(၁)အေၾကာင္းခံ
သာသနာႏွစ္(၁၀၀)ၾကာၿပီးေနာက္ ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းမ်ား(ေဒဝဒတ္၏တပည့္မ်ား)မွ
အဓမၼဝတၳဳ(၁၀)ပါးကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။ ဥပမာ ေန လက္တစ္သစ္လြဲသည္အထိ
ထမင္းစားရန္လည္းေကာင္း၊ ေသႏု(အရက္ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့)ကုိေသာက္ရန္လည္းေကာင္း
ေရႊေငြမ်ားကုိ သာမာန္လူပုဂၢဳိလ္မ်ားကဲ့သုိ ့ ကုိင္တြယ္အသုံးျပဳရန္လည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္
ေတာင္းဆုိခဲ့သည္မွာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လာသျဖင့္
သာသနာညွိဳးႏြမ္းလာသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးတင္ခဲ့သည္။
(၂)သာသနာႏွစ္
(၁၀၀)ႏွစ္
(၁၀၀)ႏွစ္
(၃)ေနရာ
ေဝသာလီျပည္၊ဝါဠဳကာရာမေက်ာင္း
ေဝသာလီျပည္၊ဝါဠဳကာရာမေက်ာင္း
(၄)ေခါင္းေဆာင္
အရွင္ယသမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ေရဝတ ႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိ
အရွင္ယသမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ေရဝတ ႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိ
(၅)သံဃာဦးေရ
ရဟႏ ၱာေပါင္း(၇၀၀)
ရဟႏ ၱာေပါင္း(၇၀၀)
(၆)မင္း
ကာလာေသာကမင္း
ကာလာေသာကမင္း
(၇)ၾကာျမင့္ခ်ိန္
(၈)လ
ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းပ်က္မ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး အရွင္ယသမေထရ္မွ ဦးေဆာင္ျပီး အရွင္ေရဝတႏွင့္
အရွင္သဗၺကာမိႏွစ္ပါးမွ အေမးအေျဖမ်ား ျပဳလုပ္စီစစ္ခဲ့ၾကျပီး ႏႈတ္ထက္အကၡရာတင္ခဲ့ၾကရာ (ဂ)လ
ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။
ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ေသာ သံဃာထု ကာလာေသာကမင္း၏ မင္းထုႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏
အကူအညီရယူျပီး ထု(၃)ထုပူးေပါင္းျပီး ရဟန္းပ်က္မ်ားအား စီစစ္ခဲ့ရာမွ ရဟန္းပ်က္ေပါင္း(၁၀၀၀၀)
ေက်ာ္အားႏွင္ထုတ္ခဲ့ရသည္။
၄င္းရဟန္းပ်က္(၁၀၀၀၀)ေက်ာ္ကုိ တုိင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္လုိက္ရာ ၄င္းတုိ ့သည္ ဟိမဝႏ ၱာေတာင္ေျခ
ဖက္သုိ ့သြားေရာက္ခဲ့ရာ ၄င္းေနရာရွိမင္းတစ္ပါးမွသနားျပီးခုိလႈံခြင့္ေပးလုိက္ရာမွ ၄င္းတုိ ့သည္လည္း
သဂၤါယနာစင္ျပဳိင္တင္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတုိ ့မွာ ၾကီးမားေသာ အင္အားရွိသျဖင့္ မဟာသံဃိကဂုိဏ္းဟု
ေခၚဆုိၾကျပီး ေဝသာလီ၌က်န္ရွိခဲ့ၾကေသာ ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ပါေသာအဖြဲ ့အား ဟီနယာနဂုိဏ္း ေသးငယ္
ေသာအဖြဲ ့ဟု ေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္။
(၈)လ
ဝဇၨီတုိင္းသားရဟန္းပ်က္မ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး အရွင္ယသမေထရ္မွ ဦးေဆာင္ျပီး အရွင္ေရဝတႏွင့္
အရွင္သဗၺကာမိႏွစ္ပါးမွ အေမးအေျဖမ်ား ျပဳလုပ္စီစစ္ခဲ့ၾကျပီး ႏႈတ္ထက္အကၡရာတင္ခဲ့ၾကရာ (ဂ)လ
ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။
ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ေသာ သံဃာထု ကာလာေသာကမင္း၏ မင္းထုႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏
အကူအညီရယူျပီး ထု(၃)ထုပူးေပါင္းျပီး ရဟန္းပ်က္မ်ားအား စီစစ္ခဲ့ရာမွ ရဟန္းပ်က္ေပါင္း(၁၀၀၀၀)
ေက်ာ္အားႏွင္ထုတ္ခဲ့ရသည္။
၄င္းရဟန္းပ်က္(၁၀၀၀၀)ေက်ာ္ကုိ တုိင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္လုိက္ရာ ၄င္းတုိ ့သည္ ဟိမဝႏ ၱာေတာင္ေျခ
ဖက္သုိ ့သြားေရာက္ခဲ့ရာ ၄င္းေနရာရွိမင္းတစ္ပါးမွသနားျပီးခုိလႈံခြင့္ေပးလုိက္ရာမွ ၄င္းတုိ ့သည္လည္း
သဂၤါယနာစင္ျပဳိင္တင္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတုိ ့မွာ ၾကီးမားေသာ အင္အားရွိသျဖင့္ မဟာသံဃိကဂုိဏ္းဟု
ေခၚဆုိၾကျပီး ေဝသာလီ၌က်န္ရွိခဲ့ၾကေသာ ရဟႏ ၱာ(၇၀၀)ပါေသာအဖြဲ ့အား ဟီနယာနဂုိဏ္း ေသးငယ္
ေသာအဖြဲ ့ဟု ေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္။
သာသနာေတာ္ညွဳိးႏြမ္းလာေသာ အႏ ၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ သံဃာထု၊ မင္းထု၊ ျပည္သူလူထု
ထု(၃)ထု မွ ပူးေပါင္းျပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ လာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။
ထု(၃)ထု မွ ပူးေပါင္းျပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ လာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။
(တစ္ခဏျဖစ္ရ လူ ့ဘဝအႏွစ္ျပည့္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾက)
ဒုတိယအၾကိမ္သဂၤါယနာတင္ျခင္း by စကားဝါေျမ
ဒုတိယအၾကိမ္သဂၤါယနာတင္ျခင္း by စကားဝါေျမ
No comments:
Post a Comment