၂။ အနာဂတ္ေဘး တစ္နည္း
ဘိကၡဳတုိ႔… ယခုအခါ မျဖစ္ေသးဘဲ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္မည့္ ေဘးငါးမ်ိဳး ရွိေသး၏၊ ထုိေဘးမ်ားကုိ သင္တုိ႔ သိထားႏွင့္ၾက, သိထားၾကၿပီးလွ်င္ ထုိေဘးတုိ႔ကုိ စြန္႔ပယ္ႏုိင္ဖုိ႔ရာ ႀကိဳးစားၾကရမည္။
ေဘးငါးမ်ိဳးဟူသည္မွာ …
၁။ အနာဂတ္ကာလ၌ ရဟန္းတုိ႔သည္ သကၤန္းေကာင္းေကာင္း အလုိရွိၾကလိမ့္မည္၊ သကၤန္းေကာင္းေကာင္းကုိ အလုိရွိၾက သျဖင့္ ပံသုကူဓုတင္ ေဆာင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္၊ ေတာေက်ာင္း၌လည္း ေနၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ရြာ, နိဂံုး, မင္းေနျပည္မ်ား၌ ေနထုိင္ၾက၍ သကၤန္းေကာင္းေကာင္း ရဖုိ႔ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မအပ္မရာ နည္းတုိ႔ျဖင့္ ရွာမွီးၾကလိမ့္မည္။
၂။ အနာဂတ္ကာလ၌ ရဟန္းတုိ႔သည္ ဆြမ္းေကာင္းေကာင္း အလုိရွိၾကလိမ့္မည္၊ ဆြမ္းေကာင္းေကာင္း စားလုိသျဖင့္ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ကုိလည္း မေဆာင္, ေတာေက်ာင္း၌လည္း မေနၾက ေတာ့ဘဲ ရြာ, နိဂံုး, မင္းေနျပည္မ်ား၌ ေနထုိင္ၾက၍ ဆြမ္းေကာင္း, ဟင္းေကာင္း, မုန္႔ပဲသေရစာေကာင္း ရဖုိ႔ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မအပ္ မရာ နည္းတုိ႔ျဖင့္ ရွာမွီးၾကလိမ့္မည္။
၃။ အနာဂတ္ကာလ၌ ရဟန္းတုိ႔သည္ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း အလုိရွိၾကလိမ့္မည္၊ ေက်ာင္းေကာင္း၌ ေနလုိၾက၍ ႐ုကၡမူ ဓုတင္ကုိ မေဆာက္တည္ၾကေတာ့၊ ေတာေက်ာင္း၌လည္း မေနၾက ေတာ့ဘဲ ရြာ, နိဂံုး, မင္းေနျပည္မ်ား၌ ေနထုိင္ကာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မအပ္မရာ နည္းတုိ႔ျဖင့္ ေက်ာင္းရွာမွီးၾကလိမ့္မည္။
၄။ အနာဂတ္ကာလ၌ ရဟန္းတုိ႔သည္ … ဘိကၡဳနီ သိကၡမာန္ သာမေဏမတုိ႔ႏွင့္ (ယခုေခတ္ - သီလရွင္ ရေသ့မတုိ႔ႏွင့္) ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနၾကလိမ့္မည္၊ ထုိသုိ႔ ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ဖြယ္ အျပစ္တုိ႔ကား မေပ်ာ္ေမြ႕ဘဲေသာ္လည္း သာသနာေတာ္၌ ေနၾကရ လိမ့္မည္၊ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ အာပတ္သုိ႔ေသာ္လည္း ေရာက္ ၾကလိမ့္မည္၊ လူေသာ္လည္း ထြက္ၾကလိမ့္မည္။
၅။ အနာဂတ္ကာလ၌ ရဟန္းတုိ႔သည္ ေက်ာင္းတုိက္၌ရွိေသာ အာရာမ္ေစာင့္ (ကပိၸယ) သာမေဏမ်ားႏွင့္ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနၾကလိမ့္မည္၊ ထုိသုိ႔ေနသျဖင့္ ျဖစ္ဖြယ္ အျပစ္တုိ႔ကား …
စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကုိ ေနာက္တစ္ေန႔ စားေသာက္ဖုိ႔ရာ သိမ္းထားမႈကုိေသာ္လည္း ျပဳၾကလိမ့္မည္၊ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ စုိက္ပ်ိဳးဖုိ႔ရာ ေျမကုိ ကုိယ္တုိင္ေသာ္လည္း တူးဆြၾကလိမ့္မည္၊ (မအပ္ မရာေသာ အသုံးအႏႈန္းျဖင့္) အတူးအဆြေသာ္လည္း ခုိင္းၾက လိမ့္မည္၊ (မအပ္မရာေသာ အသံုးအႏႈန္းျဖင့္) အဆြတ္အခူးေသာ္ လည္း ခုိင္းၾကလိမ့္မည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေဘးငါးမ်ိဳးလည္း ယခု ေရာက္ေနၿပီ မဟုတ္ပါေလာ၊ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ကလည္း ဆရာသမားမ်ား ကို ေကာင္းေကာင္း ေနေစလုိ, ေကာင္းေကာင္း ၀တ္ေစလုိ, ေကာင္း ေကာင္း စားေစလုိၾကသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေနာက္ဘ၀၌ မိမိတုိ႔ လည္း ေကာင္းေကာင္း ရလုိ၍လည္းေကာင္း အေကာင္းလွဴရမွ ေက်နပ္ရွာၾကေပသည္။
(အဂၤုတၱိဳရ္ ပၪၥက ဒုတိယပဏ္ ေယာဓာဇီ၀၀ဂ္)
သာသနာကြယ္ေၾကာင္းတရား
(က) သာသနာေတာ္ကြယ္ေၾကာင္း ငါးပါး
ဘိကၡဳတုိ႔ … (ပရိယတ္ ပဋိပတ္ ပဋိေ၀ဓ သဒၶမၼေခၚ) သာသနာေတာ္၏ ကြယ္ဖုိ႔ရာ အေၾကာင္း ငါးပါး ရွိ၏၊ ငါးပါးကား …
၁။ ရဟန္းမ်ား တရားမနာၾကျခင္း၊
၂။ ပိဋကတရားေတာ္မ်ားကုိ ေလးေလးစားစား မသင္ယူျခင္း၊
၃။ ပိဋကတရားေတာ္မ်ားကုိ သင္ယူပါေသာ္လည္း ေလးေလးစားစား ႏႈတ္တက္ရေအာင္ ေဆာင္မထားျခင္း၊
၄။ ႏႈတ္ရ ေဆာင္ရြက္ထားေသာ္လည္း ထုိ တရားေတာ္တုိ႔၏ အနက္ အဓိပၸာယ္တုိ႔ကုိ မစဥ္းစား မၾကံစည္ျခင္း၊
၅။ စဥ္းစားၾကံစည္၍ သိပါေသာ္လည္း သိသည့္အတုိင္းမက်င့္ျခင္း ဤငါးမ်ိဳးတည္း။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း ငါးပါးတြင္…
၁။ “တရားမနာ”ဟူရာ၌ ဆုိင္ရာတုိက္တာကုိ အုပ္စီးေသာ ဆရာေတာ္မ်ား၏ ပါဠိေတာ္မွ ထုတ္ေဖာ္ ေဟာျပေသာ တရားေတာ္ မ်ိဳးကို မနာၾကျခင္းတည္း၊ ယခုအခါ၌ကား ထုိသုိ႔ ေလးနက္ေသာ တရားေတာ္ကုိ ေဟာျပေသာ ပုဂိၢဳလ္ပင္ ရွားပါးေလၿပီ။
၂။ “စာေပ မသင္ျခင္း” ဟူရာ၌ သဒၵါ သၿဂႋဳဟ္တုိ႔လုိ စာမ်ိဳးကုိ သင္႐ံုမွ်ျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ ေလးနက္ ေသာ သုတၱန္မ်ားကုိ မသင္ၾကလွ်င္ သင္ယူရာပင္ မေရာက္ေသးေခ်။
၃။ “ႏႈတ္ရ မေဆာင္ျခင္း” ဟူရာ၌ ေပထက္အကၡရာ မတင္ရေသးမီအခ်ိန္၌ ႏႈတ္ရ မက်က္လွ်င္ ဧကန္ ပိဋကေတာ္မ်ား ကြယ္ပဖြယ္ ရွိ၏၊ ယခုအခါ၌ စာအုပ္မ်ား ရွိေနၿပီ ျဖစ္၍ ႏႈတ္ရ မေဆာင္ေသာ္လည္း သာသနာ မကြယ္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
