“အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္သည္ လယ္ယာေျမႏွင့္တူ၏”ဟု ဆုိခဲ့ျပီ။ သို႔ျဖစ္၍ လယ္ေျမသည္ ပထမတန္း ဒုတိယတန္း တတိယတန္း ရွိသကဲ့သို႔ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ဟူေသာ လယ္မ်ားသည္ အတန္းအစား အမ်ိဳးမ်ဳိးရွိ၏။ လယ္ယာတုိ႔၌ ျမက္စေသာ အေႏွာင့္အယွက္မရွိေလ အပင္သန္ေလ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူ အလွဴခံရာ၌လည္း ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟနည္းေလ လွဴရသူမွာ အက်ိဳးမ်ားေလျဖစ္၏။ လယ္ယာတုိ႔၌ ႏြားေခ်းစေသာ ေျမၾသဇာမ်ား၍ ေရအဆင္သင့္ေလ ေကာက္ပင္သန္ေလ ျဖစ္သကဲ့သို႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား၌လည္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာၾကီးေလ လွဴရသူ၌ အက်ဳိးမ်ားေလ ျဖစ္၏။
သံဃိကဒါန
ပါဠိလုိ “သံဃ”၊ ျမန္မာလုိ အေပါင္းအဖြဲ႕ကို “သံဃာ”ဟု ေခၚ၏။ ထုိသံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ဒါနသည္ သံဃိကဒါနမည္၏။ အသင္းတစ္သင္း၌ ေငြ ၁-က်ပ္ေလာက္ ထည့္၀င္လွ်င္ ထိုေငြ ၁-က်ပ္သည္ အသင္း၀င္အားလံုး (သူေ႒း ဆင္းရဲသားမက်န္) သက္ဆုိင္သကဲ့သို႔ ဆြမ္းတစ္အုပ္ျဖစ္ေစ၊ သကၤန္းတစ္ထည္ျဖစ္ေစ သာသနာေတာ္၌ ရွိသမွ် သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းလွ်င္ တစ္သာသနာလံုး (ရဟႏၱာႏွင့္ ေအာက္တန္းစား ပုထုဇဥ္မက်န္) သက္ဆုိင္၏။ ထုိသံဃာအားလံုးကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းေသာ ပစၥည္းကို တစ္ကမၻာလံုးရွိ သံဃာေတာ္မ်ားအား လိုက္၍ ေ၀ငွေနဖြယ္မလုိ။ ထိုအသင္း၌ ထည့္၀င္ေသာ ေငြ ၁-က်ပ္ကို အသင္း၀င္သူ မည္သူမဆုိ သံုးခြင့္ရသကဲ့သို႔ သံဃိက ပစၥည္းကိုလည္း ေတြ႕ၾကံဳေနေသာ သံဃာက ေ၀ငွ၍ သံုးစြဲစားေသာက္ ႏုိင္ၾကပါသည္။
သံဃာ၌ စိတ္ေရာက္မွ သံဃိကဒါနေျမာက္ပံု
ထုိကဲ့သို႔ သံဃိကဒါနျဖစ္ေအာင္လွဴဒါန္းရာတြင္ စိတ္ကလည္း သံဃာသို႔ ညႊတ္ႏုိင္မွသာ သံဃိကဒါန အစစ္ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။ ႏူတ္က “သံဃႆေဒမိ=သံဃာအားလွဴပါ၏”ဟု ဆိုေနေသာ္လည္း စိတ္က ကိုယ္ၾကည္ညိဳေနေသာ ေက်ာင္းတုိက္ သံဃာ၊ ကိုယ္ၾကည္ညိဳေနေသာ ဘုန္းၾကီးကိုသာ လွဴလိုလွ်င္ သံဃိကအစစ္ မျဖစ္ႏုိင္။ တကယ့္ကို (ပုဂၢိဳလ္မခြဲျခားဘဲ) သံဃာအားလံုးကို ရည္စူးႏုိင္မူကား ေန႔စဥ္ ဆြမ္းေလာင္းရာ၌လည္းေကာင္း၊ သံဃာမွညႊန္ျပ၍ရေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးအား ဆြမ္းေကြ်းရာ၌လည္းေကာင္း သံဃိကဒါနအစစ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ပါဠိလုိ “သံဃ”၊ ျမန္မာလုိ အေပါင္းအဖြဲ႕ကို “သံဃာ”ဟု ေခၚ၏။ ထုိသံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ဒါနသည္ သံဃိကဒါနမည္၏။ အသင္းတစ္သင္း၌ ေငြ ၁-က်ပ္ေလာက္ ထည့္၀င္လွ်င္ ထိုေငြ ၁-က်ပ္သည္ အသင္း၀င္အားလံုး (သူေ႒း ဆင္းရဲသားမက်န္) သက္ဆုိင္သကဲ့သို႔ ဆြမ္းတစ္အုပ္ျဖစ္ေစ၊ သကၤန္းတစ္ထည္ျဖစ္ေစ သာသနာေတာ္၌ ရွိသမွ် သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းလွ်င္ တစ္သာသနာလံုး (ရဟႏၱာႏွင့္ ေအာက္တန္းစား ပုထုဇဥ္မက်န္) သက္ဆုိင္၏။ ထုိသံဃာအားလံုးကို ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းေသာ ပစၥည္းကို တစ္ကမၻာလံုးရွိ သံဃာေတာ္မ်ားအား လိုက္၍ ေ၀ငွေနဖြယ္မလုိ။ ထိုအသင္း၌ ထည့္၀င္ေသာ ေငြ ၁-က်ပ္ကို အသင္း၀င္သူ မည္သူမဆုိ သံုးခြင့္ရသကဲ့သို႔ သံဃိက ပစၥည္းကိုလည္း ေတြ႕ၾကံဳေနေသာ သံဃာက ေ၀ငွ၍ သံုးစြဲစားေသာက္ ႏုိင္ၾကပါသည္။
သံဃာ၌ စိတ္ေရာက္မွ သံဃိကဒါနေျမာက္ပံု
ထုိကဲ့သို႔ သံဃိကဒါနျဖစ္ေအာင္လွဴဒါန္းရာတြင္ စိတ္ကလည္း သံဃာသို႔ ညႊတ္ႏုိင္မွသာ သံဃိကဒါန အစစ္ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။ ႏူတ္က “သံဃႆေဒမိ=သံဃာအားလွဴပါ၏”ဟု ဆိုေနေသာ္လည္း စိတ္က ကိုယ္ၾကည္ညိဳေနေသာ ေက်ာင္းတုိက္ သံဃာ၊ ကိုယ္ၾကည္ညိဳေနေသာ ဘုန္းၾကီးကိုသာ လွဴလိုလွ်င္ သံဃိကအစစ္ မျဖစ္ႏုိင္။ တကယ့္ကို (ပုဂၢိဳလ္မခြဲျခားဘဲ) သံဃာအားလံုးကို ရည္စူးႏုိင္မူကား ေန႔စဥ္ ဆြမ္းေလာင္းရာ၌လည္းေကာင္း၊ သံဃာမွညႊန္ျပ၍ရေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးအား ဆြမ္းေကြ်းရာ၌လည္းေကာင္း သံဃိကဒါနအစစ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ဆြမ္းေလာင္းရာ၌ သံဃာညႊတ္ပံု
ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳလွသျဖင့္ ဘုရားရွင္ တည္ေထာင္ေတာ္မူအပ္ေသာ သာသနာကိုလည္းေကာင္း၊ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေကာင္း အဆက္ဆက္ေပၚထြက္၍ သာသနာေတာ္ ၾကီးပြားေရးကိုလည္းေကာင္း ေျမာ္ေတြးမိေသာ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးတုိ႔သည္ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ရာ ျပင္ဆင္ေသာအခါ (ငါ့ဘုန္းၾကီး၊ ငါ့ဦးပဥၥင္း စေသာ အစြဲကို ပယ္ရွား၍) ဤဆြမ္းကို (ဤဆြမ္းနွင့္ ဟင္းကို) “သံဃႆေဒမိ၊ သံဃႆေဒမိ = သံဃာအားလွဴပါ၏။ သံဃာအားလွဴပါ၏”ဟု ႏူတ္ကလည္းရြတ္၊ စိတ္ကလည္း ညႊတ္ပါေစ။ ဤသို႔ လွဴႏုိင္လွ်င္ ေန႔စဥ္ ဆြမ္းေလာင္းရာ၌လည္း သံဃိကဒါန ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ ေက်ာင္းတုိက္စြဲ၍ ေလာင္းလွဴလွ်င္ကား သံဃိကဒါန မျဖစ္ႏုိင္။ ပုဂၢလိက (ပုဂၢိဳလ္အမ်ား ဆုိင္ေသာ) ဒါနသာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ဆြမ္းပင့္ေကြ်းရာ၌ သံဃိကဒါန
