခါမွာ မျပဳဘူးတဲ့ .. ေဟာ .. ကိဥၥိကာေလ။
ကိဥၥိကာေလ … တစ္ခ်ဳိ႕ေသာအခါ ကာလမွာ၊ ပုေရဇာတပစၥေယန … ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ ဥပါကာရေကာ … ေက်းဇူးျပဳတတ္ပါေပ၏။
ကိဥၥိကာေလ .. အခ်ဳိ႕ေသာအခါ ကာလမွာကား၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ န ပစၥေယာ ဥပါကာရေကာ … ေက်းဇူးမျပဳတတ္ပါ ….။ တဲ့
ဆိုေတာ့ အခါခပ္သိမ္း ေက်းဇူးျပဳတာလို႕ မဟုတ္ဘူးလို႕ ဆိုလိုတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႕ ဒါ လြယ္လြယ္ေလး စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ စာထဲေျပာတာကို မေျပာေသးဘူး၊ လြယ္လြယ္ေလး စဥ္းစားၾကည့္တယ္။
(ကြ်န္ေတာ္ ခ်ဳံလိုက္ပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ၊ ္ ပဋိသေႏၶေနတဲ့အခါမွာ ဟဒယ၀တၳဳသည္ ပဋိသေႏၶစိတ္ကို born earlier ဆိုတဲ့ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳလို႕မရပါခင္ဗ်ာ။ born earlier မဟုတ္ပဲ born together ၿပိဳင္တူ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သဟဇာတျဖစ္သြားပါၿပီ၊ ပုေရဇာတမျဖစ္ပါခင္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ပဋိသေႏၶေနတဲ့အခါမွာေတာ့ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးမျပဳဘူးလို႕ မွတ္ေပးပါခင္ဗ်ာ။ TNO )
ဒါျဖင့္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတုန္းဆိုယင္ … ပ၀တၱိအခါလို႕ဆိုတာ၊ လူဘ၀မွာ ဘုန္းႀကီးတို႕ ဘ၀ကိုု အခါႏွစ္ခုပိုင္းထားလိုက္ .. ပဋိသေႏၶအခါ နဲ႕ ပ၀တၱိအခါ ။
*** ပဋိသေႏၶအခါဆိုတာက ဘ၀တစ္ခု စစျခင္းကို ပဋိသေႏၶအခါလို႕ ေခၚတယ္။ အင္မတန္မွ တိုေတာင္းတဲ့ အခိုက္အတန္႕ေလးေပါ့။ ပဋိသေႏၶစိတ္ကေလး ေပၚတဲ့၊ တိုေတာင္းလွတဲ့ အခိုက္အတန္႕ကေလး ။ စိတုပၸဒ္ခဏငယ္သံုးခ်က္ပဲရိွတယ္။ ျဖစ္တည္ပ်က္ သံုးခ်က္ပဲရိွတယ္။
ဆိုပါစို႕ … နားလည္လြယ္ မွတ္လြယ္ေအာင္ ေျပာယင္ သံုးစကၠန္႕၊ ဒါေပမယ့္ သံုးစကၠန္႕ထက္တိုတယ္ေနာ္။ သံုုးစကၠန္႕ပဲရိွတယ္ ဆိုပါစို႕ .. ပဋိသေႏၶစိတ္ေလးနဲ႕သံုုးစကၠန္႕၊
*** အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း သံုးစကၠန္႕ကေနၿပီး ေလးစကၠန္႕ေျမာက္ရလာတာနဲ႕ ပ၀တၱိလို႕ ေခၚတယ္။ ဆက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ အပိုင္းလို႕ ေခၚတယ္။
ပဋိသေႏၶအပိုုင္း၊ ပ၀တၱိအပိုင္း ႏွစ္ပိုုင္း ရိွတယ္။ အဲဒီ ပဋိသေႏၶပိုုင္းၾကေတာ့ born earlier ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ born together ပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးမျပဳဘူးတဲ့။
ေဟာ … ပ၀တၱိပိုင္းဆိုတာကေတာ့ ပဋိသေႏၶေနာက္မွာ မေသမျခင္းပဲ အဲဒီၾကားထဲမွာျဖစ္ေနသမွ် ေရွးေရွးကျဖစ္တဲ့ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ေလးသည္ ေနာက္ေနာက္ေပၚလာတဲ့ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ဆိုတဲ့ ဓာတ္ေတြကိုု ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္တဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ပ႒ာန္းအရေကာက္မွာ သူက ကိဥၥိကာေလ .. အခ်ဳိ႕ေသာ ပ၀တၱိအခါ၌ ပ၀တၱိကာလ၌ ၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥည္းျဖင့္ ၊ ပစၥေယာ .. ေက်းဇူးျပဳတယ္ … ။
ကိဥၥိကာေလ .. ပဋိသေႏၶအခါ၌၊ ဒီလို ေပးတာေနာ္ … ပဋိသေႏၶအခါ၌၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ န ပစၥေယာ .. ေက်းဇူးမျပဳဘူးတဲ့။ အဲဒါ ပစၥယနိေဒသမွာ ပုေရဇာတနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလို ေဟာထားတာ။
တရားကုန္သလားဆိုေတာ့ သိသာထင္ရွားယံု ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာ။ က်န္တာေတြ က်န္ေနေသးတယ္။ အဲဒါကို ပညွာ၀ါရပါဠိေတာ္မွာက်ေတာ့ တျခားနည္းနဲ႕လည္း ပုေရဇာတပစၥည္း ျဖစ္ႏိုင္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားကေဟာေသးတယ္။
***အခုေျပာတာက ၀တၳဳရုပ္ေျခာက္ပါး .. ေနာ္၊ ၀တၳဳရုပ္ေျခာက္ပါးနဲ႕အာရံုင
ါးပါး။
အဲဒီ ၀တၳဳရုပ္ေျခာက္ပါး။ စကၡဳ၀တၳဳ၊ သဒၵ၀တၳဳ၊ ဂႏၶ၀တၳဳ၊ ဇိ၀ွါ၀တၳဳ၊ ကာယ၀တၳဳ။ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳရုုပ္ေျခာက္ပါး။ ရူပါရံု၊ သဒၵါရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံုလို႕ ဆိုတဲ့ အာရံု ငါးပါး။ ကဲ .. ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ တစ္ျခား ေက်းဇူးျပဳတာ ရိွႏိုင္ေသးသလားဆိုေတာ့ ရိွႏိုင္ေသးတယ္တဲ့။
ဘယ္လို ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တုန္း။ ျမင္သိစိတ္နဲ႕မဆိုင္ဘူး။ ျမင္သိစိတ္နဲ႕ေက်းဇူးျပဳတယ္ဆိုတာ နားလည္ၿပီးၿပီ။ ဆိုပါစို႕ စကၡဳ၀တၳဳလို႕ဆိုတဲ့ မ်က္စိအၾကည္ရုပ္သည္ ျမင္သိစိတ္ကို ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္ဆိုတာ ၿပီးၿပီ။
ဆိုပါစိုု႕ … ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္ၾကတယ္။ ကမၼ႒ာန္းရဲ႕ အာရံု .. စကၡဳပသာဒ မ်က္စိအၾကည္ရုပ္ေလးကို ရႈတယ�
Credit to Ko Thein Naing OHn
https://www.facebook.com/notes/560528477393561/
Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ
ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ အပိုင္း ၇ ၊ ပုေရဇာတ ပစၥေယာ ၊ ဗုဒၶျမတ္စြာက သိသာထင္ရွားေအာင္ ပုေရဇာတ ပစၥေယာဆိုတာ အင္မတန္ထင္ရွားတဲ့ လူတိုင္းလူတိုင္း ေန႕စဥ္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ပါရိွေနတဲ့ မ်က္စိအၾကည္၊ နားအၾကည္၊ ႏွာေခါင္းအၾကည္၊ လွ်ာအၾကည္၊ ကိုယ္အၾကည္ဆိုတဲ့ ပသာဒရုပ္ ငါးပါး (သိုု႕မဟုတ္) ၀တၳဳရုပ္မ်ားကို ပုေရဇာတပစၥည္းလို႕ ထိုအေျခခံ ၀တၳဳေတြကို အေျချပဳၿပီးေတာ့ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာေတြ ျဖစ္ရတယ္။ ထုိရုပ္နဲ႕နာမ္ သဘာ၀တရားႏွစ္ခုဟာ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ရုပ္တရားက နာမ္တရားကို ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ အေထာက္အကူျပဳထားတယ္္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို ျမတ္စြာဘုရားက ထင္ရွားသိသာေအာင္ ေဟာၾကားထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထို႕အတူပဲ အာရံုျဖစ္တဲ့ ရူပါရံု၊ သဒၵါရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံု၊ မ်က္စိက ျမင္ရတဲ့ အဆင္း၊ နားက ၾကားရတဲ့ အသံ၊ ႏွာေခါင္းက နမ္းရႈရတဲ့ အနံ႕၊ လွ်ာက လ်က္သိ ရတဲ့ အရသာ၊ ခႏၶာကိုယ္က ထိသိ ရတဲ့ အထိအေတြ႕ လို႕ ဆိုတဲ့ ဒီအာရံုေတြဟာလည္း လူေတြရဲ႕ ေန႕စဥ္ဘ၀မွာ ပသာဒရုပ္ ငါးခုနဲ႕ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေပၚေနၾကတာျဖစ္လို႕ သတိထားမိမယ္ဆို လူတိုင္းလူတိုင္း အလြယ္တကူနဲ႕ ေတြ႕ရိွႏိုင္ၾကတယ္။
အဲဒီ အာရံုေတြကလည္းပဲ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာေတြကို နာမ္တရားေတြကို အေထာက္အကူျပဳေနတယ္လို႕ ပုေရဇာတပစၥည္းမွာ ဒီလို ေဟာထားတာ။ ေနာက္ထပ္ ေဟာစရာဘာက်န္ေသးတုန္းဆိုေတာ့ အခုေျပာခဲ့တဲ့ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာေတြတင္ မကဘူး၊ တျခားစိတ္ေတြကိုလည္းပဲ အေထာက္အကူျပဳေနေသးတယ္ ဆိုတာကို ျမတ္စြာဘုရားဆက္ၿပီးေတာ့ ေဟာတယ္။
Mental Process လို႕ ေခၚတဲ့ စိတၱ ၀ီထိစိတ္ျဖစ္စဥ္ .. ျမင္သိစိတ္ စသည္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဘာလာလည္းဆိုလို႕ရိွယင္ သမၸဋိစၦန လက္ခံတဲ့စိတ္ဆိုတာ ေပၚလာတယ္။ အာရံုကို လက္ခံတဲ့ စိတ္ေပၚလာတယ္။ ထို႕အတူပဲ ျမင္သိစိတ္ရဲ႕ေရွ႕မွာ အာရံုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေပးတဲ့ (သို႕မဟုတ္) အာရံုဖက္ကို ဦးလွည့္ေပးတဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္း အာ၀ဇၨန္းစိတ္္ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒီ စိတ္ေတြကိုေရာ ေဟာဒီ အာရံုေတြကေန အေထာက္အကူျပဳေနတယ္ဆိုတာ ပုေရသဒၵါ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳေနတယ္ဆိုတာကို ျမတ္စြာဘုရားက ထင္ရွားေအာင္ ဆက္ၿပီးးေတာ့ ေဟာတယ္။
ဒီ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းဆိုတဲ့ အာ၀ဇၨန္းစိတ္ေလးဟာ အာရံုက ဒီ၀တၳဳရုပ္ေတြကို လာၿပီးမထင္ဟပ္ဘူးဆိုလို႕ရိွယင္ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ဟာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ေဟာဒီ အာရံုငါးပါးထဲက တစ္ခုခု အၾကည္ရုပ္ေတြေပၚကိုလာၿပီး ထင္ဟပ္ၿပီဆိုလို႕ရိွယင္ အဲဒီ ထင္ဟပ္လာတဲ့အာရံုကို သတိျပဳမိတဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ဆိုတာ ေပၚရတယ္။ အဲဒီ အာရံုက ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ကို … ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္ၿပီးေတာ့ .. ေက်းဇူးျပဳတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုေရဇာတ .. အာရံုေတြက ပုေရဇာတပစၥည္း .. ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္က ပုေရဇာပစၥယုပၸန္လို႕ ဒီလို ေျပာတယ္ … အေၾကာင္းနဲ႕အက်ဳိး ဆင္ျခင္ၾကည့္ေလ .. ဘာျဖစ္လို႕ ပစၥည္း ပစၥယုပၸန္ ျဖစ္လည္း ၊ မေန႕က ေျပာခဲ့သလို သူရိွလို႕ သူရိွရတယ္ .. သူျဖစ္လို႕ သူျဖစ္ရတယ္၊ ဒါျဖစ္လို႕ ဟိုဟာ ျဖစ္ရတယ္ … ဆိုလိုတာက အာရံုေတြရိွလို႕ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ျဖစ္ရတယ္၊ အာရံုေတြမရိွဘူးဆိုယင္ မျဖစ္ဘူး၊ ဒီလို ေဟာတယ္၊ ဒါဟာ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲေပါ့။
ဒါရိွလို႕ ဒါရိွေနရတယ္၊ ဒါျဖစ္လို႕ ဟိုဟာ ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆက္သြယ္ေနမႈကို ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္လို႕ … ၊ …. ေအး … ပုေရဇာတပစၥည္းဆိုတာကလည္း အတၳိ နတၳိ ၊ ရိွခိုက္ ေက်းဇူးျပဳတာကို အတၳိ၊ မရိွေတာ့တဲ့ေနာက္မွ ေက်းဇူးျပဳတာကို နတၳိလို႕ … ရိွေနတုန္း ေက်းဇူးျပဳတဲ့ပစၥည္းအမ်ဳိးအစားလား၊ မရိွေတာ့တဲ့ေနာက္မွ ေက်းဇူးျပဳတဲ့ ပစၥည္းအမ်ဳိးအစားလားဆိုေတာ့ … ရိွေနတုန္းေက်းဇူးျပဳတာ၊ မရိွေတာ့ယင္ေတာ့ ေက်းဇူးမျပဳေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ အတၳိပစၥည္းအမ်ဳိးအစားထဲမွာ သူက ပါတယ္။
ရုပ္နဲ႕နာမ္နဲ႕ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေပါင္းစပ္လို႕ မရတဲ့ သဘာ၀ႏွစ္ခု ၊ ေပါင္းစပ္လို႕မရဘူးဆိုတာ … ဆီနဲ႕ေရ ေပါင္းစပ္လို႕ရလား ….. အတူေနေသာ္လည္း .. ဆီကဆီ .. ေရကေရပဲ။ ႏြားႏို႕နဲ႕ေရက ေရာလို႕ ရတယ္။ ဆီနဲ႕ေရ က်ေတာ့ ေရာမရဘူး။ သဘာ၀ျခင္း မတူဘူူး။
ထို႕အတူပဲ … ရုပ္နဲ႕နာမ္ ႏွစ္ရပ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး အတူတကြ တည္ရိွေသာ္လည္းပဲ သဘာ၀ျခင္း ျခားနားေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေရာလို႕ေတာ့ မရဘူးတဲ့။ အဲဒါကို ၀ိပၸယုတၱပစၥေယာလို႕ ေခၚတာ .. ေနာ္။ ၀ိပၸယုတၱဆိုတာ ဆီလို ေရလို ေပါင္းလို႕မရတဲ့ အရာတစ္ခု ၊ သို႕ေသာ္ အတူေတာ့ ရိွေနတယ္၊ ေပါင္းမရဘူး .. သဘာ၀ျခင္း မတူဘူး။ ေပါင္းလို႕ရတာၾကေတာ့ သမၸယုတၱပစၥေယာ .. ဒါက ေပါင္းလို႕ရတယ္ .. ေဟာ ၀ိပၸယုတၱ .. ဒါက ေပါင္းလို႕မရဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႕ေျပာတယ္။ အဲဒါကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာ။
