ကံအယူအဆ (၉)

 

အပုိင္း(က)

မေန႔က (ဒုစ႐ုိက္) ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္တရားေတြ၊ လုိက္နာရမယ့္တရားေတြကို ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒါကုိ ၀ါရိတၱသီလလုိ႔ ပါဠိလုိေခၚတယ္။ မလုပ္ရ၊ မလုိက္စားရလုိ႔ တားျမစ္ထားတဲ့ တရားေတြေပါ့။ မလုိက္စားရမယ့္တရားေတြ လုိက္စားရင္ တရားပ်က္တယ္။ အျပစ္ရွိတယ္။ အကုသိုလ္ကံေျမာက္တယ္။ ဒီတရားေတြကို မလုိက္စားဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္မယ္ဆုိရင္ သုစ႐ုိက္တရားျဖစ္လာတာပါပဲ။ ကာယဒုစ႐ုိက္ (၃)ပါးေရွာင္ၾကဥ္ေတာ့ ကာယသုစ႐ုိက္ (၃)ပါးျဖစ္တယ္။ ၀စီဒုစ႐ုိက္(၄)ပါး ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ့ ၀စီသုစ႐ုိက္(၄)ပါးျဖစ္တယ္။ မေနာဒုစ႐ုိက္(၃)ပါးေရွာင္ၾကဥ္ေတာ့ မေနာသုစ႐ုိက္ (၃)ပါးျဖစ္တယ္။ ဒါဆို ဒုစ႐ုိက္ (၁၀)ပါးရွိသလုိ သုစ႐ုိက္တရားလဲ (၁၀)ပါး ျဖစ္လာတာေပါ့။ ဒုစ႐ုိက္တရားေတြကုိ မလုိက္စားဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ေနတာသည္ပင္ က်င့္သံုးေနတာပါ။ 

သုစ႐ုိက္တရားေတြနဲ႔ ေနထုိင္ေနသူျဖစ္လာတာပါ။ အေျခခံအဆင့္အေနနဲ႔ တရားက်င့္ေနတာပါပဲ။ ၀ိပႆနာက်င့္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အဆင့္ျမင့္တဲ့ တရား က်င့္သံုးမႈေပါ့။ အေျခခံအေနနဲ႔ကေတာ့ မေကာင္းမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေနတာသည္ပင္ တရားက်င့္သံုးေနတယ္လုိ႔ သေဘာေပါက္ထားလုိက္ပါ။ မေရွာင္ၾကဥ္ရင္ ဒုစ႐ုိက္ျဖစ္လုိ႔ အျပစ္လဲျဖစ္ အကုသုိလ္ကံလဲ ေျမာက္တယ္။ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ရင္ အျပစ္လဲကင္း ကုသိုလ္ကံလဲ ေျမာက္တယ္။ 

 

ဘုရားက ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္တရားေတြကို ေဟာျပခဲ့သလုိ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္တရားေတြကုိလဲ ေဟာျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကုိ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့တရားမ်ိဳးကုိေတာ့ မလုပ္ရင္ အျပစ္မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ ကုသိုလ္ေတာ့ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒုစ႐ုိက္ေရွာင္ၾကဥ္ေန႐ံုနဲ႔ လံုေလာက္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြ ျပည့္ျပည့္၀၀ေတာ့ ရႏုိင္မွာမဟုတ္ေသးဘူး။ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္တရားေတြကလဲ ရွိေနေသးတာကုိး။ ဒီလုိတရားမ်ိဳးေတြကုိ စာရိတၱသီလလုိ႔ေခၚတယ္။ မလုပ္ရင္ အျပစ္မရွိဘူး။ လုပ္ရင္ကုသုိလ္ရႏုိင္တဲ့တရားေတြေပါ့။ ပါဠိလုိေတာ့ ပုညႀကိယာ၀တၳဳ လို႔ေခၚတယ္။ ကုသုိလ္ျဖစ္ေၾကာင္းတရားပါပဲ။ ကုသုိလ္ျဖစ္ေၾကာင္းတရား (၁၀)ပါးရွိပါတယ္။

