ျမန္မာႏို္င္ငံတ၀ွမ္း၌ ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိ။ ထင္ရွားေသာ သာသနာျပဳ ပုဂၢိဳလ္တပါး ျဖစ္ပါသည္။ ရဟန္း၀တ္ခဲ့စဥ္ကလဲ ရဟန္းဘြဲ႔အမည္မွာ ဦးခႏၲီ-ပင္ျဖစ္၏။ ငယ္နာမည္မွာကား ေမာင္ေရႊျမ ျဖစ္ေလသည္။ လူျပန္ေတာ္ဘ၀ သကၤန္းစြန္႔ေသာအခါ ကပ္ေက်ာ္ဘဘႀကီး ဦးစိုးမင္း ၀ိဇၨာဂုိဏ္းခ်ဳပ္အျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့ျပန္သည္။
ေမာင္ေရႊျမ ဘ၀တြင္ ရွိစဥ္က ရက္ကန္းစင္ေတာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ဆင္ေသရြာေန ၀ိဇၨာဓိုရ္ဆရာႀကီး ဘိုးဆိုင္-ထံသို႔ အတတ္ပညာမ်ား သင္ၾကားနာယူေစရန္ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ ထိုမွတဖန္ ၀ိဇၨာဓိုရ္ဆရာႀကီး ဘိုးဆိုင္က ေမာင္ေရႊျမအား ဂႏၶာရီ၀ိဇၨာအတတ္မ်ားကို သင္ယူေစရန္ ထံုးဖိုရြာေန ေသာၾကာသား ဆရာႀကီး ဦးရဲသူ-ထံ အပ္ႏွံျပန္ေလသည္။ ေမာင္ေရႊျမလည္း ဆရာႀကီး ဦးရဲသူထံမွ န၀င္း-စမ-ဂါထာ-မႏၲာန္-က်မ္းဂန္ စကားအဓိပၸါယ္သြားတို႔ကို ဆရာတဆူ ပါရဂူေျမာက္သည္အထိ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ့ ေလသည္။
ထိုမွတဖန္ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းရွိ ၀န္းသိုျမိဳ႔အတြင္း နဘဲက်င္း အရပ္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ပရိကၡရားမင္းသား ဘြဲ႔ခံ ဆရာျငိမ္း-ထံ အပ္ႏွံလို္က္ရာ ဆရာျငိမ္းက ေမာင္ေရႊျမ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာ မ်ားကို အကဲခတ္ေလ့လာျပီး ေနာင္အခါ၌ ၀ိဇၨာဓိုရ္ဂိုဏ္းႀကီး၏ အက်ိဳးကို ရည္ေမွ်ာ္၍ သိပၸဥႆံုအလံုးစံုကို ၄င္းတတ္စြမ္းသမွ် မခၽြင္းမခ်န္ သင္ၾကားေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုသို႔ အတတ္ပညာမ်ား စံုသည္ကိုပင္ အားမရေသး၊ ၀ိဇၨာဓိုရ္ဆရာႀကီး ဘိုးျငိမ္းႏွင့္ မဟိဒၶိဂိုဏ္းဆရာတို႔က မယ္ေတာ္ႀကီး-ဟု ႏႈတ္စကား သမုတ္ျခင္းခံရသည့္ အေမမံုး-ထံတြင္ အပ္ႏွံျပီး တတ္သင့္တတ္ရာ ပညာမ်ားကို သင္ယူေစခဲ့ျပန္ပါသည္။
သို႔ျဖင့္ မဟိဒၶိဂိုဏ္း၀င္ သူေတာ္စင္ဆရာႀကီး အသီးသီးတို႔ထံမွ ၀ိဇၨာမယ-ဂႏၶာရီ-စမန၀င္း-အင္းမႏၲရား အတတ္စံု၍ အသက္ ၁၈-ႏွစ္သို႔ ေရာက္ေလေသာအခါ ေမြးဇာတိခ်က္ေၾကြ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာ သထံုဇင္းက်ိဳက္သို႔ န၀င္းသိုက္အရ ျပန္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ က်ိဳက္ထိုျမိဳ႔အနီး ေကာ့ေဌးရြာဆရာေတာ္ ႏွင့္ ခလြန္ရြာ ဆရာေတာ္ႀကီး ႏွစ္ပါးထံတြင္ ဥပသမၸဒ ကံေဆာင္ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္မ်ားက ရွင္ခႏၲီ-ဟူ၍ ပညတ္အမည္ မွည့္ေခၚေတာ္မူခဲ့သည္။