ဘုန္းႀကီးတို႕ ဒီစိတ္ႏွစ္ခု ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ရယ္၊ ျမင္သိစိတ္တို႕ရဲ႕ေနာက္မွာ ျဖစ္တဲ့ သမၸဋိစၦနလို႕ ေခၚတဲ့ သမၸဋိစၦိုင္းစိတ္ ။ လက္ခံတဲ့စိတ္ အာရံုကို လက္ခံတဲ့စိတ္။ အာရံုကို လမ္းဖြင့္ေပးတဲ့စိတ္နဲ႕၊ အာရံုကို လက္ခံတဲ့စိတ္၊ ဒီစိတ္ႏွစ္ခုၾကားမွာ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္၊ နံသိစိတ္၊ လ်က္သိစိတ္၊ ထိသိစိတ္ ဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ စိတ္ႏွစ္ခုအေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားက ဆက္ၿပီးေတာ့ ေဟာတယ္။
ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂႏၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ … ။ … အားလံုးကို ခ်ဳံၿပီးေတာ့ ေဟာ လိုက္တယ္။
ရူပါယတနဆိုတဲ့ အဆင္းအာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ သဒၵါယတနဆိုတဲ့ အသံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဂႏၶာယတနဆိုတဲ့ အနံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရသာယတနဆိုတဲ့ အရသာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေဖာ႒ဗၺာယတနလို႕ ေခၚတဲ့ .. ပထ၀ီ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာဆိုတဲ့ အထိအေတြ႕ အာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ … တဲ့ … အဲဒီ အာရံုေတြ တစ္ခုခုသည္ မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚတဲ့ စိတ္ ၊ ထိုစိတ္မွာ ယွဥ္တဲ့ ေစတသိက္ေတြကို … ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ႏွင့္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္ … ။
ႀကိဳတင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရိွေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ အတူတူ ေမြးဖြားလာတာ မဟုတ္ဘူး။
အေၾကာင္းတရားက အက်ဳိးတရားမေပၚခင္ ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္ေနတာ .. ပုေရဇာတ .. born earlier … ။ ေအး .. ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီစိတ္ႏွစ္ခုကို နံမည္ ဘယ္လိုေပးလိုက္တုန္းဆိုယင္ …
*** မေနာဓာတ္ … မေနာဓာတု ဆိုတဲ့ နံမည္ေပးထားတယ္။ မေနာဓာတုဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ .. သဘာ၀တရား၊ စိတ္သေဘာတရား။
မေနာဓာတု … မေနာ၀ိညာဏဓာတု .. စိတ္ေတြကို နံမည္ခြဲျခားၿပီးေတာ့ ေပးတဲ့ အခါ ၊ ဒါေလးကို သတိထားေပါ့။ ျမင္သိစိတ္ကို စကၡဳ၀ိညာဏဓာတု .. ဒီလို ေဟာတယ္။ ဓာတုဆိုတာ … သတၱ၀ါလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဇီ၀လည္း မဟုတ္ဘူး၊ အတၱလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာေတြ ထင္ေနတဲ့ လိပ္ျပာလည္း မဟုတ္ဘူး … ဒီလို ေျပာတယ္။
ဘ၀ တစ္ခုကေန တစ္ခု ကူးသြားတဲ့ လိပ္ျပာဆိုတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သဘာ၀တရားသက္သက္မွ်သာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဓာတုဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႕ ရွင္းျပတာ။ အဲေတာ့ ဒီ ဓာတုဆိုတဲ့ စကားလံုးက ဘာကိုျငင္းပယ္တာတုန္းဆိုေတာ့ .. ပုဂၢလ .. အိႏၵိယဖီေလာ္ေဆာ္ဖီမွာသံုးတဲ့ .. ပုဂၢလဆိုတဲ့ အယူ၀ါဒ တစ္ခုကို ျငင္းပယ္တယ္၊ သတၱဆိုတာကို ျငင္းပယ္တယ္၊ ဇီ၀လို႕ဆိုတာကို ျငင္းပယ္တယ္။
အဲေတာ့ .. ပုဂၢလတို႕ ဇီ၀တို႕ သတၱတို႕ အတၱတို႕ ဆိုတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးတဲ့ … သူ႕ဟာသူ သူသေဘာသူေဆာင္ေနတဲ့ ဓာတ္သေဘာသက္သက္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ .. တဲ့ … ဓာတုကို element လို႕ ဒီလို ျပန္ေလ့ ရိွတယ္၊ သူ႕သဘာ၀တရားသက္သက္ phenomenon ေပါ့ ။
*** ေအး … ျမင္သိစိတ္ကို စကၡဳ၀ိညာဏဓာတု၊ ၾကားသိစိတ္က်ေတာ့ ေသာတ၀ိညာဏဓာတု၊ နံသိစိတ္က်ေတာ့ ဃာန၀ိညာဏဓာတု၊ လ်က္သိစိတ္က်ေတာ့ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏဓာတု၊ ထိသိစိတ္က်ေတာ့ ကာယ၀ိညာဏဓာတု .. ၾကည့္ ။ ေရွ႕က ဘာေလးေတြပါတုန္းဆိုယင္ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွ၊ ကာယ ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရာ ဌာန အေျခခံ၀တၳဳရုပ္ကေလးေတြ ထည့္ေျပာထားတာ။
ေနာက္က ဘာေျပာထားတုန္းဆို … ၀ိညာဏဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို သံုးထားတယ္။
*** ၀ိညာဏ အာရံုကို aware လုပ္တယ္၊ သိတတ္တယ္၊ အာရံုကို သတိျပဳမိတဲ့စိတ္ ဆိုၿပီး ၀ိညာဏဆိုတဲ့ စကားလံုုးနဲ႕ သံုးခဲ့တယ္။ ဒီ စိတ္ေတြကို ၀ိညာဏဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို သံုးၿပီးေတာ့ …
*** အခု ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္နဲ႕ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္က်ေတာ့ မေနာဓာတုဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးတယ္။
ဒါ အဘိဓမၼာဆိုင္ရာ term တစ္ခု၊ ေအး .. မေနာဓာတုလို႕ ဆိုလိုက္ယင္ နားလည္ရမွာက ခုနကေျပာတဲ့ ၀ိညာဏဓာတုဆိုတဲ့ စိတ္ ၁၀မ်ဳိးရဲ႕ ေရွ႕မွာျဖစ္တဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္။
*** အဲဒီ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ဆိုတာ ကံရဲ႕အက်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကံတရားလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ကံရဲ႕အက်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကရိယလို႕ ေခၚတယ္။ ကရိယကို ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုေဟာတုန္းဆိုယင္ ကရိယာ ေန၀ကုသလာ နာကုသလာ နစကမၼ၀ိပါကာ လို႕ ..