၁။ ဒါန - ေပးကမ္းတာ၊ လွဴဒါန္းတာ၊ ေထာက္ပံ့ကူညီတာေတြဟာ ဒါနပါပဲ။ အမ်ားစုက ဘုရားေက်ာင္းကန္လွဴမွ ဒါန၊ ရဟန္းသံဃာလွဴမွ ဒါနလို႔ ျမင္ေနၾကတယ္။ ဒါတင္မကပါဘူး။ အျခားမွာလဲ ဒါနလုပ္လုိ႔ရတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ မိဘေတြကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတာ၊ သားသမီးေတြကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတာ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ကူညီပံ့ပုိးတာ၊ အမ်ားျပည္သူအက်ိဳးအအတြက္ ထည့္၀င္လွဴဒါန္းတာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါ့အျပင္ ကုိယ္တတ္ႏုိင္ရင္ တတ္ႏုိင္သလုိ လုိအပ္တဲ့သူေတြကို စည္းကမ္းရွိရွိနဲ႔ ကူညီေထာက္ပံ့ေပး။ စည္းစနစ္မပါဘဲနဲ႔ ကူညီတာလဲ ဒါနေတာ့ ေျမာက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ထိေရာက္မႈနဲတယ္။ အထိေရာက္ဆံုးနည္းလမ္းကို ရွာႀကံၿပီးေတာ့ ကူညီေပးမယ္ဆုိရင္ ကူညီရက်ိဳးပိုနပ္တာေပါ့။

၂။ သီလ - (၅)ပါးသီလ၊ (၈)ပါးသီလေဆာက္တည္ေနတာဟာ သီလပါပဲ။ ငါးပါးသီလကေတာ့ ၀ါရိတၱသီလထဲမွာပါတယ္။ က်န္တဲ့သီလေတြကေတာ့ ကုိယ္စြမ္းႏုိင္မွ ေစာင့္ထိန္းရမွာပါ။ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမလုပ္ဘဲ၊ မေကာင္းတဲ့စကားေတြ မေျပာဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ေနတာဟာ သီလပါပဲ။ သီလက ကုိယ္နဲ႔ ႏႈတ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းေပးပါတယ္။ မေကာင္းတာမလုပ္ မေကာင္းတာမေျပာတဲ့သူမ်ိဳးဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္လည္သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အရမ္းေက်နပ္စရာေကာင္းတာ ကုိယ္တုိင္ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကို လက္ေတြ႔ ခံစားရမွာပါ။ ကုိယ့္သီလစင္ၾကယ္ေလ ပုိမုိရဲရင့္လာေလျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳး သတၱိခြန္အားေတြကုိ ကုိယ္က်င့္တဲ့ သီလက ေပးစြမ္းတာပါ။ ဘယ္နတ္ ဘယ္ျဗဟၼာကမွ လာေရာက္ေပးအပ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။

၃။ ဘာ၀နာ - သမထဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ ကုိယ္ႏုိင္နင္းရာ၊ ကုိယ္ႏွစ္သက္ရာ ဘာ၀နာတစ္ခုခုကို ပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္း။ သီလက ကုိယ္ႏႈတ္ကို ထိန္းေက်ာင္းေပးၿပီး ဘာ၀နာက စိတ္ကုိ ထိန္းေက်ာင္းေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုစ႐ုိက္(၁၀)ပါးထဲက ကာယဒုစ႐ုိက္နဲ႔ ၀စီဒုစ႐ုိက္တရားေတြကုိ သီလနဲ႔ ထိန္းၿပီး မေနာဒုစ႐ုိက္ကို ဘာ၀နာနဲ႔ထိန္းရပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကုိ မေကာင္းတဲ့စိတ္ထားေတြ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းၿပီး စိတ္ေကာင္းေလးေတြ ထားတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္သြားမယ္ဆုိရင္ အေျခခံအေနနဲ႔ေတာ့ ဘာ၀နာအဆင့္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါဟာ တရားက်င့္ေနတာပါပဲ။ အခ်ိန္ရလုိ႔ ဒါထက္အဆင့္ျမင့္တဲ့ ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အတုိင္းထက္အလြန္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၀ိပႆနာေတာ့လုပ္ေနၿပီး စိတ္ေကာင္းေလးမွ မထားတတ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေအာက္ေျခလြတ္ေနတဲ့ ၀ိပႆနာသမားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