အနီးအပါး ေက်ာင္းတုိက္သို႔ သြားျပီးလွ်င္ “နက္ျဖန္ဆြမ္းကပ္လုိပါ၍ သံဃာေတာ္ထဲမွ တစ္ပါး (အလုိရွိသလို ၂-ပါး ၃-ပါး စသည္) နံနက္ ၆-နာရီ အခ်ိန္ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ရမည္။(“ဘုန္းၾကီးႏွင့္တကြ၊ ဆရာေတာ္ႏွင္တ့ကြ”ဟု မပါေစရ။) ထုိကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္ျပီးေနာက္ နက္ျဖန္၌ ဆြမ္းဟင္းစမ်ား ခ်က္ျပဳတ္တုန္းကပင္ သတိရတုိင္း “သံဃႆေဒမိ၊ သံဃႆေဒမိ”ဟု စိတ္ကလည္း ညႊတ္၊ ႏူတ္ကလည္း ရြတ္ပါ။ အခ်ိန္က်၍ ၾကြလာေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေတာ္စြေလ်ာ္စြ အညံ့စား ျဖစ္ေနလွ်င္လည္း စိတ္မပ်က္ပါႏွင့္။ “ငါသည္ သူ႔ကို လွဴသည္မဟုတ္၊ သံဃာကို လွဴသည္”ဟု သတိထား၍ သံဃာအား ရုိေသသလို ထုိကိုယ္ေတာ္အား ရုိေသစြာ ဆြမ္းကပ္ပါ။ “ဆရာေတာ္အား ဆမ္းကပ္လွဴျခင္းမဟုတ္။ ဆရာေတာ္ပါ၀င္ေသာ သံဃာအားလံုးကို ကပ္လွဴျခင္းျဖစ္သည္”ဟု သတိထားပါ။ ထုိသို႔ သံဃာ၌ စိတ္ညႊတ္ႏုိင္လွ်င္ သံဃာက ညႊန္ျပ၍ရေသာ တစ္ပါးကို လွဴရာ၌လည္း သံဃိကဒါနအစစ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ဒကာတစ္ဦး စိတ္ထားတတ္ပံု
ေရွးတုန္းက ဒကာတစ္ဦးသည္ ဆြမ္းကပ္လုိ၍ သံဃာထဲမွ ရဟန္းတစ္ပါးကို ေလွ်ာက္ေတာင္းေလရာ လူအမ်ား မၾကည္ညိဳႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ထင္ရွားေသာဒုႆီလရဟန္းကို ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ သံဃာကို ရည္မွန္းထားသူျဖစ္၍ စိတ္မပ်က္။ ေနရာကို က်နစြာ ခင္းျပီးလွ်င္ အေပၚ၌ မ်က္ႏွာၾကက္မုိး၍ ပန္းနံ႕သာတုိ႔ျဖင့္ ေဆးေပး၍ ဘုရားရွင္ကို အေရးပါသလုိ အေရးပါလ်က္ လွဴဖြယ္မ်ားကို လွဴဒါန္းေလသည္။ ဤမွ်ေလာက္ အေရးပါႏုိင္ပါမူကား သံဃာေတာ္ကိုသာ အာရုံျပဳထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိဒကာ၏ ဒါနမွာဒုႆီလကို လွဴရေသာ္လည္း သံဃိကဒါန ျဖစ္ေလျပီ။
ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳလွသျဖင့္ ဘုရားရွင္ တည္ေထာင္ေတာ္မူအပ္ေသာ သာသနာကိုလည္းေကာင္း၊ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေကာင္း အဆက္ဆက္ေပၚထြက္၍ သာသနာေတာ္ ၾကီးပြားေရးကိုလည္းေကာင္း ေျမာ္ေတြးမိေသာ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးတုိ႔သည္ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ရာ ျပင္ဆင္ေသာအခါ (ငါ့ဘုန္းၾကီး၊ ငါ့ဦးပဥၥင္း စေသာ အစြဲကို ပယ္ရွား၍) ဤဆြမ္းကို (ဤဆြမ္းနွင့္ ဟင္းကို) “သံဃႆေဒမိ၊ သံဃႆေဒမိ = သံဃာအားလွဴပါ၏။ သံဃာအားလွဴပါ၏”ဟု ႏူတ္ကလည္းရြတ္၊ စိတ္ကလည္း ညႊတ္ပါေစ။ ဤသို႔ လွဴႏုိင္လွ်င္ ေန႔စဥ္ ဆြမ္းေလာင္းရာ၌လည္း သံဃိကဒါန ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ ေက်ာင္းတုိက္စြဲ၍ ေလာင္းလွဴလွ်င္ကား သံဃိကဒါန မျဖစ္ႏုိင္။ ပုဂၢလိက (ပုဂၢိဳလ္အမ်ား ဆုိင္ေသာ) ဒါနသာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ဆြမ္းပင့္ေကြ်းရာ၌ သံဃိကဒါန