အဲဒါနဲ႕ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္မွာ ကရိယဆိုတာတဲ့ .. ေန၀ကုသလာ .. ကုသိုလ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ .. နာ ကုသလာ .. အကုသိုလ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ … နစကမၼ၀ိပါကာ … ကံရဲ႕အက်ဳိးတရားလည္း မဟုတ္ဘူးလို႕ ဒီလို ေဟာထားတာ။ အဲေတာ့ ကံ ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ဟာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေဟာထားတာ။
*** ကရိယဆိုတာ .. ကုသိုလ္လည္း မဟုတ္္ဘူး၊ အကုသိုလ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ ကံ ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ အရာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းတရား … ပစၥဳပၸန္ဆက္ဆက္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ .. ျဖစ္ေပၚၿပီးေတာ့ ျပဳလုပ္ယံု သက္သက္ပဲလို႕ ဒီလို အဓိပၸာယ္ ေျပာတာ … ေနာ္။
*** ဒီ ကရိယစိတ္ကေလးက အာရံုနဲ႕၀တၳဳ ဆံုစည္းမႈေၾကာင့္ ေပၚလာတဲ့ အရာေလးတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္။
သူ႕ကို ကုသိုလ္လို႕လည္း မေခၚဘူး၊ အကုသိုလ္လို႕လည္း မေခၚဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႕တုန္း ကုသိုလ္ အကုသိုလ္လို႕ အက်ဳိးတရားကို ထုတ္လုပ္မဲ့ဟာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကံအရာေျမာက္တဲ့အရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကံအရာမေျမာက္ဘူးဆိုေတာ့ ကံရဲ႕အက်ဳိးလားဆိုေတာ့ ကံရဲ႕အက်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူးး တဲ့။
*** ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႕ သူက ေပၚလာတယ္တဲ့ … ဒါ ေျပာတာ။ အဲဒါေတြကို မေနာဓာတုဆိုတဲ့ … မေနာဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို အသံုုးျပဳၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတယ္။
ေအး … ဘယ္အာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ .. ရူပါရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ … သဒၵါရံု ၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ အာရံုငါးပါးက ၀တၳဳရုပ္ ငါးမ်ဳိးမွာ … စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ါွ၊ ကာယ လို႕ ဆိုတဲ့ အၾကည္ရုပ္ ငါးမ်ဳိးမွာ လာၿပီးေတာ့ ထင္ဟပ္ၿပီဆိုလို႕ရိွယင္ ေဟာဒီ မေနာဓာတုဆိုတဲ့ စိတ္္ကေလးေတြ ေပၚလာတတ္တယ္တဲ့။
အဲဒီ အာရံုငါးပါးသည္ မေနာဓာတုဆိုတဲ့ စိတ္ကုိ … တဲ့ … ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္တဲ့အေၾကာင္းတရားျဖစ္လို႕ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္ … တဲ့။ ႀကိဳတင္ျဖစ္တယ္ဆို ဘယ္တုန္းက ျဖစ္တာတုန္း … ေဟာ …
***အတီတဘ၀င္နဲ႕ ဥပါဒ္ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္တဲ့။
အတီတဘ၀င္ကေလးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကေလးျဖစ္တာ။
အတီတဘ၀င္ၿပီးေတာ့ ဘာလာတာတုန္း … ဘ၀ဂၤစလန … တဲ့ … လႈပ္ရွားတဲ့ ဘ၀င္။ လႈပ္ရွားတဲ့ဘ၀င္ၿပီးယင္ ဘာလာတာတုန္း … ဘ၀ဂၤုပေစၦဒ … ျပတ္ဆဲသြားတဲ့ ဘ၀င္လာတယ္။ ဘ၀င္စိတ္သံုးႀကိမ္ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ ဘ၀င္စိတ္ သံုးႀကိမ္ရဲ႕ေနာက္မွာ ေဟာဒီ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္က လာတာ .. တဲ့။
ခုနေျပာတဲ့ … ရူပါရံု၊ သဒၵါရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံုဆိုတဲ့ ဒီအာရံုကေလးဟာ စိတၱကၡဏ သံုးခ်က္ ေစာၿပီး ေပၚလာတာမို႕ ပုေရဇာတ၊ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတာ … တဲ့ .. သို႕ေသာ္ … ရိွေသးလားလို႕ ဆိုေတာ့ ရိွေသးတယ္၊ ရိွေနတဲ့ အခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ သူ႕ရဲ႕သက္တမ္းက စိတၱကၡဏ ၁၇ ခ်က္ ထိေအာင္ သြားမွာ ဆိုေတာ့ ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ တည္ေနတုန္းပဲရိွေသးတယ္၊ ျပတ္ဆဲၿပီးမသြားေသးဘူးတဲ့ .. ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ .. ရိွေနတုန္း ေက်းဇူးျပဳတာ ….။ အဲဒါကို ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက …
ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂႏၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ … ။ တဲ့
ေဟာဒီ စိတ္ႏွစ္ခုကို ေပါင္းေဟာလိုက္တာၾကည့္ ….။ ဒါ ဘာနားလည္ရမလည္းဆိုယင္ … သခၤါရလို႕ဆိုတာ .. အေၾကာင္းတရားေတြက ဖန္တီးထားတာလို႕ ေျပာတာ … သခၤါရရဲ႕အဓိပၸာယ္ .. လူတိုင္း လူတိုင္း နားလည္ၾကတယ္။ သေဗၺသခၤါရာ အနိစၥာ … သခၤါရတရားဆိုတာ မျမဲဘူး … လူေတြက အေတာ္မ်ားမ်ားက သခၤါရဆိုယင္ နာေရးေၾကာ္ျငာမွတ္ေနတယ္။
နာေရးေၾကာ္ျငာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုုယ့္သႏၱာန္မွာျဖစ္ေနတာေတ
ြ အကုန္လံုး သခၤါရေတြခ်ည္းပဲ .. ေနာ္။
အေၾကာင္းတရားေပါင္းၿပီးေတာ့ … သန္ဆိုတာ အေၾကာင္းတရားေတြက စုေပါင္းၿပီးေတာ့၊ ခါရဆိုတဲ့ ပုဒ္က ကရ လုပ္ထားတာလို႕ ေျပာတာ။ ေအး … ထာ၀ရဘုရားက ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သူက လုပ္ထားတာတုန္း …
အေၾကာင္းတရားေတြက ေပါင္းၿပီးေတာ့ ျပဳလုပ္ထားတာ ….။ တဲ့ …
တစ္ခုတည္းနဲ႕ မဟုတ္ဘူး … ၾကည့္ေလ .. ဂက္စ္မီးျခစ္ကေလးကေနၿပီး မီးေတာက္ကေလး ျဖစ္လာတယ္ … အဲဒီ မီးေတာက္ကေလးကို ဘယ္သူေတြက စုုေပါင္းၿပီး လုပ္ထားတာတုန္းဆို … အဲဒီထဲမယ္ ဂက္စ္ပါရတယ္ .. ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘီးလံုးကေလးနဲ႕ ေအာက္က မာမာအတံုးတစ္ခု သံတံုးေလးပါရမယ္ .. ၿပီးေတာ့ ဖိျခစ္တဲ့ အားစိုက္တာေလး ပါရမယ္ … ေဟာဒီ သံုးခု ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့မွ မီးကေလး ေတာက္လာတာ မဟုတ္လား … အဲဒီ မီးကေလးက အဲဒီ အေၾကာင္းသံုးခုက ေမြးဖြားလိုက္တာ .. ဒါကို သခၤါရလို႕ေျပာတာ။
ေမြးဖြားၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း သူ႕ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ေလတို႕ ဘာတို႕ ရိွရတယ္ ၊ ေလလံုသြားယင္ ၿငိမ္းသြားမွာပဲ။
ေအး … သခၤါရတရားေတြဆိုတာ အေၾကာင္းတရားေတြက စုေပါင္းၿပီးဖန္တီးထားတာေတြကို ဒါေၾကာင့္မို႕ သခၤါရလိုဆိုတာ။ အခုလည္းၾကည့္ … ပဥၵဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္တို႕၊ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္တို႕ဆိုတာ သူဟာသူ ေပၚလာၾကတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေဟာဒီ အာရံုငါးပါးထဲက တစ္ခုခုက … ၀တၳဳရုပ္ေတြေပၚမွာ (သို႕မဟုတ္) အၾကည္ရုပ္ေတြေပၚမွာ သူတို႕ဟာ လာၿပီးေတာ့ ထင္ဟပ္လိုက္တာနဲ႕ သူတို႕ဟာ ေပၚလာၾကတယ္ … တဲ့။
ဒါျဖင့္ ထူးျခားတာက ဘာတုန္းဆိုလို႕ရိွယင္
… ေပၚလာတဲ့ေနရာက်ေတာ့ ျမင္သိစိတ္ ေပၚလာတာက ဘယ္ေနရာက ေပၚတုန္း … မ်က္စိအၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ။ ၾကားသိစိတ္က ဘယ္က ေပၚတုန္း … နားအၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ၊ နံသိစိတ္က ဘယ္က ေပၚတုန္း … ႏွာေခါင္းအၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ၊ လ်က္သိစိတ္္က (လွ်ာအၾကည္ရုပ္က) ၊ ထိသိစိတ္က်ေတာ့ … ကိုုယ္အၾကည္ရုပ္က ေပၚတာ။
*** အခုေျပာခဲ့တဲ့ မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚတဲ့ ပဥၵဒြါရ၀ဇၨန္း အာရံုငါးပါးကို ဆင္ျခင္တဲ့စိတ္၊ သမၸဋိစၦနဆိုတဲ့ အာရံုကို လက္ခံတဲ့စိတ္၊ အဲဒီ စိတ္ႏွစ္ခုကေတာ့ မ်က္လံုးကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ နားကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ႏွာေခါင္းကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ လွ်ာကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ကေပၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ သူ႕ေပၚတဲ့ေနရာ သပ္သပ္ရိွတယ္။ အဲဒီ ေပၚတဲ့ေနရာကို ျမတ္စြာဘုရားက ဘာလို႕ … တိုက္ရိုက္ ထုတ္ေဖာ္ၿပီးေတာ့ ေဟာၾကားၿပီးေတာ့ မထားဘူးး။
ေနာက္ပိုင္း အဘိဓမၼာက်မ္းေတြက်ေတာ့ အဲဒီ ေပၚတဲ့ေနရာကို ဟဒယ၀တၳဳလို႕ဆိုၿပီးေတာ့ ေဟာလာတယ္ … ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ . .၊ အဘိဓမၼာသမိုင္းမွာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာေလး ထည့္ထားတယ္။
ၾကည့္ … ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီ .. အခုေျပာခဲ့တဲ့ မေနာဓာတ္တို႕ ၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္တို႕၊ က်န္တဲ့စိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့ .. က်န္တာေတြကို ေပါင္းလိုက္ေတာ့မွ ေနာ္ …။ အခု သီးသန္႕ထုတ္ၿပီး ေျပာေနတာ ပုေရဇာတပစၥည္းမွာ သတိထားလိုက္ဖို႕က .. စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ေသာတ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ဃာန၀ိညာဏ္စိတ္၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ကာယ၀ိညာဏ္စိတ္လို႕ဆိုတဲ့ … ေဒြပဥၥ ၀ိညာဏ္ ၁၀ လို႕ သၿဂၤ ိဳလ္သရုပ္ခြဲတဲ့အခါမွာ ေျပာတယ္ .. ေနာ္။ ၀ိညာဏ္စိတ္ ၁၀ ခု။ မေနာဓာတ္လို႕ေခၚတဲ့ သမၸဋိစၦိဳင္းနဲ႕သႏၱီရဏ။ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္က ႏွစ္ခု၊ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္နဲ႕ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၃ခု။ က်န္တဲ့ စိတ္ေတြကို မေနာ၀ိညာဏဓာတုလို႕ ေခၚတယ္။
မေနာနဲ႕၀ိညာဏႏွစ္ခုေပါင္းထားေတာ့ .. စြမ္းအား ပိုႀကီးတယ္လို႕ ေျပာႏိုင္တာေပါ့ .. ေနာ္။
***ဟုိတုန္းက ၀ိညာဏတစ္ခုတည္း သံုးခဲ့တယ္၊ စကၡဳ၀ိညာဏ၊ ေသာတ၀ိညာဏ၊ ဃာန၀ိညာဏ၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ၊ ကာယ၀ိညာဏ၊ ဆိုတဲ့ ၀ိညာဏတစ္လံုုးနဲ႕သံုုးတယ္။
***ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းနဲ႕သမၸဋိစၦိဳင္းနဲ႕ၾကေတာ့ မေနာဆိုတဲ့ စကားလံုးတစ္ခုတည္းကို သံုးတယ္။ က်န္တဲ့ စိတ္ေတြက်ေတာ့ စြမ္းအားထက္လို႕ မေနာ၀ိညာဏဆိုၿပီးေတာ့ .. ေဟာ .. မေနာ ေရာ၊ ၀ိညာဏ ေရာ ႏွစ္ခုစလံုး ထည့္သံုးထားတယ္ ….။
***ေပါင္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွါ၊ ကာယ ၀ိညာဏက ငါးခု။ မေနာဓာတု ထည့္လိုက္တဲ့အခါ ၆ခု။ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ထည့္လိုက္တဲ့အခါ ဘယ္ႏွစ္ခုျဖစ္သြားလည္း … ၇ ခု။ တဲ့ … အဲဒါ စိတ္နဲ႕ဆိုင္တဲ့ ၀ိညာဏဓာတ္ ၇ခုလို႕ ေခၚတယ္။ ဓာတ္၁၈ပါးက်ေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ေဟာတယ္။ အဲဒီ အစဥ္ေလးနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာတာ။
ကဲ ေကာင္းၿပီ။
*** မေနာဓာတ္ဆိုတဲ့ ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းနဲ႕သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္တို႕ဟာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ ဆိုတဲ့ အၾကည္ရုပ္ေတြက ေပၚတာမဟုတ္ဘူးးဆို .. ဘယ္က ေပၚတုန္း ဟဒယ၀တၳဳရုပ္က ေပၚတယ္္တဲ့။ အဲဒီ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားက ဒီေနရာမွာ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မသံုးပဲနဲ႕ ဘယ္လို ေဟာတုန္းဆို …
ယံ ရူပံ နိႆာယ မေနာဓာတု စ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ ၀တၱႏၱိ ….။
ယံ ရူပံ … အၾကင္မီွရာျဖစ္တဲ့ ရုပ္ကေလးကို၊ နိႆာယ … အမီွျပဳၿပီးေတာ့မွ၊ မေနာဓာတု စ … မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့စိတ္သည္၄င္း၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ … မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့စိတ္သည္၄င္း၊ ၀တၱႏၱိ .. ျဖစ္ေပၚ၍ လာၾကရေလကုန္၏….တဲ့။ ေဟာ …