၄။ အပစာယန - ႐ုိေသသင့္သူကို အ႐ုိအေသေပးျခင္း။ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါး၊ မိဘ ဆရာသမား၊ အသက္သိကၡာႀကီးရင့္သူ၊ ဂုဏ္သိကၡာ ရာထူး ႀကီးမားသူ စသည္တုိ႔အေပၚမွာ အ႐ုိအေသေပးျခင္းဟာလဲ ကုသိုလ္ရေၾကာင္းတရားပါပဲ။ အ႐ုိအေသေပးျခင္းျဖင့္ ဂုဏ္နိမ့္မသြားပါဘူး။ လိမၼာေရးျခားရွိသူ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕သူအျဖစ္ေတာင္ အသိအမွတ္အျပဳခံရပါေသးတယ္။ အ႐ုိအေသေပးသင့္တဲ့သူကို အ႐ိုအေသမေပးဘူးဆုိရင္ ပတ္၀န္းက်င္က ကဲ့ရဲ႕တာ ႐ႈတ္ခ်တာခံရတဲ့အျပင္ မယဥ္ေက်းသူအျဖစ္လဲ အသိအမွတ္အျပဳခံရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အ႐ုိအေသေပးျခင္းဟာလဲ လုပ္သင့္တဲ့တရားတစ္ခုအျဖစ္ ဘုရားရွင္က ထည့္သြင္းေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။

ကံအယူအဆ (၉)

တေစၧ ဓာတ္ပံု

အပုိင္း (ခ)

(၅) ေ၀ယ်ာေ၀စၥ - ရတနာသံုးပါး၀တ္၊ မိဘဆရာ၀တ္လုပ္ေဆာင္တာဟာ ေ၀ယ်ာေ၀စၥကုသိုလ္ပါ။ ဘုရားသန္႔ရွင္းေရး၊ ဘုရားစင္သန္႔ရွင္းေရး၊ အိမ္တြင္းသန္႔ရွင္းေရး၊ ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရ၊ ဆြမ္းကပ္ရန္ကူညီခ်က္ျပဳတ္ေပးျခင္း စသည္ျဖင့္ အက်ယ္ခ်ဲ႕နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။

