ပ်ားကုိ ပုံျပဳ။ ။ စီးပြားကို တရားသျဖင့္ စုေဆာင္းရာ၌ လုံးခနဲ ခဲခနဲ တစ္ခါတည္း စုပုံ၍ ရဖို႔ရာ မလြယ္ကူပါ။ ေရွးဦးစြာ ပ်ားတုိ႔၏ ပ်ားရည္စုပုံကို စဥ္းစားပါ။ ပ်ားတို႔သည္ ပန္းပြင့္ေပါင္းမ်ားစြာမွ ဝတ္ရည္ကို စုပ္ယူၾက၏။ ထုိသုိ႔ စုပ္ယူသည့္ အတြက္ ပန္းပြင့္တို႔သည္ ညႇဳိးႏြမ္း ေျခာက္ေသြ႔၍ မေနရစ္၊ လန္းၿမဲလန္း၊ လွၿမဲလွ၊ ေမႊးၿမဲေမႊးေနရစ္၏။ သို႔ေသာ္ ပ်ားတုိ႔၌ကား ပ်ားရည္ေတြ မ်ားစြာ စုမိေလသည္။ ထုိ႔အတူ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ရာ၌လည္းေကာင
ျခကို တု။ ။ “ ျခ ” ဟု ေခၚအပ္ေသာ သတၱဝါကေလးတုိ႔သည္ ေျမမႈန္္႔ကေလးမ်ားကုိ အနည္းငယ္စီ သယ္ယူၾက၏။ ထုိသုိ႔ သယ္ယူပုံကို ၾကည့္ရလွ်င္ ေတာင္ပုိ႔ႀကီး ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္ႏုိင္စရာ မရွိ။ သုိ႔ေသာ္ ထုိျခကေလးမ်ားသည္ လုံ႔လဝီရိယ အလြန္ေကာင္းရကား မၾကာမီပင္ သူတုိ႔ေနဖို႔ရာ ေတာင္ပို႔ႀကီး ျဖစ္လာေလသည္။ ထုိ႔အတူ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္မူး တစ္မတ္မွ်ေလာက္ စုႏုိင္႐ုံျဖင့္ ဥစၥာႂကြယ္ဝသူ ျဖစ္ႏုိင္မည္ဟု မထင္ႏုိင္ပါ။ သုိ႔ရာတြင္ မွန္မွန္စုလုိက္ေသာအခါ အေတာ္ၾကာလွ်င္ ဥစၥာအထုပ္ကေလးကုိ ျမင္ရ၍ ထုိအထုပ္ကေလးမွ အထုပ္ႀကီးျဖစ္ကာ ဥစၥာရွင္ ျဖစ္လာႏုိင္ပါသည္။
ေလးပုံခြဲ၍ သုံးစြဲပါ။ ။ ေတာ္ေတာ္စု၍ ဥစၥာအထုပ္ကေလး ျဖစ္လာေသာအခါ ထုိဥစၥာကို ေလးပုံခြဲ၍ သုံးစြဲရသည္။
၁။ ဝတ္ဖို႔ စားဖို႔ သုံးစြဲဖို႔ တစ္ပုံ။
၂။ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ဖို႔ ႏွစ္ပုံ။
၃။ ေဘးရန္ေပၚလာေသာအခါ အသုံးခ်ဖို႔ရန္ ျမႇဳပ္ႏွံသိမ္းထားရ၊ ဘဏ္၌ အပ္ထားရေသာ တစ္ပုံ။
ဤသုိ႔ ေလးပုံခြဲ၍ သုံးစြဲရမည္ဟု သိဂၤါေလာဝါဒသုတ္၌ ေဟာေတာ္မူပါသည္။
(ဤနည္းကား လက္လုပ္လက္စား မစုမိေသးသူမ်ားအတြက္လည္းေကာ
သုံးစရာထဲမွ စြန္႔ႀကဲပါ။ ။ ဤျပခဲ့ေသာ ေလးပုံတြင္ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းဖို႔ရာ သီးျခားမပါ၊ သုံးစြဲဖုိ႔ရန္ သတ္မွတ္ထားေသာ တစ္ပုံထဲမွပင္ ရေသ့ ရဟန္းတုိ႔အားလည္း စားဦးစားဖ်ားကို လွဴဒါန္းရ၏၊ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူတုိ႔ကု
မွတ္ခ်က္။ ။ ဘုရားရွင္သည္ မိမိမွာ မရွိဘဲ ေႂကြးယူ၍ အလွဴေပးဖုိ႔ကုိ မဆုိထားဘိ၊ ေႂကြးမယူရဘဲ ရွိရင္းပစၥည္းထဲက ေသာ္မွ အေရာင္းအဝယ္ အရင္းအႏွီးလုပ္ေနေသာ ပစၥည္းကို လွဴဒါန္းဖုိ႔ရန္ ညႊန္ျပေတာ္ မမူပါ။ မိမိေန႔စဥ္ စားသုံး ေသာ ပစၥည္းထဲကသာ အနည္းငယ္ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းဖို႔ ညႊန္ျပပါသည္။