စကၡဳတုန္းက … စကၡဳ၀ိညာဏ္ ျမင္သိစိတ္ကေလးက ဘယ့္သူ႕ကို မီွျဖစ္တာတုန္း … မ်က္လံုးအၾကည္ကို မီွျဖစ္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ စကၡဳ၀ိညာဏ မ်က္လံုုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ေရွ႕က ထည့္ေျပာထားတာ ေနာ္။ ေသာတ၀ိညာဏ္စိတ္က နားကို မီွျဖစ္တယ္၊ ဃာန၀ိညာဏ္စိတ္က ႏွာေခါင္းကို မီွျဖစ္တယ္၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ္စိတ္က လွ်ာကို မီွျဖစ္တယ္၊ ကာယ၀ိညာဏ္စိတ္က ခႏၶာကိုယ္ကို မီွျဖစ္တယ္။ ေဟာဒီ မေနာဓာတ္တို႕ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္တို႕ ဆိုၾကေတာ့ … သူတို႕ မီွျဖစ္တဲ့ရုပ္ရိွတယ္တဲ့။ အဲဒီ ရုပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားက ဘာရုပ္လို႕ နံမည္မေပးဘူး။ ယံ ရူပံ အၾကင္ရုပ္လို႕ ဒီလိုပဲ ေျပာခဲ့တယ္။
အဲေတာ့ အၾကင္ရုပ္လို႕ ေျပာလိုက္ကတည္းက … စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွါ၊ ကာယ လို႕ ဆိုတဲ့ ပသာဒရုပ္ ၅ခု စလံုးမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ျခားရုပ္ဆိုတာ မသိသာဘူးလား။ သိသာတယ္ေနာ္။
ယံ ရူပံ .. အၾကင္မီွရာျဖစ္တဲ့ရုပ္ကေလးကို၊ နိႆာယ .. အမီွျပဳ၍၊ မေနာဓာတု စ .. မေနာဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့ စိတ္သည္၄င္း၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ … မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ ေခၚရတဲ့ စိတ္သည္၄င္း၊ ၀တၱႏၱိ .. ျဖစ္ေပၚ၍ လာၾကရေလကုန္၏။
တံ ရူပံ .. ထို မီွရာျဖစ္တဲ့ ရုုပ္ကေလးသည္၊ မေနာဓာတုယာ .. မေနာဓာတ္အား၄င္း၊ တံ သမၸယုတၱကာနံ .. ထို မေနာဓာတ္နဲ႕ ယွဥ္ၿပီး ျဖစ္တဲ့၊ ဓမၼာနံ .. ေစတသိက္တရားတို႕အား၄င္း၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ ဥပကာရေကာ … ေက်းဇူးျပဳတတ္ပါေပ၏။
ဆက္သြယ္မႈေလးကို ထင္ရွားေအာင္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေပးထားတာ .. ၾကည့္။ အဲဒီ ယံ ရူပံ လို႕ ရည္ညႊန္းလိုက္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ေနာက္ပိုင္း အဘိဓမၼာမွာ ဟဒယ၀တၳဳလို႕ သတ္မွတ္လိုက္တာ။ ဒါျဖင့္ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာ အဘိဓမၼာသင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ သိတယ္။ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ဟာ အဓိပၸာယ္ႏွစ္မ်ဳိး ရိွတယ္။ ဟဒယ၀တၳဳရဲ႕ location ေပါ့ .. ဘယ္ေနရာမွာ ရိွသလဲဆိုတာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရိွတယ္။
ေအး … ဟဒယဆိုတဲ့ စကားလံုးက ႏွလံုးကိုလည္း ေဟာတယ္၊ စိတ္ကိုလည္း ေဟာတယ္။ ႏွလံုးဆိုတာ လူေတြရဲ႕သႏၱာန္မွာရိွတဲ့ … ႏွလံုုးသား … heart organ .. ကိုေျပာတာေနာ္။ အဂၤလိပ္စကား heart ဆိုတာကလည္း တစ္ခါတစ္ရံ organ ျဖစ္တဲ့ ႏွလံုးးသားကို ရည္ညႊန္းတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံ heart ဆိုတဲ့ စကားလံုးသည္ စိတ္ကို ရည္ညႊန္းတယ္။
ပါဠိ ဟဒယဆိုတဲ့ စကားလံုးကလည္း ထို႕အတူပဲ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဒီ ႏွလံုးသားကုိ ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့၊ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ စိတ္ကို ရည္ညႊန္းတယ္တဲ့။ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာ ႏွလံုးသားလို႕ေခၚတဲ့ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ရာ၊ ၀တၳဳဆိုတာ ျဖစ္ရာ တည္္ရာ။
အိမ္ေဆာက္တဲ့ေနရာလို … ဟုတ္လား … ဃရ၀တၳဳ၊ ေက်ာင္းေဆာက္တဲ့ေနရာ ၀ိဟာရ၀တၳဳ၊ ၀တၳဳဆိုတဲ့ စကားလံုးသည္ မီွရာတည္ရာဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေျပာတာ။
ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ေနရာမွာ ႏွလံုးသားဆိုတဲ့ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ရာ၊ ဒါျဖင့္ .. ဒီ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ ရုပ္ကေလးဟာ ဘယ္မွာရိွတာတုန္းလို႕ ေမးလို႕ရိွယင္ … အဘိဓမၼာဋီကာက်မ္းေတြအရဆိုလို႕ရိွယင္ .. အ႒ကထာဋီကာက်မ္းေတြအရဆိုလို႕ရိွယင္
… ႏွလံုးသားထဲမွာ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ့ ေသြးေလးေတြ ရိွတယ္။ ေသြးဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ျပန္႕ႏွံ႕ၿပီး တကိုယ္လံုးျဖန္႕ေနတယ္ဆိုတာ ခုေခတ္မွာ နားလည္ၾကတယ္။
ဒီလို ေသြးေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး လည္ပတ္သြားေနေအာင္ ဘယ္သူူကေန ပံ့ပိုးလုပ္ကိုင္ေနတုန္းဆိုယင္ ႏွလံုးသားလို႕ ေခၚတဲ့ heart organ က လုပ္ေပးေနတာ။ pump လိုေပါ့ .. ႏွလံုးက ညွစ္ေပးေနတာ။ ေအး ႏွလံုးကညွစ္အားေတြ သိပ္မ်ားလာၿပီဆိုလို႕ရိွယင္ ဒါ ေသြးတိုးေရာဂါလို႕ ေခၚတယ္။ ႏွလံုးက ပံုမွန္ေလးပင္ ညွစ္ေနရတယ္၊ ေသြးက သူ႕ဟာသူ ႏွလံုးညွစ္ယံုေလးနဲ႕ သာမာန္ညွစ္ယံုေလးနဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တစ္ကိုယ္လံုးရိွတဲ့ ေသြးေၾကာေတြကေနၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး အသားအေသြး တစ္ကိုယ္လံုး ျပန္႕ႏွံ႕ၿပီးေတာ့ သြားတယ္ .. ပံုမွန္ စီးဆင္းေနတယ္ဆိုယင္ ဒါ ေသြးတိုးမရိွဘူးလို႕ ေျပာတာေပါ့။ ေသြးတိုးေရာဂါရိွလာယင္ ေသြးလႊတ္တဲ့အေၾကာေလးေတြဟာ က်ဥ္းလာတဲ့အခါ (သို႕မဟုတ္) မာေတာင့္လာတဲ့အခါက်လို႕ရိွယင္ ဒီ ေသြးသြားဖို႕ရာ သာမာန္စီးဆင္းဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ႏွလံုးက ဖိအားေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ blood pressure လို႕ ေခၚတာေပါ့။ pressure ေတြ မ်ားလာတာ၊ ဖိအားေတြ မ်ားလာတာ၊ အဲဒါကို တိုင္းတာတာပဲ။ ေသြးတိုး ရိွတယ္၊ မရိွဘူးနဲ႕။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေသြးတိုးတယ္ဆိုတာ ေသြးအားေတြ တိုးလာတယ္ ေအာင္းေမ့တယ္။ ေသြးအားေတြေကာင္းလာတာကို ေသြးတိုးလို႕ ထင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ခႏၶာကိုုယ္ထဲမွာ အစားအစာေတြကျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေသြးေတြဟာ တစ္ကိုယ္လံုးး လွည့္ပတ္ၿပီးေတာ့ေနတယ္။ အဲဒီလို လည္ပတ္ေနတဲ့အခါ ႏွလံုးသားက ပံုမွန္ေလး ညွစ္ေနယံုနဲ႕ သူ႕ဟာသူ သြားလာေနလို႕ရိွယင္ ဒါေရာဂါ မရိွဘူး။ ပိုၿပီးဖိၿပီးလုပ္ေနရၿပီဆိုယင္ သူက ပင္ပန္းလာတယ္၊ က်ဳံးရုန္းၿပီးလုပ္လာရတယ္၊ အဲဒီလို က်ဳံးရုန္းၿပီးေတာ့လုပ္လာရတာကို တိုင္းတာရလို႕ရိွယင္ heart blood pressure ျဖစ္လာတယ္ေပါ့။