(၆) ပတၱိဒါန - အမွ်ေပးေ၀ျခင္း။ ကုသုိလ္တစ္ခုခု ျပဳၿပီးတဲ့ အခါတိုင္း ကုိယ္ျပဳတဲ့ကုသိုလ္ကို အျခားပုဂၢိဳလ္ေတြအား ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူရေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ရည္စူး၍ အမွ်ေပးေ၀ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ျပဳတဲ့ကုသုိလ္ေတြကုိ သင္တုိ႔အားလဲ မွ်ေ၀ေပးပါတယ္ ဆုိတဲ့သေဘာကုိ ပါဠိလုိျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာလုိျဖစ္ေစ၊ အဂၤလိပ္လုိျဖစ္ေစ မည္သည့္ဘာသာစကားနဲ႔ မဆုိ မွ်ေ၀ေပးလုိ႔ရပါတယ္။ ပါဠိမွာေတာ့ `ဣဒံ ေနာ ဉာတီနံ ေဟာတု´ `ဤကုသုိလ္သည္ ငါတို႔ေဆြမ်ိဳးေတြအတြက္ ျဖစ္ပါေစ´ လုိ႔ ေတြ႕ရပါတယ္။ ျမန္မာမွာေတာ့ အမွ် အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ားဆုိတာက ေခါက္႐ုိးက်ိဳးေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံတစ္ခုလုိ လုပ္ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အခ်ိဳ႕က အမွ်ေ၀ေနစရာမလုိပါဘူး ဆုိၿပီး ေပါ့ပ်က္ပ်က္ လုပ္တတ္ၾကတယ္။ ေလာကီကုသိုလ္ေတြ အားလံုးဟာ အမွ်ေပးေ၀လုိ႔ ရတဲ့ကုသုိလ္ေတြပါ။ စ်ာန္ေတြ မဂ္ ဖုိလ္ေတြကုိသာ အမွ်ေပးေ၀လို႔ မရတာ။ တကယ္စိတ္ထဲကေနၿပီးေတာ့ မွ်ေ၀ေပးလုိစိတ္နဲ႔ အမွ်ေ၀ေပးဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္ျပဳတဲ့ကုသိုလ္ေတြကုိ သူတုိ႔လဲ ရေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ မွ်ေ၀ေပးရပါတယ္။ ႏႈတ္ကလဲ ထုတ္ေျပာဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေပးလုိက္တဲ့ကုသုိလ္ေတြကို ၾကားတဲ့သူေတြက သာဓုေခၚ၍ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ထဲက၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္စြာျဖင့္ လက္ခံ၍ျဖစ္ေစ ရယူႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိမွ်ေ၀ေပးလုိက္လုိ႔ ေပးသူမွာ ကုသိုလ္ေတြ ေလ်ာ့မသြားတဲ့အျပင္ အမွ်ေ၀ျခင္း ကုသိုလ္တစ္ခုထပ္တုိးေနပါတယ္။ လူသားေတြမွာ မသိသာေပမယ့္ အမွ်ေ၀မယ့္သူမရွိလို႔ သာဓုေခၚခြင့္မရဘဲ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ မျမင္ရတဲ့သတၱ၀ါေတြမွာ အလြန္သိသာပါတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳးသတၱ၀ါေတြက အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးဘ၀က အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ၿပိတၱာမႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာထံ ကုသိုလ္ျပဳ အမွ်ေ၀ရန္ အသနားခံခဲ့ဘူးရွာတယ္။ သူတုိ႔ဘ၀ရဲ႕ ဆင္းရဲကုိ လူေတြက နားမလည္ႏုိင္ဘူး။ သူတို႔ခံစားေနရတာ သူတို႔ကုိယ္တုိင္မွသိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီဆင္းရဲေတြ မခံခ်င္လုိ႔လဲမရ၊ ၀ဋ္ရွိေတာ့ခံေနရတာ။ အမွ်ေ၀မယ့္သူတစ္ေယာက္မွ မေပၚေပါက္ခဲ့ဘူးလုိ႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာပင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ေနလာခဲ့ရတယ္။ ဒီအတိုင္းေနလုိ႔ေတာ့ အမွ်ေ၀မယ့္သူ ေပၚလာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခု ငါ့သားေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေတာ့ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ေနၿပီ။ အကူညီေတာင္းမွျဖစ္ေတာ့မွာပဲ ဆုိၿပီး ေက်ာင္းေအာက္၀င္ ညည္းညဴသံေပးလ်က္ အရွင္သာရိပုတၱရာထံ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္ကာ အကူညီေတာင္းခဲ့ရွာတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက အရွင္အာနႏၵာေခၚသြားၿပီး ေကာသလမင္းႀကီးထံ သြားေရာက္အေၾကာင္းၾကားေတာ့ မင္းႀကီးက ဆြမ္းကပ္၊ သကၤန္းကပ္ကုသုိလ္ျပဳၿပီး အမွ်ေ၀ေပးလုိက္တဲ့အခါ အဲဒီ ၿပိတၱာမႀကီး ကၽြတ္လြတ္ခြင့္ရသြားခဲ့ရပါတယ္။

ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၿပိတၱာေတြဟာလဲ မင္းႀကီး အလွဴလုပ္ပါလ်က္ သူတို႔ကုိ အမွ်မေ၀ရေကာင္းလားဆုိၿပီး နန္းတြင္းမွာ ဆူညံသံေတြေပးလ်က္ မင္းႀကီးအိပ္မရေအာင္ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့ဘူးပါတယ္။ မင္းႀကီးက ဘုရားထံ အက်ိဳးအေၾကာင္း သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၉၂)ကမၻာေျမာက္မွာ ဖုႆဘုရားရွင္လက္ထက္က သင္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးသူေတြ သံဃာ့ပစၥည္း အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့မိတဲ့အကုသုိလ္ေၾကာင့္ ၿပိတၱာျဖစ္ေနၾကတာ။ (ငရဲက်ၿပီး ငရဲကလြတ္လုိ႔ ၿပိတၱာျဖစ္ေနၾကတာ။ ၿပိတၱာဆုိတာ တေစၧ၊ သရဲဆုိတာေတြပါပဲ။) သင္မင္းႀကီးအမွ်ေ၀မွ ကၽြတ္တမ္း၀င္ခြင့္ရပါလိမ့္မယ္။ သင္မင္းႀကီး ကုသုိလ္ျပဳၿပီး အမွ်ေ၀ေပးပါလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူလုိ႔ ကုသုိလ္ျပဳအမွ်ေ၀လုိက္မွ သူတုိ႔လဲ သာဓုေခၚကာ ၿပိတၱာဘ၀ဆုိးမွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရသြားၾကရွာတယ္။ ဒီၿပိတၱာေတြဟာ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး အမွ်မေ၀သေရြ႕ အျခားမည္သူက အမွ်ေ၀လုိ႔မွ ကၽြတ္လြတ္ခြင့္ မရႏုိင္ဘူး။ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ သီးသန္႔ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီအတုိင္းပဲ ကုိယ္က လူ႔ဘ၀ကုိရထားတဲ့အခုိက္ေလးမွာ ကုိယ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ အထူးသျဖင့္ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္ျပဳအမွ်ေ၀သင့္ပါတယ္။ မည္သူအမွ်ေ၀သည္ျဖစ္ေစ သာဓုေခၚလုိ႔ ကၽြတ္လြတ္ခြင့္ရသူေတြရွိသလုိ ကုိယ္အမွ်ေ၀မွ ကၽြတ္မယ္လုိ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကလဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္အမွ်ေ၀မွ ကၽြတ္မယ့္သူက ကုိယ္အမွ်မေ၀မခ်င္း သူ႔ခမ်ာ ကၽြတ္ခြင့္ရရွာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္နဲ႔ သက္ဆုိင္သူေတြေရာ မဆုိင္သူေတြပါ ကုသိုလ္အမွ် ရႏုိင္ၾကေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေလးေလးနက္နက္ အမွ်ေပးေ၀သင့္ပါတယ္။ ကုသိုလ္ျပဳတုိင္း အမွ်ေ၀ဖုိ႔ မေမ့ၾကပါနဲ႔။ ေ၀ျဖစ္ေအာင္ ေ၀ပါ။ အေလးအနက္ထားၿပီး ေ၀ပါ။ အမွ်ေ၀တာဟာ သာမန္လုပ္ငန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြတ္လြတ္ခြင့္ရထုိက္တဲ့ သတၱ၀ါေတြ ကၽြတ္ခြင့္လြတ္ခြင့္ ရေအာင္ ကယ္တင္ေနတာပါ။ သတၱ၀ါေတြကုိ ကယ္တင္ေပးတဲ့ အလြန္မြန္ျမတ္တဲ့လုပ္ငန္း တစ္ရပ္ပါ။

(၇) ပတၱာႏုေမာဒန - သာဓုေခၚျခင္း။ သူမ်ားအမွ်ေ၀လုိက္တာကုိ ကုိယ္က ၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္စြာလက္ခံလုိက္ရင္လဲ သူျပဳတဲ့ကုသုိလ္ေတြ ကုိယ္လဲ အထုိက္အေလ်ာက္ ရရွိပါတယ္။ အလွဴရွင္တုိ႔နဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် ၀မ္းေျမာက္စြာပင္ သာဓုေခၚလုိက္ရင္ သူတုိ႔ျပဳတဲ့ ကုသုိလ္ရဲ႕ ရွယ္ယာေတြ ကုိယ္လဲ ရလာတာပါ။ တကယ္ကုိ ေက်နပ္စြာျဖင့္သာ သာဓုေခၚေပးပါ။ ကုိယ္က မျပည့္စံုလုိ႔ မလွဴႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ျပည့္စံုၾကြယ္၀သူေတြ လွဴဒါန္းလို႔ အမွ်ေ၀တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ္ပါ၀င္ခြင့္ရရင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ သာဓုေခၚၿပီး ကုသုိလ္ယူလုိက္ပါ။ သာဓုေခၚတာဟာလဲ လူေတြမွာ သိသိသာသာ အက်ိဳးမထင္ရွားေပးမယ့္ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ ၀တၳဳေတြထဲက ၿပိတၱာေတြမွာေတာ့ ၿပိတၱာဘ၀ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္သြားၾကတာဟာ သာဓုေခၚျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကုသုိလ္ျပဳတုိင္း အမွ်ေပးေ၀ပါ။ အမွ်ေ၀တုိင္းလဲ သာဓုေခၚေပးပါ။ ဒါဟာ မြန္ျမတ္တဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းက်ိဳးေတြ ရတဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္ပါတယ္။

ကံအယူအဆ (၉)

အပုိင္း (ဂ)

