ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာဝဟံ ေဟာတု။
ေမ-အကၽြႏု္ပ္၏၊ ဣဒံ ပုညံ-ဤေကာင္းမႈသည္၊ အာသဝကၡယာဝဟံ-အာသေဝါတရားတို႔၏ ကုန္ရာျဖစ္ေသာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ႐ြက္ေဆာင္သည္၊ (အာဝဟံ-႐ြက္ေဆာင္သည္၊ ‘ဝဟ’ဆိုတာ ေဆာင္တာ၊ ေဆာင္တယ္ဆိုတာက ဒီကေနၿပီး ဟိုေဆာင္သြားတာလည္း ရွိတယ္၊ ‘အာဝဟ’ဆိုတာက ဟိုက ေဆာင္လာတဲ့ အဓိပၸာယ္)၊ အာသဝကၡယာဝဟံ-အာသေဝါတရားေလးပါးတို႔၏ ကုန္ရာ ကုန္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ႐ြက္ေဆာင္သည္၊ ေဟာတု-ျဖစ္ပါေစသတည္း။
ဒီအဆိုကလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ အင္မတန္ ရွားတယ္။
ဒီက နားေထာင္ၾကည့္ေနတယ္။
ဒီလုိပါပဲ၊ တခ်ိဳ႕ ဆရာႀကီး သမားႀကီးျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ‘အာသဝကၡယံ ဝဟံေဟာတု’လို႔ ‘ဝဟံ-ဝဟေႏၲာ-႐ြက္ေဆာင္သည္’ ဘာညာနဲ႔ အနက္ေဆာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္။
ဒါေတြက မဟုတ္တဲ့ ဟာေတြပဲ။
‘အာသဝကၡယာဝဟံ’ အာသဝကၡယ နဲ႔ အာဝဟ ကို သမာသ္ပုဒ္တြဲထားတယ္။
“ညာေတာ အေတၳာ သုခါဝေဟာ”တဲ့။
ညာေတာ-သိအပ္ေသာ၊ အေတၳာ-အနက္သည္၊ သုခါဝေဟာ-ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏ တဲ့၊ ဒီလို ရွိတယ္။
“စိတၱံ ဒႏၲံ သုခါဝဟံ”။
စိတၱံ-စိတ္သည္၊ ဒႏၲံ-ဆံုးမေပး၍ ယဥ္ေက်းသည္ရွိေသာ္၊ သုခါဝဟံ-ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏ တဲ့၊ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏ တဲ့။
သုခါဝဟံ-တဲ့၊ ဒုကၡာဝဟံ-တဲ့၊ ဖလာဝဟံ-တဲ့ စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။
အာဝဟေတြ ေရွးပုဒ္နဲ႔ တြဲထားတဲ့ သမာသ္ပုဒ္ပဲ။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးမွာ ‘အာသဝကၡယံ’ေတြက သိပ္တြင္ေနတယ္။
မွန္မွန္ကန္ကန္ ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာေဟာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွိပါတယ္။ နည္းပါတယ္။
‘အာသဝကၡယာဝဟံ ေဟာတု’ ဆိုရတာ နည္းနည္းေတာ့ ခက္တယ္။
သူက အရွည္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။
‘အာသဝကၡယံ’ တစ္ပုဒ္၊ ‘ဝဟံ’ တစ္ပုဒ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဆိုလို႔ လြယ္တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္လို႔ အမွန္အတိုင္းကေတာ့ ‘အာသဝကၡယာဝဟံ’ ပါပဲ။
‘ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာဝဟံ ေဟာတု’တဲ့။
ေမ-ကၽြႏု္ပ္၏၊ ဣဒံ ပုညံ-ဤေကာင္းမႈသည္၊ အာသဝကၡယာဝဟံ-အာသေဝါတရားေလးပါးတို႔၏ ကုန္ရာကုန္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ နိဗၺာန္ကို ႐ြက္ေဆာင္သည္၊ ေဟာတု-ျဖစ္ပါေစသတည္း။
ဒါ ဘုန္းႀကီးက အၿမဲတမ္း ခ်ေပးေနတာပါပဲ။
အၿမဲတမ္း ခ်ေပးေနေပမယ္လို႔ တခ်ိဳ႕က အမွတ္တမဲ့ပဲ။
ကိုယ္ဆိုေနက် ဆိုခ်င္လည္း ဆိုမွာပဲ။
ကုိယ္ဆိုေနက် မဟုတ္ျပန္လည္း ဒီဆရာေတာ္က တမ်ိဳးပဲ။ ထူးတယ္ ဆန္းတယ္လို႔ ေအာက္ေမ့တယ္။
ဆန္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
စာေပနဲ႔ အညီပါပဲ။
စာေပက ဒီတိုင္း ရွိတာ။
ကဲ ... ကဲ .. ဆိုစမ္းပါဦး။
“ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာဝဟံ ေဟာတု”
ေမ-ကၽြႏု္ပ္၏၊
ဣဒံ ပုညံ-ဤေကာင္းမႈသည္၊
ဤေကာင္းမႈဆိုတာ ဘုရားရွိခိုးရင္ ဘုရားရွိခိုးတဲ့ ေကာင္းမႈေပါ့။ (၅)ပါးသီလ ေဆာက္တည္ရင္ (၅)ပါးသီလ ေဆာက္တည္ က်င့္သံုးရတဲ့ ေကာင္းမႈေပါ့။ ပန္းလႉလို႔ရွိရင္ ပန္းလႉတဲ့ ေကာင္းမႈေပါ့။ ဆီမီးလႉရင္ ဆီမီးလႉတဲ့ ေကာင္းမႈေပါ့။ ဆြမ္းလႉရင္ ဆြမ္းလႉတဲ့ ေကာင္းမႈ၊ သကၤန္းလႉရင္ သကၤန္းလႉတဲ့ ေကာင္းမႈ၊ အခုလိုေပါ့။
ဘာေကာင္းမႈျဖစ္ျဖစ္ ‘ကၽြႏု္ပ္၏ ဤေကာင္းမႈသည္’ဆိုလွ်င္ မိမိရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဤသကၤန္းလႉေသာ ေကာင္းမႈ၊ ဆြမ္းလႉရေသာ ေကာင္းမႈ၊ ပန္းလႉရေသာ ေကာင္းမႈ၊ ေရခ်မ္းလႉရေသာ ေကာင္းမႈ ဒီလိုေတာ့ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ေမ-အကၽြႏု္ပ္၏၊
ဣဒံ ပုညံ-ဤေကာင္းမႈသည္၊
အာသဝကၡယာဝဟံ-အာသေဝါတရား ေလးပါးတို႔၏ ကုန္ရာကုန္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကုိ ႐ြက္ေဆာင္သည္၊
ေဟာတု-ျဖစ္ပါေစသတည္း။
အဲဒါ ဝိဝ႗နိႆိတ ဆုေတာင္းပံုတဲ့။
အ႒ကထာက ျပတာ။ ဘုန္းႀကီးက ျပတာ မဟုတ္ဘူး။
သံယုတ္အ႒ကထာ၊ အဂၤုတၱရ္အ႒ကထာမွာ ရွိတယ္။
(မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ၊ ဗုဒၶသာသနာႏုဂၢဟအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝေသာ
မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ “သစၥာေလးပါးတရားေတာ္” - စာ ၆၄၅-၆၄၇ မွ)
No comments:
Post a Comment