မမြဲႏုိင္ေသာ အလွဴ။ ။ အခါတစ္ပါး၌ ဘုရားရွင္သည္ အစားအေသာက္ရွားပါးရာ ဒုဗ႓ိကၡျဖစ္ေနေသာ နာဠႏၵာၿမိဳ႕ဝယ္ ရဟန္း ငါးရာႏွင့္အတူ ေရာက္လာေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ နိဂဏၭ ဒါယကာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ဂါမဏိ(ၿမိဳ႕လူႀကီး) သည္ ဘုရားအထံေတာ္သုိ႔ လာ၍ “ျမတ္စြာဘုရားသည္ သတၱဝါတုိ႔ကို သနားသည္ဟု ဆုိပါလ်က္ ယခုလုိ အစား အေသာက္ရွားပါးရာ ဒုဗ႓ိကၡအခါဝယ္ ရဟန္းမ်ားစြာႏွင့္အတူ လွည့္လည္ေတာ္မူလာသည္မွာ လူတုိ႔ကို ႏွိပ္စက္ရာ မေရာက္ပါေလာ”ဟု အျပစ္တင္စကားကုိ ေလွ်ာက္ေလသည္။
ထုိအခါ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ေရွးေရွးက ျဖစ္ပ်က္ပုံကုိ ခဏမွ် ဆင္ျခင္ေတာ္မူေလရာ (၉၁)ကမ႓ာအတြင္းကို ျမင္ေတာ္မူ၍ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ- ဂါမဏိ… စားဖုိ႔ခ်က္အပ္ေသာ ထမင္းအုိး ဟင္းအုိးမွ ခူးခပ္၍ စားဦးစားဖ်ား စာႂကြင္းစားက်န္ကို လွဴဒါန္းေပးကမ္းသည့္အတြက္ မြဲသြားေသာအမ်ဳိးကို တစ္ဦးတေလမွ် (၉၁)ကမ႓ာအတြင္းဝယ္ ျမင္ေတာ္မမူ၊ စင္စစ္မွာ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာေသာ အမ်ဳိးဟူသမွ်သည္ ဒါနေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ၾကရ၊ သစၥာ(မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆုိ ျပဳလုပ္ ေရာင္းဝယ္မႈ)ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ၾကရ၊ ကိုယ္ႏႈတ္ေစာင့္စည္းမႈဟူေသာ
မြဲျခင္း၏ အေၾကာင္း။ ။ ဂါမဏိ… မတရားေသာ အစုိးရ၏ သိမ္းယူျခင္းေၾကာင့္ေသာ္လည္
(သဠာယတနသံယုတ္၊ ဂါမဏိဝဂ္)
တိုက္တြန္းခ်က္။ ။ ယခုေခတ္ လူအခ်ဳိ႕က “ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သာသနာေတာ္ကို အကုန္အက်မ်ား၍ ေလာကအက်ဳိး မမ်ား ” ဟု စြပ္စြဲလုိၾကသည္။ ဤတရားေတာ္သည္ ထုိစြပ္စြဲခ်က္ကို ေခ်ပၿပီးျဖစ္ရကား ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ၾကာရွည္စြာ တည္ေစလုိပါလွ်င္ ဤတရားေတာ္ကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားၾကေစလုိပါသည္။ ေနာက္သံသရာ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ညႊန္ျပေတာ္မူအပ္ေသာ သဒၶါ သီလ စာဂ ပညာ ဤေလးျဖာတြင္ ဒါန(စာဂ)အတြက္ ဗုဒၶ ျမတ္စြာ ညႊန္ျပခ်က္၌ မြဲစရာအေၾကာင္း မရွိပါ။ ထုိ႔ျပင္ ဒါန(စာဂ)တစ္ခုကိုသာ အားမကုိးဘဲ သဒၶါ သီလ ပညာကုိ လည္း အားကုိးကာ ငါးပါးသီလလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကေစလုိပါသည္။
ကုိယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ပါ။ ။ မိမိတုိ႔သည္ ေရွးေရွးဘဝကလည္း သတၱဝါတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ ရဟႏၲာ မျဖစ္ ေသးသမွ် ေနာက္ေနာက္ဘဝ အဆက္ဆက္၌လည္း ျဖစ္ၾကရဦးမည္။ ထုိသုိ႔ ျဖစ္ရာ၌ အကုသုိလ္ဒုစ႐ိုက္ေတြ အက်ဳိးေပးခြင့္ ႀကဳံလာေသာအခါ ငရဲ ၿပိတၱာ တိရစၧာန္ႏွင့္ လူႏုံ လူမြဲ လူဆင္းရဲ ျဖစ္ၾကရ၏။ ကုသုိလ္သုစ႐ိုက္တို႔ အက်ဳိးေပးခြင့္ရေသာအခါ လူခ်မ္းသာ နတ္ျဗဟၼာ ျဖစ္ရ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ ကံမေကာင္းလည္း ငါ၊ ကံေကာင္းလည္း ငါ ” ဟု သိၿပီးလွ်င္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္ခင္သူသည္ ယခုဘဝကစ၍ မေကာင္း မျဖစ္ရေအာင္ ေကာင္းေသာ သုစ႐ိုက္ ကုသုိလ္မ်ားကိုသာ သတိထား၍ ႀကိဳးစားပါ။ ထုိသုိ႔ ကုသုိလ္ဘက္၌ အားတက္သေရာ ျပဳသူသာလွ်င္ မိမိကုိယ္ကို ခ်စ္ရာေရာက္ပါသည္။ ကုသုိလ္ကို မႀကိဳးစားဘဲ မိမိစိတ္အလိုသုိ႔ လုိက္၍ ဒုစ႐ုိက္ မေကာင္းမႈမ်ားကို မ်ားစြာ ျပဳေန သူကား မိမိကုိယ္ကို ခ်စ္ရာမေရာက္ဘဲ ငရဲအထိ နစ္ျမႇဳပ္ေအာင္ ႏွစ္ရာေရာက္ေနပါသည္။
“ အကုသလ၊ ကုသလ၏၊ ကမၼႆကာ၊ လကၡဏာကို၊ ေကာင္းစြာဝမ္းတြင္း၊ ႏွလုံးသြင္းကာ၊ မပ်င္းကုသုိလ္၊ ထုိပုဂၢိဳလ္ကား၊ ကိုယ့္ကုိခ်စ္သူ၊ မည္ေသာဟူ၏ ” ။ (မဃေဒဝ)
ဝတၱရားေက်မွ ခ်စ္ရာေရာက္။ ။ “ မိမိကုိယ္ကုိ ခ်စ္ရမည္ ” ဟု ဆုိေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ကိစၥ၌မဆုိ မိမိအက်ိဳးကုိ သာ ၾကည့္ရမည္ဟု မဆုိလုိပါ။ မိမိႏွင့္ ဆက္သြယ္သူမ်ား၏ တာဝန္ဝတၱရားကို ေက်ပြန္ေအာင္ ျပဳစုရပါသည္။ မိမိက ဝတၱရားေက်ေသာေၾကာင့္ သူတုိ႔က မိမိကုိျပန္၍ ခ်မ္းသာေအာင္ျပဳျခင္း၊ ေနာင္ဘဝ ခ်မ္းသာဖုိ႔ရန္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျပဳရာေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ “ ဝတၱရားေက်မႈကုိလည္း မိမိကုိယ္ကုိ ခ်စ္ရာေရာက္သည္ ” ဟု ဆုိလုိသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဘုရားရွင္သည္ သိဂၤါလသတုိ႔သားအား မိဘဝတ္ သားသမီးဝတ္စေသာ ဝတၱရားမ်ားကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ထုိဝတၱရား တုိ႔တြင္ မိဘႏွင့္ သားသမီးဝတ္ကုိသာ ဤအခန္း၌ ျပ၍ ဆရာရဟန္းဝတ္ ဒါယကာဝတ္ကုိ ေနာက္အခန္းက်မွ ျပပါ မည္။
ဗုဒၶဘာသာသင္ခန္းစာ ဆ႒မတန္းမွ ျပန္လည္တင္ျပသည္။
Credit to
No comments:
Post a Comment