ရဟန္းေတာ္ ဦးခႏၲီသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားထံတြင္ ပရိယတ္စာေပမ်ားကို သင္ၾကားနာယူ ေလ့က်က္ရင္း ပါရမီဓာတ္ခံ မ်ိဳးေစ့မွန္စြာျဖင့္ ဆည္းပူးတတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာ စမ၊ န၀င္း၊ အင္းေဆး၊ မႏၲာန္ စသည့္ အတတ္စံုလင္စြာျဖင့္ ေ၀ဒနာရွင္ ဒုကၡိတသတၱ၀ါအေပါင္းအား ဇီ၀ိတဒါန ေမတၱာေဇာ ေစတနာျဖင့္ ေဆးကုသကယ္တင္ေပးခဲ့ရာ ေ၀ဒနာရွင္အေပါင္း သက္သာေပ်ာက္ကင္းၾကသျဖင့္ နာမည္ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူေလ၏။
ထိုအခ်ိန္ကာလသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တ၀ွမ္းလံုး ထီးက်ိဳးစည္ေပါက္လ်က္ ရွိ၏။ သည့္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရဟန္းရွင္လူတို႔က သာသနာေတာ္ႀကီး မညႇိးမွိန္ရေလေအာင္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးပမ္းလ်က္ ရွိၾကသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၅၂-ခုႏွစ္တြင္ မဟိဒၶိဂိုဏ္း၀င္ သူေတာ္စင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဆံရွည္ဆရာေတာ္၊ ရက္ကန္းစင္ေတာင္ ဆရာေတာ္၊ စသည့္ ၀ိဇၨာဓိုရ္ဆရာႀကီးမ်ားက မႏၲေလးျမိဳ႔တြင္ သာသနာျပဳရန္ ၀ိဇၨာဓိုရ္အစည္းအေ၀းႀကီးတရပ္ကို က်င္းပရန္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကရာ ထိုအစည္းအေ၀း ႀကီးမွ ရဟန္းေတာ္ဦးခႏၲီအား သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္ထူးအျဖစ္ တညီတညြတ္တည္း ေရြးေကာက္ခဲ့ၾကသည္။
ရဟန္းေတာ္ ဦးခႏၲီသည္ ရဟန္း၀ါ (၂၉)၀ါ အရတြင္ လူ၀တ္လဲခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကပ္ေက်ာ္ ဘဘႀကီး ဦးစိုးမင္း-ဟု ထင္ရွားလာခဲ့၏။ သို႔တိုင္ ဦးခႏၲီဟူေသာ အမည္နာမသည္ မကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့။ သည့္ေနာက္ ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီ တျဖစ္လဲကာ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းသို႔ပါ ၾကြလွမ္းခဲ့ဲျပန္သည္။ ထိုကာလမ်ား၌ ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီသည္---
(၁) ဟံသာ၀တီခရိုင္ နံေယာဘုရားႀကီး
(၂) သိမ္ဆိပ္၊ က်ိဳေကၠာ္မဥေတာင္ထိပ္ဘုရား
(၃) သထံုျမိဳ႔ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ တည္ထားခဲ့ေသာ ဉာဏ္ေတာ္ ၁၂၅-ေတာင္ရွိ ေစတီေတာ္
(၄) ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔အနီး ခရံုဂူအတြင္းရွိ ဉာဏ္ေတာ္ ၁၅-ေတာင္ရွိ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးတဆူ
(၅) ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးတလံုးႏွင့္ သိမ္ေတာ္ႀကီး
(၆) ၁၅-ခန္းရွိ သုဓမၼာဇရပ္ႀကီးတလံုး
(၇) ၁၀-ခန္းရွိ ဇရပ္ႀကီးတလံုး
(၈) ေလးမိုင္ခြဲရွိ ေပတရာ လမ္းမႀကီး
အစရွိသည့္ သာသနိကအေဆာက္အအံုမ်ား လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဦးေဆာင္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။
(၂) သိမ္ဆိပ္၊ က်ိဳေကၠာ္မဥေတာင္ထိပ္ဘုရား
(၃) သထံုျမိဳ႔ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ တည္ထားခဲ့ေသာ ဉာဏ္ေတာ္ ၁၂၅-ေတာင္ရွိ ေစတီေတာ္