(၈) ဓမၼႆ၀န - တရားနာျခင္း။ တရားနာတာလဲ ကုသုိလ္ရတဲ့အလုပ္ပါ။ အားတဲ့အခ်ိန္တရားနာပါ။ ကုိအႏွစ္သက္ဆံုးတရားေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီးေတာ့ နာပါ။ CD၊ DVD၊ Online ေခတ္ဆိုေတာ့ တရားနာရတာ အင္မတန္လြယ္ကူပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးမရွိတဲ့အရပ္မွာေနရေစကာမူ တရားနာလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အႀကံျပဳလုိတာကေတာ့ ပညာအေျခခံေကာင္းတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ တရားကုိ အဓိကထာားနာပါ။ ဒါမွ မလြဲႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္အလုိက်ေအာင္ ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေတာ္ေတြကုိသာ ေရြးခ်ယ္နာၾကားရမွာပါ။ ေဟာတဲ့သူက အေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သူလုိရာ ဆြဲေဆာင္ၿပီး မွားယြင္းတဲ့အယူအဆေတြ ေဟာသြားတာကို နာယူလုိက္ရလုိ႔ အႀကိဳက္ေတြ႔သြားၿပီး ကုိယ္ပါ အယူအဆ တိမ္းပါးေလာက္ေအာင္ မွားယြင္းသြားရင္ တရားနာရတာေၾကာင့္ ကုသုိလ္မရဘဲ မိစၧာဒိ႒ိပင္ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ လူေတြဆုိတာက ဘာသာေရးအေျခခံ နဲေတာ့ ဘုန္းႀကီးေဟာတာ မွန္သလား မွားသလား ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏုိင္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူး။ အမွန္တရားကုိ ေဟာတဲ့ ဓမၼကထိကေနာက္လုိက္မိရင္ မဆုိးဘူး။ မမွန္တဲ့တရားကို ေဟာတဲ့ ဓမၼကထိကေနာက္မ်ားလုိက္ေနမိရင္ မွားလို႔မွ မွားမွန္းမသိတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ တုိး ကုိယ္က်ိဳးနဲရတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓမၼကထိကေနာက္ကုိလုိက္ဖို႔ထက္ ဓမၼေနာက္ကုိသာ လုိက္မိဖုိ႔ သတိထားရပါမယ္။ တရားနာရင္ ကုသုိလ္ရတယ္ဆုိေပမယ့္ တရားနာ မွန္ဖုိ႔နဲ႔ အမွန္တရားကုိ ေရြးခ်ယ္နာတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ အသံေကာင္းလုိ႔ႀကိဳက္၊ ႐ုပ္ေခ်ာလို႔ႀကိဳက္ဆုိတဲ့ တရားအႀကိဳက္မ်ိဳးေတြနဲ႔သာ တရားလုိက္နာေနမယ္ဆုိရင္ အမွန္တရားေတာ့ေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီဘုန္းႀကီးပဲ ေတြ႔ေနရမွာ။ အမွန္တရားကို ႀကိဳက္တတ္မွ တရားအႀကိဳက္မွန္ပါလိမ့္မယ္။

(၉) ဓမၼေဒသနာ- တရားေဟာျခင္း။ တရားေဟာတာကလဲ ကုသုိလ္ရတဲ့အလုပ္ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ဘုန္းႀကီးေတြမွ တရားေဟာရတယ္လု႔ိ မွတ္မထားရဘူး။ ကုိယ္သိထားတဲ့တရားသေဘာေလးေတြကို ကုိယ္နားလည္သလုိ ျပန္ေျပာျပတာ၊ ျပန္ရွင္းျပတာ၊ သင္ျပေပးေနတာ၊ ကုိယ္သိထားတာေတြကို ျပန္လည္ေရးသားေနတာေတြဟာလဲ တရားေဟာေနတာပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဘာသာေရးဗဟုသုတ မရွိေသးတဲ့သူေတြကုိ ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလုိ ေျပာျပသြားတာဟာ တရားေဟာေနတာပါပဲ။ လိမၼာေရးျခားရွိေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမေနတာဟာလဲ တရားေဟာေနတာပါပဲ။ ကုိယ္သိရွိထားတဲ့ ဘာသာေရးအသိဉာဏ္ေတြကုိ ေရးသားျဖန္႔ေ၀ေနတာ ဓမၼဒါနပါပဲ။ စာေပတကယ္သင္ၾကားေနတဲ့ေနရာ၊ လုိအပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ ပိဋကတ္သံုးပံုလွဴတာလဲ ဓမၼဒါနပါပဲ။ တရားပြဲေတြ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ဖန္တီးေနၾကတာလဲ ဓမၼဒါနပါပဲ။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္ကေန ဓမၼဒါနကုသုိလ္ကုိ ရေအာင္ယူႏုိင္ပါတယ္။

