ဗုဒၶႏွင့္ ေတြ႕ေတာ္မူပံု
ထုိ ေျမလႈပ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာအခါ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ ထိပ္ေခါင္တင္ သားေတာ္ႀကီးအေလာင္း ပိပၸလိသတုိ႔သားႏွင့္ မယ္ဘဒၵါတုိ႔ ထြက္လာ၍ လမ္းခဲြၾကေၾကာင္းကုိ သိေတာ္မူသျဖင့္ ပိပၸလိအရွင္ လာမည့္လမ္းသုိ႔ သံုးဂါ၀ုတ္ ေ၀းေအာင္ ခရီးဦးႀကိဳျပဳကာ ပေညာင္ပင္ေအာက္၌ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ျဖင့္ တင့္တယ္စြာ ထုိင္ေနေတာ္မူႏွင့္ေလသည္၊ ပိပၸလိအရွင္လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကုိ ျမင္လွ်င္ ျမင္ခ်င္း “မိမိရည္မွန္း ခဲ့ေသာ ဆရာသည္ ဤပုဂိၢဳလ္သာတည္း” ဟု ဆံုးျဖတ္၍ အလြန္ ေလးျမတ္စြာ ရွိခုိး၀ပ္ခ်လ်က္ တပည့္အျဖစ္ကုိ ခံယူေလသည္။ [ထုိ ပိပၸလိကုိ ကႆပအႏြယ္၀င္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အရွင္မဟာကႆပ” ဟု ေခၚၾကသည္။]
ရဟႏၲာျဖစ္ပံု
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ အရွင္မဟာကႆပအား ထုိေနရာတြင္ပင္ ရဟန္းအျဖစ္ကုိ ေပးေတာ္မူ၍ အတူႂကေတာ္မူေလရာ ခရီးအၾကား သစ္ပင္ေအာက္၌ အရွင္မဟာကႆပ ခင္းေပးအပ္ေသာ သကၤန္းႀကီး အေပၚမွာ ထုိင္ေတာ္မူ၍ ထုိသကၤန္းႀကီးကုိ လက္ေတာ္ျဖင့္ သံုးသတ္ေတာ္ မူကာ “ကႆပ…(လူ႕ဘ၀တုုန္းက အ၀တ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ) သင္ရဲ႕ သကၤန္းက တယ္ႏူးညံ့ပါတကား”ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလေသာ္…
အရွင္ကႆပ ။ ။ဤသကၤန္းကုိ ျမတ္စြာဘုရား ျခံဳေတာ္မူပါဘုရား။
ဗုဒၶ။ ။ သင္ေကာ ဘာကုိ ျခံဳမည္လဲ။
အရွင္ကႆပ။ ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သကၤန္းေတာ္အေဟာင္း ရပါလွ်င္ ျခံဳပါမည္ဘုရား။
ဗုဒၶ။ ။ ကႆပ…ဤသကၤန္းကုိ ငါဘုရားကုိယ္တုိင္ ပုဏၰာ မည္ေသာ ကၽြန္မ၏ အေလာင္းမွ တစ္ျပည္သားမွ်ေသာ ေလာက္ေတြကုိ ဖယ္၍ ပံ့သကူေကာက္ယူခဲ့ရတယ္၊ ဤသကၤန္းကုိ ပံ့သကူေကာက္ခ်ိန္က မဟာပထ၀ီေျမႀကီးပင္ တုန္လႈပ္ခဲ့ရတယ္၊ ဓူတင္အားလံုး ေဆာင္ႏုိင္သူမွ ဤသကၤန္းနဲ႔ ထုိက္တန္တယ္၊ ဤသကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ပါ့မလား၊ (ဤသကၤန္းနဲ႔ တန္ေအာင္ က်င့္ႏုိင္ပါ့မလား-ဟူလုိ၊) ဤသုိ႔ ေမးေတာ္မူ၍ အရွင္ကႆပက “ေဆာင္ႏုိင္ပါေၾကာင္း”ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ သကၤန္းခ်င္း လဲ၍ ၀တ္႐ံုေလေသာ္ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးလည္း တအံ့တၾသ ျဖစ္သည့္ပမာ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္ျပန္ေလသည္၊ အရွင္မဟာကႆပ လည္း ဓူတင္အားလံုးကုိ ေဆာင္၍ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေတာ္မူရာ ရွစ္ရက္ေျမာက္ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္မွာ ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူသည္။