ေအး စာေပက်မ္းဂန္အရ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ဆိုတာ ဘယ္မွာရိွတာတုန္းဆိုေတာ့က်ေတာ့ အဲဒီ ညွစ္အားျပဳေနတဲ့ .. pump လို႕ ညွစ္အားလုပ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေရာက္ရိွေနတဲ့ ေသြး၊ အဲဒီ ေသြးေလးကို လက္ဖ၀ါးကို ဆန္႕လိုက္ ၊ ဆန္႕ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေလးတြန္႕ၿပီးေတာ့ ခံုးလိုက္ ၊ ကိုယ္လက္ဖ၀ါးေလးကို တြန္႕ၿပီးေတာ့ ခံုးလိုက္တဲ့အခါမွာ အရည္ေလးေတြကို ထည့္ၾကည့္လိုက္လို႕ ရိွယင္ အရည္ဘယ္ေလာက္ ဆန္႕သလဲ …. အဲဒါကို တစ္လက္စြန္႕ ၊ တစ္လက္ဖက္လို႕ ေခၚတယ္။ အဲဒီ လက္ကေလးကို တြန္႕ခံုးထားတဲ့ လက္ဖ၀ါးေလးထဲမွာ စန္႕ႏိုင္ တည္ႏိုင္တဲ့ အရည္ေလးေတြကို ဒါ တစ္လက္စြန္႕လို႕ ေခၚတယ္။
***အဲဒီ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေသြးကေလးေတြဟာ အဲဒီေလာက္ ပမာဏရိွတယ္၊ အဲဒီေလာက္ ပမာဏရိွတဲ့ ေသြးထဲမွာ ျပန္႕ႏွံ႕ၿပီးေတာ့ တည္ေနတယ္လို႕ ဒီလို ေျပာတာ .. ဟဒယ၀တၳဳဟာ။
အဲေတာ့ ….
***ေသြးကို ေခၚတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေလး မွတ္ထား။ ႏွလံုးသားႀကီးကို ဟဒယ၀တၳဳေခၚတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတဲ့ ဒီရုပ္ကေလးဟာ ကံ ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတာ ျဖစ္လို႕ အဲဒီ ေသြးထဲမွာတည္ရိွေနတဲ့ ရုပ္သေဘာေလး တစ္ခုပဲလို႕ ဒီလုိ မွတ္ရမယ္ … ဒါက အဓိပၸာယ္တစ္ခု။
*** ေနာက္ အဓိပၸာယ္တစ္ခုက်ေတာ့ ဟဒယဆိုတာ စိတ္၊ ႏွလံုးသားကိုု မရည္ညႊန္းဘူး၊ ဟဒယဆိုတာ စိတ္၊ ဘယ္စိတ္ေတြတုန္းဆို မေနာဓာတ္နဲ႕ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ .. ဒါေတြကို ရည္ညႊန္းတာ။
*** ၀တၳဳဆိုတာ တည္ရာ၊ မေနာဓာတ္ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြရဲ႕ တည္ရာကို ဟဒယ၀တၳဳလို႕ ေခၚတယ္တဲ့။
ဒါက ျမတ္စြာဘုရားေဟာတာနဲ႕ ပိုၿပီးေတာ့ နီးစပ္တယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ နီးစပ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ၾကည့္ေလ .. ယံ ရူပံ လို႕ပဲ ေဟာခဲ့တာ .. အၾကင္ရုပ္ လို႕။ ေအး ေကာင္းၿပီ။ အဲဒီ ရုပ္ကေလးက အခုေခတ္ အဘိဓမၼာမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ နားလည္ေနတာေျပာယင္ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ေပါ့။ စိတ္ရဲ႕မီွ္ရာလို႕ အဓိပၸာယ္ ေကာက္ခ်င္ေကာက္ (သို႕မဟုတ္) ႏွလံုးသားထဲက ေသြးထဲမွာ တည္ေနတဲ့ ရုပ္လို႕ ေျပာခ်င္ေျပာ .. ။
အဲဒီ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ကေလးကို အမီွျပဳၿပီးေတာ့ ျဖစ္တဲ့ စိတ္္ေတြဟာ မေနာဓာတ္စိတ္နဲ႕ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ စိတ္ေတြ … တဲ့။ ခုနက စကၡဳ၀ိညာဏဓာတ္က စကၡဳ၀တၳဳကို မီွတယ္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတ္က ေသာတ၀တၳဳကို၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတ္က ဃာန၀တၳဳကို၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏဓာတ္က ဇိ၀ွါ၀တၳဳကိုု၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတ္က ကာယ၀တၳဳကို … သူ႕ဟာသူ မီွၾကတယ္။
*** က်န္တဲ့ စိတ္ေတြက်ေတာ့ ဟဒယ၀တၳဳကို မီွတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ၀တၳဳရုပ္ ၆ပါး လို႕ ေျပာတာ။
အဲဒီ ၀တၳဳရုပ္ ၆ပါး ဟာ၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ကို .. မေနာဓာတ္ကို ေက်းဇူးျပဳတဲ့ အခါမွာ … ဘယ္အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုေရဇာတ၊ ေရွးဦးစြာ ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္ၿပီး ရိွေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးျပဳလို႕ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္ ..။
တစ္ဖက္ကလည္း ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုလို႕ရိွယင္ အားလံုး သတိထားမိလိမ့္မယ္ .. ဘုန္းႀကီးတို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅လေလာက္က ေဟာထားၿပီးၿပီ၊ နိႆယပစၥေယာဆိုတာ … မီွရာ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ အခုေျပာခဲ့တဲ့ ၀တၳဳရုပ္ေတြဟာ နိႆယပစၥည္းပဲ။ မီွရာအေနနဲ႕ ျဖစ္ခဲ့လို႕ နိႆယပစၥည္း၊ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္လို႕ ပုေရဇာတ၊ နံမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပးထားတာ၊ သူ႕ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး နံမည္ေပးတာလို႕ မွတ္ရမယ္။
ေအး ေကာင္းၿပီ။ မေနာဓာတ္ကို ေက်းးဇူးျပဳတယ္္တဲ့။ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေဟာဒီ ရုပ္ကေလးက ေက်းဇူူးျပဳတယ္၊ ဒါျဖင့္ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ကိုေကာ ဘယ္လို ေက်းဇူူးးျပဳသလဲဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားက ဆက္ေဟာတယ္။