(၁၀) ဒိ႒ိဇုကမၼ - အယူေျဖာင့္မွန္ျခင္း။ အေျခခံအေနနဲ႔ ေျပာေနတာျဖစ္ေတာ့ အယူေျဖာင့္မွန္ဖုိ႔အတြက္ ရတနာသံုးပါးယံုၾကည္မႈ၊ ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးယံုၾကည္မႈ (ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိ) ရွိထားရင္ အယူေျဖာင့္မွန္ေနပါၿပီ။ ကုိယ္လက္လွမ္းမမီေသးတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိေတြ အသာထားလုိက္ဦး။ ၀ိပႆနာမလုပ္ႏုိင္ေသးခင္မွာေတာ့ အေျခခံယံုၾကည္မႈေလးကုိသာ အဓိကစဥ္းစားထားပါ။ အခုေျပာခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ရေၾကာင္း (၁၀)ခ်က္ထဲမွာ ဒီအခ်က္ဟာ အေရးအႀကီးဆံုးပဲ။ ဒီယံုၾကည္ခ်က္ ပ်က္သြားရင္ ဗုဒၶဘာသာဆုိေသာ္လဲ ဘာသာျခားတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ အယူမမွန္ဘဲ က်န္တဲ့ ကုသုိလ္ရေၾကာင္း အလုပ္ေေတြ လုပ္ပင္လုပ္ေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အက်ိဳးမရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔မရဘူး။ သာသနာပမွာ ကုသုိလ္ျပဳရသလုိမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။ အက်ိဳးေပးထက္သန္မႈ နဲသြားတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ ရခ်င္တယ္ဆုိရင္ ရတနာသံုးပါးနဲ႔ ကံယံုၾကည္မႈ (ဒိ႒ိဇုကမၼလို႔ေခၚတဲ့ အေျခခံ သမၼာဒိ႒ိ) ေလးကုိသာ ခုိင္ၿမဲေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားလုိက္ပါ။ ဒီလုိ ခုိင္ၿမဲတဲ့ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ထက္သန္တဲ့ေစတနာေလးထားၿပီး ကုသုိလ္ရေၾကာင္း လုပ္ငန္း(၁၀)မ်ိဳး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ျပဳလုပ္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ကံစြမ္းေတြ ထက္ျမက္လာမွာပါ။ အစြမ္းထက္တဲ့ကုသုိလ္ေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ထားေလ ကုိယ့္ကံဟာ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေလ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုေျပာခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ရေၾကာင္း (၁၀)ခ်က္ကုိ အားလံုးမဟုတ္ေတာင္ ကုိယ္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ျဖည့္က်င့္ထားဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားျဖည့္က်င့္ႏုိင္ေလ ကုသုိလ္ကံေတြ အင္အားေကာင္းေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ ကုသုိလ္ေပါင္းစံုေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ပါရမီေတြ ျဖည့္ဆည္းခဲ့တ့ဲ ကုသုိလ္ကံအင္အားေတြေၾကာင့္ ဘုရားမျဖစ္မီ အေလာင္းေတာ္ဘ၀ကတည္းက တစ္ေလာကလံုးမွာ အတုမရွိ ၿပိဳင္စံရွားပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့တာပါ။ ကုသုိလ္ကံေတြက ဘုရားရွင္မွာ ေနာက္ဘ၀အက်ိဳးေပးစရာမရွိေတာ့ ဒီဘ၀မွာပဲ အေကာင္းကံ အားလံုးစုေပါင္းၿပီး ဟာကြက္မက်န္ေအာင္၊ လုိတာထက္ပင္ ပိုကဲေနေအာင္ ဘက္စံု ေထာင့္စံုကေန အက်ိဳးေပးလုိက္ၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဖြံ႕ဖြံ႕ၿဖိဳးၿဖိဳး ဘက္စံုအက်ိဳးေပးဖုိ႔အတြက္ ကုသိုလ္ရမယ့္အရာ မွန္သမွ် စံုႏုိင္သမွ် စံုလင္ေအာင္ ကုိယ္လက္လွမ္းမီရာ ျပဳလုပ္ထားၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။