က်င့္ေတာ္မူပံု
အရွင္မဟာကႆပသည္ ေတာေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူ၏၊ သကၤန္းသံုးထည္သာ ကုိယ္ပုိင္ ထားေတာ္မူ၏၊ အျမဲ ဆြမ္းခံ၍ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၏၊ ဆြမ္းခံရာမွာလည္း အိမ္စဥ္မေက်ာ္ဘဲ ဆြမ္းခံေတာ္မူ၏၊ ဤသုိ႔ စသည္ျဖင့္ အျမဲ ဓူတင္ေဆာက္တည္ေတာ္မူကာ တစ္ရံတစ္ခါ၌မူ ဆြမ္းခံ မႂကမီ သမာပတ္ကုိ ၀င္စားေတာ္မူ၍ သမာပတ္မွ ထေတာ္မူၿပီးေနာက္ ဆင္းရဲသူမ်ားကုိ ခ်ီးေျမႇာက္ေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲသူမ်ား ရပ္ကြက္သုိ႔ ဆြမ္းခံ၀င္ေတာ္မူ၏၊ အခါတစ္ပါး၌ကား သိၾကားႏွင့္ သုဇာတာ မိဖုရားပင္ လူဆင္းရဲဟန္ေဆာင္၍ အရွင္မဟာကႆပအား ဆြမ္းေလာင္းဖူး၏၊ လယ္ေစာင့္ ဆင္းရဲသူမတစ္ေယာက္ကား သူ၏ သေရစာ ေပါက္ေပါက္ေလွာ္မ်ားကုိ အရွင္မဟာကႆပအား လွဴၿပီးေနာက္ လယ္ကန္သင္း၌ ေႁမြေပါက္ခံရ၍ စုေတေလရာ ခ်က္ခ်င္းပင္ တာ၀တႎသာသုိ႔ ေရာက္သြားသည္။
တစ္ရံတစ္ခါ၌ ႏူနာစဲြသူတုိ႔၏ လက္ျဖင့္ နယ္၍ လွဴဒါန္းအပ္ ေသာ ဆြမ္းကုိပင္ ၿမိန္ရွက္စြာ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူပါသတဲ့၊ “အုိ အရွင္ျမတ္ႀကီးဘုရား…အရွင္ျမတ္၏ လူ႕ဘ၀တုန္းက စည္းစိမ္ႏွင့္ အရွိန္အ၀ါကုိ ေတြးကာ ရဟန္းေတာ္ဘ၀၌ က်င့္ေတာ္မူပံုမ်ားကုိ ႏႈိင္းယွဥ္၍ စဥ္းစားလုိက္ေသာအခါ တပည့္ေတာ္၏ အျဖစ္ကုိ အားမရႏုိင္ေအာင္ ရွိပါသည့္အျပင္ အရွင္ျမတ္ႀကီးကုိကား ဦးေတာ္ၫႊတ္ကာ ပ်ပ္၀ပ္ ႐ုိေသပါသည္ဘုရား။”
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ေျမႇာက္စားေတာ္မူပံု
ေနာင္အေရးကုိ ေျမာ္ျမင္ေသာ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ မိမိ၏ အ႐ုိက္အရာကုိ ဆက္ခံႏုိင္မည့္ သားရတနာအား မိမိ ၀တ္ဆင္ျမဲျဖစ္ေသာ မင္းေျမာက္တန္ဆာကုိ ေပးသနားေတာ္မူသကဲ့သုိ႔ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္လည္း ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ အ႐ုိက္အရာ သာသနာေတာ္ကုိ ဆက္လက္၍ ေဆာင္ရစ္မည္ကုိ ျမင္ေတာ္မူကာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ ပံ့သကူသကၤန္းေတာ္ကုိ အရွင္မဟာ ကႆပ ရဟန္းျဖစ္စကပင္ ပထမအႀကိမ္ ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူခဲ့ၿပီ။