၄။ “အနက္အဓိပၸာယ္ မသိျခင္း”ဟူရာ၌ ပါဠိေတာ္၏ အနက္ကုိ အ႒ကထာအဆုိျဖင့္ နားလည္ျခင္း၊ အ႒ကထာအဆုိကုိ ဋီကာျဖင့္ သိႏုိင္ျခင္းတည္း၊ ထိုသုိ႔ သိရွိနားလည္ေအာင္ ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ ဟူသမွ်၌ အနက္ဉာဏ္ႀကီးဖုိ႔ အေရးႀကီးလွေပ သည္၊ သဒၵါ သၿဂႋဳဟ္စေသာ ယခုေခတ္ စာေမးပဲြမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္ မကုန္သင့္ေပ။
၅။ “တရားေတာ္ႏွင့္ေလ်ာ္ေအာင္ မက်င့္ျခင္း” ဟူရာ၌ ၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္ေလ်ာ္ေအာင္ ေနထုိင္ျခင္း၊ သုတၱန္ အဘိဓမၼာႏွင့္ ေလ်ာ္ေအာင္ စိတ္ကုိ ဆံုးမ၍ တရားအားထုတ္ျခင္းမ်ားတည္း၊ ယခုအခါ ျပခဲ့ေသာ ငါးပါးလံုးပင္ ႀကိဳးစားမႈ နည္းလွၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာသနာကြယ္ဖုိ႔ အေရးသည္ ငါးေထာင္တုိင္ေအာင္ ေႏွးေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။
(ခ) သာသနာကြယ္ေၾကာင္း ငါးမ်ိဳး တစ္နည္း
ဘိကၡဳတုိ႔ … သာသနာေတာ္ ကြယ္ပဖုိ႔ရာ အေၾကာင္းအရာ ငါးမ်ိဳးရွိေသး၏၊
၁။ ပိဋကပါဠိ ေတာ္မ်ားကုိ မသင္ျခင္း၊
၂။ သင္ပါေသာ္လည္း ထုိသင္အပ္ၿပီးေသာ ပိဋကတရားေတာ္မ်ားကုိ သူတစ္ပါးအား အက်ယ္ မေဟာျခင္း၊
၃။ ထုိသင္အပ္ၿပီးေသာ ပိဋကတရားေတာ္ကုိ အက်ယ္ေျပာျပ၍ မပုိ႔ခ်ျခင္း၊
၄။ ထုိသင္အပ္ၿပီးေသာ ပိဋကတရားေတာ္မ်ားကုိ အက်ယ္အားျဖင့္ မရြတ္ဆုိ, မအံျခင္း၊
၅။ ထုိသင္အပ္ၿပီးေသာ ပိဋကတရားေတာ္၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ မၾကံစည္ မစဥ္းစားျခင္း ဤငါးပါးတည္း။
မွတ္ခ်က္။ ။ဤငါးပါးကား စာေပပိဋကေတာ္ကြယ္မႈႏွင့္ဆုိင္ေသာ အေၾကာင္မ်ားတည္း၊ စာေပပိဋကကြယ္လွ်င္ အက်င့္ ပဋိပတ္လည္း ကြယ္ေတာ့မည္သာ၊ ပဋိပတ္ ကြယ္ပါမူ က်င့္ၿပီးမွ သိရမည့္ ပဋိေ၀ဓသာသနာေတာ္ ကြယ္ေတာ့မည္မွာ ေျပာဖြယ္ရာ မရွိၿပီ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာခ်ပုဂိၢဳလ္တုိ႔သည္ ေအာက္တန္းစာေတြမွာ အခ်ိန္ကုန္ မခံေစဘဲ သဒၶါ ပညာ တုိးပြားေစမည့္ အထက္တန္း ပိဋက ပါဠိ အ႒ကထာမ်ားကုိသာ ပုိ႔ခ်သင့္ၾကသည္။
ပါဠိေတာ္မ်ားကုိ မသင္ၾကဘဲ သဒၵါ သၿဂႋဴဟ္လုိ ေအာက္တန္း စာေတြကုိ မည္မွ်ေလာက္ သင္ၾကေစကာမူ ဗုဒၶ၏ ႏႈတ္ေတာ္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ ပိဋကတရားေတာ္မ်ားကား ဧကန္ကြယ္ပပါ လိမ့္မည္၊ “အက်ယ္ မေဟာ အက်ယ္ မခ်”ဟူရာ၌လည္း ထုိပါဠိ ေတာ္၏ အနက္ အဓိပၸာယ္ကုိ အ႒ကထာ ဖြင့္ျပသကဲ့သုိ႔ အက်ယ္ မဖြင့္ျပျခင္းကုိ ဆုိလုိပါသည္၊ ယခုကာလ၌ အႏုသေႏၶ အတက္ အထြက္ႏွင့္ သဒၵါေရး စိစစ္ခ်က္ေတြကုိ ဆုိလုိျခင္း မဟုတ္ပါ။
Credit to
No comments:
Post a Comment