(၄) ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔အနီး ခရံုဂူအတြင္းရွိ ဉာဏ္ေတာ္ ၁၅-ေတာင္ရွိ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးတဆူ
(၅) ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးတလံုးႏွင့္ သိမ္ေတာ္ႀကီး
(၆) ၁၅-ခန္းရွိ သုဓမၼာဇရပ္ႀကီးတလံုး
(၇) ၁၀-ခန္းရွိ ဇရပ္ႀကီးတလံုး
(၈) ေလးမိုင္ခြဲရွိ ေပတရာ လမ္းမႀကီး
အစရွိသည့္ သာသနိကအေဆာက္အအံုမ်ား လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဦးေဆာင္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။
ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာေဒသအႏွံ႔ ၾကြျမန္းကာ ေရာက္ရွိသတင္းသံုးရာ ေနရာေဒသ အသီးသီးတြင္ ၄င္း၏ဘုန္းကံေစတနာ ေဒသနာတို႔ေၾကာင့္ လွဴဒါန္းရရွိလာခဲ့သမွ် ၀တၳဳေငြေၾကးအစုစုတို႔ကို ေပါင္းလ်က္ သာသနိကအေဆာက္အအံုမ်ားကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ ဘုရား ေစတီ ပုထိုးတို႔ကို တည္ခဲ့၏။ ဤ၌ စာေရးသူ အဓိကထား တင္ျပလိုသည္မွာ ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီ ထာ၀စဥ္လက္ကိုင္ျပဳေလ့ရွိသည့္ လာဘ္ပြင့္ဂါထာေတာ္ထူး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဂါထာေတာ္ထူးကား---
တုေမွ စိတၱံ စ ကာေယာ စ၊ သဗၺေဒ၀ မႏုႆ စ။
သီတံ ဥဒေက ဣစၧိတံ၊ ပတၱံ ေဟာတု ေမ ေမတၱံ။ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အနက္အားျဖင့္---
ခပ္သိမ္းေသာ နတ္လူတို႔သည္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ သီတာေရပမာ ေအးျမသာယာျပီး ေတာင့္တအပ္ေသာ အလိုရွိရာဟူသ၍ ျပည့္၀ၾကပါေစ။
ကၽြႏ္ုပ္သည္လည္း နတ္လူတို႔၏ ေမတၱာကို ခံယူႏိုင္ပါေစ။ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
သီတံ ဥဒေက ဣစၧိတံ၊ ပတၱံ ေဟာတု ေမ ေမတၱံ။ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အနက္အားျဖင့္---
ခပ္သိမ္းေသာ နတ္လူတို႔သည္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ သီတာေရပမာ ေအးျမသာယာျပီး ေတာင့္တအပ္ေသာ အလိုရွိရာဟူသ၍ ျပည့္၀ၾကပါေစ။
ကၽြႏ္ုပ္သည္လည္း နတ္လူတို႔၏ ေမတၱာကို ခံယူႏိုင္ပါေစ။ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ ဂါထာေတာ္ကို ယံုၾကည္စြာ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္၍ ျဖဴစင္ေသာစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ သီလလံုျခံဳပါလွ်င္ ၾကံစည္လုပ္ကိုင္သမွ် လုပ္ငန္းအ၀၀တို႔ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေစျပီး စီးပြားလာဘ္လာဘမ်ား တိုးတက္ လာလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပေရးသားလိုက္ရပါသည္။
သုေတသီ ဆရာျငိမ္း
(ေရာင္ျပန္မဂၢဇင္း ၂၀၁၀-ႏို၀င္ဘာလ)
(ေရာင္ျပန္မဂၢဇင္း ၂၀၁၀-ႏို၀င္ဘာလ)
No comments:
Post a Comment