ထုိ႔ေနာက္ မၾကာမၾကာ သံဃာ့ပရိသတ္အလယ္မွာ အရွင္မဟာကႆပကုိ ေျမႇာက္စားေတာ္မူ၏၊ “ဘိကၡဳတုိ႔ … သင္တုိ႔သည္ ကႆပလုိ ေနႏုိင္, ကႆပလုိ က်င့္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾက၊ တရားေဟာတဲ့ ေနရာမွာပင္ ကႆပရဲ႕ စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ ေဟာၾက၊ ကႆပ တရားေဟာတဲ့အခါ တရားေတာ္၏ သဘာ၀က်ပံု, မွန္ကန္ပံုကုိ အေျခခံထား၍ “ငါေဟာတဲ့တရားကုိ သူတုိ႔ နာၾကလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲ, ၾကားနာၿပီး၍ နားလည္ၾကလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲ, နားလည္ၿပီး လုိက္နာ က်င့္ၾကလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲ” ဟု ေမတၱာ က႐ုဏာစိတ္ျဖင့္ ေဟာသည္၊ ဘိကၡဳတုိ႔ငါဘုရားသည္ စ်ာန္အဘိညာဥ္ ၀င္စားေတာ္မူလုိသည့္အခါ အလုိရွိရာ စ်ာန္ အဘိညာဥ္ကုိ (အခ်ိန္ မၾကာေစဘဲ) ၀င္စားႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ကႆပသည္လည္း ငါဘုရားလုိပင္ ခ်က္ခ်င္း ၀င္စား ႏုိင္သည္”ဟု တန္ခုိးအရာ တန္းတူထား၍ ေျမႇာက္စားေတာ္မူသည္။
ေျမႇာက္စားရာ၌ ရည္ရြယ္ခ်က္
ဘာ့ေၾကာင့္ ထုိမွ်ေလာက္ ေျမႇာက္စားေတာ္မူပါသနည္း၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ, အရွင္မဟာ ေမာဂၢလႅာန္တုိ႔သည္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏အလ်င္ ပရိနိဗၺာန္စံၾကမည္ ျဖစ္၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးသည့္ အခါ၀ယ္ အရွင္မဟာကႆပသာလွ်င္ သာသနာ့၀န္ကုိ ေဆာင္ရစ္ ရမည္၊ ထုိအခါ “ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ပင္ တန္းတူထား၍ ေျမႇာက္စား အပ္ေသာ အရွင္ျမတ္ေပတကား” ဟု အရွင္မဟာကႆပကုိ သံဃာေတာ္ အားလံုးက ေလးစားရစ္ေစ ေတာ္မူလုိေသာေၾကာင့္ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးထက္ ပုိ၍ ေျမႇာက္စားေတာ္မူပါသည္။
အရွင္မဟာကႆပသည္ သက္ေတာ္ တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ ရွည္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာတုိင္ေအာင္ သာသနာ့တာ၀န္ကုိ ေဆာင္ေတာ္မူခဲ့ေပသည္၊ ထုိကဲ့သုိ႔ လူ႕ဘ၀၌လည္း အမ်ိဳးျမတ္, စည္းစိမ္ရွင္ ျဖစ္၍
သာသနာေတာ္သုိ႔ ၀င္လာေသာ အခါ၌လည္း တန္ခုိး ဣဒိၶပါဒ္ႏွင့္ အရပ္ရပ္ အက်င့္ထူးေသာ သက္ေတာ္ရွည္ သားေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကို ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ရေတာ္မူလုိက္သည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ လြန္စြာ ကံေကာင္းပါေပသည္။
Credit to
No comments:
Post a Comment