တံ ရူပံ မေနာ၀ိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ကိဥၥိကာေလ ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ကိဥၵိကာေလ န ပုေရဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ …. ။ တဲ့
ထူးထူးျခားျခားေလး ကိဥၥိကာေလဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး ထည့္ေဟာထားတာ။ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ ေခၚတဲ့ စိတ္ေတြကို ေဟာဒီ မီွရာျဖစ္တဲ့ ၀တၳဳရုပ္ေလးက ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတဲ့အခါမွာ အျမဲတမ္း ေက်းဇူးမျပဳပါဘူးးတဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႕အခါမွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕အခါမွာ မျပဳဘူးတဲ့ .. ေဟာ .. ကိဥၥိကာေလ။
ကိဥၥိကာေလ … တစ္ခ်ဳိ႕ေသာအခါ ကာလမွာ၊ ပုေရဇာတပစၥေယန … ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ ဥပါကာရေကာ … ေက်းဇူးျပဳတတ္ပါေပ၏။
ကိဥၥိကာေလ .. အခ်ဳိ႕ေသာအခါ ကာလမွာကား၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ န ပစၥေယာ ဥပါကာရေကာ … ေက်းဇူးမျပဳတတ္ပါ ….။ တဲ့
ဆိုေတာ့ အခါခပ္သိမ္း ေက်းဇူးျပဳတာလို႕ မဟုတ္ဘူးလို႕ ဆိုလိုတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႕ ဒါ လြယ္လြယ္ေလး စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ စာထဲေျပာတာကို မေျပာေသးဘူး၊ လြယ္လြယ္ေလး စဥ္းစားၾကည့္တယ္။
(ကြ်န္ေတာ္ ခ်ဳံလိုက္ပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ၊ ္ ပဋိသေႏၶေနတဲ့အခါမွာ ဟဒယ၀တၳဳသည္ ပဋိသေႏၶစိတ္ကို born earlier ဆိုတဲ့ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳလို႕မရပါခင္ဗ်ာ။ born earlier မဟုတ္ပဲ born together ၿပိဳင္တူ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သဟဇာတျဖစ္သြားပါၿပီ၊ ပုေရဇာတမျဖစ္ပါခင္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ပဋိသေႏၶေနတဲ့အခါမွာေတာ့ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးမျပဳဘူးလို႕ မွတ္ေပးပါခင္ဗ်ာ။ TNO )
ဒါျဖင့္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတုန္းဆိုယင္ … ပ၀တၱိအခါလို႕ဆိုတာ၊ လူဘ၀မွာ ဘုန္းႀကီးတို႕ ဘ၀ကိုု အခါႏွစ္ခုပိုင္းထားလိုက္ .. ပဋိသေႏၶအခါ နဲ႕ ပ၀တၱိအခါ ။
*** ပဋိသေႏၶအခါဆိုတာက ဘ၀တစ္ခု စစျခင္းကို ပဋိသေႏၶအခါလို႕ ေခၚတယ္။ အင္မတန္မွ တိုေတာင္းတဲ့ အခိုက္အတန္႕ေလးေပါ့။ ပဋိသေႏၶစိတ္ကေလး ေပၚတဲ့၊ တိုေတာင္းလွတဲ့ အခိုက္အတန္႕ကေလး ။ စိတုပၸဒ္ခဏငယ္သံုးခ်က္ပဲရိွတယ္။ ျဖစ္တည္ပ်က္ သံုးခ်က္ပဲရိွတယ္။
ဆိုပါစို႕ … နားလည္လြယ္ မွတ္လြယ္ေအာင္ ေျပာယင္ သံုးစကၠန္႕၊ ဒါေပမယ့္ သံုးစကၠန္႕ထက္တိုတယ္ေနာ္။ သံုုးစကၠန္႕ပဲရိွတယ္ ဆိုပါစို႕ .. ပဋိသေႏၶစိတ္ေလးနဲ႕သံုုးစကၠန္႕၊
*** အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း သံုးစကၠန္႕ကေနၿပီး ေလးစကၠန္႕ေျမာက္ရလာတာနဲ႕ ပ၀တၱိလို႕ ေခၚတယ္။ ဆက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ အပိုင္းလို႕ ေခၚတယ္။
ပဋိသေႏၶအပိုုင္း၊ ပ၀တၱိအပိုင္း ႏွစ္ပိုုင္း ရိွတယ္။ အဲဒီ ပဋိသေႏၶပိုုင္းၾကေတာ့ born earlier ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ born together ပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးမျပဳဘူးတဲ့။
ေဟာ … ပ၀တၱိပိုင္းဆိုတာကေတာ့ ပဋိသေႏၶေနာက္မွာ မေသမျခင္းပဲ အဲဒီၾကားထဲမွာျဖစ္ေနသမွ် ေရွးေရွးကျဖစ္တဲ့ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ေလးသည္ ေနာက္ေနာက္ေပၚလာတဲ့ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ဆိုတဲ့ ဓာတ္ေတြကိုု ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္တဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ပ႒ာန္းအရေကာက္မွာ သူက ကိဥၥိကာေလ .. အခ်ဳိ႕ေသာ ပ၀တၱိအခါ၌ ပ၀တၱိကာလ၌ ၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥည္းျဖင့္ ၊ ပစၥေယာ .. ေက်းဇူးျပဳတယ္ … ။
ကိဥၥိကာေလ .. ပဋိသေႏၶအခါ၌၊ ဒီလို ေပးတာေနာ္ … ပဋိသေႏၶအခါ၌၊ ပုေရဇာတပစၥေယန .. ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္၊ န ပစၥေယာ .. ေက်းဇူးမျပဳဘူးတဲ့။ အဲဒါ ပစၥယနိေဒသမွာ ပုေရဇာတနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလို ေဟာထားတာ။
တရားကုန္သလားဆိုေတာ့ သိသာထင္ရွားယံု ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာ။ က်န္တာေတြ က်န္ေနေသးတယ္။ အဲဒါကို ပညွာ၀ါရပါဠိေတာ္မွာက်ေတာ့ တျခားနည္းနဲ႕လည္း ပုေရဇာတပစၥည္း ျဖစ္ႏိုင္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားကေဟာေသးတယ္။
***အခုေျပာတာက ၀တၳဳရုပ္ေျခာက္ပါး .. ေနာ္၊ ၀တၳဳရုပ္ေျခာက္ပါးနဲ႕အာရံုင
ါးပါး။
အဲဒီ ၀တၳဳရုပ္ေျခာက္ပါး။ စကၡဳ၀တၳဳ၊ သဒၵ၀တၳဳ၊ ဂႏၶ၀တၳဳ၊ ဇိ၀ွါ၀တၳဳ၊ ကာယ၀တၳဳ။ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳရုုပ္ေျခာက္ပါး။ ရူပါရံု၊ သဒၵါရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာ႒ဗၺာရံုလို႕ ဆိုတဲ့ အာရံု ငါးပါး။ ကဲ .. ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ တစ္ျခား ေက်းဇူးျပဳတာ ရိွႏိုင္ေသးသလားဆိုေတာ့ ရိွႏိုင္ေသးတယ္တဲ့။
ဘယ္လို ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တုန္း။ ျမင္သိစိတ္နဲ႕မဆိုင္ဘူး။ ျမင္သိစိတ္နဲ႕ေက်းဇူးျပဳတယ္ဆိုတာ နားလည္ၿပီးၿပီ။ ဆိုပါစို႕ စကၡဳ၀တၳဳလို႕ဆိုတဲ့ မ်က္စိအၾကည္ရုပ္သည္ ျမင္သိစိတ္ကို ပုေရဇာတသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္ဆိုတာ ၿပီးၿပီ။
ဆိုပါစိုု႕ … ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္ၾကတယ္။ ကမၼ႒ာန္းရဲ႕ အာရံု .. စကၡဳပသာဒ မ်က္စိအၾကည္ရုပ္ေလးကို ရႈတယ�
Credit to Ko Thein Naing OHn
https://www.facebook.com/notes/560528477393561/
No comments:
Post a Comment