အနီးအပါး ေက်ာင္းတုိက္သို႔ သြားျပီးလွ်င္ “နက္ျဖန္ဆြမ္းကပ္လုိပါ၍ သံဃာေတာ္ထဲမွ တစ္ပါး (အလုိရွိသလို ၂-ပါး ၃-ပါး စသည္) နံနက္ ၆-နာရီ အခ်ိန္ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ရမည္။(“ဘုန္းၾကီးႏွင့္တကြ၊ ဆရာေတာ္ႏွင္တ့ကြ”ဟု မပါေစရ။) ထုိကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္ျပီးေနာက္ နက္ျဖန္၌ ဆြမ္းဟင္းစမ်ား ခ်က္ျပဳတ္တုန္းကပင္ သတိရတုိင္း “သံဃႆေဒမိ၊ သံဃႆေဒမိ”ဟု စိတ္ကလည္း ညႊတ္၊ ႏူတ္ကလည္း ရြတ္ပါ။ အခ်ိန္က်၍ ၾကြလာေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေတာ္စြေလ်ာ္စြ အညံ့စား ျဖစ္ေနလွ်င္လည္း စိတ္မပ်က္ပါႏွင့္။ “ငါသည္ သူ႔ကို လွဴသည္မဟုတ္၊ သံဃာကို လွဴသည္”ဟု သတိထား၍ သံဃာအား ရုိေသသလို ထုိကိုယ္ေတာ္အား ရုိေသစြာ ဆြမ္းကပ္ပါ။ “ဆရာေတာ္အား ဆမ္းကပ္လွဴျခင္းမဟုတ္။ ဆရာေတာ္ပါ၀င္ေသာ သံဃာအားလံုးကို ကပ္လွဴျခင္းျဖစ္သည္”ဟု သတိထားပါ။ ထုိသို႔ သံဃာ၌ စိတ္ညႊတ္ႏုိင္လွ်င္ သံဃာက ညႊန္ျပ၍ရေသာ တစ္ပါးကို လွဴရာ၌လည္း သံဃိကဒါနအစစ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ဒကာတစ္ဦး စိတ္ထားတတ္ပံု
ေရွးတုန္းက ဒကာတစ္ဦးသည္ ဆြမ္းကပ္လုိ၍ သံဃာထဲမွ ရဟန္းတစ္ပါးကို ေလွ်ာက္ေတာင္းေလရာ လူအမ်ား မၾကည္ညိဳႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ထင္ရွားေသာဒုႆီလရဟန္းကို ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ သံဃာကို ရည္မွန္းထားသူျဖစ္၍ စိတ္မပ်က္။ ေနရာကို က်နစြာ ခင္းျပီးလွ်င္ အေပၚ၌ မ်က္ႏွာၾကက္မုိး၍ ပန္းနံ႕သာတုိ႔ျဖင့္ ေဆးေပး၍ ဘုရားရွင္ကို အေရးပါသလုိ အေရးပါလ်က္ လွဴဖြယ္မ်ားကို လွဴဒါန္းေလသည္။ ဤမွ်ေလာက္ အေရးပါႏုိင္ပါမူကား သံဃာေတာ္ကိုသာ အာရုံျပဳထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိဒကာ၏ ဒါနမွာဒုႆီလကို လွဴရေသာ္လည္း သံဃိကဒါန ျဖစ္ေလျပီ။
ဆက္ဦးအံ့ - ထုိကဲ့သို႔ အေရးတယူျပဳစုလုိက္သည့္အတြက္ ဒုႆီလၾကီကား “သူ႔ကို အေတာ္ၾကည္ညိဳတဲ့ ဒကာ”ဟု အထင္ၾကီးသြားဟန္တူသည္။ ညေနအခ်ိန္က်ေတာ့ သူ၏ ေက်ာင္းကို ျပင္လုိ၍ ထိုဆြမ္းဒကာအထံ ကိုယ္တုိင္လာျပီး ေပါက္တူးကို ငွားေလေသာ္ ဒကာက ေပါက္တူးကို ေျချဖင့္ညွပ္၍ “ေရာ့”ဟု ေပးလုိက္သတဲ့။ ထုိအျခင္းအရာကို အိမ္နီးခ်င္းတုိ႔က ျမင္ၾက၍ မနက္က ရုိေသပံုႏွင့္ ယခုရုိေသပံုုတို႔မွာ ကြာျခားလွသျဖင့္ ထုိဒကာ၏ စိတ္ထားကို ေမးၾကေလရာ “မနက္က ဒီကိုယ္ေတာ္ကို ရုိေသေလးစားျခင္း မဟုတ္ပါ။ သံဃာကိုသာ ရုိေသျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုေတာ့ ဒီကိုယ္ေတာ္ကို မရုိေသျခင္း ျဖစ္ပါတယ္”ဟု ရွင္းလင္းေလသည္။ ဤ၀တၳဳကိုေထာက္၍ သံဃိက ဒါနျဖစ္ေအာင္ လွဴဒါန္းေသာအခါ သံဃာ၌ စိတ္ညႊတ္ႏုိင္ေအာင္စိတ္ထားကိုျပဳျပင္ၾကပါကုန္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
ေတာသူမေလး at 9:49 AM
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
ေတာသူမေလး at 9:49 AM
No comments:
Post a Comment